1366.05.26
| روزشمار جنگ سال 1366 1366.05.26 | |
|---|---|
| نام‌های دیگر | بیست و شش مرداد |
| تاریخ شمسی | 1366.05.26 |
| تاریخ میلادی | 17 اوت 1987 |
| تاریخ قمری | 21 ذیحجه 1407 |
گزارش- 385
هواپيماهاي عراق، امروز چند منطقه غيرنظامي و مركز صنعتي، از جمله كارخانه كاغذسازي "هفت‌تپه"، تأسيسات نفتي اهواز و كارخانه كشت و صنعت كارون را هدف حملات هوايي خود قرار دادند. كارخانه كاغذسازي پارس هفت‌تپه در ساعت‌هاي 16:45 و 16:55 مورد تهاجم پنج فروند هواپيما قرار گرفت[۱] كه بر اثر آن، به دستگاه‌هاي شماره يك و دو تهيه مواد، انبار‌هاي كارخانه و سنگرهاي ساخته شده در محل، خسارت كلي وارد آمد و 25 تن از كارگران كارخانه به شهادت رسيدند و 35 تن نيز زخمي شدند.[۲] تأسيسات نفتي واحد بهره‌برداري شماره يك و دو اهواز نيز در ساعت 14 هدف بمباران هواپيماهاي عراق قرار گرفتند و آسيب ديدند. در اين حمله، شش تن از كاركنان اين واحدها زخمي شدند. اين دو واحد، ديروز هم مورد حمله هواپيماهاي دشمن قرارگرفته بودند.[۳] از سوي ديگر، دو فروند هواپيماي عراقي با حمله به كارخانه كشت و صنعت كارون پنج نقطه از تأسيسات اين كارخانه را تخريب كردند.[۴] در اين حمله چهار تن شهيد و 12 تن زخمي شدند.[۵] هواپيماهاي عراق همچنين روستاهاي "ورده"، "كليته" و منطقه "تمرچين" در مرز سردشت را بمباران كردند.[۶] عراق همچون گذشته، منظور از حملات خود به مراكز صنعتي ـ اقتصادي را، ناتوان كردن و تحت فشار قرار دادن ايران براي پذيرفتن صلح اعلام كرد. روزنامه "القادسيه" ارگان وزارت دفاع عراق، در مقاله‌اي نوشت: «تخريب كامل تأسيسات اقتصادي ايران، تنها راه براي تحت فشار قرار دادن اين كشور جهت پايان دادن به جنگ خليج[فارس] است.» القادسيه، افزود: «نيروهاي مسلح عراق بايد ضربات نابودكننده‌اي را جهت انهدام بقايايي تأسيسات اقتصادي و نفتي ايران واردكنند تا اين كشور از ادامه جنگ ناتوان گشته و يك صلح جامع و عادلانه را بپذيرد.»[۷] به تلافي حملات عراق به واحدهاي صنعتي كشورمان، تأسيسات اسكله‌هاي "البكر" و "الاعميه" و نيز تأسيسات نظامي ـ اقتصادي بندر "ام‌القصر" و تأسيسات اطراف بصره، زبير، و برزگان عراق زير آتش توپخانه سپاه پاسداران انقلاب اسلامي قرار گرفتند.[۸]
گزارش- 386
خبرگزاري يونايتدپرس اعلام كرد: «عراق با درخواست امريكا در مورد محدود كردن حملات هوايي خود عليه هدف‌هاي داخل ايران جهت جلوگيري از اقدامات تلافي‌جويانه اين كشور عليه كشتي‌هاي جنگي امريكا در خليج‌فارس، موافقت كرده است.»[۹] اين خبرگزاري در مورد درخواست امريكا از عراق براي پايان دادن به جنگ نفت‌كش‌ها، نوشت: «حدود دو هفته پيش، درخواست امريكا از طريق كاردار سفارت اين كشور در بغداد تسليم مقامات عراقي شد. مقامات كنگره مي‌گويند از آن زمان تاكنون گفت‌وگوي ديگري نيز صورت گرفته است و مقامات عراقي به خويشتن‌داري دعوت شده‌اند. برخي مقامات رسمي امريكا ابراز عقيده كردند كه حتي حملات محدود عراق در خليج‌فارس، ممكن است خطر تشديد تشنج در خليج‌فارس و در معرض خطر قرار گرفتن واحدهاي نيروي دريايي امريكا در منطقه را به دنبال داشته باشد.[۱۰] منابع آگاه دولت امريكا گفتند ايالات متحده اميدوار است با كمك عراق در متوقف كردن جنگ نفت‌كش‌ها، براي پايان دادن به جنگ تقريباً هفت ساله بين ايران و عراق از طريق ديپلماتيك به ايران فشار وارد كند. اين مقامات افزودند واشنگتن از متحدين ميانه‌رو عرب امريكا از جمله مصر، اردن، كويت و عربستان خواسته است به عراق در مورد حملات به كشتي‌هاي ايران در خليج‌فارس، هشدار دهند.»[۱۱] هفته نامه نيوزويك نيز در اين باره نوشت: «عراق به دليل فشار واشنگتن، براي مدتي از جنگ در آب‌هاي خليج‌فارس خودداري كرده است. شايد دير يا زود عراقي‌ها نتيجه‌گيري كنند كه آنها راهي ندارند جز آن‌كه حمله خود را از سر بگيرند.»[۱۲]
گزارش- 387
