1364.04.12

از دانشنامه روز شمار دفاع مقدس
پرش به ناوبری پرش به جستجو
روزشمار جنگ سال 1364
1364.04.12
نام‌های دیگر دوازده تیر
تاریخ شمسی 1364.04.12
تاریخ میلادی 3 ژوئیه 1985
تاریخ قمری 14 شوال 1405



گزارش- 194

در حالي كه چهار روز از پايان مهلت دو هفته‌اي بغداد براي آغاز حملات مجدد به‌شهرها، مي‌گذرد هنوز اقدام قابل ذكري در خصوص جنگ شهرها صورت نگرفته است و تنها راديو بغداد همچنان با گفتارهاي تهديد‌آميز در ايجاد رعب و نگراني مي‏كوشد، از جمله خطاب به مردم ايران گفت: «يا بايد رژيم را نابود سازيد يا خود را براي مرگ تدريجي آماده كنيد. بسيار روشن است و ثابت شده است تا روزي كه اين رژيم ]ايران[ وجود دارد، شما روي آسايش و آرامش را نمي‌بينيد، پس يا رژيم را بايد نابود سازيد يا خود را براي نابودي آماده كنيد.»[۱] به اين ترتيب جنگ رواني عراق همچنان ادامه دارد. راديو بغداد: «عراق مراكز اقتصادي و صنعتي را مورد حملات بس شديدتر از گذشته قرار خواهد داد و به حكام تهران طعم جنگ‏طلبي‌هاي خود را خواهد چشانيد.»[۲]

گزارش- 195

در ادامة هم‏دستي‌هاي نيروهاي ضدانقلابي داخلي ايران با عراق، يك واحد اطلاعاتي سپاه گزارش داد: «ازسوي عراق سه كاميون اسلحه و مهمات به ايران وارد شد و در منطقة "پله‌كي" (بين بانه و مريوان) تحويل نيروهاي كومه‏له گرديد.»[۳]

