1366.05.09
| روزشمار جنگ سال 1366 1366.05.09 | |
|---|---|
| نام‌های دیگر | نه مرداد |
| تاریخ شمسی | 1366.05.09 |
| تاریخ میلادی | 31 ژوئیه 1987 |
| تاریخ قمری | 4 ذیحجه 1407 |
گزارش- 150
راه‌پيمايي زائران ايراني بيت‌الله الحرام پس از آن كه به محاصره كامل از سوي نيروهاي ويژه درآمد با حمله پليس عربستان سعودي به خاك و خون كشيده شد. خبرگزاري جمهوري اسلامي با اشاره به نظارت شديد دولت عربستان بر اخبار ارسالي از آن كشور، در گزارش كوتاهي از اين واقعه نوشت: «گزارش‌هاي رسيده از مكه مكرمه حاكي‌است راه‌پيمايي"اعلام برائت ازمشركين" با حمله پليس سعودي مواجه شد و گروهي از زائران به شهادت رسيده و يا زخمي شده‌اند. يك گزارش موثق از"جده" حاكي است شمار شهداي حمله وحشيانه پليس سعودي به زائرين بيت‌الله الحرام، در آخرين ساعات امروز 41 تن مي‌باشد. همچنين گروه زيادي از زائرين مجروح ايراني در بيمارستان‌هاي مكه و هلال احمر جمهوري اسلامي ايران بستري شده‌اند.[۱] گزارش‌هاي رسانه‌هاي جمعي، به ويژه خبرنگاران اعزامي خبرگزاري جمهوري اسلامي و مصاحبه‌هاي زائراني كه در فاجعه جمعه خونين حضور داشتند، گوشه ديگري از اين جنايت هولناك را كه در آن چهارصدتن به شهادت رسيدند، براي جهانيان آشكار كردند. خبرگزاري جمهوري اسلامي در مورد چگونگي آغاز فاجعه نوشت: «حمله نيروهاي عربستان به تظاهركنندگان، پس از هجوم تعدادي از مزدوران مصري و عراقي در يك برنامه حساب‌شده به صفوف تظاهركنندگان در نزديك بيت‌الله الحرام، آغازشد. اين عوامل پس از به آتش كشيدن چندين دستگاه اتومبيل، زمينه را براي حضور و سركوب راه‌پيمايان توسط نيروهاي تا دندان مسلح سعودي، آماده كردند.»[۲] گزارش خبرنگار اعزامي صدا و سيما نيز حاكي‌است: «مأموران امنيتي سعودي در حالي كه از دو طرف، خيابان مسير راه‌پيمايي حجاج بيت‌الله الحرام را در محاصره كامل داشتند، با گازهاي خفه‌كننده و تيراندازي‌هاي مستقيم، به زائران حمله كردند كه در اولين لحظات اين حمله تعداد بسياري از زنان در اثر خفگي و جمعي ديگر در اثر اصابت گلوله به شهادت رسيدند… پس از اين واقعه هولناك، وقتي آمبولانس‌ها و امدادگران ايراني براي كمك به مجروحين و جمع‌آوري شهدا به خيابان‌ها آمدند، پليس سعودي تعدادي از امدادگران را نيز به شهادت‌رساند. بسياري از مجروحين به بيمارستان‌هاي سعودي منتقل شده‌اند ولي پليس از عيادت مجروحين ممانعت نموده و از تحويل اجساد مطهر شهدا خودداري مي‌كند.» حجت‌الاسلام و المسلمين كروبي سرپرست حجاج ايراني در گفت‌وگو با خبرنگار صدا و سيماي جمهوري اسلامي ايران، با اشاره به موافقت قبلي مقام‌هاي عربستان با برگزاري راه‌پيمايي "برائت از مشركين"، در باره برنامه‌هاي از پيش طراحي‌شده اين كشور براي حمله به صفوف راه‌پيمايان گفت: «راه‌پيمايي كه شروع شد، يك مقدار جلو رفتيم، دقيقاً معلوم شد كه برنامه تنظيم شده‌اي براي برخورد با حجاج ريخته شده است : اولاً بسياري از راه‌ها را بسته بودند. ثانياً پليس‌ها بدون اونيفورم نظامي و مأمورين به‌صورتي هماهنگ با داشتن وسايل فراوان گمارده شده بودند و سنگ وچوب وشيشه‌هاي از قبل آماده شده را مثل باران بر روي جمعيت مي‌ريختند. مردم هم بدون اين‌كه عكس‌العملي نشان بدهند فقط تكبير مي‌گفتند. در كنار اين سنگ و چوب‌ها كه مأمورين فرو مي‌ريختند، پليس هم با باتوم به راه‌پيمايان حمله كرد. پس از شروع تيراندازي، مردم ما قصد مقاومت نداشتند و دستور هم بود كه مقاومت‌نكنند. جمعيت هم به خاطر اين كه مردم