1366.06.06: تفاوت میان نسخهها
(صفحهای تازه حاوی « {{جعبه زندگینامه |عنوان =روزشمار جنگ سال 1366 |نام = 1366.06.06 |نام دیگر=شش شهریور |روز=06 شهریور 1366 |تاریخ شمسی= 1366.06.06 |تاریخ میلادی= 28 اوت 1987 |تاریخ قمری= 3 محرم 1407 |اسامی عملیات= |اسامی شهدا= |اسامی اسرا= }} <div class="bootstrap-btn">1359.06.06</div> <div class="bootstrap-btn">1360.06...» ایجاد کرد) |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
(یک نسخهٔ میانیِ همین کاربر نمایش داده نشده است) | |||
سطر ۷: | سطر ۷: | ||
|تاریخ شمسی= 1366.06.06 | |تاریخ شمسی= 1366.06.06 | ||
|تاریخ میلادی= 28 اوت 1987 | |تاریخ میلادی= 28 اوت 1987 | ||
|تاریخ قمری= 3 محرم | |تاریخ قمری= 3 محرم 1408 | ||
|اسامی عملیات= | |اسامی عملیات= | ||
|اسامی شهدا= | |اسامی شهدا= | ||
سطر ۲۵: | سطر ۲۵: | ||
==گزارش - | == گزارش- 548== | ||
تك محدود نيروهاي عراقي در منطقه درياچه دربنديخان در جنوب استان سليمانيه با مقاومت نيروهاي سپاه متوقف شد. به گزارش سپاه چهارم بعثت باختران، يك گروهان از نيروهاي دشمن در ساعت 21:30 در اين منطقه از سمت "زرين پايين"، "شاخ بمو"، روستاي "كوته" و كنار درياچه دربنديخان به نيرهاي خودي حمله كردند و در همان زمان، توپخانه آنها حدود يك ساعت مقرهاي "كافي سالار"، "تپه7" و "تپه5" را به شدت گلولهباران كرد، اما با مقاومت نيروهاي خودي از نفوذ دشمن جلوگيري شد و نيروهاي مهاجم با تحمل تلفاتي به ناچار عقبنشيني كردند. طبق اين گزارش در تبادل آتش بين دو طرف، يك انبار مهمات عراق به آتش كشيده شد. همچنين تردد بيش از حد خودروها و آمبولانسهاي جهت حمل مجروحان، نشانه تلفات سنگين آنها در اين حمله بودهاست.<ref>سند شماره 046144 مركز مطالعات و تحقيقات جنگ: از سپاه ناحيه مستقل چهارم بعثت باختران ـ اطلاعات، به ستاد مركزي ـ معاونت اطلاعات، 10/6/1366.</ref> | |||
== گزارش- 549== | |||
در منطقه مريوان در روستاي "بيدررواسي" نيز در درگيري ميان نيروهاي گردان جندالله و افراد "رزگاري"، دو تن از افراد اين گروهك (رزگاري) كشته و سه تن زخمي شدند. نيروهاي خودي تلفاتي نداشتند.<ref>سند شماره 97523 مركز مطالعات و تحقيقات جنگ: گزارش خبري، از دفتر نمايندگي امام در سپاه يازدهم امام حسن عسگري(ع) ـ دفتر سياسي، به دفتر نمايندگي امام در ستاد مركزي ـ دفتر سياسي، 22/6/1366.</ref> | |||
== گزارش- 550== | |||
در هفته دولت، آيتالله خامنهاي رييس جمهور و امام جمعه تهران، همچنين "موسوي" نخستوزير، در نماز جمعه امروز تهران عملكرد دولت، مسائل مهم كشور، مناسبتها، پشتيباني از جبهههاي جنگ، بحران در خليجفارس، استراتژي و شكستهاي امريكا را تشريح كردند. آيتالله خامنهاي با اشاره به شكست امريكا در انجام دادن يك اقدام دستهجمعي با همكاري متحدان اروپايي خود، درباره سياست جمهوري اسلامي ايران در برابر امريكا، گفتند: «ما اعلام كردهايم كه پيشقدم نميشويم و آتشافروزي نميكنيم؛ ما امريكا را وارد يك جنگ با خودمان نميكنيم، اما اگر حضور امريكا در خليجفارس به معناي اين باشد كه نفت كويت و سعودي به آساني صادر شود، اما نفت جمهوري اسلامي به خاطر حملات عراق به كشتيهاي نفتكش صادر نشود، ما اين را نميگذاريم و هيچكس نميتواند از عمليات مقابله به مثل جلوگيري كند، هر چند ناوگان امريكايي باشد.» رييس جمهور، اجلاس وزيران خارجه اتحاديه عرب را كوچك، مسخره و حقير خواند و افزودند: «تمام اين تلاشها از سوي امريكا، متحدان، برادران و همفكرانش، تلاش تبليغاتي، پول خرج كردنها و تحمل اين خفتها و شكستها، براي نجات رژيم جنگافروز صدام از آن دره مرگي است كه در انتظارش هست.» رييس شوراي عالي دفاع سپس با اشاره به حضور فعال جمهوري اسلامي ايران در همه ميدانهاي سياسي، اقتصادي و ديپلماتيك، گفتند: «پاسخ ما به همه اين سياستها، يك اقدام بيش نيست و آن تمركز نيروها و تمركز حملات و تمركز امكانات در جبهه جنگ، با عراق و به فضل الهي خشكاندن ريشه رژيم بغداد است. ما در همه ميدانهاي سياسي، اقتصادي و نظامي با دشمن برخورد ميكنيم و در هيچ صحنهاي غايب نخواهيم بود، اما بيشترين تمركز نيروهاي ما بايد در ميدان جنگ باشد؛ تمام مسائل ما با حل مطلوب مسئله جنگ حل خواهد شد و با شكست عراق تمام توطئهها شكست خواهد خورد.»<ref>روزنامه كيهان، 7/6/1366، ص19.</ref> امامجمعه تهران با اشاره به اعزام كاروان "حماسهسازان عاشورا" به جبهههاي نبرد، از جوانان خواستند با حضور در اين اعزامها، ميدانهاي جنگ را بيش از پيش پركنند. رييس جمهور آنگاه تأكيد كردند: «در ميدان جنگ كه اصليترين ميدان نبرد ما با استكبار است، ضربات نهايي را بر عراق وارد خواهيم كرد و اميدهاي استكبار را نااميد خواهيم نمود.»<ref>روزنامه جمهوري اسلامي، 7/6/1366، ص10.</ref> | |||
در مراسم نماز جمعه تهران، ميرحسين موسوي نخستوزير، در سخنراني پيش از خطبههاي نماز، درباره جايگاه جنگ در برنامههاي دولت گفت: «جنگ در صدر اولويتبندي برنامههاي دولت قرار دارد، زيرا به اعتقاد ما راه نهايي براي پايان دادن و خنثي كردن تمامي توطئهها از جمله توطئه امريكا در خليجفارس، ضربه زدن به صدام است.»<ref>مأخذ 3، ص18.</ref> وي افزود: «ما اعتقاد داريم راه نهايي براي پايان دادن به تحريكات، توطئهها و خنثيكردن آنها در همه جهان از جمله خليجفارس وارد آوردن ضربه محكم به رژيم صدام ميباشد.»<ref>روزنامه اطلاعات، 7/6/1366، ص12.</ref> مهندس موسوي كه به مناسبت هفته دولت سخن ميگفت، با بيان اين موضوع كه ممكن است در برخي دستگاههاي اجرايي نواقصي وجود داشته باشد، افزود: «در سال 65 از دستگاههاي اجرايي 20 هزار نفر نيرو در جبههها شركت كردهاند كه نشان دهنده دگرگوني و تحول در سيستم و نيروي انساني نظام اجرايي جامعه است.»<ref>روزنامه جمهوري اسلامي، 7/6/1366، ص9.</ref> | |||
تيمسار "جلالي" وزير دفاع نيز در گفتوگويي مطبوعاتي در مشهد، با تشريح فعاليتهاي صنايع خودكفايي و توليد تجهيزات لازم در داخل كشور، گفت: «اكنون به همت متخصصين متعهد نظامي، انواع مهمات ساخته شده، از هفت نوع در سال 57 به 47 نوع در سال جاري افزايش يافته است كه در صرفهجويي ارزي بسيار حائز اهميت است.» وي با اشاره به احتمال آغاز مجدد حملات عراق به شهرها اعلام كرد: «يك موشك جديد در صنايع خودكفايي وزارت دفاع ساخته شده است و در صورتيكه صدام جنگ شهرها را آغاز كند، اين موشكها بهكار گرفته خواهد شد.»<ref>مأخذ 6، ص14؛ وـ روزنامه جمهوري اسلامي، 8/6/1366، ص2، مشهد ـ خبرگزاري جمهوري اسلامي.</ref> | |||
== گزارش- 551== | |||
نمايندگان سياست خارجي ايران براي تشريح مواضع جمهوري اسلامي در مورد جنگ ايران و عراق، بحران خليجفارس، قطعنامه شوراي امنيت و تلاشهاي دبيركل، به كشورهاي آلمانغربي، بلغارستان، دانمارك، نروژ، زيمبابوه و نيكاراگوئه سفر كردند و با مقامها و مسئولان اين كشورها گفتوگو كردند. | |||