تعدادي از منافقين با كمين در سرراه نيروهاي ارتش در نوار مرزي "سورن" از توابع بانه، چهار تن از نيروهاي خودي را شهيد و سه تن را زخمي كردند و سيزده تن را نيز به اسارت درآوردند.[۱۳] در منطقه مريوان نيز عوامل ضدانقلاب با گذاشتن دو عدد مين ساعتي در پل "جاده دزلي ـ مريوان"، خساراتي به اين پل وارد ساختند.[۱۴]
گزارش- 388
به گزارش معاونت اطلاعات نيروي زميني از كردستان عراق، نيروهاي كُرد مبارز عراقي، در يك گور دسته جمعي اجساد 85 تن از مردم "حلبچه" را كشف كردند. اين افراد به دليل شركت در راه‌پيمايي مردم حلبچه در روز 23/2/1366 به دست مأموران دولت بعث عراق شناسايي و در اين مكان زنده‌به‌گور شده‌اند.[۱۵] به گزارش قرارگاه رمضان، پيش‌مرگان كرد عراقي در دو كمين جداگانه ـ يكي در منطقه "قلعه‌ديزه"، در پشت آبادي "گردزبيان" و ديگري در جاده "توز خرماتو"، در استان "كركوك" ـ ضمن به هلاكت رساندن 38 تن از نيروهاي عراقي از جمله "سرتيپ كامل" اهل ناصريه، "ستوان يكم آزاد" اهل اربيل و مسئول ستاد تيپ 97 عراق، ده‌ها قبضه سلاح را به غنيمت خود درآوردند.[۱۶] همچنين در پي كمين مبارزان كرد عراقي در پل "زلم" در منطقه عمومي قلعه‌ديزه، يك دستگاه خودرو جاش‌ها منهدم شد و 14 تن از آنها كه جمعي گردان خفيفه 174 بودند، كشته شدند و چهار تن نيز به اسارت درآمدند.[۱۷]
گزارش- 389
آيت‌الله خامنهاي رييس جمهور در اجتماع مردم قوچان با اشاره به وضعيت خليج‌فارس گفت: «ما در خليج‌فارس كسي را تهديد نمي‌كنيم و هرگونه تهديد كشتي‌راني را محكوم مي‌نماييم، اما اگر عراق به كشتي‌هاي ما در خليج‌فارس حمله كند، مطمئناً كشتي‌هاي متحدين عراق را در خليج‌فارس خواهيم زد، هر چند پرچم امريكا و يا ديگر كشورها بر آن نصب شده باشد.» آيت‌الله خامنهاي افزودند: «اگر امريكا به ناو، بندر و يا لنگرگاه‌هاي ما حمله كند، متقابلاً ضربه قاطعي به آن وارد خواهيم كرد.»[۱۸]
گزارش- 390
ناوگان مين‌ياب نيروي دريايي ارتش جمهوري اسلامي ايران در چهارمين روز از عمليات پاك‌سازي منطقه از مين، در درياي عمان چند مين را كشف و منهدم كرد.[۱۹] خبرگزاري جمهوري اسلامي در گزارشي از ادامه عمليات مين‌روبي در خليج‌فارس، اعلام كرد: «پرسنل ناوگان مين‌روب در حالت جنگي به‌سر مي‌برند و كليه افراد در محل‌هايي كه از قبل براي آنها تدارك ديده شده، مستقر شده‌اند… ناوگان مين‌روب نيروي دريايي كه قصد پاك‌سازي مناطق آلوده به مين و تأمين امنيت كشتي‌راني را دارد، به درياي عمان عزيمت كرده است و احتمالاً با ورود به فاصله 12 تا 16 مايلي سواحل "فجيره"، به پاك‌سازي اين محدوده نيز اقدام خواهد نمود.»[۲۰]
گزارش- 391
"گاسپار واينبرگر" وزير دفاع امريكا، درباره توانايي‌هاي ايران در مقابله با امريكا در خليج‌فارس، گفت: «ايراني‌ها مي‌توانند دو كارت ديگر خود را رو كنند: يكي موشك‌هاي كرم ابريشم و ديگري مين‌گذاري كه با انهدام نفت‌كش بريجتون مؤثر بودن خود را ثابت نموده است. موشك‌هاي كرم ابريشم، مادامي كه ايران آن را در پايگاه‌هاي پرتاب مستقر نكرده و تصميم نگرفته كه با چنين كاري خطر حملات امريكا به آنها را بپذيرد، خطري جدي محسوب نمي‌شود. ولي مين‌ها بسيار نگران‌كننده‌تر هستند چون حداكثر عمق خليج 200 فوت است كه مين‌گذاري در طول و عرض اين آب‌راه كارآيي دارد. واشنگتن معتقد است كه ايراني‌ها تا به حال در جنگ مين موفق بوده‌اند. نيروي دريايي ايالات متحده مشغول تشكيل يك نيروي مين‌روب است كه شامل هلي‌كوپتر، غواص و كشتي‌هاي مين‌روب مي‌باشد.» مجله "يو.اس.نيوز" چاپ امريكا با نقل اظهارات واينبرگر افزود: «اوضاع خليج‌فارس روزبه‌روز غير قابل پيش‌بيني‌تر مي‌شود. با اخطار سپاه پاسداران در مورد حملات انتحاري به كشتي‌هاي امريكايي، به نظر مي‌رسد كه تهران در ارتباط با عمليات‌هاي دريايي ايالات متحده در خليج[فارس]، دست از شوخي برداشته باشد.»