عادي و زن‌ها در فشار قرار نگيرند، شروع به عقب‌نشيني كردند. اين عقب‌نشيني باز يك روزنه نجاتي بود، ولي سعودي‌ها راه‌هاي پشت سر را هم به شدت بسته بودند و با ضرب وشتم، فشار مي‌آوردند و بدين‌گونه از سمت جلو كه به حرم ختم مي‌شد و همچنين از عقب كه به سمت بعثه منتهي بود، جمعيت مورد ضرب و شتم قرار گرفتند و به نظر من تلفات در سمت جلو و عقب صف راه‌پيمايان خيلي زياد بود.» سرپرست حجاج ايراني در يك جمع‌بندي از وقايع قتل‌عام زائران خانه خدا به دست مأمورين امنيتي سعودي، گفت : «اولاً بايد گفت، راه‌پيمايي همانند راه‌پيمايي سال گذشته آرام شروع شد و قطعاً اگر عربستان تهاجم را شروع نكرده بود، هيچ حادثهاي رخ نمي‌داد. ثانياً عربستان اين برنامه راحساب شده شروع كرد و حتي نظرش متفرق كردن جمعيت هم نبود براي اين‌كه اگر مي‌خواست متفرق كند، آب مي‌پاشيد، تيراندازي هوايي مي‌كرد و يا عده‌اي را از جلو مي‌زد و راه گريز براي جمعيت مي‌گذشت، اما جمعيت مورد تهاجم به هر طرف كه مي‌خواستند فرار كنند، مي‌ديدند از آن‌جا هم محاصره شده‌اند و مأمورين سعودي آنها را مي‌زنند.»[۳]
گزارش- 151
امام جمعه تهران، آيت‌الله خامنه‌‌اي ضمن تشريح پيام امام(ره) به حجاج بيت‌الله الحرام، به روحيه استكبار ستيزي ايشان (امام) اشاره كرده و سپس درمورد موضع جمهوري اسلامي ايران در برابر حضور نظامي امريكا در خليج‌فارس، گفت: «ما در خليج‌فارس دنبال ناامني و مسئله‌آفريني نيستيم اگر رژيم امريكا از اسب جهالت فرود بيايد و تهديد را رها كند، حمايت بيهوده از عراق و پشتيبانان عراق را رها كند، همسايگان ما در خليج‌فارس هم آن چنان‌كه لازمه عقل و حق و حكمت است عمل كنند كه خوشبختانه غير از دولت كويت بقيه نشان مي‌دهند كه مايلند با همين روش حركت كنند ـ اگر چنين وضعي پيش بيايد كه امريكا از حالا منصرف شود و برگردد برود و آنها هم برخوردشان را عاقلانه بكنند، … ما طرف‌دار امنيت هستيم وما هم هيچ‌گونه تحركي در خليج‌فارس نخواهيم داشت؛ خليج‌فارس براي همه امن و رفت و آمد آزاد خواهد بود و ما مي‌مانيم و عراق در مرزهاي خاكي خودمان و ما مي‌دانيم كه باهم چطور برخورد كنيم و عاقبت قضايا هم براي همه روشن خواهد بود … اگر رژيم امريكا اصرار بكند بر اين‌كه همين روش را در پيش بگيرد و ديگران هم بخواهند به او كمك‌كنند، اگر همه متفق بشوند، بدانند كه به بركت استقامت ملت ما و باحضور نيروهاي مومن و فداكار و ايثارگر، امت قهرمان ما در همه صحنه‌ها، به فضل پروردگار ضربت قاطع را آن‌چنان بر آنها وارد خواهيم‌كرد كه همه پشيمان شوند و بدانند كه اين يك بلوف نيست.»[۴]
گزارش- 152
فرمانده نيروي دريايي سپاه (حسين علايي) در نمازجمعه بندرعباس با اعلام شروع به كار"قرارگاه مقدم نوح" براي هدايت "مانور شهادت"، عمليات رزمندگان اسلام در خليج‌فارس و جزاير استراتژيك منطقه، درباره آمادگي كامل نيروهاي اسلام گفت: «هزاران نفر بسيجي رزمنده آماده نبرد با امريكا هستند و هزاران قايق تندرو سازمان‌دهي و آماده شده‌اند و اگر امريكا به جنگ ما بيايد، كاملاً آماده و مهيا هستيم.» وي در مورد برخورد احتمالي كشتي‌هاي غرب با مين هشدار داد و افزود: «خليج‌فارس 1500 كيلومتر راه دريايي دارد و تمام اين منطقه آماده مين‌گذاري و انفجار مين است و استكبار جهاني توان مقابله با آن را ندارد. امريكا بايد از آن روز بترسد كه كشتي‌هاي مين‌روب نيز با مين برخورد كنند … اگر امريكايي‌ها مي‌خواهند در خليج‌فارس وارد جنگ شوند، "تنگه هرمز" را بر روي آنها نخواهيم بست؛ تا وارد خليج‌فارس شوند، آن‌گاه تنگه را مي‌بنديم و ناوها و تجهيزات آنان را با دست تواناي مدافعان خليج‌فارس مستقر در سواحل و جزاير استراتژيك منطقه، يا منهدم مي‌كنيم و يا به غنيمت خواهيم گرفت.»