"محمدجواد لاريجاني" معاون امور اقتصادي و بينالملل وزارت خارجه، پس از ديدار روزگذشته خود با وزير خارجه ايتاليا، امروز با وزير خارجه آلمان (هانس ديترش گنشر) ملاقات كرد. در اين ديدار ـ كه بهصورت رسمي كه يك ساعت به طول انجاميد و سپس بهطور خصوصي ادامه يافت ـ روابط ايران و آلمان، مسائل مربوط به جنگ تحميلي، بحران خليجفارس و نتيجه مذاكرات با دبيركل سازمان ملل متحد مورد بحث و تبادلنظر قرار گرفت. آقاي لاريجاني در تشريح موضع جمهوري اسلامي ايران درباره مسائل خليجفارس گفت: «جمهوري اسلامي ايران حاضر است در زمينه كاهش تشنج در خليجفارس و خروج نيروهاي نظامي از اين منطقه آزادي كشتيراني در خليجفارس اقدام كند.»<ref>مأخذ 3، ص2.</ref> | |||
به گزارش خبرگزاري فرانسه، گنشر وزير خارجه آلمان، در اين ملاقات از ايران خواست تا هر چه زودتر و در روزهاي آينده علامت مثبتي مبنيبر آمادگي خود براي برقراري آتشبس جامع در جنگ خليجفارس، همانگونه كه در قطعنامه شوراي امنيت آمده است، نشان دهد. اين خبرگزاري افزود: «آلمان ميخواهد در ماه اوت (مرداد و شهريور) كه رياست شوراي امنيت را برعهده دارد، پيشرفتي در زمينه قطعنامه مذكور حاصل شود.»<ref>خبرگزاري جمهوري اسلامي، "گزارشهاي ويژه"، نشريه شماره 162، 7/6/1366، ص5، بن ـ به نقل از خبرگزاري فرانسه، 6/6/1366.</ref> | |||
آقاي لاريجاني پس از اين ديدار در يك مصاحبهاي مطبوعاتي گفت: «جمهوري اسلامي ايران از پيشنهادات صلح و ثبات استقبال ميكند، ولي بايد ديد كه چگونه اين صلح بايد ايجاد شود. ايران نميخواهد در آيندهاي سياه زندگي كند و مسائل مطرح با مقامات آلماني و بينالمللي فعلاً اين است كه آيا اين قطعنامه ميتواند ضامن صلح باشد يا خير؟»<ref>مأخذ 3، ص2، خبرگزاري جمهوري اسلامي.</ref> دكتر لاريجاني با تأكيد بر اين نكته كه تلاش و هدف ما تنها ايجاد صلح و امنيت در منطقه است، افزود: «ايران تنها با يك آتشبس براي صلح و امنيتي پايدار در منطقه موافقت خواهد كرد. قطعنامه شوراي امنيت بايد ابتدا در جرياني جدي و قطعي تغيير يابد كه در آن بتوان به موفقيت جريان صلح و حل مسالمتآميز جنگ ايران و عراق اميد پيدا كرد. براي اين منظور بايد اولاً مسئله دقيقاً تعريف شود؛ ثانياً يك جريان و طرز عمل عادلانه و قابل انجام پيدا شود و ثالثاً تضمين براي آينده به وجود آيد.»<ref>روزنامه جمهوري اسلامي، 7/6/1366، ص11.</ref> معاون وزارت خارجه با اعلام آمادگي جمهوري اسلامي ايران براي كاهش تشنج در خليجفارس و خروج نيروهاي نظامي از اين منطقه و آزادي كشتيراني در آن، گفت: «به عقيده ايران، مشكل عمده در خليجفارس، آلوده بودن اين آبراه به مين نيست، بلكه عامل اصلي، بحران ماجراجويي نظامي امريكا در اين منطقه است.»<ref>روزنامه رسالت، 7/6/1366، ص1.</ref> وي در باره طرح امنيتي منطقه گفت: «جمهوري اسلامي قويترين كشور منطقه و حامي صلح و ثبات است چون بزرگترين مخالف تجاوز هم هست و كشورهاي عربي منطقه بايد بهجاي جستوجوي صلح و امنيت در دامان واشنگتن، با همكاري با ايران اسلامي در جستوجوي آن باشند و آينده اين را ثابت خواهد كرد.»<ref>روزنامه اطلاعات، 7/6/1366، ص3، بن ـ به نقل از خبرگزاري جمهوري اسلامي.</ref> | |||
خبرگزاري فرانسه در اين باره از بن گزارش داد: «محمدجواد لاريجاني معاون وزارت خارجه ايران، امروز(جمعه) در بن اعلام كرد ايران آماده هرگونه اقدام سياسي براي تحكيم آتشبس دو فاكتور (عملي) در خليج[فارس] است. وي براي چندمين بار خاطرنشان كرد كه ايران براي رسيدن به تحكيم آتشبس بالفعل كه در حال حاضر در خليجفارس حكمفرماست، سعي خواهد كرد. لاريجاني اضافه كرد تهران براي روند كنوني بهويژه تحت راهنماييهاي گنشر، براي اينكه اين روند به يك صلح كامل در منطقه ختم شود، اهميت فراواني قائل است. با اين حال وي افزود حضور ناوگانهاي بيگانه در خليجفارس در جهت ادامه تشنج عمل ميكند.»<ref>مأخذ 10، ص10، بن ـ خبرگزاري فرانسه، 6/6/1366.</ref> راديو لندن نيز گفت: «گنشر براي لاريجاني توضيح داده است كه صبر كشورهاي غرب در مقابل تأمل و بررسي طولاني ايران درباره قطعنامه 598 شوراي امنيت، نزديك به تمام شدن است. چون تحركي كه اين قطعنامه به اتفاقآرا بهوجود آورده، بايد حفظ شود، تا تلاشهايي كه براي صلح انجام ميگيرد، به موفقيت برسد. گنشر از ايران خواسته است كه در طي چند روز آينده، واكنش روشني درباره تمايل خود به برقراري آتشبس كامل هوايي، دريايي و زميني از خود نشان دهد.»<ref>روزنامه كيهان، 7/6/1366، ص2.</ref> | |||
خبرگزاري رويتر با اعلام اين خبر كه وزيران خارجه آلمان و ايتاليا پس از ديدار با لاريجاني در مورد بحران خليجفارس ابراز خوشبيني توأم با احتياط كردهاند، گزارش داد: «گنشر در يك كنفرانس خبري گفت: "آندروئوتي با احتياط خوشبين است و من نيز با وي هم عقيده هستم".» رويتر افزود: «هر دو نفر نسبت به مشكلات باقيمانده آگاه هستند. لاريجاني بعد از مذاكره با گنشر، در يك كنفرانس خبري گفت كه ايران خواستار تحكيم يك آتشبس غيررسمي در خليجفارس ميباشد… آندرهئوتي و گنشر گفتند كه خط ظاهراً مصالحهجويانه لاريجاني ميبايست از جانب مقامات حاكم در تهران نيز تأييد شود.»<ref>خبرگزاري جمهوري اسلامي، "گزارشهاي ويژه"، نشريه شماره 163، 8/6/1366، ص31، رم ـ به نقل از خبرگزاري رويتر، 6/6/1366.</ref> | |||
== گزارش- 552== | |||
"عليرضا معيري" معاون سياسي نخستوزير، نيز پس از مذاكره با مقامهاي تركيه و مجارستان و تقديم پيام رييس جمهور به رؤساي جمهور اين كشورها، امروز وارد بلغارستان شد و با رييس جمهور و مقامهاي اين كشور ديدار كرد و با آنها درباره روابط دوجانبه، بحران خليجفارس، جنگ ايران و عراق و شرايط جمهوري اسلامي ايران براي پذيرش آتشبس، به گفتوگو پرداخت. در اين ديدار كه وزير بازرگاني خارجي بلغارستان نيز حضور داشت، آقاي "ريژكف" رييس جمهور بلغارستان، با تشكر از پيام رييس جمهوري ايران، درباره خليجفارس و جنگ ايران و عراق گفت: «كوششهايي در جريان است كه جنگ بين عراق و ايران را بهصورت بينالمللي در آورند. هماكنون حضور نيروهاي بيگانه، منطقه خليجفارس را به يك منطقه انفجارآميز تبديل كرده است و ما نگران اوضاع در اين منطقه ميباشيم. در آينده نيز ممكن است نيروهاي ديگري به جمع نيروهاي بيگانه در اين منطقه بپيوندند، بنابراين ما از خروج نيروهاي خارجي از خليجفارس پشتيباني ميكنيم.» در اين ديدار آقاي معيري نيز موضع جمهوري اسلامي ايران را در مورد مسائل جنگ و بحران خليجفارس تشريح كرد: «بدون اعلام و تنبيه متجاوز، جنگ خاتمه نخواهد يافت. ما آغازكننده جنجال نميباشيم، اما اجازه هم نخواهيم داد كه شرايط بدينصورت براي هميشه بماند.» "آتانا بسوف" نخستوزير بلغارستان نيز در ديدار با معيري از حضور امريكا در خليجفارس اظهار نگراني كرد و افزود: «حضور ناوگانهاي بيگانه نه تنها امنيت منطقه را تهديد ميكند، بلكه صلح جهان را نيز در معرض خطر قرار داده است.»<ref>روزنامه اطلاعات، 7/6/1366، ص3، وين ـ به نقل از خبرگزاري جمهوري اسلامي.</ref> | |||
== گزارش- 553== | |||