[۲۱] "مجله امريكايي تايم" نيز در اين زمينه نوشت: «گاسپارو واينبرگر وزير دفاع امريكا، مي‌گويد: "فكر مي‌كنم لازم نباشد كه پيش‌بيني كنيم ايران به چه اقدامي دست خواهد زد، ما صرفاً وظيفه‌اي داريم كه بايد آن را انجام دهيم." اين سخنان احتمالاً نشان تفكر غالب در دولت ريگان بر سر مسائل تهران مي‌باشد. ولي علي‌رغم فقدان پيش‌بيني دولت در مورد سياست خليج[فارس]، پنتاگون سخت مي‌كوشد تا اقدام مناسب در شرايط حمله ايراني‌ها به رزم‌ناوهاي امريكايي در اين آب‌راه را دريابد و اين‌جاست كه سؤالات ديگري مطرح مي‌شوند: چگونه مي‌توان تشنجات فوري را در منطقه آرام نمود؟ مهم‌تر از همه آن كه دولت‌ها غربي و به خصوص ايالات متحده در قبال يك كشور غيرقابل پيش‌بيني مثل ايران، قادر به چه كاري هستند؟ بعضي از استراتژي‌ها در مورد عدم عكس‌العمل دولت به خاطر تصادم مين با بريجتون در ماه گذشته، بسيار موضعي انتقادآميز دارند. "زبيگينو برژنسكي"، مشاور امنيت ملي كارتر، گفت: "ما بايد جزيره فارسي را پودر مي‌كرديم."»[۲۲] مجله "تايم" چاپ هلند نيز در مقاله‌اي با عنوان "مقابله با پديده بي‌انتها" به قلم "ماكوب‌وي" و "لاماجورنيور"، با اشاره به اين نكته كه "امريكا بايد پيش از هر چيزي اقدامات خود را با اقدامات متحدين هم‌آهنگ كند"، استراتژي امريكا درباره نحوه رويارويي با ايران را در خليج‌فارس به نقل از كارشناسان مختلف مورد بررسي قرار داد: «ادوارد دلوت واك" نويسنده كتاب "استراتژي: منطق جنگ و صلح" مي‌نويسد: "ويژگي غيرقابل‌باور در حال حاضر در خليج‌فارس اين است كه چگونه ايالات متحده در حقيقت به تنهايي در برابر خطرات ايستاده است؟ تاريخ، لزوم دست‌يابي به يك اتفاق و هم‌دستي در داخل و خارج را براي اين قبيل ماجراها به ما مي‌آموزد، ايالات متحده مي‌تواند با كمك متحدانش به ويژه اروپاي غربي، در تشكيل يك سياست يك‌پارچه امريكايي به اين اتفاق دست يابد…" "گاري سيك" كارشناس مسائل ايران و مشاور اسبق امور خاورميانه در دولت كارتر در مورد مزاياي كار در چارچوب سازمان ملل مي‌گويد: "مزيت سازمان ملل در اين است كه به ساير كشورهاي عرب امكان مي‌دهد كه علناً به تلاش‌هاي تعديل رفتار ايران بپيوندند. در حال حاضر، بسياري از كشورهاي عرب احساس مي‌كنند كه به دليل پشتيباني مؤكد واشنگتن از اسرائيل، نمي‌توانند به‌طور علني از اقدامات ديپلماتيك ايالات متحده حمايت نمايند." "آنتوني كوردزمن" نويسنده كتاب "درس‌هايي از جنگ مدرن: ايران ـ عراق" با احتياط بيش‌تري سخن مي‌گويد. وي گفت: "عامل مهم اين است كه اجازه دهيم ايران ميزان شدت درگيري را تعيين كند. نبايد چنين تصور شود كه ايالات متحده جنگ را تشديد مي‌كند." هفته گذشته برنامه‌ريزان نظامي ايالات متحده، دقيقاً طبق نظر كوردزمن پيش رفتند و به برنامه‌ريزي در مورد احتمالاتي پرداختند كه بر ماهيت هرگونه تحريكات قابل پيش‌بيني ايران متكي بود؛ مثلاً اگر ايران موشك‌هاي كرم ابريشم ساخت چين را به سوي كشتي‌هاي امريكايي شليك كند، محتمل‌ترين كار اين است كه ايالات متحده درصدد از بين بردن سايت آن موشك برآيد و براي اين كار، مي‌تواند بمب‌افكن‌هايي را كه بر فراز ناو هواپيمابر "كانستليشن" كه در خارج از خليج‌فارس مستقر است، اعزام كند.» [۲۳]
گزارش- 392
به دليل عدم موفقيت دولت امريكا در جلب مشاركت كشورهاي اروپايي در بحران خليج‌فارس و ترس از فرورفتن امريكا در يك بحران منطقه‌اي، مناقشه كنگره امريكا و دولت ريگان شديدتر شد. رييس كميته اطلاعاتي كنگره گفت: «احساسات ناخوشايند و عصبانيتي در كنگره پيرامون سياست دولت در خليج‌فارس مشهوداست و اين حالت به مسئله نامحدود بودن تعهد امريكا بازمي‌گردد.» ما تا كي متعهديم؟ كي از خليج‌فارس خارج خواهيم‌شد؟ چه نوع بحراني مي‌بايست كاهش يابد؟»[۲۴] در مقابل، دولت ريگان با رد درخواست مجلس نمايندگان در اعمال قانون اختيارات رييس جمهور در دوران جنگ، منكر وجود تعهدات نامحدود امريكا در منطقه‌است. مشاور امنيت ملي ريگان "كارلوچي» گفت: «وكلاي كاخ سفيد مي‌گويند نياز به استناد رسمي به قانون اختيارات جنگي وجودندارد. آنها عقيده ندارند كه امريكايي‌ها در معرض خطر آني باشند.[۲۵] تقويت حضور نظامي امريكا در خليج‌فارس يك تعهد نامحدود نيست و اگر خطر رفع‌شود اسكورت كشتي‌ها مي‌توان متوقف شود.»[۲۶] در مورد بين‌المللي بودن اقدامات امريكا درخليج‌فارس نيز "رابرت دال" سناتور امريكايي گفته است: «متحدين به ما مي‌گويند كه [در مورد بحران خليج‌فارس] آرام بنشينيم. البته گفتن اين موضوع كار آساني است آن‌هم در زماني‌كه اروپايي‌ها و ژاپني‌ها در جاي گرم و نرمي زندگي مي‌كنند، در حالي‌كه "عمو سام" براي حفاظت از نفت مورد احتياج آنها، كشتي‌ها و هواپيماهايش را مجبور به گشت‌زني مي‌كند.»[۲۷]
