1365.12.28
| روزشمار جنگ سال 1365 1365.12.28 | |
|---|---|
| نام‌های دیگر | بیست و هشت اسفند |
| تاریخ شمسی | 1365.12.28 |
| تاریخ میلادی | 19 مارس 1987 |
| تاریخ قمری | 18 رجب 1407 |
گزارش- 307
عمل‌كرد نيروهاي خود در ميدان‌هاي جنگ طي سال 1365، در تحليلي با عنوان فتوحات سپاه اسلام در سال 1365، در ويژه‌نامه روزنامه جمهوري اسلامي مورد بررسي قرار گرفته است. در اين ويژه‌نامه كه "جهان در سالي كه گذشت" نام دارد - آمده است: «عمليات زنجيره‌اي كربلا و فتح كه هر دو در سال 1365 اتفاق افتاد، از جمله خبرهاي مهم سياسي - نظامي است. عمليات زنجيره‌اي كربلا كه تمام مراحل آن در سال 1365 اتفاق افتاد، مهم‌ترين تحرك نظامي رزمندگان اسلام در طول اين سال به شمار مي‌آيد. از جمله وجوه اهميت اين رشته عمليات، جامعيت، وسعت و قلمرو جغرافيايي آن است. اين عمليات غرورآفرين در هفت مرحله روي داد: چهار مرحله آن در غرب كشور و سه مرحله در جبهه‌هاي جنوب به وقوع پيوست. عمليات كربلاي2 و 3 هم‌زمان و عمليات كربلاي5 و 6 نيز هم‌زمان با يكديگر صورت گرفت. بيش‌تر اراضي آزاد شده (حدود 300 كيلومتر مربع) مربوط به عمليات كربلاي1 و بيش‌ترين اسيراني كه به پشت جبهه منتقل شدند، به ميزان 2500 نفر مربوط به عمليات كربلاي5 مي‌باشد. عمليات زنجيره‌اي فتح كه از اواسط مهرماه سال جاري آغاز شد و تاكنون چهار مرحله از آن طي شده، از زواياي چند قابل بررسي است، نخست اين كه اين سلسله عمليات به صورت چريكي و به وسيله رزمندگان واحد جنگ‌هاي نامنظم سپاه و ارتش صورت گرفته و موفقيت‌آميز بودن اين عمليات در حقيقت اهميت استفاده از روش‌هاي چريكي در روند جنگ تحميلي را نشان مي‌دهد. ويژگي ديگر اين عمليات كه مكمل نكته اول است، پيروزي‌هاي حاصله و نتايج درخشان اين رشته جنگ‌هاي غيركلاسيك مي‌باشد. سومين بعد مشترك عمليات فتح، منطقه عملياتي آن است. هرچهار مرحله عمليات فتح در جبهه كردستان عليه هدف‌هايي در منطقه كردنشين خاك عراق به وقوع پيوسته است و بالاخره چهارمين ويژگي مشترك عمليات فتح كه در هر چهار مرحله آن به چشم مي‌خورد، هم‌كاري و مشاركت فعال گروه‌هاي عراقي با رزمندگان كفرستيز اسلام بوده است.» در مورد جنگ شهرها و هدف عراق از به‌كارگيري اين استراتژي، روزنامه "جمهوري اسلامي" نوشته‌است: «سال 1365 نيز همچون سال 64 شاهد جنايات جنگي رژيم بغداد در بمباران شهرهاي ميهن اسلامي ايران بود. مناطق مسكوني، بيمارستان‌ها، مدارس، اماكن عمومي بسياري از شهرهاي ميهن اسلامي‌مان در طول اين سال آماج حملات ددمنشانه و وحشيانه هواپيماهاي رژيم متجاوز بعث بود. اصفهان، اراك، ملاير، بروجرد، ايلام، خرم‌آباد، تهران، باختران، اسلام‌آباد غرب، سنندج و به‌ويژه در زمستان امسال مورد شديدترين حملات كور و بي‌هدف قواي بعثي قرار داشت و در اين ميان گروهي از هم‌وطنان بي‌گناه از جمله زنان، كودكان خردسال دبستاني، خواهران دبيرستاني، پيرمردان و غيره، فجيعانه به شهادت رسيدند و خسارات مالي و اقتصادي قابل توجهي به مناطق مسكوني وارد آمد. فجيع‌ترين صحنه بمباران مناطق كردنشين، يكي بمباران وحشيانه دو شهر مقاوم و شهيدپرور باختران و