نمايندگان اعزامي وزارت خارجه جمهوري اسلامي ايران به كشورهاي كنگو، نيكاراگوئه، دانمارك و نروژ، در ديدار با مقامهاي اين كشورها درباره مسائل جنگ تحميلي، قطعنامه 598 شوراي امنيت و بحران خليجفارس به بحث و تبادلنظر پرداختند. به گزارش خبرگزاري جمهوري اسلامي، "عليمحمد بشارتي" قائم مقام وزارت امور خارجه، در "برازاويل" پايتخت كنگو با وزير خارجه اين كشور و در زيمبابوه نيز با برخي از مقامهاي اين كشور مذاكره كرد. آقاي "رابرت موگابه" نخستوزير زيمبابوه و رييس جنبش عدم تعهد، در ديدار با قائم مقام وزارت خارجه جمهوري اسلامي ايران، حضور نيروهاي خارجي در خليجفارس را محكوم كرد: «ما از حضور نظامي نيروهاي خارجي در خليجفارس كه به بهانه حفاظت از نفتكشها و مينروبي منطقه صورت ميگيرد، نگران هستيم. حضور نظامي امريكا، فرانسه و انگلستان در خليجفارس وضعيت خطرناكي در منطقه ايجاد كرده و از نظر ما محكوم است.»<ref>روزنامه رسالت، 8/6/1366، ص12.</ref> | |||
"محمود واعظي" مدير كل اقتصادي وزارت امورخارجه نيز كه به نيكاراگوئه سفر كرده است، در ديدار با چند تن از مسئولان اين كشور، ضمن ابلاغ پيام آيتالله خامنهاي، مواضع جمهوري اسلامي ايران را تشريح كرد. "دانيل اورتگا" رييس، جمهور نيكاراگوئه، با ابراز همدردي در مورد كشتار حجاج ايراني خانه خدا، درباره خليجفارس و جنگ ايران و عراق گفت: «ايران و نيكاراگوئه بايد تلاش كنند تا امپرياليسم امريكا را در دنيا منزوي كنند… ما طرفدار صلح عادلانه هستيم. ميدانيم كه كشور عراق آغازگر جنگ بوده و از سلاحهاي شيميايي استفاده ميكند و باعث شده امريكا در خليجفارس دخالت نمايد.» اورتگا افزود: «ما از تصميمات دولت شما براي حفظ امنيت و ايجاد صلح در خيلجفارس حمايت ميكنيم و شما ميتوانيد روي همكاري ما حساب كنيد.»<ref>روزنامه جمهوري اسلامي، 7/6/1366، ص3، تهران ـ خبرگزاري جمهوري اسلامي.</ref> | |||
== گزارش- 554== | |||
امريكا همچنان نيروهاي نظامي و تجهيزات بيشتري را وارد منطقه ميكند. به گزارش خبرگزاري رويتر، مقامهاي پنتاگون اعلام كردند كه يك كشتي باربري آبي ـ خاكي نيروي دريايي امريكا كه حامل دو مينروب كوچك و قايقهاي تندرو است، وارد خليجفارس شد.<ref>روزنامه رسالت، 7/6/1366، ص12.</ref> | |||
در همين حال اين خبرگزاري به نقل از يك مقام دولتي امريكا اعلام كرد: «ناو هواپيمابر "رنجر" بهعنوان ناو فرماندهي ويژه، نيروهاي امريكا در منطقه خليجفارس را هدايت خواهد كرد. رنجر و گروه رزمي آن متشكل از هشت فروند كشتي جنگي است كه در آينده نزديك جانشين ناو هواپيمابر "كانستليشن" در درياي عرب شده و مسئوليت پوشش هوايي كاروان نفتكشهاي كويتي تحت اسكورت امريكا را برعهده خواهد گرفت.» رويتر افزود: «ظرف هفته آينده، حضور نيروي دريايي امريكا در منطقه خليجفارس حداقل به 47 فروند كشتي و بيش از بيست هزار نظامي خواهد رسيد كه يكي از بزرگترين برنامههاي تجهيز نيرو از زمان جنگ ويتنام تا به حال ميباشد. رنجر يك كشتي 7950 تني كلاس "فورستان" چند منظوره و هواپيمابر با آبگير 11 متر و طول 321 متر ميباشد. كشتيهاي حامي رنجر عبارتاند از: ناوشكن موشكانداز "بوجانان"، ناوچه، "شوفيلر"، ناوشكن "يانگ"، كشتي "گريدلي" و "اويلر ويرجينيا"، كشتي مهمات "بري شاستا" و ناوچههاي "پيري" و "هولت". رزم ناو 45 هزار تني "ميسوري" نيز از مركز اقيانوس آرام حركت كرده و به اقيانوس هند رسيده است كه انتظار ميرود تحت فرماندهي جديد قرار بگيرد.<ref>مأخذ 17، ص30، واشنگتن ـ به نقل از خبرگزاري رويتر، 7/6/1366.</ref> با اين حال، گزارشهاي ديگر حاكي است كه امريكا بهخاطر عدمدستيابي به امكانات ضروري در خاك كشورهاي عرب منطقه خليجفارس، در نظر دارد براي تدارك ناوگان خود از سكوهايي بهعنوان پايگاه شناور در آبهاي خليجفارس استفاده كند.»<ref>روزنامه كيهان، 7/6/1366، ص20، لندن ـ خبرگزاري فرانسه، به نقل از روزنامه انگليسي اينديپندنت.</ref> | |||
"واينبرگر"، وزير دفاع امريكا نيز با تأكيد براين كه "حضور نظامي غرب در خليجفارس رشد صعودي خواهد داشت"، گفت: «نيروهاي اعزامي به منطقه، در حال حاضر كافي هستند ولي اين بدين معني نيست كه شمار آنها ثابت و لاتغيير باشد. ژاپن ميتواند با پرداخت هزينه عمليات، به كشورهاي عربي كمك كند.<ref>مأخذ 10، ص21، مادريد ـ خبرگزاري جمهوري اسلامي، 6/6/1366، روزنامه لوسآنجلس تايمز.</ref> | |||
== گزارش- 555== | |||
يكي از رهبران كنگره مجلس نمايندگان امريكا خواستار مينگذاري سواحل جمهوري اسلامي ايران شد. "لسآسپين" رييس كميته نيروهاي مسلح مجلس نمايندگان امريكا، به ريگان توصيه كرد: «اگر ايران به مينگذاري در مسير كشتيهاي امريكايي و دوستان عرب آن ادامه دهد، امريكا بايد متقابلاً در سواحل ايران مين رها كند. مينگذاري در جزيره ايراني خارك و لارك، صادرات نفت ايران را به ميزان صددرصد كاهش خواهد داد و 95 درصد درآمد ارزي اين كشور را از بين خواهد برد…» لساسپين افزود: «مقابله به مثل به تنهايي يك سياست كامل نيست، بايد طعمه و چماق باهم باشند؛ چماق براي مقابله به مثل است و طعمه، ارائه اين پيشنهاد است كه اگر ايران مسئولانهتر عمل كند، ميتواند به هدف خود يعني كاهش حضور نظامي ابرقدرتها در خليجفارس دست يابد.»<ref>مأخذ 17، ص30، لندن ـ خبرگزاري جمهوري اسلامي، 6/6/1366.</ref> | |||
== گزارش- 556== | |||
در پي تغيير مواضع ايتاليا و اعلام آمادگي اين كشور براي همآهنگي با اتحاديه اروپا در اعزام نيرو به خليجفارس، دولت هلند نيز اعلام كرد اين كشور هميشه در برابر اوضاع خليجفارس، از يك موضع اروپايي مشترك دفاع كرده است<ref>روزنامه اطلاعات، 7/6/1366، ص16، به نقل از خبرگزاري فرانسه.</ref> و چنانچه سازمان ملل موفق نشود راهحلي از طريق مذاكره بين ايران و عراق پيدا كند، هلند در اعزام كشتيهاي مينروب به خليجفارس از موضع ايتاليا پيروي خواهد كرد.<ref>روزنامه كيهان، 8/6/1366، ص20، خبرگزاري فرانسه.</ref> دولت ژاپن امروز اعزام واحدهاي مينروب به خليجفارس را تكذيب كرد، ولي آنرا مغاير با قوانين ژاپن ندانست: «گرچه اعزام واحدهاي مينياب آژانس دفاعي ژاپن مغاير قانون اساسي نيست و يك اقدام نظامي بهحساب نميآيد، ولي اين احتمال وجود دارد كه در صورت اين اقدام، جان افراد در معرض خطر قرار گيرد و آنها درگير جنگ شوند.»<ref>روزنامه جمهوري اسلامي، 8/6/1366، ص7، توكيو ـ به نقل از واحد مركزي خبر.</ref> يك مقام وزارت خارجه ژاپن نيز گفت: «"تاكاشي اونادا" مدير دفتر امور خاورميانه، روز يكشنبه جهت متقاعد كردن ايران به پذيرش قطعنامه آتشبس سازمان ملل، عازم تهران خواهد شد.»<ref>مأخذ 10، ص9، توكيو ـ به نقل از خبرگزاري آسوشيتدپرس، 6/6/1366.</ref> | |||
== گزارش- 557== | |||
دبيركل سازمان ملل متحد امروز پس از جلسه مشورتي شوراي امنيت، درباره پاسخ ايران و عراق به قطعنامه 598، گفت: «من پاسخ طرف عراقي را دريافت كردهام و تا آنجا كه من دريافتهام، عراقيها براي مذاكره در مورد قطعنامه 598، هفتهآينده به نيويورك ميآيند.» خبرگزاري آسوشيتدپرس با اعلام اين خبر افزود: «اظهارات دكوئيار بيانگر اين امر است كه او انتظار دارد ايران هفته آينده پاسخ محكمي به قطعنامه مذكور بدهد. اين امر احتمالاً در طول بازگشت لاريجاني معاون وزارت خارجه ايران به نيويورك، صورت خواهد گرفت.»<ref>مأخذ 10، صص5ـ4، سازمان ملل ـ به نقل از خبرگزاري آسوشيتدپرس، 6/6/1366.</ref> | |||