گزارش- 393
ناو هواپيمابر فرانسوي "كلمانسو" به همراه دو ناوچه مجهز به موشك‌هاي هدايت‌شونده و يك نفت‌كش سوخت‌رسان، پس از 18روز به منطقه عملياتي خود در خليج‌فارس رسيدند.[۲۸] وزير خارجه فرانسه، "ژان برنارد ريموند" در اين باره گفت: «كشتي‌هاي ما در خليج‌فارس حضور دارند. آنها كشتي‌هاي تجاري را اسكورت نمي‌كنند، ولي مي‌توانند در مواقع لزوم به آنها كمك رسانند. اين كوشش‌ها و اقدامات همواره تحت كنترل شديد قرار دارند.» وي افزود: «در صورتي‌كه اين احساس به‌وجود آيد كه يك نيروي دريايي چند مليتي براي حمايت از كشتي‌هاي تجاري به‌وجود آمده است، خطر بسياري منطقه را تهديد مي‌كند، چرا كه اين امر واكنش‌هايي را موجب شده و خليج‌فارس تبديل به محل درگيري بين قدرت‌هاي خارجي مي‌شود.» درياسا‌لار "لاكزاد" فرمانده منطقه پنج دريايي فرانسه نيز درباره دلايل حضور فرانسه در آب‌هاي دوردست، گفت: «اقيانوس هند همواره يك آب‌راه حياتي براي غرب و خصوصاً فرانسه است. بيش از يك سوم از احتياجات نفتي اين منطقه توسط جزيرة‌العرب تامين مي‌شود. 30 الي 40 كشتي غيرنظامي (با پرچم‌هاي مختلف) از تنگه هرمز و شش فروند از همين نوع كشتي از تنگه "باب‌المندب" عبور مي‌كنند.» لاكزاد افزود: «علي‌رغم اوج‌گيري جنگ نفت‌كش‌ها در خليج‌فارس، موضع پاريس فرق نكرده و مثل هميشه عبارت است از "برخورداري از حضور بازدارنده"، با اين حال، اين كشور هميشه از اسكورت نزديك و دائمي كشتي‌هاي تجاري خودداري كرده است.» نشريه "لوموند ديپلماتيك" ضمن درج مطالب فوق، در مورد چگونگي همكاري فرانسه با ساير كشورهاي عربي در خليج‌فارس، نوشت: «پاريس تاكنون در مقابل پيشنهاد امريكا مبني‌بر وجود يك همكاري مشترك بين كشورهاي غربي در زمينه ارسال نيرو به منظور تأمين آزادي كشتي‌راني در خليج‌فارس، سكوت و محافظه‌كاري اتخاذ كرده است، چرا كه فرانسه عقيده دارد اين طرح ريگان كه در اجلاس "ونيز" ژوئن 1987 ميلادي (خرداد 1366) پيشنهاد شده است، شانس بسيار كمي براي تحقق دارد. پاريس تنها به تبادل اطلاعات با نيروي دريايي امريكا اكتفا مي‌كند. اين همكاري در دفاع از "دنياي آزاد" در اين منطقه، سهم بسياري دارد. يكي از اعضاي هيئت فرانسوي شركت‌كننده در اجلاس ونيز گفت: "چنانچه بخواهيم پا را فراتر از تبادل اطلاعات بين ناوگان‌هاي متحد گذرايم، آن وقت است كه ديگر، مسئله رنگ سياسي به خود مي‌گيرد." فرانسويان بر اين عقيده‌اند كه افزايش حضور ابرقدرت‌ها در منطقه خليج‌فارس، دو نتيجه متضاد به همراه خواهد داشت: اين حضور نظامي ممكن است بتواند از حملات عليه نفت‌كش‌هاجلوگيري به عمل‌آورد. و ليكن از سوي ديگر قادر است خطرات درگيري‌هاي بين‌المللي را نيز در پي داشته باشد.»[۲۹]
گزارش- 394
در پي افزايش حملات عليه كشتي‌راني در خليج‌فارس، شركت "پوگولي‌نيا" متعلق به يوگسلاوي، امروز به كشتي‌هاي خود در خليج‌فارس دستور داد شب‌هنگام از كشتي‌راني در خليج‌فارس و درياي عمان خودداري كنند. از چهارده شركت كشتي‌راني يوگسلاوي، تنها پوگولي‌نيا به رفت‌وآمد بين بندرهاي خليج‌فارس ادامه مي‌دهد. خطوط كشتي‌راني اكنون به عربستان و كويت و امارات محدود شده است و بنادر عربستان و كويت براي تخليه تجهيزات نظامي براي عراق مورد استفاده قرار مي‌گيرند.[۳۰]
گزارش- 395