[۵] اگر مسئولين اجازه دهند ما تمام كشتي‌هايي را كه به كويت مي‌روند، مي‌توانيم منهدم كنيم و اگر بخواهيم، مي‌توانيم كويت را به محاصره دريايي درآوريم. كويت هرگاه تحت پرچم امريكا و شوروي باشد، ضربه مي‌خورد و اگر بدون اينها حركت كند، با حادثهاي روبه‌رو نخواهد شد ولي اگر بخواهد اين راه را ادامه بدهد آن‌وقت هم امريكا و هم شوروي در اين مهلكه غرق مي‌شوند و از كويت هم آثاري باقي نمي‌ماند.»[۶] يونايتدپرس در گزارشي از "نيكوزيا" به نقل از علايي نوشت: «استفاده كشتي‌هاي كويتي از پرچم‌هاي امريكا و شوروي، آنها را در معرض حملات بيش‌تري قرار خواهد داد ولي اگر آنها از نصب اين پرچم‌ها خودداري كنند، هيچ حادثهاي براي آنها اتفاق نخواهد افتاد. كويت روز پنج‌شنبه گذشته (8/5/1366) به "خاوير پرز دكوئيار" دبيركل سازمان ملل اطلاع داد كه افزايش اظهارات خصمانه از سوي ايران، حاكي از قصد ايران براي حمله به كويت است.»[۷] "آسوشيتدپرس" نيز با بررسي تأثير ورود امريكا به خليج‌فارس بر افكار داخل ايران، گزارش داد: «به نظر مي‌رسد كه رهبران رقيب در ايران در مقابل دخالت امريكا در خليج‌فارس از صفوفي پيوسته و نزديك به هم برخوردارند… ايرانيان به طور آشكار عصباني هستند و در انتظار وقوع حادثهاي به‌سر مي‌برند.» اين خبرگزاري به نقل از "هانس كاپينز" كارشناس "مؤسسه بين المللي مطالعات استراتژيك لندن" گفت: «آنها به هرحال براي مدتي تمامي اختلافات خود را كنار گذارده‌اند. يك تحليل‌گر ديگر كه اخيراً از تهران ديدن كرده است، گفت: «اكنون بر ايرانيان ثابت شده است كه اعتقاد ديرينه آنها يعني توطئه‌هاي شرق و غرب براي درهم كوبيدن انقلاب آنها، كاملاً صحت دارد.»[۸]
گزارش- 153
در پي ديدار روز گذشته سفير امريكا در انگليس با "جفري هاو" وزير خارجه اين كشور به منظور ابلاغ درخواست امريكا از انگليس براي شركت در عمليات مين‌روبي علي‌رغم خوش‌بيني‌هايي كه وجود داشت، امروز وزارت خارجه انگليس در اطلاعيه‌اي اعلام كرد كه اين كشور با شركت در مين‌يابي در خليج فارس، مخالف است و هيچ برنامه‌اي براي اعزام كشتي‌هاي مين‌ياب به خليج‌فارس ندارد و اين موضوع را نيز به اطلاع امريكا رسانده است.[۹] "تام پارو" سخن‌گوي وزارت خارجه انگليس نيز گفت: «دولت انگليس اوضاع در منطقه و تهديداتي را كه عليه كشتي‌راني جريان دارد مورد توجه دقيق قرار داده است اماّ هيچ طرحي براي اعزام ناوگان مين‌روبي خود به منطقه ندارد.» وي افزود: «وزارت امورخارجه انگليس وضعيت خود را براي امريكاييان تشريح كرده است و تماس خود را در اين رابطه حفظ خواهد كرد»[۱۰] "موريس جنت" خبرنگار بي.بي.سي. در تحليلي از تصميم انگليس گفت: «تا آن جا كه به خانم "تاچر" مربوط مي‌شود مسئله همكاري در خليج‌فارس مهم‌تر از آن بود كه تحت‌الشعاع صرفاً روابط دوستي يا سابقه بين دو كشور و روابط بريتانيا و ايالات متحده قرارگيرد. نگراني عمده خانم "تاچر" آن بود كه هرگونه عمليات مشترك در اين مرحله در آبهاي بين المللي خليج‌فارس، از طرف ايران به عنوان يك اقدام خصمانه تلقي مي‌شود. نيروي دريايي انگلستان در خليج‌فارس فعال است و در حقيقت مدت‌هاست كه در آبهاي خليج‌فارس مشغول عمليات گشت است. اما طي اين مدت نيروي دريايي اين كشور بدون آن‌كه به عملياتي نظير آمريكا دست بزند، محتاطانه و دور از جنجال از كشتي‌هاي تجارتي انگليس حفاظت كرده است. با توجه به مذاكرات ديپلماتيك دبيركل سازمان ملل و "يولي ورنتسف" ـ كه درحال حاضر جريان دارد ـ كشورهاي اروپاي غربي به طور كلي معتقدند كه به ايران نبايد بهانه‌اي براي دست زدن به اقدامي خصمانه داد. اين كشورها به‌طور كلي معتقدند كه ايران نبايد اجازه يابد تا با اين ادعا كه كشورهاي غربي در خليج‌فارس دست به عملياتي مشترك زده‌اند، اقدام خصمانه خود را توجيه كند.»