== گزارش- 558== | |||
راديو امريكا به نقل از يك مقام سعودي گفت: «عربستان پس از فاجعه مكه در ماه گذشته، به تلاشهاي ديپلماتيك جهت منزوي كردن ايران دست زده است.» اين راديو افزود: «عربستان انتظار داشت كه پس از اين ماجرا، ايران حملهاي را عليه اين كشور ترتيب دهد و به همين دليل نيروهاي مسلح عربستان به حال آمادهباش درآمده بودند كه تا چند روز پيش ادامه داشت، تا اينكه ايران از طريق سفارتخانهها به نحوي به مقامات سعودي رساند كه قصد حمله ندارد.» راديو امريكا سپس گفت: «عربستان سعودي پس از كشتار مكه، بهطور بيسابقهاي بيپرده درباره رژيم ايران اظهارنظر كرده و ايران را متهم ساخته است كه عامل خشونتها بوده است.»<ref>واحد مركزي خبر، صدا و سيماي جمهوري اسلامي ايران، بولتن "راديوهاي بيگانه"، 7/6/1366، صص31ـ30.</ref> | |||
شاهدان عيني فاجعه مكه پس از بازگشت از حج، اين واقعه را به گونههاي مختلف افشا كردهاند. هفتهنامه "استيمن من" در گزارشي از فاجعه مكه، به نقل از احمد كتابي روزنامهنگار مسلمان ساكن انگلستان، نوشت: «اندكي بعد از بروز خشونت بهدنبال تظاهرات، زائران ايراني ظاهراً از آنچه در قسمت جلو جمعيت تظاهركنندگان روي ميداد بيخبر بودند، ولي بهزودي منشأ حمله مشخص شد: مأموراني از عربستان سعودي در لباس شخصي از بالاي پل عابران پياده، به سوي تظاهركنندگان سنگ و چيزهاي ديگر پرتاب ميكردند. احمد كتابي ميگويد كه خودش را از معركه به يك خيابان فرعي رساند، اما راه جلو بسته بود چون هزاران نفر از ايرانيان بر زمين نشسته بودند. مأموران پليس از دو طرف با ماشينهاي آتشنشاني، گاز اشكآور و باتون به آنها هجوم آوردند… مكه در آن شب براي ايرانيان جايي بسيار غمانگيز و خالي از پناه بود؛ در بعضي از جاها حتي كودكان هم برضد زائران ايراني برخاسته بودند و به آنها سنگ پرتاب ميكردند. كتابي در پايان گزارش خود نوشت: "در همان شب چيزي پيدا كردم و آن چيزي جز خشاب خالي نبود؛ روي آن تاريخي به تقويم اسلامي حك شده بود كه به زبان عربي بود و برايم مسلِم است كه متعلق به عربستان سعودي است."»<ref>پيشين، ص28.</ref> | |||
== گزارش- 559== | |||
"فرد هاليدي" و پرفسور "روحالله رمضاني" در دو مقاله سياست خارجي ايران را از دو بْعًد متفاوت مورد بررسي قرار دادهاند؛ در حاليكه فرد هاليدي به نتايج سياست خارجي ايران توجه كرده و از موفقيت و رسيدن به اهداف يا شكست آن سخنرانده است، رمضاني بر عناصر و گروههاي داخلي مؤثر در تصميمات سياست خارجي ايران تأكيد كرده و تأثير عملكرد امريكا بر آنها را مورد بررسي قرار دادهاست. فرد هاليدي با اشاره به ديدگاه غرب كه سياست خارجي ايران را شكستخورده ميداند، نوشته است: «از اينكه ايران در سياست خارجياش در هفتههاي گذشته مرتكب اشتباهاتي شده، شكي نيست اما شواهدي وجود دارد كه عليرغم اختلافنظر در رهبري ايران، سياست خارجي اين كشور متكي بر نوعي تداوم و تا حدودي آيندهنگري است كه ناظران غربي كمتر آنرا به رسميت شناختهاند.» وي با اشاره به موفقيت ايران در از ميان برداشتن اتحاد موجود ميان اعضاي دائمي شوراي امنيت و بهرهبرداري از حضور نيروهاي غربي در خليجفارس، افزوده است: «ايران با اقدامات مختلف خود در اين بحران نشان داده است كه بدون موافقت آن كشور، جنگ ايران و عراق راهحلي ندارد و هيچ راهحلي را نميشود چه از طريق سازمان ملل و چه از طريق امريكا با ساير كشورها به ايران تحميل كرد. شوروي ظاهراً اين نكته را قبول كرده و امريكا نيز احتمالاً با بيعلاقگي اين را قبول خواهد كرد.» هاليدي سپس به خواست ايران مبنيبر شروع مذاكرات پيش از اعلام آتشبس و از ميان برداشتن صدامحسين رييس جمهور عراق، اشاره كرده و نوشته است: «اگر ايران حقيقتاً خواهان راهحل بينابيني براي رسيدن به صلح و پايان دادن به جنگ باشد، شكي نيست كه چنين چيزي را ميتوان طي هفتههاي آينده از طريق سازمان ملل دنبال كرد و به نتيجه رسيد، اما اگر ايران همچنان مصرانه بر تغيير رژيم در عراق تأكيد كند، ترديدي نيست كه جنگ همچنان ادامه خواهد داشت. بنابراين ميتوان گفت، در حاليكه ايران در هفتههاي گذشته به برخي از مزاياي تاكتيكي و كوتاهمدت دست يافته، اما هنوز مقاصد درازمدت خود را در مورد پايان دادن به جنگ روشن نكرده است.» <ref>مأخذ 10، ص29، به نقل از راديو بي.بي.سي، 6/6/1366.</ref> | |||
پرفسور روحالله رمضاني نيز در مقالهاي با عنوان "اميدواري محتاطانه امريكا به سياستش در قبال ايران" كه در روزنامه "كريستين ساينس مانيتور" به چاپ رسيد، روابط ايران و امريكا و عوامل مؤثر در تعيين سياست خارجي دو كشور را مورد تجزيه و تحليل قرار داد. | |||
رمضاني با طرح اين فرضيه كه سياست امريكا در قبال ايران موقعيت عوامل تندرو را در تهران تحكيم كرده است، نوشت: «تهران هيچگاه احتمال انجام يك مذاكره با امريكا را از نظر دور نداشته است. عليرغم درگيريهاي داخلي ميان عوامل تندرو و واقعگرايان در تهران، واقعگرايان هنوز داراي دست بالا هستند. برداشت جهان خارج از سياست ايران تركيبي از جنگجويي و واقعگرايي است كه منعكسكننده درگيريهاي سياسي داخلي ميباشد…» به عقيده رمضاني: «نفوذ اين واقعگرايان در ايران، رفع تشنجات جاري در منطقه را امكانپذير ميسازد. خطر سياست امريكا در اين است كه فشار نظامي بيش از حد امريكا ميتواند عوام تندرو در ايران را تقويت نمايد…» كريستين ساينس مانيتور در يك جمعبندي از دو نگرش فوق نوشت: «در حاليكه مقامات امريكايي از تحليلهايي مانند تحليل آقاي رمضاني، استقبال ميكنند و موافق روشهاي غيرنظامي حياتي هستند، اما آنها همواره در مورد برخي از نتيجهگيريهاي كارشناسان غيردولتي ترديد دارند. مقامات امريكايي بحث ميكنند كه ممكن است ايران تجربه بمبگذاري مقر تفنگداران امريكايي در بيروت در سال 1361 را بهكار گيرد و امريكا را يكبار ديگر اما با شدت بيشتر، بكوبد، در اين صورت ايران خواهد توانست آنها را از منطقه اخراج كند. ايرانيها معتقدند امريكا بسيار سست است و يك شكست عمده براي امريكا، عكسالعمل افكار عمومي و كنگره را برانگيخته و مجبور به خروج از منطقه خواهد نمود. يك ديپلمات ارشد امريكا معتقد است كه امريكا بايد تعهد قاطعش را جهت جلوگيري از توسعهطلبي ايران حفظ نمايد. وي ميگويد: "عليرغم اشتياق ايرانيها به شهادت، تهران براي يك درگيري عمده با امريكا آماده نيست و چنانچه بتوانيم در اين موقع، قاطعيت خود را حفظ كنيم، واقعگرايان در تهران با مشاهده عواقب آن در سياستشان تجديدنظر خواهند كرد…" مقامات امريكايي توافق دارند كه تهران سعي دارد خود را كمي معتدلتر نشان دهد. يكي از مقامات ميگويد كه ايران تازه متوجه شده كه تا به حال بيش از حد تحريكآميز بوده، بهويژه مينگذاري دهانه خليجفارس يك خطاي بزرگ آنها بود كه تمام جهان را از تندروي ايران آگاه ساخته و پشتيباني جهان از سياست امريكا را تقويت نموده است.»<ref>مأخذ 10، ص12، واشنگتن ـ خبرگزاري جمهوري اسلامي، 6/6/1366.</ref> | |||
== گزارش- 560== | |||