"ابوغزاله" وزير دفاع مصر، پيروزي ايران در جنگ را تهديدي براي امنيت مصر و عربستان خواند: «پيروزي ايران سبب خواهد شد عراق به شيعه و سني تقسيم شده و يك كشور كوچك كردنشين در داخل آن ايجاد شود و به طور كلي عواقبي براي كشورهاي حوزه خليج[فارس] و احتمالاً از جمله عربستان سعودي دربرخواهد داشت.» پيروزي ايران همچنين عواقب تهديدكننده‌اي عليه منافع ملي مصر، چه از لحاظ اقتصادي و چه از لحاظ نظامي خواهد داشت، زيرا مصر داراي كارگزاران مهاجر فراوان در منطقه است.» ابوغزاله سپس گفت: «پيروزي ايران در جنگ خليج[فارس] سبب خواهد شد درياي سرخ و كانال سوئز در معرض تهديد قرار بگيرد.»[۳۱]
گزارش- 396
در سومين روز گفت‌وگو بين حافظ اسد و "شيخ زائد" در دمشق، خبرگزاري يونايتدپرس گزارش داد: «رؤساي كشورهاي سوريه و امارات متحده عربي براي اطلاع دادن نتايج گفت‌وگوهاي خود كه هدف آن كاهش از تشنج در خليج‌فارس و پايان دادن به جنگ ايران و عراق است، دو نماينده به بغداد فرستادند.» يونايتدپرس افزود: «حافظ اسد رييس جمهوري سوريه و شيخ زايد رييس امارات متحده عربي، براي تنظيم يك استراتژي قابل اجرا جهت از ميان بردن بحران فزاينده در خليج‌فارس و پايان دادن به جنگ تقريباً هفت ساله خليج‌فارس، مدت سه روز در پايتخت سوريه به گفت‌وگو پرداختند. ديپلمات‌ها در خليج‌فارس گفتند شيخ زايد خواهان تشويق حافظ اسد ـ متحد عربي عمده ايران ـ براي وارد آوردن فشار به تهران براي انصراف از سياست‌هاي تشديد جنگ در منطقه است.»[۳۲] "شاذلي قليبي" دبيركل اتحاديه عرب، امروز در مقر اين اتحاديه در تونس با نماينده عراق در اتحاديه عرب ديدار و گفت‌وگو كرد. از سوي ديگر، منابع نزديك به اتحاديه عرب در تونس اعلام كردند: «كميته هفت‌گانه عرب مأمور پي‌گيري تحولات جنگ عراق و ايران، قراراست به دنبال اجلاس وزاري امورخارجه كشورهاي عضو جهت بررسي فعاليت‌هاي آينده اين كميته به منظور اجراي قطع‌نامه شماره 598 سازمان ملل، تشكيل جلسه دهند.»[۳۳]
گزارش- 397
كاردار عربستان در تهران با اشاره به سخنان آيت‌الله خامنهاي در خطبه‌هاي نماز جمعه تهران، با تشكر از ايشان گفت: «ايراني‌ها با لغو محاصره دو هفته‌اي سفارت عربستان سعودي در تهران، اجازه دادند بار ديگر پرچم سعودي بر فراز ساختمان سفارت به اهتزاز درآيد.» "بشيرالرومي" كاردار عربستان سعودي در تهران، به روزنامه سعودي "الشرق الاوسط" گفت كه به سبب تقبيح آقاي خامنهاي از افرادي كه سفارت‌خانه‌هاي سعودي و كويت را روز پس از حادثه مكه تصرف كرده بودند، از رييس جمهوري ايران سپاسگزار است. الرومي افزود: «چنين تقبيح آشكار، بازتاب خوبي داشت و از سوي اعضاي هيئت‌هاي ديپلماتيك كشورهاي اسلامي و خارجي مورد استقبال قرار گرفت.» الرومي در گفت‌وگوي تلفني خود با اين روزنامه گفت: «اوضاع از خوب به سوي بهتر شدن در حال پيش‌روي است و تلاش جهت اعاده وضعيت عادي بين دو كشور، در جريان است.» الرومي افزود: «عربستان سعودي روابط خود را با ايران قطع نخواهد كرد و 12 تن دپيلمات به اضافه وابسته نظامي، پس از ترك خانواده‌هاي‌شان، در تهران باقي خواهند ماند.» الرومي در مصاحبه ديگري با نشريه انگليسي زبان "عرب نيوز" گفت: «پادشاهي سعودي براي همبستگي اسلامي و وحدت امت مسلمان تلاش مي‌كند.» وي افزود: «پادشاهي سعودي به صلح و همكاري علاقه وافر دارد و ايران را به عنوان همسايه‌اي مسلمان قلمداد مي‌كند.»[۳۴]
گزارش- 398
قطع‌نامه 598 بهترين راه براي پايان دادن به جنگ است "جوليو آندره‌ئوتي" وزير خارجه ايتاليا، با بيان اين مطلب، بر اجراي قطع‌نامه 598 و همكاري كشورهاي غربي و تحريم تسليحاتي به عنوان ضمانت اجرايي اين قطع‌نامه تأكيد كرد و افزود: «در هفت سال گذشته، توجهي به جنگ خونين ايران و عراق نشده است و اكنون كه شوراي امنيت بعد از مباحثات بسيار، طي قطع‌نامه‌اي از دو كشور خواستار توقف اين جنگ شده، كساني قصد دارند اين قطع‌نامه تاريخي را بي‌اثر سازند. اين قطع‌نامه بهترين راه براي متوقف ساختن جنگ است. چهار كشور اروپايي عضو شوراي امنيت بايد جهت به اجرا درآمدن اين قطع‌نامه فعاليت كنند و اجازه ندهند شوروي، چين، ژاپن، و ديگران آن را نابود كنند.» وي افزود: «دولت ايتاليا فعلاً تصميم گرفته تحريم تسليحاتي عليه دو كشور را دنبال كند و اگر واقعاً اين تحريم نقض شد، ما مجازات‌هاي بسيار شديدي براي متخلفين پيشنهاد خواهيم كرد.» [۳۵]