گزارش- 196

در حالي كه ژاپن در عمل به تعهداتش در پروژة پتروشيمي سرباز مي‌زند، "ناكازونه" نخست‌وزير اين كشور، در دومين ملاقات خود با هاشمي‌رفسنجاني، نهايت همكاري ايران را براي از سرگيري پروژة پتروشيمي ايران و ژاپن، خواستار شد. آقاي رفسنجاني نيز براي اتمام اين پروژه، آمادگي ايران را براي همكاري با ژاپن اعلام كرد. روزنامة ژاپني "آساهي شيمبون" دربارة اين ملاقات نوشت كه رئيس مجلس ايران پذيرفته كه ادامة جنگ عراق و ايران در روابط ايران با ژاپن مشكل ايجاد مي‌كند و افزوده كه به نظر مي‌رسد بخش خصوصي ژاپن به دليل عدم ثبات در خاورميانه، محتاط بوده و به علاوه، ژاپن درمورد نخريدن نفت از ايران، به‏وسيلة بعضي از كشورهاي ديگر صادر كنندة نفت در فشار است. روزنامة انگليسي زبان "ژاپن تايمز" نيز نوشت: «رفسنجاني در اين ملاقات خواستار افزايش تدريجي خريد نفت ژاپن از ايران شد و گفت كه ايران نيز در مقابل، واردات خود از ژاپن را افزايش خواهد داد و به كمپاني‌هاي اين كشور اجازه خواهد داد تا بيش‏تر در پروژه‌هاي توسعه ايران شركت كنند.» به نوشتة اين روزنامه، سپس ناكازونه گفته است كه ژاپن همة كوشش خود را به كار خواهد برد تا در معامله با ايران، خريد نفت و حجم تجارت را افزايش دهد. "ژاپن تايمز" در عين حال به نقل از يك مقام بلندپاية دولت ژاپن نوشت كه ناكازونه تعهدي براي خريد نفت از ايران نكرده‏است.[۴] آقاي هاشمي‌رفسنجاني همچنين بعدازظهر امروز در يك مصاحبة مطبوعاتي و راديو تلويزيوني بزرگ در كلوپ مطبوعاتي ژاپن حضور يافت و به سؤالات حدود سيصد تن از خبرنگاران در مورد مسائل مختلف از جمله مواضع ايران در قبال جنگ، تروريسم، روابط با امريكا و كشورهاي غربي و مذاكرات با مقام‏هاي ژاپني پاسخ داد. آقاي هاشمي در مورد موضع ايران در قبال تروريسم گفت: «ما هرگونه تروريسم مخصوصاً هواپيماربايي را محكوم مي‌كنيم و فكر مي‌كنيم تروريسم ماية وحشت افراد بي‏گناه است. با اين حال، ما حاضر نيستيم فقط مظلوم را محكوم كنيم؛ برعكسِ كشورهاي محافظه‌كار، ما اول ريشه را بعد شاخه را محكوم مي‌كنيم. ريشة اين‌ها اعمال ابرقدرت‌ها و قدرت‌هاي متجاوز هستند.» وي در مورد شرايط جمهوري‌اسلامي ايران براي پايان دادن به جنگ، گفت: «با كسي كه اين همه جنايت و خسارات وارد آورده، چه بايد انجام داد؟ با باند هيتلر چگونه رفتار شد؟ هر كاري كه با او كردند، با صدام نيز به‌عنوان متجاوز بايد كرد.» با اين همه، آقاي هاشمي گفت: «نتيجة دادگاهي كه تعيين مي‌شود را ما قبول مي‌كنيم ولي فكر مي‌كنيم كم‏ترين مجازات اين گونه جنايات اين است كه رژيم عراق برود و مردم عراق حكومت جديدي را روي كار آورند. حال اگر چنين دادگاهي تشكيل نشده، ما خود بايد با زور اين كار را انجام دهيم.» هاشمي در پاسخ به اين سؤال كه "آيا در سفر به چين موافقتي بين شما و اين كشور براي خريد سلاح صورت گرفته است؟" گفت: «سيستم نظامي ما غربي است و كمي هم روسي، ولي اسلحة چين به درد ما نمي‌خورد و مدت زيادي را بايد صرف آموزش به كارگيري اين سلاح‌ها كنيم.» وي به اين سؤال كه "آيا با رئيس‌جمهور سوريه در مورد موضع شوروي مذاكراتي انجام داده است"، جواب مثبت داد. آقاي هاشمي در مورد مذاكراتش با مقام‏هاي ژاپني، گفت: «ما مايليم ژاپن در ايران فعال باشد و پروژة پتروشيمي يكي از بهترين طرح‌هاي ايران و ژاپن است.» از وي سؤال شد كه "آيا مي‌توان گفت اگر شما روابط با غرب را گسترش دهيد و رفت و آمد بيش‏تر شود، بهتر خواهد بود؟" آقاي هاشمي: «ما بنا نداشتيم بعد از انقلاب با امريكا علي‏رغم مسئوليت آن‏ها در قبال حمايت از شاه و جنايات وي، قطع رابطه كنيم و گفتيم سفارت داشته باشند، ولي توطئه‌هاي مختلف ادامه پيدا كرده‏است. در حال حاضر نيز با توجه به رفتار دولت امريكا هيچ‏گونه موافقتي با امريكا نخواهيم داشت و اين مسئله بستگي به خودشان دارد كه از توطئه‌هاي‏شان دست بردارند و شروع كننده باشند.» از رئيس‌ مجلس شوراي اسلامي سؤال شد كه "آيا در آزادي گروگان‌هاي امريكايي هواپيماي ربوده شده، شما نقش ايفا كرده‌ايد؟" وي گفت: «من نقش خاصي نداشتم؛ در سوريه با مسئولين آن كشور صحبت كرديم كه تلاش شود تا اين مسئله به خوبي تمام شود.»[۵]