"مجيد قاسمي" رييس كل بانك مركزي، در مصاحبهاي اعلام كرد: «با اجراي طرح مبارزه با گرانفروشي، قيمت 97 درصد از كالاهاي مشمول اين طرح از 2 تا 61 درصد كاهش يافت.» وي در مورد ذخاير ارزي كشور گفت: «ذخاير ارزي كشور هماكنون روبه افزايش است و در سال جاري وضعيت فروش نفت نيز نسبت به سال قبل، از يك بهبودي نسبي برخوردار بوده است و ذخاير ارزي كشور اميدواركننده ميباشد و جمهوري اسلامي ايران به كليه تعهدات بانكي خود به نحو احسن عمل كرده است.»<ref>روزنامه جمهوري اسلامي، 7/6/1366، ص4.</ref> | |||
نسخهٔ کنونی تا ۲۶ دسامبر ۲۰۲۲، ساعت ۱۰:۵۹
روزشمار جنگ سال 1366 1366.06.06 | |
---|---|
نامهای دیگر | شش شهریور |
تاریخ شمسی | 1366.06.06 |
تاریخ میلادی | 28 اوت 1987 |
تاریخ قمری | 3 محرم 1408 |
گزارش- 548
تك محدود نيروهاي عراقي در منطقه درياچه دربنديخان در جنوب استان سليمانيه با مقاومت نيروهاي سپاه متوقف شد. به گزارش سپاه چهارم بعثت باختران، يك گروهان از نيروهاي دشمن در ساعت 21:30 در اين منطقه از سمت "زرين پايين"، "شاخ بمو"، روستاي "كوته" و كنار درياچه دربنديخان به نيرهاي خودي حمله كردند و در همان زمان، توپخانه آنها حدود يك ساعت مقرهاي "كافي سالار"، "تپه7" و "تپه5" را به شدت گلولهباران كرد، اما با مقاومت نيروهاي خودي از نفوذ دشمن جلوگيري شد و نيروهاي مهاجم با تحمل تلفاتي به ناچار عقبنشيني كردند. طبق اين گزارش در تبادل آتش بين دو طرف، يك انبار مهمات عراق به آتش كشيده شد. همچنين تردد بيش از حد خودروها و آمبولانسهاي جهت حمل مجروحان، نشانه تلفات سنگين آنها در اين حمله بودهاست.[۱]
گزارش- 549
در منطقه مريوان در روستاي "بيدررواسي" نيز در درگيري ميان نيروهاي گردان جندالله و افراد "رزگاري"، دو تن از افراد اين گروهك (رزگاري) كشته و سه تن زخمي شدند. نيروهاي خودي تلفاتي نداشتند.[۲]
گزارش- 550
در هفته دولت، آيتالله خامنهاي رييس جمهور و امام جمعه تهران، همچنين "موسوي" نخستوزير، در نماز جمعه امروز تهران عملكرد دولت، مسائل مهم كشور، مناسبتها، پشتيباني از جبهههاي جنگ، بحران در خليجفارس، استراتژي و شكستهاي امريكا را تشريح كردند. آيتالله خامنهاي با اشاره به شكست امريكا در انجام دادن يك اقدام دستهجمعي با همكاري متحدان اروپايي خود، درباره سياست جمهوري اسلامي ايران در برابر امريكا، گفتند: «ما اعلام كردهايم كه پيشقدم نميشويم و آتشافروزي نميكنيم؛ ما امريكا را وارد يك جنگ با خودمان نميكنيم، اما اگر حضور امريكا در خليجفارس به معناي اين باشد كه نفت كويت و سعودي به آساني صادر شود، اما نفت جمهوري اسلامي به خاطر حملات عراق به كشتيهاي نفتكش صادر نشود، ما اين را نميگذاريم و هيچكس نميتواند از عمليات مقابله به مثل جلوگيري كند، هر چند ناوگان امريكايي باشد.» رييس جمهور، اجلاس وزيران خارجه اتحاديه عرب را كوچك، مسخره و حقير خواند و افزودند: «تمام اين تلاشها از سوي امريكا، متحدان، برادران و همفكرانش، تلاش تبليغاتي، پول خرج كردنها و تحمل اين خفتها و شكستها، براي نجات رژيم جنگافروز صدام از آن دره مرگي است كه در انتظارش هست.» رييس شوراي عالي دفاع سپس با اشاره به حضور فعال جمهوري اسلامي ايران در همه ميدانهاي سياسي، اقتصادي و ديپلماتيك، گفتند: «پاسخ ما به همه اين سياستها، يك اقدام بيش نيست و آن تمركز نيروها و تمركز حملات و تمركز امكانات در جبهه جنگ، با عراق و به فضل الهي خشكاندن ريشه رژيم بغداد است. ما در همه ميدانهاي سياسي، اقتصادي و نظامي با دشمن برخورد ميكنيم و در هيچ صحنهاي غايب نخواهيم بود، اما بيشترين تمركز نيروهاي ما بايد در ميدان جنگ باشد؛ تمام مسائل ما با حل مطلوب مسئله جنگ حل خواهد شد و با شكست عراق تمام توطئهها شكست خواهد خورد.»[۳] امامجمعه تهران با اشاره به اعزام كاروان "حماسهسازان عاشورا" به جبهههاي نبرد، از جوانان خواستند با حضور در اين اعزامها، ميدانهاي جنگ را بيش از پيش پركنند. رييس جمهور آنگاه تأكيد كردند: «در ميدان جنگ كه اصليترين ميدان نبرد ما با استكبار است، ضربات نهايي را بر عراق وارد خواهيم كرد و اميدهاي استكبار را نااميد خواهيم نمود.»[۴] در مراسم نماز جمعه تهران، ميرحسين موسوي نخستوزير، در سخنراني پيش از خطبههاي نماز، درباره جايگاه جنگ در برنامههاي دولت گفت: «جنگ در صدر اولويتبندي برنامههاي دولت قرار دارد، زيرا به اعتقاد ما راه نهايي براي پايان دادن و خنثي كردن تمامي توطئهها از جمله توطئه امريكا در خليجفارس، ضربه زدن به صدام است.»[۵] وي افزود: «ما اعتقاد داريم راه نهايي براي پايان دادن به تحريكات، توطئهها و خنثيكردن آنها در همه جهان از جمله خليجفارس وارد آوردن ضربه محكم به رژيم صدام ميباشد.»[۶] مهندس موسوي كه به مناسبت هفته دولت سخن ميگفت، با بيان اين موضوع كه ممكن است در برخي دستگاههاي اجرايي نواقصي وجود داشته باشد، افزود: «در سال 65 از دستگاههاي اجرايي 20 هزار نفر نيرو در جبههها شركت كردهاند كه نشان دهنده دگرگوني و تحول در سيستم و نيروي انساني نظام اجرايي جامعه است.»[۷] تيمسار "جلالي" وزير دفاع نيز در گفتوگويي مطبوعاتي در مشهد، با تشريح فعاليتهاي صنايع خودكفايي و توليد تجهيزات لازم در داخل كشور، گفت: «اكنون به همت متخصصين متعهد نظامي، انواع مهمات ساخته شده، از هفت نوع در سال 57 به 47 نوع در سال جاري افزايش يافته است كه در صرفهجويي ارزي بسيار حائز اهميت است.» وي با اشاره به احتمال آغاز مجدد حملات عراق به شهرها اعلام كرد: «يك موشك جديد در صنايع خودكفايي وزارت دفاع ساخته شده است و در صورتيكه صدام جنگ شهرها را آغاز كند، اين موشكها بهكار گرفته خواهد شد.»[۸]
گزارش- 551
نمايندگان سياست خارجي ايران براي تشريح مواضع جمهوري اسلامي در مورد جنگ ايران و عراق، بحران خليجفارس، قطعنامه شوراي امنيت و تلاشهاي دبيركل، به كشورهاي آلمانغربي، بلغارستان، دانمارك، نروژ، زيمبابوه و نيكاراگوئه سفر كردند و با مقامها و مسئولان اين كشورها گفتوگو كردند. "محمدجواد لاريجاني" معاون امور اقتصادي و بينالملل وزارت خارجه، پس از ديدار روزگذشته خود با وزير خارجه ايتاليا، امروز با وزير خارجه آلمان (هانس ديترش گنشر) ملاقات كرد. در اين ديدار ـ كه بهصورت رسمي كه يك ساعت به طول انجاميد و سپس بهطور خصوصي ادامه يافت ـ روابط ايران و آلمان، مسائل مربوط به جنگ تحميلي، بحران خليجفارس و نتيجه مذاكرات با دبيركل سازمان ملل متحد مورد بحث و تبادلنظر قرار گرفت. آقاي لاريجاني در تشريح موضع جمهوري اسلامي ايران درباره مسائل خليجفارس گفت: «جمهوري اسلامي ايران حاضر است در زمينه كاهش تشنج در خليجفارس و خروج نيروهاي نظامي از اين منطقه آزادي كشتيراني در خليجفارس اقدام كند.»[۹] به گزارش خبرگزاري فرانسه، گنشر وزير خارجه آلمان، در اين ملاقات از ايران خواست تا هر چه زودتر و در روزهاي آينده علامت مثبتي مبنيبر آمادگي خود براي برقراري آتشبس جامع در جنگ خليجفارس، همانگونه كه در قطعنامه شوراي امنيت آمده است، نشان دهد. اين خبرگزاري افزود: «آلمان ميخواهد در ماه اوت (مرداد و شهريور) كه رياست شوراي امنيت را برعهده دارد، پيشرفتي در زمينه قطعنامه مذكور حاصل شود.»