گزارش- 399
مجله "فارين‌افرز" در مقاله‌اي، توانايي‌ها و امكانات ايران و عراق، استراتژي دو طرف و نقطه‌ضعف‌هاي آنان را مقايسه كرد و مواضع كشورهاي امريكا، شوروي و اعراب در برابر جنگ را مورد بررسي قرار داد. نويسنده اين مقاله، با اشاره به اين نكته كه در يك ارزيابي استراتژيك معمول، ايران به سبب جمعيت بيش‌تر و برخورداري از شور و حرارت برخاسته از يك انقلاب پيروزمند، بايستي در اين جنگ پيروز شود، نوشت: «ايران نيروهاي بيش‌تري را در جبهه جنگ گردآورده است، اما عراق برخلاف پيش‌بيني‌هاي مبهم كارشناسان خارجي، با توان حيرت‌آوري به نبرد ادامه داده است. عراق براي جبران كمبود نيروي انساني خود به طور كارآمدتري بسيج شده است. بر اساس برآوردهاي امريكا، عراق پيوسته تعداد هفتصد و پنجاه هزار نفر در حال خدمت دارد كه حدود دويست هزار تن بيش از نيروهاي در حال خدمت ايران مي‌باشد. عراق طي پنج سال گذشته، نه تنها بزرگترين، بلكه مهم‌ترين ارتش دنياي عرب را ايجاد نموده است. اگر چه ناظران غربي مي‌گويند كه عراق نتوانسته است از تسليحات خود در ميدان جنگ به نحو مطلوبي استفاده نمايد، ولي كارآيي آن رو به افزايش است. چشم‌گيرتر از همه اين‌كه، تعداد هواپيماهاي عراق تقريباً بيست برابر هواپيماهاي ايران است ولي با همه اينها هنوز نمي‌توان روي برتري عراق در جبهه حساب كرد، اما واقعيت اين است كه عراق گمان نمي‌كند كه بتواند در ميدان جنگ بر ايران پيروز گردد. عراق با توجه به وسعت خاك و عزم راسخ ايران، احتمالاً نخواهد توانست آن كشور را شكست دهد. استراتژي عراق اين است كه فشارهاي نظامي عليه ايران را ادامه دهد و آن‌را از لحاظ اقتصادي به زانو درآورد، در حالي‌كه استراتژي ايران، علي‌رغم محدوديت‌هاي اقتصادي و نظامي موجود، در كل بر تداوم حالت تهاجمي استوار است. استراتژي عراق بيش‌تر جنبه تدافعي دارد، اما ايران با عدم برخورداري از تحرك و قدرت آتش، نتوانسته است شهرهايي را به تصرف درآورده و يگان‌هاي عراق را درهم بكوبد. كارشناسان نظامي غربي اظهار داشته‌اند كه عراق به منظور بالا بردن روحيه ملي و دادن قدرت تحرك بيش‌تر به نيروهايش، بايستي فاو را بازپس بگيرد. در واقع نقطه ضعف عراق همانا فرسايش نيروي انساني آن است. عراق جهت رسيدن به پيروزي نياز بدان دارد كه صرفاً بازنده نشود و از سال 1981[ميلادي] (1360) به اميد پايان دادن به جنگ، تقريباً به هر وسيله‌اي متشبث شده است.»[۳۶]
گزارش- 400
روزنامه "ميدل ايست ريپورت" در گزارشي ادعا كرد كه خريدهاي تسليحاتي ايران از چين افزايش يافته است. اين نشريه نوشت: «به دنبال تصويب قطع‌نامه اخير شوراي امنيت در مورد لزوم توقف جنگ ايران و عراق، مقامات ايران خريدهاي تسليحاتي خود از چين و ديگر كشورها را افزايش داده‌اند و سعي دارند قبل از تصويب يك قطع‌نامه در مورد اعمال تحريم تسليحاتي عليه جناح مخالف آتش‌بس در جنگ ايران و عراق، خريدهاي تسليحاتي خود را صورت دهند.»[۳۷] اين روزنامه افزود: «ايران اخيراً به خريد حداقل 6/1 ميليارد دلاري موشك‌هاي كرم ابريشم و هواپيماهاي غيرپيش‌رفته از چين دست زده است تا بر قطع‌نامه آتي سازمان ملل مبني‌بر اعمال تحريم تسليحاتي بر جنگ ايران و عراق، فايق آيد.»[۳۸] از سوي ديگر طارق عزيز معاون رييس جمهور عراق درباره منابع تأمين تسليحات ايران و بهبود روابط عراق و امريكا گفت: «تفاهمي كه با "جرج شولتز" (وزير امورخارجه امريكا) در مورد محدود ساختن ارسال تسليحات به ايران صورت گرفت، از اهميت خاصي برخوردار است. ايران، تنها در صورتي كه كشورهاي ديگر اسلحه‌اش را تأمين كنند، مي‌تواند به جنگ ادامه دهد. بخش اعظم تجهيزات و تسليحات اين كشور از طريق چين و كره شمالي تأمين مي‌گردد كه ايالات متحده هم هيچ‌گونه كنترلي بر آن ندارد، اما جريان اسلحه از غرب نيز ادامه دارد كه خود يكي از مسائل عمده