گزارش- 197

امروز "ديويدكيمچه" يك مديركل در وزارت خارجة اسرائيل، در كاخ سفيد با "رابرت مك‌فارلين" مشاور امنيت ملي رئيس‌جمهور امريكا، ملاقات كرد تا وي را از آنچه فردي به نام "قرباني‌فر" راجع به نظر مقام‏هاي ايران به اسرائيلي‌ها گفته است، آگاه سازد. كيمچه همچنين موضع دولت امريكا را دربارة آغاز مذاكرات سياسي با مقام‏هاي رسمي ايران، جويا شد. در اين ملاقات قرباني‌فر به‌عنوان شخصي كه روابطي حسنه با مقام‏هاي ايراني دارد‏، معرفي شد. گفتني است كه سازمان اطلاعات مركزي امريكا (سيا) از قبل قرباني‌فر را مي‌شناخته و با وي تماس نيز داشته است. ديويدكيمچه بر اساس آنچه از قرباني‌فر شنيده، به مك‌فارلين گفته است: «به نظر ايرانيان، امريكاييان بايد حسن نيت خود را نشان دهند تا ايران بتواند از نفوذ خود بر حزب‌الله جهت آزادي گروگان‌ها در بيروت استفاده كند... ايرانيان نهايتاً به چيزي براي نشان دادن و علاقه به گفت‌وگو، نيازمندند و اين چيز احتمالاً اسلحه مي‌تواند باشد.» مك‌فارلين بعدها به هيئت بررسي "تاور" گفت كه رئيس‌جمهور امريكا به اين پيشنهاد علاقه و توجه نشان داد و اعتقاد داشت كه امريكا بايد از اين امر بهره‌برداري نمايد.[۶] در اين حال، راديو امريكا به نقل از مجلة فرانسوي زبان "وئسته" [شماره مورخ سوم ژوئيه، زير عنوان "ملايان و شيطان شوروي"] گفت: «از آن‌جا كه مقامات كشورهاي اروپاي غربي در برآوردن درخواست‌هاي جناح معتدل حكومت اسلامي نتوانستند به سرعت و به موقع تصميم لازم را اتخاذ كنند، لاجرم اين جناح در برابر گروه افراطي و چپ ملايان كه عقيده دارند براي پيروزي انقلاب اسلامي مانعي ندارد تا با گروه كشورهاي سوسياليستي و در رأس آنان با شوروي كنار آمد، بازي را به نفع خود به پايان رسانده‏است و به اين ترتيب ديدار چند هفته پيش محسن رفيق‌دوست - مرد نيرومند ايران - از صوفيه پايتخت بلغارستان، مركز خريد و فروش، سلاح بلوك شرق قابل توجيه و درك است.»[۷] از سوي ديگر، وزير خارجة تركيه پس از سفر به امريكا، ضمن گفت‌وگوهاي غيررسمي با برخي ديپلمات‌هاي ايراني، به سفر اخير مديركل اروپا و آسياي وزارت خارجة ايران به مسكو، اشاره كرد و پرسيد: «به نظر شما آيا ايران مايل است با امريكا تماس داشته باشد يا اين كه شخص ثالثي از طرف ايران تماس بگيرد؟» او كه از تعديل مواضع امريكا درمورد ايران صحبت كرد، تلويحاً نشان داد كه مايل است نقش واسطة گفت‌وگوي بين ايران و امريكا و نيز پايان جنگ را به عهده بگيرد.[۸]

گزارش- 198

وزيران اطلاعات كشورهاي عربي در پايان اجلاس خود با انتشار بيانيه‌اي از ايران و عراق خواستند با امضاي يك توافق‏نامة مشترك تحت نظارت سازمان‌ملل و براساس توافق بين‌المللي، با يك‏ديگر صلح كنند. اين بيانيه با نارضايتي دولت‌هاي سوريه، الجزاير، جمهوري دمكراتيك يمن، لبنان و ليبي روبه‏رو شد.[۹]

گزارش- 199

دولت كويت در ادامة اخراج ايرانيان مقيم اين كشور، در چند روزگذشته 164 تن ديگر از كارگران مسلمان ايراني را پس از محبوس كردن آن‏ها در بازداشت‌گاه‌ها به مدت 25 تا 30 روز و ضبط اموال‏شان، از اين اميرنشين اخراج كرد.[۱۰] قبلاً نيز مطبوعات از اخراج گروهي از ايرانيان مقيم كويت خبر داده بودند.