[۱۰] آقاي لاريجاني پس از اين ديدار در يك مصاحبهاي مطبوعاتي گفت: «جمهوري اسلامي ايران از پيشنهادات صلح و ثبات استقبال ميكند، ولي بايد ديد كه چگونه اين صلح بايد ايجاد شود. ايران نميخواهد در آيندهاي سياه زندگي كند و مسائل مطرح با مقامات آلماني و بينالمللي فعلاً اين است كه آيا اين قطعنامه ميتواند ضامن صلح باشد يا خير؟»[۱۱] دكتر لاريجاني با تأكيد بر اين نكته كه تلاش و هدف ما تنها ايجاد صلح و امنيت در منطقه است، افزود: «ايران تنها با يك آتشبس براي صلح و امنيتي پايدار در منطقه موافقت خواهد كرد. قطعنامه شوراي امنيت بايد ابتدا در جرياني جدي و قطعي تغيير يابد كه در آن بتوان به موفقيت جريان صلح و حل مسالمتآميز جنگ ايران و عراق اميد پيدا كرد. براي اين منظور بايد اولاً مسئله دقيقاً تعريف شود؛ ثانياً يك جريان و طرز عمل عادلانه و قابل انجام پيدا شود و ثالثاً تضمين براي آينده به وجود آيد.»[۱۲] معاون وزارت خارجه با اعلام آمادگي جمهوري اسلامي ايران براي كاهش تشنج در خليجفارس و خروج نيروهاي نظامي از اين منطقه و آزادي كشتيراني در آن، گفت: «به عقيده ايران، مشكل عمده در خليجفارس، آلوده بودن اين آبراه به مين نيست، بلكه عامل اصلي، بحران ماجراجويي نظامي امريكا در اين منطقه است.»[۱۳] وي در باره طرح امنيتي منطقه گفت: «جمهوري اسلامي قويترين كشور منطقه و حامي صلح و ثبات است چون بزرگترين مخالف تجاوز هم هست و كشورهاي عربي منطقه بايد بهجاي جستوجوي صلح و امنيت در دامان واشنگتن، با همكاري با ايران اسلامي در جستوجوي آن باشند و آينده اين را ثابت خواهد كرد.»[۱۴] خبرگزاري فرانسه در اين باره از بن گزارش داد: «محمدجواد لاريجاني معاون وزارت خارجه ايران، امروز(جمعه) در بن اعلام كرد ايران آماده هرگونه اقدام سياسي براي تحكيم آتشبس دو فاكتور (عملي) در خليج[فارس] است. وي براي چندمين بار خاطرنشان كرد كه ايران براي رسيدن به تحكيم آتشبس بالفعل كه در حال حاضر در خليجفارس حكمفرماست، سعي خواهد كرد. لاريجاني اضافه كرد تهران براي روند كنوني بهويژه تحت راهنماييهاي گنشر، براي اينكه اين روند به يك صلح كامل در منطقه ختم شود، اهميت فراواني قائل است. با اين حال وي افزود حضور ناوگانهاي بيگانه در خليجفارس در جهت ادامه تشنج عمل ميكند.»[۱۵] راديو لندن نيز گفت: «گنشر براي لاريجاني توضيح داده است كه صبر كشورهاي غرب در مقابل تأمل و بررسي طولاني ايران درباره قطعنامه 598 شوراي امنيت، نزديك به تمام شدن است. چون تحركي كه اين قطعنامه به اتفاقآرا بهوجود آورده، بايد حفظ شود، تا تلاشهايي كه براي صلح انجام ميگيرد، به موفقيت برسد. گنشر از ايران خواسته است كه در طي چند روز آينده، واكنش روشني درباره تمايل خود به برقراري آتشبس كامل هوايي، دريايي و زميني از خود نشان دهد.»[۱۶] خبرگزاري رويتر با اعلام اين خبر كه وزيران خارجه آلمان و ايتاليا پس از ديدار با لاريجاني در مورد بحران خليجفارس ابراز خوشبيني توأم با احتياط كردهاند، گزارش داد: «گنشر در يك كنفرانس خبري گفت: "آندروئوتي با احتياط خوشبين است و من نيز با وي هم عقيده هستم".» رويتر افزود: «هر دو نفر نسبت به مشكلات باقيمانده آگاه هستند. لاريجاني بعد از مذاكره با گنشر، در يك كنفرانس خبري گفت كه ايران خواستار تحكيم يك آتشبس غيررسمي در خليجفارس ميباشد… آندرهئوتي و گنشر گفتند كه خط ظاهراً مصالحهجويانه لاريجاني ميبايست از جانب مقامات حاكم در تهران نيز تأييد شود.»[۱۷]
گزارش- 552
"عليرضا معيري" معاون سياسي نخستوزير، نيز پس از مذاكره با مقامهاي تركيه و مجارستان و تقديم پيام رييس جمهور به رؤساي جمهور اين كشورها، امروز وارد بلغارستان شد و با رييس جمهور و مقامهاي اين كشور ديدار كرد و با آنها درباره روابط دوجانبه، بحران خليجفارس، جنگ ايران و عراق و شرايط جمهوري اسلامي ايران براي پذيرش آتشبس، به گفتوگو پرداخت. در اين ديدار كه وزير بازرگاني خارجي بلغارستان نيز حضور داشت، آقاي "ريژكف" رييس جمهور بلغارستان، با تشكر از پيام رييس جمهوري ايران، درباره خليجفارس و جنگ ايران و عراق گفت: «كوششهايي در جريان است كه جنگ بين عراق و ايران را بهصورت بينالمللي در آورند. هماكنون حضور نيروهاي بيگانه، منطقه خليجفارس را به يك منطقه انفجارآميز تبديل كرده است و ما نگران اوضاع در اين منطقه ميباشيم. در آينده نيز ممكن است نيروهاي ديگري به جمع نيروهاي بيگانه در اين منطقه بپيوندند، بنابراين ما از خروج نيروهاي خارجي از خليجفارس پشتيباني ميكنيم.» در اين ديدار آقاي معيري نيز موضع جمهوري اسلامي ايران را در مورد مسائل جنگ و بحران خليجفارس تشريح كرد: «بدون اعلام و تنبيه متجاوز، جنگ خاتمه نخواهد يافت. ما آغازكننده جنجال نميباشيم، اما اجازه هم نخواهيم داد كه شرايط بدينصورت براي هميشه بماند.» "آتانا بسوف" نخستوزير بلغارستان نيز در ديدار با معيري از حضور امريكا در خليجفارس اظهار نگراني كرد و افزود: «حضور ناوگانهاي بيگانه نه تنها امنيت منطقه را تهديد ميكند، بلكه صلح جهان را نيز در معرض خطر قرار داده است.»[۱۸]
گزارش- 553
نمايندگان اعزامي وزارت خارجه جمهوري اسلامي ايران به كشورهاي كنگو، نيكاراگوئه، دانمارك و نروژ، در ديدار با مقامهاي اين كشورها درباره مسائل جنگ تحميلي، قطعنامه 598 شوراي امنيت و بحران خليجفارس به بحث و تبادلنظر پرداختند. به گزارش خبرگزاري جمهوري اسلامي، "عليمحمد بشارتي" قائم مقام وزارت امور خارجه، در "برازاويل" پايتخت كنگو با وزير خارجه اين كشور و در زيمبابوه نيز با برخي از مقامهاي اين كشور مذاكره كرد. آقاي "رابرت موگابه" نخستوزير زيمبابوه و رييس جنبش عدم تعهد، در ديدار با قائم مقام وزارت خارجه جمهوري اسلامي ايران، حضور نيروهاي خارجي در خليجفارس را محكوم كرد: «ما از حضور نظامي نيروهاي خارجي در خليجفارس كه به بهانه حفاظت از نفتكشها و مينروبي منطقه صورت ميگيرد، نگران هستيم. حضور نظامي امريكا، فرانسه و انگلستان در خليجفارس وضعيت خطرناكي در منطقه ايجاد كرده و از نظر ما محكوم است.»[۱۹] "محمود واعظي" مدير كل اقتصادي وزارت امورخارجه نيز كه به نيكاراگوئه سفر كرده است، در ديدار با چند تن از مسئولان اين كشور، ضمن ابلاغ پيام آيتالله خامنهاي، مواضع جمهوري اسلامي ايران را تشريح كرد. "دانيل اورتگا" رييس، جمهور نيكاراگوئه، با ابراز همدردي در مورد كشتار حجاج ايراني خانه خدا، درباره خليجفارس و جنگ ايران و عراق گفت: «ايران و نيكاراگوئه بايد تلاش كنند تا امپرياليسم امريكا را در دنيا منزوي كنند… ما طرفدار صلح عادلانه هستيم. ميدانيم كه كشور عراق آغازگر جنگ بوده و از سلاحهاي شيميايي استفاده ميكند و باعث شده امريكا در خليجفارس دخالت نمايد.» اورتگا افزود: «ما از تصميمات دولت شما براي حفظ امنيت و ايجاد صلح در خيلجفارس حمايت ميكنيم و شما ميتوانيد روي همكاري ما حساب كنيد.»[۲۰]
گزارش- 554