[۱۱] "تاس" خبرگزاري رسمي شوروي، خودداري انگليس را از شركت در عمليات مين زدايي در خليج‌فارس ستود و افزود كه "لندن" تسليم فشار امريكا نشده است.[۱۲] دولت هلند نيز با رد درخواست امريكا براي اعزام كشتي مين‌روب به منطقه، اعلام كرد كه تنها در چارچوب تشكيل يك نيروي بين‌المللي زير نظر سازمان ملل، حاضر است اين كشتي‌ها را اعزام كند.[۱۳] يك مقام هلندي پس از بيان اين مطلب افزود: «چنان‌چه ساير اعضاي ناتو به اعزام كشتي به خليج‌فارس مبادرت ورزند نيروي دريايي هلند فقط در چارچوب تلاش‌هاي حفظ صلح، اعزام خواهد شد.»[۱۴] فرانسه هم با وجود درگيري شديد سياسي با ايران و اعزام ناو هواپيمابر"كلمانسو" و كشتي پشتيباني‌كننده به اقيانوس هند، هم‌چنان درباره همكاري با امريكا مردد است."آندره ژيرو" وزير دفاع فرانسه با تأكيد بر اين‌كه كشتي‌هاي فرانسه در "اقيانوس هند" هستند و هيچ مأموريتي براي ورود به خليج‌فارس ندارند،گفت: «ما هيچ‌گاه پيشنهاد اسكورت كشتي‌ها را ارائه نداده‌ايم. ما به كمپاني‌هاي كشتي‌راني گفته‌ايم كه اگر مي‌خواهند وارد خليج‌فارس شوند، خودشان بايد احتمال خطرات موجود را بپذيرند. البته گاهي اتفاق مي‌افتد كه كشتي‌هاي جنگي فرانسه در اين آب‌ها نفوذ كنند، و ليكن حفظ استقلال و آزادي عمل كشتي‌ها بهترين وسيله براي تضمين موفقيت مأموريت آنهاست.» وي افزود: «قرار دادن كشتي‌ها در آبهاي مجاور يك منطقه جنگي آن هم تحت پرچم‌هايي كه مي‌توانند بهانه‌آفرين باشند، اقدامي مناسب محسوب نمي‌شود.»[۱۵] "ژيرو" همچنين گفته است: «استراتژي فرانسه در خليج‌فارس اين است كه تا حد ممكن و نامشخص از موقعيت نظامي خود در افكار دشمنان احتمالي خود فاصله بگيرد.»[۱۶] خبرگزاري فرانسه كه اين خبر را از واشنگتن مخابره كرده است، در پايان افزود: «بدين ترتيب پس از آلمان غربي، هلند، انگلستان، فرانسه نيز از پذيرفتن درخواست امريكا از فرستادن ناوگان خود به خليج‌فارس براي كمك‌رساني به ناوگان امريكا كه با مسئله مين روبرو است، خودداري كرد.»[۱۷] يونايتدپرس نيز گزارش داد كه فرانسه در حالي كه به ماندن در بيرون از تنگه هرمز ادامه مي‌دهد، آماده است بعضي كمك‌هاي فني را به امريكا برساند.[۱۸]
گزارش- 154
"الكساندر نوبين" مفسر سياسي روزنامه "ايزوستيا" در مورد حضور نيروه‌هاي امريكا در خليج‌فارس، با توجه به منافع ملي شوروي نوشت: «واينبرگر وزير دفاع امريكا، اهداف اين كشور در منطقه خليج‌فارس را در سه مورد خلاصه كرد: 1ـ تضمين دسترسي بدون مانع به نفت خليج‌فارس؛ 2ـ جلوگيري از تأثيرگذاري اتحاد شوروي بر اوضاع منطقه كه به گفته وي دسترسي آزادانه به نفت را تهديد مي‌كند؛ 3ـ مساعدت به ثبات منطقه و تهديدي بر توانايي كشورهاي خصم و بي‌ثبات ساختن كشورها در اين منطقه. "نوبين" در بررسي اهداف اعلام شده امريكا نوشت: «وقتي در واشنگتن منافع حياتي امريكا و غرب را در مجموع به نفت ارتباط مي‌دهند، كسي وارد بحث نمي‌شود و متكبرانه منافع ديگر كشورها را ناديده مي‌گيرند. هدف