گزارش- 200

به گزارش خبرگزاري جمهوري‌اسلامي، "حميد دهقان‌پور" يكي از 30 اسير آزاد شده كه تنها فرد آزاد شده از " اردوگاه موصل 1" در جمع 30 اسير معلول آزاد شدة اخير است، اوضاع اين اردوگاه را - كه محل نگه‏داري اسيران عمليات خيبر مي‌باشد - تشريح كرد. وي كه تا قبل از اسارت در عمليات خيبر، هم در مقابله با ضدانقلابيون در كردستان و هم هنگام آموزش نظامي از هر دو پا زخمي شده‏بود و هم اكنون از ناحيه پا كاملاً فلج مي‌باشد، در مورد " اردوگاه موصل 1" گفت: «حدود 1850 تن از اسراي عمليات خيبر به مدت ده ماه به دور از اطلاع مأموران صليب‌سرخ جهاني در اين اردوگاه زنداني بوده و تحت انواع شكنجه‌ها، تنبيه و توهين بدني و جسماني قرار داشتند و با توجه به ضرباتي كه دشمن در اين عمليات از رزمندگان اسلام دريافت كرده‏بود، به هر طريق ممكن سعي داشتند كه روحية برادران اسير را شكسته و آن‏ها را منفعل نمايند كه به خواست خدا و پايداري و اتحاد برادران اسير به هيچ يك از اهداف پليد خود نائل نشدند ... تنبيه بدني در مورد اسراي عمليات خيبر به حدي شديد بود كه چند نفر از برادران اسير به نقص عضو دچار شده و تعداد ديگري در زير شكنجه‌هاي وحشيانه دژخيمان صدامي به شهادت رسيدند و پيكر مطهرشان را در حوالي اردوگاه در گورستان - كه به همين منظور ساخته‌اند - به خاك سپردند.» وي همچنين گفت: «اين اردوگاه اصولاً آب ندارد و غذاي آن نيز از سبزي‌هايي كه بچه‌ها كاشته‌اند و به وسيله آب فاضلاب آبياري مي‌شود، بدون هيچ‏گونه ضدعفوني تأمين مي‌شود و به همين سبب اسهال خوني در بين اسرا بسيار رايج است و هر كس به هر عنوان مريض شود و به درمانگاه اردوگاه مراجعه كند "واليوم" به او مي‌دهند. مأموران صليب‌ سرخ جهاني در جريان قرار گرفتند ولي كاري انجام ندادند.»[۱۱] دهقان‌پور افزود: «مأموران عراقي در برابر اين همه شكنجه ]توسط عراقي‌ها[ از ما ]اسراي ايراني[ مي‌خواستند كه نامة تشكرآميزي به صدام و يا مقاله‌هايي در جهت تأييد حكومت عراق براي درج در مطبوعات اين كشور و يا روزنامه‌هاي گروهك‌هاي ضدانقلاب بنويسيم كه با اتحاد و يكپارچگي اسرا برخلاف آنچه ظاهراً در اردوگاه "رمادي‏1" انجام شده بود، اين كار انجام نشد.»[۱۲]