امريكا همچنان نيروهاي نظامي و تجهيزات بيشتري را وارد منطقه ميكند. به گزارش خبرگزاري رويتر، مقامهاي پنتاگون اعلام كردند كه يك كشتي باربري آبي ـ خاكي نيروي دريايي امريكا كه حامل دو مينروب كوچك و قايقهاي تندرو است، وارد خليجفارس شد.[۲۱] در همين حال اين خبرگزاري به نقل از يك مقام دولتي امريكا اعلام كرد: «ناو هواپيمابر "رنجر" بهعنوان ناو فرماندهي ويژه، نيروهاي امريكا در منطقه خليجفارس را هدايت خواهد كرد. رنجر و گروه رزمي آن متشكل از هشت فروند كشتي جنگي است كه در آينده نزديك جانشين ناو هواپيمابر "كانستليشن" در درياي عرب شده و مسئوليت پوشش هوايي كاروان نفتكشهاي كويتي تحت اسكورت امريكا را برعهده خواهد گرفت.» رويتر افزود: «ظرف هفته آينده، حضور نيروي دريايي امريكا در منطقه خليجفارس حداقل به 47 فروند كشتي و بيش از بيست هزار نظامي خواهد رسيد كه يكي از بزرگترين برنامههاي تجهيز نيرو از زمان جنگ ويتنام تا به حال ميباشد. رنجر يك كشتي 7950 تني كلاس "فورستان" چند منظوره و هواپيمابر با آبگير 11 متر و طول 321 متر ميباشد. كشتيهاي حامي رنجر عبارتاند از: ناوشكن موشكانداز "بوجانان"، ناوچه، "شوفيلر"، ناوشكن "يانگ"، كشتي "گريدلي" و "اويلر ويرجينيا"، كشتي مهمات "بري شاستا" و ناوچههاي "پيري" و "هولت". رزم ناو 45 هزار تني "ميسوري" نيز از مركز اقيانوس آرام حركت كرده و به اقيانوس هند رسيده است كه انتظار ميرود تحت فرماندهي جديد قرار بگيرد.[۲۲] با اين حال، گزارشهاي ديگر حاكي است كه امريكا بهخاطر عدمدستيابي به امكانات ضروري در خاك كشورهاي عرب منطقه خليجفارس، در نظر دارد براي تدارك ناوگان خود از سكوهايي بهعنوان پايگاه شناور در آبهاي خليجفارس استفاده كند.»[۲۳] "واينبرگر"، وزير دفاع امريكا نيز با تأكيد براين كه "حضور نظامي غرب در خليجفارس رشد صعودي خواهد داشت"، گفت: «نيروهاي اعزامي به منطقه، در حال حاضر كافي هستند ولي اين بدين معني نيست كه شمار آنها ثابت و لاتغيير باشد. ژاپن ميتواند با پرداخت هزينه عمليات، به كشورهاي عربي كمك كند.[۲۴]
گزارش- 555
يكي از رهبران كنگره مجلس نمايندگان امريكا خواستار مينگذاري سواحل جمهوري اسلامي ايران شد. "لسآسپين" رييس كميته نيروهاي مسلح مجلس نمايندگان امريكا، به ريگان توصيه كرد: «اگر ايران به مينگذاري در مسير كشتيهاي امريكايي و دوستان عرب آن ادامه دهد، امريكا بايد متقابلاً در سواحل ايران مين رها كند. مينگذاري در جزيره ايراني خارك و لارك، صادرات نفت ايران را به ميزان صددرصد كاهش خواهد داد و 95 درصد درآمد ارزي اين كشور را از بين خواهد برد…» لساسپين افزود: «مقابله به مثل به تنهايي يك سياست كامل نيست، بايد طعمه و چماق باهم باشند؛ چماق براي مقابله به مثل است و طعمه، ارائه اين پيشنهاد است كه اگر ايران مسئولانهتر عمل كند، ميتواند به هدف خود يعني كاهش حضور نظامي ابرقدرتها در خليجفارس دست يابد.»[۲۵]
گزارش- 556
در پي تغيير مواضع ايتاليا و اعلام آمادگي اين كشور براي همآهنگي با اتحاديه اروپا در اعزام نيرو به خليجفارس، دولت هلند نيز اعلام كرد اين كشور هميشه در برابر اوضاع خليجفارس، از يك موضع اروپايي مشترك دفاع كرده است[۲۶] و چنانچه سازمان ملل موفق نشود راهحلي از طريق مذاكره بين ايران و عراق پيدا كند، هلند در اعزام كشتيهاي مينروب به خليجفارس از موضع ايتاليا پيروي خواهد كرد.[۲۷] دولت ژاپن امروز اعزام واحدهاي مينروب به خليجفارس را تكذيب كرد، ولي آنرا مغاير با قوانين ژاپن ندانست: «گرچه اعزام واحدهاي مينياب آژانس دفاعي ژاپن مغاير قانون اساسي نيست و يك اقدام نظامي بهحساب نميآيد، ولي اين احتمال وجود دارد كه در صورت اين اقدام، جان افراد در معرض خطر قرار گيرد و آنها درگير جنگ شوند.»[۲۸] يك مقام وزارت خارجه ژاپن نيز گفت: «"تاكاشي اونادا" مدير دفتر امور خاورميانه، روز يكشنبه جهت متقاعد كردن ايران به پذيرش قطعنامه آتشبس سازمان ملل، عازم تهران خواهد شد.»[۲۹]
گزارش- 557
دبيركل سازمان ملل متحد امروز پس از جلسه مشورتي شوراي امنيت، درباره پاسخ ايران و عراق به قطعنامه 598، گفت: «من پاسخ طرف عراقي را دريافت كردهام و تا آنجا كه من دريافتهام، عراقيها براي مذاكره در مورد قطعنامه 598، هفتهآينده به نيويورك ميآيند.» خبرگزاري آسوشيتدپرس با اعلام اين خبر افزود: «اظهارات دكوئيار بيانگر اين امر است كه او انتظار دارد ايران هفته آينده پاسخ محكمي به قطعنامه مذكور بدهد. اين امر احتمالاً در طول بازگشت لاريجاني معاون وزارت خارجه ايران به نيويورك، صورت خواهد گرفت.»[۳۰]
گزارش- 558
راديو امريكا به نقل از يك مقام سعودي گفت: «عربستان پس از فاجعه مكه در ماه گذشته، به تلاشهاي ديپلماتيك جهت منزوي كردن ايران دست زده است.» اين راديو افزود: «عربستان انتظار داشت كه پس از اين ماجرا، ايران حملهاي را عليه اين كشور ترتيب دهد و به همين دليل نيروهاي مسلح عربستان به حال آمادهباش درآمده بودند كه تا چند روز پيش ادامه داشت، تا اينكه ايران از طريق سفارتخانهها به نحوي به مقامات سعودي رساند كه قصد حمله ندارد.» راديو امريكا سپس گفت: «عربستان سعودي پس از كشتار مكه، بهطور بيسابقهاي بيپرده درباره رژيم ايران اظهارنظر كرده و ايران را متهم ساخته است كه عامل خشونتها بوده است.»[۳۱] شاهدان عيني فاجعه مكه پس از بازگشت از حج، اين واقعه را به گونههاي مختلف افشا كردهاند. هفتهنامه "استيمن من" در گزارشي از فاجعه مكه، به نقل از احمد كتابي روزنامهنگار مسلمان ساكن انگلستان، نوشت: «اندكي بعد از بروز خشونت بهدنبال تظاهرات، زائران ايراني ظاهراً از آنچه در قسمت جلو جمعيت تظاهركنندگان روي ميداد بيخبر بودند، ولي بهزودي منشأ حمله مشخص شد: مأموراني از عربستان سعودي در لباس شخصي از بالاي پل عابران پياده، به سوي تظاهركنندگان سنگ و چيزهاي ديگر پرتاب ميكردند. احمد كتابي ميگويد كه خودش را از معركه به يك خيابان فرعي رساند، اما راه جلو بسته بود چون هزاران نفر از ايرانيان بر زمين نشسته بودند. مأموران پليس از دو طرف با ماشينهاي آتشنشاني، گاز اشكآور و باتون به آنها هجوم آوردند… مكه در آن شب براي ايرانيان جايي بسيار غمانگيز و خالي از پناه بود؛ در بعضي از جاها حتي كودكان هم برضد زائران ايراني برخاسته بودند و به آنها سنگ پرتاب ميكردند. كتابي در پايان گزارش خود نوشت: "در همان شب چيزي پيدا كردم و آن چيزي جز خشاب خالي نبود؛ روي آن تاريخي به تقويم اسلامي حك شده بود كه به زبان عربي بود و برايم مسلِم است كه متعلق به عربستان سعودي است."»[۳۲]
گزارش- 559