سياست امريكا ـ كه واينبرگر ازآن سخن نگفت ـ عبارت است از اين‌كه براي نيروي دريايي و هوايي خود استفاده دائمي از فرودگاه‌ها، بنادر و ديگر تأسيسات در منطقه خليج‌فارس را تأمين نمايند و نيز ستاد فرماندهي مركزي را در سواحل خليج[فارس] مستقرسازد. برخي‌ها مي‌نويسند كه هدف امريكا آن است كه ضربت اساسي بر ايران تدارك ديده شود. اگر علي‌رغم خواسته همگان، در دريا يك قضيه جدي رخ دهد ريگان در مقابل انتخاب دشواري قرار مي‌گيرد: يا بايد عقب‌نشيني كند يا به تشديد حادثه روي آورد. در هر دو صورت اهداف اعلام شده يعني تقويت ثبات در منطقه و تضمين دسترسي آزادانه به نفت، حاصل نخواهد شد. اتحاد شوروي با سير اين چنين رويدادها مخالف است. ما هيچ نقشه حيله‌گرانه‌اي نداشته و نداريم كه دسترسي به نفت اعراب را براي غرب و از جمله امريكا دشوار سازيم، ولي ما نيز منافع سياسي و اقتصادي خود را داريم و اين منافع در جهتي نيست كه به كسي آسيب رسانده شود و بهترين شيوه حفظ اين منافع، حفظ تماس‌ها و مناسبات يك‌سان و دوستانه با كشورهاي خليج[فاس] است، براي اين منظور بايد نه ناوهاي جنگي قوي، بلكه سياستي مناسب در پيش گرفت. از اين رو است كه اتحاد شوروي خواستار كاهش حضور نظامي كشورهاي بزرگ در خليج‌فارس شد و با اقدامات يك جانبه‌‌اي كه مي‌تواند فقط اوضاع را وخيم‌تر سازد، مخالف است.»[۱۹]
گزارش- 155
صدام حسين در گفت‌وگو با روزنامه فرانسوي "لوماتن" با اشاره به هم‌سويي قدرت‌هاي بزرگ در مورد قطع‌نامه 598 گفت: «براي نخستين بار از ابتداي جنگ، قدرت‌هاي بزرگ (امريكا و شوروي) به‌طور عجيب و شگفت‌آوري تصميم گرفته اند براي پيش‌برد صلح با هم عمل كنند. آنچه تازگي دارد اين است كه امريكا با درس عبرت از رسوايي "ايران‌گيت" و اتحاد شوروي حاضر شده‌اند وزنه‌هاي خود را در يك كفه ترازو بگذارند.» صدام افزود: «متن قطع‌نامه در چارچوب قطع‌نامه‌هاي پيشين سازمان ملل است كه بايد يادآور شوم همواره مورد پذيرش عراق بوده است. بنابراين از آن‌جا كه ما واقعاً خواهان صلح هستيم، اين قطع‌نامه جديد را پذيرفته‌ايم ولي معتقديم اكنون بايد در كوشش‌هاي جامعه بين‌المللي وارد مرحله تازه‌اي شد. مجازات‌هاي گوناگون به‌ويژه در مورد فروش سلاح بايد نسبت به كشور ستيزه‌جو معمول شود.» صدام در پاسخ به اين پرسش كه آيا اين خطر وجود ندارد كه نگراني از بحران خليج‌فارس كه منطقه‌اي حياتي براي اقتصاد غرب به شمار مي‌رود، مسئله جنگ را در درجه دوم اهميت قرار دهد؟ به صراحت جنگ ايران و عراق را به امنيت منطقه پيوند زد: «هر كوششي براي جدا كردن امنيت خليج‌عربي[خليج‌فارس] از جنگ، انديشه‌اي واهي است و به هيچ نتيجه‌‌اي منتهي نمي‌شود اگر جنگ ادامه يابد، خليج[فارس] در معرض آشفتگي خواهد بود و امنيت آن هر روز به علت وضعي جنگي مورد تهديد قرار خواهد گرفت. اكنون سازش و تفاهم براي پايان‌دادن جنگ آسان‌تر از سازش و تفاهم درباره مسائل فراوان خليج[فارس] است. از سوي ديگر، با پايان جنگ، در همان حال مي‌توان همه مسايل امنيت منطقه‌اي را حل كرد.» وي در مورد سرانجام جنگ گفت: «گمان مي‌كنم وضع را مي‌توان به آخرين روزهاي روزه تشبيه كرد؛ گذراندن اين روزها دشوار و طاقت‌فرساست ولي از پايان روزه خبر مي‌دهند. ما آرزوي صلح داريم و براي فراهم كردن شرايط صلح، همه كار خواهيم كرد ولي اگر قرار شود جنگ ادامه يابد، با همان اراده راسخ پايداري خواهيم كرد؛ ما حاضريم هرقدر كه لازم باشد، پايداري كنيم.»[۲۰]
گزارش- 156