گزارش- 201

با ديدار از انگلستان، امروز سفر "جورج‌بوش" معاون رئيس‌جمهوري امريكا به هفت كشور صنعتي اروپا پايان يافت. دست‌يابي به راه‌حلي جهت مقابله با تروريسم و تعيين يك استراتژي مشترك در اين خصوص، يكي از اهداف اين سفر بوده است. به‌گزارش خبرگزاري فرانسه از واشنگتن، بوش هنگام ورود به لندن در فرودگاه "هيترو" به خبرنگاران گفت: «ما مي‌بايست از جان مسافران خود به بهترين وجهي حفاظت كنيم، پس چه بهتر كه اقدام‌هاي‏مان در اين ارتباط هماهنگ بشود.» قبل از ورود بوش به لندن، "تاچر" نخست‌وزير انگليس، در نطقش در پارلمان انگليس گفته بود: «استفاده فرودگاه بيروت به‌عنوان پايگاهي براي حملات تروريستي به خارج از لبنان، غيرقابل تحمل است.»[۱۳] همچنين به‌گزارش يونايتدپرس از لندن، در مذاكرة بوش با "مارگارت تاچر" دو طرف به‌عنوان اولين ضربه در جنگ عليه هواپيماربايي، خواستار تحريم فرودگاه بيروت شدند. در اعلامية مشترك انگليس و امريكا - كه در پايان سفر معاون رئيس‌جمهوري امريكا از انگلستان انتشار يافت - دو طرف وعده دادند در جهت عقد قراردادي بين همة كشورهايي كه درخصوص حفظ امنيت هواپيمايي غيرنظامي علائقي مشترك دارند، بكوشند و نيز اين كشورها را به قطع پروازهاي خود به فرودگاه بين‌المللي بيروت متقاعد سازند. به گفتة تاچر، مقام‏هاي هفت كشور عضو اجلاس سران اقتصادي (امريكا، انگليس، كانادا، فرانسه، آلمان فدرال، ايتاليا و ژاپن) هفتة آينده در بن گرد هم خواهند آمد تا يك استراتژي مشترك را براي مبارزه با تروريسم طرح‌ريزي كنند. تاچر افزوده است: «هواپيماربايي بيروت با ساير اقدام‌هاي مشابه در سرقت‌هاي هوايي، در اين مورد كه تشابهي بين خواسته هواپيماربايان با كشوري كه فرودگاه آن مورد استفاده آنان قرار گرفت، وجود دارد، متفاوت است.» يونايتدپرس يادآوري كرده‏است كه سران هفت كشور در اجلاس سال 1978 خود دربارة ممنوعيت پرواز به كشورهايي كه از هواپيماربايي پشتيباني مي‌كنند، به توافق رسيده بودند. ريگان رئيس‌جمهوري امريكا كليه پروازهاي بين بيروت و امريكا را ممنوع اعلام كرده‏است، لكن بوش به خبرنگاران گفت كه امر مبارزه با تروريسم بين‌المللي از عهدة هيچ كشوري به تنهايي ساخته نيست. در اعلامية مشترك انگليس و امريكا به اهداف امنيتي ديگري نيز اشاره شده‏است: تحت فشار قرار دادن كشورهايي كه از تروريسم حمايت مي‌كنند؛ تعهدات قاطع‌تر درباره به اجرا گذاردن معاهدات فعلي؛ همكاري بهتر در بين مقام‌هاي مجري قانون. تروريسم موضوع اصلي مذاكرة بوش با رهبر انگليس و رهبران ساير كشورهايي بود كه معاون رئيس‌جمهوري امريكا در سفر يازده روزة اخير خود با آنان ديدار كرده‏است.[۱۴]