"فرد هاليدي" و پرفسور "روحالله رمضاني" در دو مقاله سياست خارجي ايران را از دو بْعًد متفاوت مورد بررسي قرار دادهاند؛ در حاليكه فرد هاليدي به نتايج سياست خارجي ايران توجه كرده و از موفقيت و رسيدن به اهداف يا شكست آن سخنرانده است، رمضاني بر عناصر و گروههاي داخلي مؤثر در تصميمات سياست خارجي ايران تأكيد كرده و تأثير عملكرد امريكا بر آنها را مورد بررسي قرار دادهاست. فرد هاليدي با اشاره به ديدگاه غرب كه سياست خارجي ايران را شكستخورده ميداند، نوشته است: «از اينكه ايران در سياست خارجياش در هفتههاي گذشته مرتكب اشتباهاتي شده، شكي نيست اما شواهدي وجود دارد كه عليرغم اختلافنظر در رهبري ايران، سياست خارجي اين كشور متكي بر نوعي تداوم و تا حدودي آيندهنگري است كه ناظران غربي كمتر آنرا به رسميت شناختهاند.» وي با اشاره به موفقيت ايران در از ميان برداشتن اتحاد موجود ميان اعضاي دائمي شوراي امنيت و بهرهبرداري از حضور نيروهاي غربي در خليجفارس، افزوده است: «ايران با اقدامات مختلف خود در اين بحران نشان داده است كه بدون موافقت آن كشور، جنگ ايران و عراق راهحلي ندارد و هيچ راهحلي را نميشود چه از طريق سازمان ملل و چه از طريق امريكا با ساير كشورها به ايران تحميل كرد. شوروي ظاهراً اين نكته را قبول كرده و امريكا نيز احتمالاً با بيعلاقگي اين را قبول خواهد كرد.» هاليدي سپس به خواست ايران مبنيبر شروع مذاكرات پيش از اعلام آتشبس و از ميان برداشتن صدامحسين رييس جمهور عراق، اشاره كرده و نوشته است: «اگر ايران حقيقتاً خواهان راهحل بينابيني براي رسيدن به صلح و پايان دادن به جنگ باشد، شكي نيست كه چنين چيزي را ميتوان طي هفتههاي آينده از طريق سازمان ملل دنبال كرد و به نتيجه رسيد، اما اگر ايران همچنان مصرانه بر تغيير رژيم در عراق تأكيد كند، ترديدي نيست كه جنگ همچنان ادامه خواهد داشت. بنابراين ميتوان گفت، در حاليكه ايران در هفتههاي گذشته به برخي از مزاياي تاكتيكي و كوتاهمدت دست يافته، اما هنوز مقاصد درازمدت خود را در مورد پايان دادن به جنگ روشن نكرده است.» [۳۳] پرفسور روحالله رمضاني نيز در مقالهاي با عنوان "اميدواري محتاطانه امريكا به سياستش در قبال ايران" كه در روزنامه "كريستين ساينس مانيتور" به چاپ رسيد، روابط ايران و امريكا و عوامل مؤثر در تعيين سياست خارجي دو كشور را مورد تجزيه و تحليل قرار داد. رمضاني با طرح اين فرضيه كه سياست امريكا در قبال ايران موقعيت عوامل تندرو را در تهران تحكيم كرده است، نوشت: «تهران هيچگاه احتمال انجام يك مذاكره با امريكا را از نظر دور نداشته است. عليرغم درگيريهاي داخلي ميان عوامل تندرو و واقعگرايان در تهران، واقعگرايان هنوز داراي دست بالا هستند. برداشت جهان خارج از سياست ايران تركيبي از جنگجويي و واقعگرايي است كه منعكسكننده درگيريهاي سياسي داخلي ميباشد…» به عقيده رمضاني: «نفوذ اين واقعگرايان در ايران، رفع تشنجات جاري در منطقه را امكانپذير ميسازد. خطر سياست امريكا در اين است كه فشار نظامي بيش از حد امريكا ميتواند عوام تندرو در ايران را تقويت نمايد…» كريستين ساينس مانيتور در يك جمعبندي از دو نگرش فوق نوشت: «در حاليكه مقامات امريكايي از تحليلهايي مانند تحليل آقاي رمضاني، استقبال ميكنند و موافق روشهاي غيرنظامي حياتي هستند، اما آنها همواره در مورد برخي از نتيجهگيريهاي كارشناسان غيردولتي ترديد دارند. مقامات امريكايي بحث ميكنند كه ممكن است ايران تجربه بمبگذاري مقر تفنگداران امريكايي در بيروت در سال 1361 را بهكار گيرد و امريكا را يكبار ديگر اما با شدت بيشتر، بكوبد، در اين صورت ايران خواهد توانست آنها را از منطقه اخراج كند. ايرانيها معتقدند امريكا بسيار سست است و يك شكست عمده براي امريكا، عكسالعمل افكار عمومي و كنگره را برانگيخته و مجبور به خروج از منطقه خواهد نمود. يك ديپلمات ارشد امريكا معتقد است كه امريكا بايد تعهد قاطعش را جهت جلوگيري از توسعهطلبي ايران حفظ نمايد. وي ميگويد: "عليرغم اشتياق ايرانيها به شهادت، تهران براي يك درگيري عمده با امريكا آماده نيست و چنانچه بتوانيم در اين موقع، قاطعيت خود را حفظ كنيم، واقعگرايان در تهران با مشاهده عواقب آن در سياستشان تجديدنظر خواهند كرد…" مقامات امريكايي توافق دارند كه تهران سعي دارد خود را كمي معتدلتر نشان دهد. يكي از مقامات ميگويد كه ايران تازه متوجه شده كه تا به حال بيش از حد تحريكآميز بوده، بهويژه مينگذاري دهانه خليجفارس يك خطاي بزرگ آنها بود كه تمام جهان را از تندروي ايران آگاه ساخته و پشتيباني جهان از سياست امريكا را تقويت نموده است.»[۳۴]
گزارش- 560
"مجيد قاسمي" رييس كل بانك مركزي، در مصاحبهاي اعلام كرد: «با اجراي طرح مبارزه با گرانفروشي، قيمت 97 درصد از كالاهاي مشمول اين طرح از 2 تا 61 درصد كاهش يافت.» وي در مورد ذخاير ارزي كشور گفت: «ذخاير ارزي كشور هماكنون روبه افزايش است و در سال جاري وضعيت فروش نفت نيز نسبت به سال قبل، از يك بهبودي نسبي برخوردار بوده است و ذخاير ارزي كشور اميدواركننده ميباشد و جمهوري اسلامي ايران به كليه تعهدات بانكي خود به نحو احسن عمل كرده است.»[۳۵]
منابع و مآخذ روزشمار 1366/06/06
- ↑ سند شماره 046144 مركز مطالعات و تحقيقات جنگ: از سپاه ناحيه مستقل چهارم بعثت باختران ـ اطلاعات، به ستاد مركزي ـ معاونت اطلاعات، 10/6/1366.
- ↑ سند شماره 97523 مركز مطالعات و تحقيقات جنگ: گزارش خبري، از دفتر نمايندگي امام در سپاه يازدهم امام حسن عسگري(ع) ـ دفتر سياسي، به دفتر نمايندگي امام در ستاد مركزي ـ دفتر سياسي، 22/6/1366.
- ↑ روزنامه كيهان، 7/6/1366، ص19.
- ↑ روزنامه جمهوري اسلامي، 7/6/1366، ص10.
- ↑ مأخذ 3، ص18.
- ↑ روزنامه اطلاعات، 7/6/1366، ص12.
- ↑ روزنامه جمهوري اسلامي، 7/6/1366، ص9.
- ↑ مأخذ 6، ص14؛ وـ روزنامه جمهوري اسلامي، 8/6/1366، ص2، مشهد ـ خبرگزاري جمهوري اسلامي.
- ↑ مأخذ 3، ص2.
- ↑ خبرگزاري جمهوري اسلامي، "گزارشهاي ويژه"، نشريه شماره 162، 7/6/1366، ص5، بن ـ به نقل از خبرگزاري فرانسه، 6/6/1366.
- ↑ مأخذ 3، ص2، خبرگزاري جمهوري اسلامي.
- ↑ روزنامه جمهوري اسلامي، 7/6/1366، ص11.
- ↑ روزنامه رسالت، 7/6/1366، ص1.
- ↑ روزنامه اطلاعات، 7/6/1366، ص3، بن ـ به نقل از خبرگزاري جمهوري اسلامي.
- ↑ مأخذ 10، ص10، بن ـ خبرگزاري فرانسه، 6/6/1366.
- ↑ روزنامه كيهان، 7/6/1366، ص2.
- ↑ خبرگزاري جمهوري اسلامي، "گزارشهاي ويژه"، نشريه شماره 163، 8/6/1366، ص31، رم ـ به نقل از خبرگزاري رويتر، 6/6/1366.
- ↑ روزنامه اطلاعات، 7/6/1366، ص3، وين ـ به نقل از خبرگزاري جمهوري اسلامي.
- ↑ روزنامه رسالت، 8/6/1366، ص12.
- ↑ روزنامه جمهوري اسلامي، 7/6/1366، ص3، تهران ـ خبرگزاري جمهوري اسلامي.
- ↑ روزنامه رسالت، 7/6/1366، ص12.
- ↑ مأخذ 17، ص30، واشنگتن ـ به نقل از خبرگزاري رويتر، 7/6/1366.
- ↑ روزنامه كيهان، 7/6/1366، ص20، لندن ـ خبرگزاري فرانسه، به نقل از روزنامه انگليسي اينديپندنت.
- ↑ مأخذ 10، ص21، مادريد ـ خبرگزاري جمهوري اسلامي، 6/6/1366، روزنامه لوسآنجلس تايمز.
- ↑ مأخذ 17، ص30، لندن ـ خبرگزاري جمهوري اسلامي، 6/6/1366.
- ↑ روزنامه اطلاعات، 7/6/1366، ص16، به نقل از خبرگزاري فرانسه.
- ↑ روزنامه كيهان، 8/6/1366، ص20، خبرگزاري فرانسه.
- ↑ روزنامه جمهوري اسلامي، 8/6/1366، ص7، توكيو ـ به نقل از واحد مركزي خبر.
- ↑ مأخذ 10، ص9، توكيو ـ به نقل از خبرگزاري آسوشيتدپرس، 6/6/1366.
- ↑ مأخذ 10، صص5ـ4، سازمان ملل ـ به نقل از خبرگزاري آسوشيتدپرس، 6/6/1366.
- ↑ واحد مركزي خبر، صدا و سيماي جمهوري اسلامي ايران، بولتن "راديوهاي بيگانه"، 7/6/1366، صص31ـ30.
- ↑ پيشين، ص28.
- ↑ مأخذ 10، ص29، به نقل از راديو بي.بي.سي، 6/6/1366.
- ↑ مأخذ 10، ص12، واشنگتن ـ خبرگزاري جمهوري اسلامي، 6/6/1366.
- ↑ روزنامه جمهوري اسلامي، 7/6/1366، ص4.