ما را تشكيل مي‌دهد.» مجله امريكايي "فارين افرز" با درج اظهارات طارق عزيز، نوشت: «عراق نمي‌تواند افكار غرب را به نفع خود بسيج كند زيرا اين جنگ به منازعه شرق و غرب ربطي ندارد، به علاوه، ما جديداً به جرگه امريكا پيوسته‌ايم. فكر مي‌كنم اكنون ايالات متحده را متقاعد ساخته‌ايم كه ما خواهان صلح مي‌باشيم، اين خود يك پيش‌رفت است، اما هيچ‌كس بدان اهميت نمي‌دهد.» فارين افرز افزود: «عراقي‌ها معتقدند كه ايالات متحده به‌ويژه اگر بخواهد با اتحاد شوروي همكاري كند، مي‌تواند به گونه‌اي به جنگ پايان دهد و به اتفاق امريكا و شوروي مي‌توانند قدرت ادامه جنگ را از ايران سلب نمايند. عراقي‌ها اين گفته امريكايي‌ها و نيز روس‌ها را كه ايران در خارج از محيط نفوذشان فعاليت مي‌كنند، قبول ندارند. آنان مي‌گويند كه ايالات متحده اهميتي براي جنگ ايران و عراق قائل نيست.»[۳۹]
گزارش- 401
در پي تصميم فرانسه براي تحريم خريد نفت از ايران و احتمال اقدام كشورهاي غربي براي اتخاذ چنين تصميمي، يونايتدپرس گزارش داد: «سياست‌گزاران امريكايي احتمال تحريم واردات نفت از ايران را بررسي مي‌كنند كه چگونه مي‌توان از اين طريق تهران را به پذيرفتن تلاش‌ها و اقدامات صلح‌آميز، پس از اقدام ناگهاني فرانسه، تشويق نمود… در توكيو اشاراتي در مورد رسيدن به توافق در زمينه به تعليق درآوردن واردات نفت از ايران ـ كه در حال حاضر روزانه 300 هزار بشكه مي‌باشد ـ وجود دارد، اما تنها در صورتي اعمال خواهد شد كه سازمان ملل چنين درخواستي را كه ممكن است شامل يك تحريم بين‌المللي نيز باشد، مطرح نمايد. در امريكا كنترل‌هاي بيش‌تري در مورد واردات نفت از ايران به‌وجود آمده است. به‌طور كلي در مواقع فقدان محدوديت واردات نفت از ايران، ميزان خريد نفت امريكا از ايران افزايش يافت و در ماه مه سال جاري به حداكثر 75 هزار بشكه در روز رسيد و همچنان باقي ماند، در حالي‌كه يك سال قبل از آن، ميزان خريد نفت از ايران تقريباً صفر بود. ديپلمات‌ها و كارشناسان نفتي در مورد ميزان تأثير ممنوعيت خريد نفت از ايران ترديد دارند و مي‌گويند كه اين يك اقدام خشم‌برانگيز است.»[۴۰] روزنامه تايمز لندن نيز در تفسيري درباره قيمت جهاني نفت و نقش كويت در پايين نگه‌داشتن قيمت آن، نوشت: «سه ماه پيش، بهاي نفت در بازار جهاني هيجده دلار در هر بشكه بود و اين ترديد هم وجود داشت كه آيا اوپك خواهد توانست اين بها را براي نفت حفظ كند يا خير؟ در حالي‌كه اينك با سياست‌هاي كاخ سفيد و نگراني جهان از تداوم جريان نفت مورد نياز غرب از خليج‌فارس، بهاي نفت از مرز بيست و يك دلار گذشته است. در اين ميان كويت از كشورهايي بود كه حاضر به افزايش بهاي نفت خود نبود و هيجده دلار را بيش‌ترين بهاي نفت مي‌دانست، در حالي‌كه بر خلاف ميل كويت و امريكا، اين افزايش، سه ميليارد دلار بر بودجه نفتي جمهوري اسلامي ايران افزوده است و روزانه هفت ميليون دلار به اقتصاد اين كشور كمك كرده است.»[۴۱]
منابع و مآخذ روزشمار 1366/05/26
- ↑ خبرگزاري جمهور اسلامي، "گزارش‌هاي ويژه"، نشريه شماره 151، 27/5/1366، اهواز ـ خبرگزاري جمهوري اسلامي، 26/5/1366.
- ↑ سند شماره 97631 مركز مطالعات و تحققيات جنگ: از سپاه ششم امام صادق(ع)، به ستاد مركزي سپاه، 28/5/1366، ص1؛ و ـ خبرگزاري جمهور اسلامي، "گزارش‌هاي ويژه"، نشريه شماره 153، 28/5/1366، ص5، اهواز ـ خبرگزاري جمهوري اسلامي، 27/5/1366؛ و ـ سند شماره 97340 مركز مطالعات و تحققيات جنگ: از ژاجا ـ ركن 3 ـ مركز فرماندهي، به دفتر نخست‌وزير، 26/5/1366.
- ↑ سند شماره 29017 مركز مطالعات و تحققيات جنگ: گزارش نوبه‌اي اطلاعاتي شماره 22، نزاجا ـ معاونت اطلاعات و عمليات، 3/6/1366، ص11.
- ↑ سند شماره 97339 مركز مطالعات و تحققيات جنگ: از ژاجا ـ ركن 3 به دفتر نخست‌وزير، 26/5/1366.
- ↑ سند شماره 97408 مركز مطالعات و تحققيات جنگ: دفتر نمايندگي امام در سپاه ششم امام صادق(ع) ـ دفتر سياسي، به دفتر نمايندگي امام در سپاه مركز، 4/6/1366.