تلاش‌هاي سياسي شوروي براي ايفاي نقشي مؤثرتر در جنگ ايران و عراق كه با سفر ديروز "يولي ورنتسف" به بغداد و ديدار وي از تهران بيش‌تر آشكار شد، مورد توجه راديو بي.بي.سي. قرارگرفت. اين راديو در گزارشي گفت: «تلاش‌هاي شوروي براي پايان دادن به جنگ ايران و عراق در محدوده قطع‌نامه اخير شوراي امنيت سازمان ملل متحد كه خواهان آتش‌بس فوري در جنگ شده است، انجام نمي‌گيرد بلكه اتحاد شوروي در خليج‌فارس براي خود منافع معيني دارد، از جمله اين منافع، روابط طولاني با دولت عراق است كه مبتني بر يك قطع‌نامه مودّت و همكاري است. اتحاد شوروي در مذاكرات خود با عراق، احتمالاً در مورد علاقه خود به خاتمه جنگ تأكيد خواهد نمود آن هم با تأييد اين‌كه اين ايران است كه در سر راه تلاش‌هاي جاري صلح، سد ايجاد مي‌كند. اما در عين حال شوروي با خواست عراق در مورد مداخله بيش‌تر امريكا در خليج‌فارس موافق نيست. دولت شوروي در حالي‌‌كه از قطع‌نامه سازمان ملل متحد ـ كه ابتكار آن از سوي دولت امريكا بوده است ـ حمايت مي‌كند، مكرراً از افزايش نيروي دريايي امريكا در خليج‌فارس انتقاد كرده است. اين موضع شوروي البته موضعي است كه دولت ايران از آن استقبال مي‌كند و نشانه آن است كه اتحاد شوروي كوشيده است كه هر وقت موقعيت مناسبي پيش آيد، روابط خود با دولت ايران را بهبود بخشد. زمينه‌اي كه احتمالاً شوروي مي‌تواند به بسط روابط خود با ايران بپردازد، زمينه همكاري‌هاي اقتصادي و تكنولوژيكي است. اتحاد شوروي تعهد دارد كه خريد گاز طبيعي را از ايران از سربگيرد.» راديو بي.بي.سي. به نقل از "راجر هاردي" كار شناس امور خاور ميانه، در مورد نقش شوروي در روابط ايران و عراق گفت: «اتحاد شوروي تنها ابرقدرتي است كه هم با عراق و هم با ايران روابط نزديك و علني دارد. از اين رو مي‌توان گفت كه اتحاد شوروي در موقعيتي است كه بتواند به يافتن راه‌حلي براي پايان دادن به جنگ هفت ساله ميان دوكشور، كمك كند.»[۲۱]
گزارش- 157
راديو امريكا در تحليلي از موقعيت و عملكرد چين در مورد تحولات خليج‌فارس، گفت: «چين به گونه‌اي روزافزون نقشي فعالانه‌تر در جنگ خليج‌فارس ايفا مي‌كند، اما اين دولت در خليج‌فارس منافع متضادي دارد و از قدرت نظامي چنداني براي حمايت از ديپلماسي خود برخوردار نيست. چين خود را از نظر ديپلماتيك و نظامي در جنگ ايران و عراق گرفتار مي‌بيند و اميدش آن است كه بر استقرار آتش‌بس ميان دوكشور درگير اثر بگذارد. بي‌آن‌كه اين امر به‌صورت تباني و ساخت و پاخت با ابرقدرت‌ها عليه جهان سوم به‌نظر آيد.» راديو امريكا درباره دلايل چين براي حمايت از ايران، گفت: «چين براي حمايت از ايران دلايلي دارد چرا كه رژيم اسلامي بنيادگراي ايران براي شوروي مايه دردسر و اسباب زحمت است. اين تعبير ژئوپولتيك، فروش تسليحات چيني را به ايران توجيه مي‌كند اما با ديپلماسي علني چين مباينت دارد. نهايت آن‌كه كادر رهبري چين خود را به‌گونه روزافزون در جنگي كه در آن سوي جهان به راه افتاده، درگير مي‌بيند و اين نكته را در مي‌يابد كه با كشيده شدن به جنگ، نه مي‌تواند تمام دوستانش را راضي كند و نه قدرت استراتژيك لازم را براي حمايت از بيانيه‌هاي ديپلماتيكش دارد.»[۲۲]
گزارش- 158
عراق مي‌خواهد جبهه جديدي عليه ايران و سوريه باز كند. خبرگزاري جمهوري اسلامي به نقل از مجله لبناني "امل" دراين باره گزارش داد: «رژيم صهيونيستي عراق در ادامه همكاري توطئه‌آميز خود با جناح‌هاي "فالانژ" عليه مسلمانان لبنان، يك كشتي اسلحه و تجهيزات نظامي در اختيار فالانژيست‌هاي لبناني قرار داد. ارسال اين تجهيزات و مهمات در ادامه طرح پشتيباني‌هاي فزاينده رژيم عراق از جناح فالانژ براي كشتار مسلمانان لبنان صورت مي‌گيرد.»[۲۳]