گزارش- 202

در واكنش به تحريم هوايي و ديگر مسائلي كه امريكاييان پس از ختم ماجراي هواپيماربايي اخير پي‏گيري و طرح مي‌‏كنند، "نبيه بري" رهبر جنبش امل، گفت به نظر وي تلاش‌هاي امريكا در مورد منزوي ساختن فرودگاه بيروت، خنجري است كه امريكا از پشت وارد مي‌كند. وي تأكيد كرد كه خواهد كوشيد تا با اقدام‌هايي از اين دست، در ديوان داوري بين‌المللي به مقابله برخيزد. نبيه بري افزود كه در مقام وزير دادگستري لبنان خواهد كوشيد دولت لبنان را متقاعد سازد كه امريكا را به‏دليل اقدام تلافي‌جويانه‌اش عليه لبنان، به ديوان داوري بين‌المللي در لاهه بكشاند. وي همچنين خواهان محكوم ساختن اين اقدام امريكا و نيز جبران خساراتي است كه لبنان بر اثر منزوي ساختن فرودگاه بيروت به وسيلة امريكا، متحمل خواهد شد. از سوي ديگر، "جورج‌شولتز" وزير خارجة امريكا، در كنفرانسي مطبوعاتي اعلام كرده‏است: «علي‌رغم تهديدات عليه هفت امريكايي ربوده شده كه در حال حاضر در لبنان هستند، دولت امريكا براي بستن فرودگاه بيروت تلاش‌هاي خود را به‌كار خواهد بست.» به‌گزارش يونايتدپرس، شولتز افزوده است كه امريكا نبايد فقط به حال بينديشد، بلكه بايد به فكر آينده هم باشد و بپذيرد كه مورد تهديد واقع شده. وي سپس گفته‏است: «ما به تهديدات پاسخ نمي‌دهيم اما تا جايي‌كه به فرودگاه بيروت مربوط مي‌شود، موضع امريكا بسيار روشن است.» به‏گفتة شولتز، فرودگاه بيروت پناه‏گاهي براي تروريست‌هاست و يك تهديد به‌شمار مي‌آيد و دولت امريكا مي‌خواهد آن‏را ببندد، تا آن تروريست‌ها را از آن‏جا دور كند. در پاسخ به اين‏كه "اگر كار وي براي هفت امريكايي مضر باشد، آيا به كار خود ادامه خواهد داد"، شولتز گفته است دولت در حالي‌كه براي آزاد كردن آن هفت تن مي‏كوشد، بايد به‌فكر آينده هم باشد. در همين حال، مقام‌هاي امريكايي گفته‏اند كه دولت ريگان دادن پاداشي معادل پانصد هزار دلار را براي اطلاعاتي كه منجر به دست‏گيري ربايندگان هواپيماي تي.دبليو.اي. شود، مورد بررسي قرار داده است. به گزارش رويتر، اين مقام‌ها افزوده‏اند كه پرداخت اين مبلغ بر اساس قانون ضد تروريستي كه سال گذشته در كنگره تصويب شده، انجام مي‌گيرد لكن هنوز تصميمي در مورد اعلام اين پاداش گرفته نشده‏است. طبق اين گزارش، جورج‌شولتز مدعي است كه امريكا مي‌داند چه كساني هواپيما را ربوده‌اند، اما مقام‌هاي ديگر امريكا گفته‏اند كه بايد ديد اين اسامي حقيقي هستند يا خير.[۱۵]



منابع و مآخذ روزشمار 1364/04/12

  1. خبرگزاري جمهوري‌اسلامي، نشريه، "گزارش‌هاي ويژه"، شماره 106 (13/4/1364)، ص44، بخش فارسي راديو بغداد، 12/4/1364.
  2. واحد مركزي خبر صدا و سيماي جمهوري اسلامي ايران، بولتن "راديوهاي بيگانه"، 13/4/1364، راديو بغداد، 12/4/1364.
  3. سند شماره 009428 مركز مطالعات و تحقيقات جنگ: "گزارش نوبه‌اي"، واحد اطلاعات نظامي قرارگاه عملياتي خاتم‌الانبيا(ص)، شماره 135 (12/4/1364).
  4. مأخذ1، صص 12 و 13، توكيو.
  5. روزنامة اطلاعات، 13/4/1364، ص3.
  6. سند شماره 00228 مركز مطالعات و تحقيقات جنگ: ترجمه "گزارش تاور"، صص 44 و45.
  7. خبرگزاري جمهوري‌اسلامي، نشرية "گزارش‌هاي ويژه"، شمارة 114 (21/4/1364)، ص31، راديو امريكا.
  8. بولتن وزارت خارجه، 12/4/1364.
  9. روزنامة كيهان، 13/4/1364.
  10. روزنامة اطلاعات، 12/4/1364، ص1.
  11. مأخذ 1، صص 6 و 7.
  12. مأخذ 1، صص 6 و 7، "حميد دهقان‌پور" اسير ايراني در اردوگاه موصل 1.
  13. مأخذ 10، ص آخر.
  14. مأخذ 5، ص آخر.
  15. مأخذ 5، ص آخر.