- ↑ سند شماره 97371 مركز مطالعات و تحققيات جنگ: از فرمانده قرارگاه حمزه سيدالشهدأ، به فرمانده نيروي زميني سپاه، 28/5/1366، ص1؛ و ـ سند شماره 28960 مركز مطالعات و تحققيات جنگ: از: فرمانده سپاه پانزدهم رمضان ـ معاونت اطلاعات، فرمانده نيروي زميني، 29/5/1366.
- ↑ مأخذ 1، ص7، بغداد ـ خبرگزاري رويتر، 26/5/1366.
- ↑ روزنامه كيهان، 28/5/1366، ص.
- ↑ روزنامه اطلاعات، 27/5/1366، ص14، واشنگتن ـ به نقل از خبرگزاري يونايتدپرس.
- ↑ روزنامه اطلاعات، 27/5/1366، ص14.
- ↑ روزنامه كيهان، 27/5/1366، ص آخر.
- ↑ اداره كل مطبوعات و رسانه‌هاي خارجي وزارت ارشاد اسلامي، "بررسي مطبوعات جهان"، نشريه شماره 1257، 7/6/1366، ص24، به نقل از مجله "نيوزويك"، چاپ سوئيس، 26/5/1366.
- ↑ سند شماره 029042 مركز مطالعات و تحققيات جنگ: گزارش نوبه‌اي شماره 24، از: معاونت اطلاعات نيروي زميني سپاه، از 27/5/1366 تا 4/6/1366، ص6.
- ↑ سند شماره 029017 مركز مطالعات و تحققيات جنگ: گزارش نوبه‌اي شماره22، نزاجا معاونت اطلاعات و عمليات، 3/6/1366، ص13.
- ↑ سند شماره 02893500 مركز مطالعات و تحققيات جنگ: گزارش نوبه‌اي شماره 63، معاونت اطلاعات نيروي زميني سپاه، 27/5/1366، ص6.
- ↑ سند شماره 029042 مركز مطالعات و تحققيات جنگ: گزارش نوبه‌اي شماره 64، معاونت اطلاعات نيروي زميني سپاه، 8/6/1366، صص5ـ4.
- ↑ سند شماره 29015 مركز مطالعات و تحققيات جنگ: گزارش روزانه، معاونت اطلاعات سپاه پانزدهم رمضان، 3/6/1366، ص2.
- ↑ روزنامه رسالت، 27/5/1366، ص5، مشهد ـ خبرگزاري جمهوري اسلامي.
- ↑ روزنامه اطلاعات، 27/5/1366، ص14.
- ↑ مأخذ 1، صص6ـ5، درياي عمان ـ خبرگزاري جمهوري اسلامي ايران، 26/5/1366.
- ↑ U.S. News (Aug 17 1987) P. 18-22.
- ↑ Time (Aug 17 1987) P.39.
- ↑ اداره كل مطبوعات و رسانه‌هاي خارجي وزارت ارشاد اسلامي، "بررسي مطبوعات جهان"، نشريه شماره 1261، 24/6/1366، صص28ـ27، به نقل از مجله تايم چاپ هلند.
- ↑ روزنامه اطلاعات، 26/5/1366، ص16، خبرگزاري يونايتدپرس.
- ↑ روزنامه اطلاعات، 26/5/1366، ص16.
- ↑ ـ مأخذ 1، ص22، منامه ـ از خبرگزاري يونايتدپرس، 26/5/1366.
- ↑ روزنامه اطلاعات، 26/5/1366، ص12، به نقل از روزنامه "لوموند ديپلماتيك".
- ↑ اداره كل مطبوعات و رسانه‌هاي خارجي وزارت ارشاد اسلامي، "بررسي مطبوعات جهان"، نشريه شماره 1261، 24/6/1366، صص28ـ27، به نقل از مجله تايم چاپ هلند.
- ↑ روزنامه اطلاعات، 26/5/1366، ص12، نشريه "لوموند".
- ↑ خبرگزاري جمهور اسلامي، "گزارش‌هاي ويژه"، نشريه شماره 152، 28/5/1366، ص18، بلگراد ـ خبرگزاري جمهوري اسلامي، 27/5/1366.
- ↑ مأخذ 1، ص18، قاهره ـ خبرگزاري يونايتدپرس، 26/5/1366.
- ↑ مأخذ 1 ، ص10، نيكوزيا ـ خبرگزاري يونايتدپرس، 26/5/1366.
- ↑ مأخذ 1، ص16، الجزاير ـ خبرگزاري جمهوري اسلامي، 26/5/1366.
- ↑ مأخذ 1، صص46ـ45، رياض ـ خبرگزاري آسوشيتدپرس، 26/5/1366.
- ↑ مأخذ 1، ص11، رم ـ خبرگزاري جمهوري اسلامي، 26/5/1366.
- ↑ اداره كل مطبوعات و رسانه‌هاي خارجي وزارت ارشاد اسلامي، "بررسي مطبوعات جهان"، نشريه شماره 1255، 26/5/1366، ص18، مجله "فارين افرز"، چاپ امريكا.
- ↑ مأخذ 30، ص49، نيويورك ـ خبرگزاري يونايتدپرس، 26/5/1366، به نقل از نشريه "ميدل ايست ريپورت".
- ↑ Sanfrancisco Chronicle (Aug 18 1987).
- ↑ مأخذ 36، ص18، مجله "فارين افرز" چاپ امريكا.
- ↑ مأخذ 1، صص51ـ50، نيويورك ـ خبرگزاري يونايتدپرس، 27/5/1366.
- ↑ روزنامه اطلاعات، 27/5/1366، ص16، به نقل از روزنامه "تايمز لندن".