گزارش- 159
در پي اجازه حضرت امام به دولت براي مبارزه با گران‌فروشي، امروز جلسه توجيهي تعزيرات حكومتي باحضور نخست‌وزير، وزيران كشور و بازرگاني، استانداران و مديران كل بازرگاني سراسر كشور تشكيل شد. در اين جلسه كه به منظور توجيه طرح مبارزه با گران‌فروشي برگزار شد، مسئولان كشور بر اجراي دقيق طرح و گسترش عدالت اجتماعي تأكيد كردند. مهندس ميرحسين موسوي نخست‌وزير، هدف از مبازره با گران‌فروشي را رعايت حداقل عدالت اجتماعي در حمايت از پشتيبانان اصلي انقلاب اسلامي و جنگ تحميلي بيان كرد و در مورد اجراي آن گفت: «با اين اختيارات تعزير حكومتي، ديگر هيچ مسئولي حق ندارد در برابر اجحافات عده‌اي مستكبر ساكت بنشيند و به بهانه نداشتن اختيارات، شانه از مسئوليت خالي كند. اين كار در صورتي خوب انجام خواهد گرفت كه همآهنگي كاملي بين همه دستگاه‌هاي اجرايي در استان‌ها و با مركز وجود داشته باشد.» وزيران كشور و بازرگاني نيز با اشاره به اهميت طرح در محو زمينه‌هاي سوءاستفاده براي فرصت‌طلبان و گسترش عدالت اجتماعي، بر قاطعيت مسئولان، همكاري مردم و درازمدت بودن طرح تأكيد كردند.» آقاي "حسن عابدي جعفري" وزير بازرگاني در برنامه تلويزيوني "جنگ هفته" بار ديگر با تأكيد بر درازمدت بودن طرح گفت: «طرح مبارزه با گران‌فروشي و احتكار يك طرح درازمدت است كه به تدريج براي كليه كالاها و در سطوح مختلف اجراشده و در آينده تا كنترل كليه زنجيره‌هاي توليدات و واردات تا عرضه و مصرف پيش خواهد رفت.»[۲۴]
گزارش- 160
امروز هم نيروهاي عراقي پس از اجراي آتش شديد توپخانه به مدت بيش از يك ساعت، حمله خود را در ساعت 17:30 از "تپه شهدا" به سوي ارتفاع 670 در شمال "ميمك" آغاز كردند. در اين حمله دشمن تلاش كرد با تصرف ارتفاع 670 موقعيت خود را در تپه شهدا و "تپه رحمان" كه در روزهاي نخست اشغال كرده بود، تحكيم كند ولي موفق نشد و پس از چهل دقيقه مقاومت، سركوب شد.[۲۵] در اين‌حال، هواپيماهاي عراقي امروز در ساعت 10:10 و 11:38 دقيقه منطقه عمومي ميمك را بمباران كردند.[۲۶]
گزارش- 161
اعضاي منافقين شب گذشته مواضع نيروهاي خودي را در منطقه عمومي "مهران" مورد حمله قرار دادند. اين حمله كه در موقعيت "تيپ 59 مسلم‌بن عقيل" سپاه انجام گرفت، با مقاومت شديد نيروهاي خودي روبه‌رو شد. در اين حمله 12 تن از نيروهاي خودي شهيد و 20 تن ديگر زخمي شدند. مهاجمان نيز تعدادي كشته دادند كه جنازه يك تن از آنها را در منطقه برجا گذاشتند.[۲۷]
گزارش- 162
نيروهاي مبارز كرد عراقي با كمين در مسير نيروهاي دشمن در عمق خاك عراق در استان كركوك، شماري از آنها را كشته و اسير كردند. اين كمين را پيش‌مرگان "اتحاديه ميهني كردستان عراق" بر سر راه جاش‌هاي عراقي در جاده "قادر كرم" به "طوز" انجام دادند.[۲۸]
گزارش- 163
نيروهاي تازه‌نفس مردمي شامل چهار گردان از شهرهاي كرج، قم، ساري و شاهرود عازم جبهه‌هاي نبرد شدند. به گزارش واحد مركزي خبر از قم، نيروهاي اعزامي پس از اجتماع در "پادگان امام صادق(ع)" و اجراي مراسم ويژه مذهبي، در حالي كه شعار"جنگ، جنگ تا پيروزي" مي‌دادند با حركت در چند خيابان، به‌سوي جبهه‌هاي جنگ ره‌سپار شدند.[۲۹]
منابع و مآخذ روزشمار 1366/05/09
- ↑ خبرگزاري جمهور اسلامي، "گزارش‌هاي ويژه"، نشريه شماره 134، 10/5/1366، ص21، تهران ـ خبرگزاري جمهوري اسلامي، 9/5/1366.
- ↑ خبرگزاري جمهور اسلامي، "گزارش هاي ويژه"، نشريه شماره 135، 11/5/1366، ص16، تهران ـ خبرگزاري جمهوري اسلامي، 10/5/1366.
- ↑ روزنامه جمهوري اسلامي، 11/5/1366، ص10.
- ↑ روزنامه جمهوري اسلامي، 10/5/1366، ص10.
- ↑ روزنامه كيهان، 10/5/1366، ص2.
- ↑ روزنامه جمهوري اسلامي، 10/5/1366، ص4.
- ↑ خبرگزاري جمهور اسلامي، "گزارش هاي ويژه"، نشريه شماره 136، 12/5/1366، صص8ـ7، نيكوزيا ـ به نقل از خبرگزاري يونايتدپرس، 11/5/1366.
- ↑ خبرگزاري جمهور اسلامي، "گزارش هاي ويژه"، نشريه شماره 136، 12/5/1366، صص8ـ7، نيكوزيا ـ به نقل از خبرگزاري يونايتدپرس، 11/5/1366.
- ↑ روزنامه اطلاعات، 10/5/1366، ص16، لندن ـ به نقل ازخبرگزاري فرانسه.
- ↑ روزنامه رسالت، 10/5/1366، ص12، لندن ـ به نقل از واحد مركزي خبر.
- ↑ مأخذ شماره 1، صص15ـ13، به نقل از راديو بي.بي.سي، 9/5/1366.
- ↑ مأخذ شماره 1، صص12ـ11، نيكوزيا ـ به نقل از خبرگزاري يونايتدپرس، 9/5/1366.
- ↑ واحد مركزي خبر، صدا و سيماي جمهور اسلامي، ايران، "بولتن راديوهاي بيگانه"، 10/5/1366، ص18، به نقل از راديو اسرائيل، 9/5/1366.
- ↑ روزنامه رسالت، 10/5/1366، ص10، به نقل از خبرگزاري آسوشيتدپرس.
- ↑ مأخذ شماره 1، صص15ـ13، به نقل از راديو بي.بي.سي، 9/5/1366.
- ↑ روزنامه رسالت، 10/5/1366، به نقل از خبرگزاري يونايتدپرس.
- ↑ روزنامه اطلاعات، 10/5/1366، ص16، واشنگتن ـ به
- ↑ روزنامه جمهوري اسلامي، 11/5/1366، ص2، خبرگزاري جمهوري اسلامي، خبرگزاري يونايتدپرس.
- ↑ مأخذ شماره 1، ص18، به نقل از راديو مسكو، 9/5/1366.
- ↑ مأخذ شماره 1، ص2، پاريس ـ به نقل ازخبرگزاري جمهوري اسلامي، 9/5/1366.
- ↑ مأخذ شماره 1، ص7، به نقل از راديو بي.بي.سي، 9/5/1366.
- ↑ مأخذ شماره 2، ص5، راديو امريكا، 10/5/1366.
- ↑ روزنامه رسالت، 10/5/1366، ص12، بيروت ـ خبرگزاري جمهوري اسلامي، به نقل از مجله "امل" وابسته به جنبش امل لبنان.
- ↑ روزنامه جمهوري اسلامي، 10/5/1366، ص آخر.
- ↑ سند شماره 028821 مركز مطالعات و تحقيقات جنگ: گزارش نوبه‌اي و اطلاعاتي شماره 19 نزاجا ـ معاونت عمليات و اطلاعات ـ مديريت اطلاعات، 2/5/1366 الي
- ↑ سند شماره 028821 مركز مطالعات و تحقيقا ت جنگ: از نيروي زميني ارتش ـ معاونت عمليات و اطلاعات ـ مديريت اطلاعات، ص2، 10/5/1366.
- ↑ سند شماره 069445 مركز مطالعات و تحقيقات جنگ: از حفاظت اطلاعات نيروي زميني سپاه، به حفاظت اطلاعات سپاه 4 بعثت باختران ـ 10/5/1366.
- ↑ سند شماره 028836 مركز مطالعات و تحقيقات جنگ: قرارگاه رمضان، 24/5/1366، ص10ـ9.
- ↑ روزنامه جمهوري اسلامي، 10/5/1366، ص4.