اسلام‌آباد غرب بود كه در طي اول دي‌ماه سال 1365 اتفاق افتاد و طي آن يك‌صد تن از مردم بي‌دفاع اين دو شهر شهيد و بيش از 600 تن ديگر مجروح شدند. در باختران تنها 50 نقطه مسكوني و پرجمعيت شهر مورد اصابت بمب‌هاي اهدايي ابرقدرت‌ها به رژيم صدام قرار گرفته‌بود. از ديگر صحنه‌هاي فجيع بمباران مناطق كردنشين، بمباران شهر قهرمان‌پرور سنندج بود. در اين جنايت كه در 28 دي ماه اتفاق افتاد، دست كم 250تن از مردم بي‌دفاع كه بسياري از آنان دختران دبيرستاني بودند، شهيد و صدها تن ديگر مجروح و مصدوم شدند.»[۱]
گزارش- 308
جمهوري اسلامي ايران اعزام هيئت كنفرانس اسلامي به ايران را نپذيرفت. نشريه "الاتحاد" در مورد خوداري ايران از پذيرش هيئت كارشناسي سازمان كنفرانس اسلامي براي بازديد از خرابي‌هاي ناشي از جنگ شهرها، نوشته‌است: «ايران از پذيرش هيئت كارشناسي سازمان كنفرانس اسلامي كه قرار بود به منظور بازديد از خرابي‌هاي ناشي از حملات عراقي به شهرهاي ايران، ديدن نمايد، خودداري كرده‌است. علت اين امر، تصميم سازمان كنفرانس اسلامي جهت فرستادن هيئت مشابهي به عراق به منظور بازديد از شهرهاي اين كشور كه طي نبردهاي اخير مورد حمله قرارگرفته، مي‌باشد.» اين نشريه افزوده‌است: «ايران اخيراً از كويت به‌عنوان رئيس سازمان كنفرانس اسلامي خواسته‌بود تا هيئتي به منظور بازديد از شهرهاي ايران كه مورد حمله عراق قرار گرفته‌است، به تهران بفرستد اما بعد از تصميم اعزام هيئت به عراق، اين موضوع از سوي ايران به‌طور قاطع رد شد.»[۲]
گزارش- 309
سعيد "رجايي‌خراساني" نماينده دائمي ايران در سازمان ملل، در نامه‌اي به دبيركل اين سازمان اعلام كرد كه به گزارش خبرگزاري جمهوري اسلامي، در تاريخ 13 مارس 1987 (22 اسفند 1365) يكي از رزمندگان ايراني كه به وسيله سلاح‌هاي شيميايي مجروح شده‌بود، بر اثر جراحات وارده در بيمارستاني واقع در شهر هاوسن آلمان غربي شهيد شده‌است. در ادامه اين نامه آمده‌است: «اين قرباني همراه با تعدادي ديگر از مجروحين شيميايي جهت مداوا، چند ماه قبل به آلمان غربي اعزام شده‌بودند. علي‌رغم استفاده مكرر رژيم عراق از گازهاي سمي در چند سال گذشته، شوراي امنيت به وظايف قانوني خود نسبت به سياست عراق در عدم توجه به پروتكل 1925 ژنو در مورد عدم استفاده از گازهاي شيميايي در جنگ، كوتاهي كرده‌است. وقتي كه ملاحظات سياسي بر سازمان ملل تسلط مي‌يابد، علت وجودي سازمان قرباني حتمي‌اش مي‌باشد.»[۳]
گزارش- 310
در مورد وضعيت نيروها و توان رزمي ايران، خبرهاي رسيده بيان‌گر اعزام گسترده نيروهاي مردمي با عنوان "سپاهيان ويژه حضرت مهدي(عج)" به جبهه‌هاي جنگ است. در اين مورد روزنامه‌ها گزارش دادند كه در آستانه سال نو (1366)، پنجاه گردان و چندين گروهان از نيروهاي رزمي و تخصصي سپاهيان ويژه حضرت مهدي(عج) همراه با كاروان‌هاي گسترده هداياي مردمي از اكثر شهرها و بخش‌هاي كشور عازم جبهه‌هاي نبرد گرديدند.[۴]
گزارش- 311
نشريات "الوطن"، "ميدل ايست" و "جينز ديفنس" از فروش جنگ‌افزارهاي جديد به عراق خبر داده‌اند. روزنامه "الوطن" در خصوص كمك‌هاي مصر به عراق نوشته‌است: «رژيم عراق طي يادداشتي به وزارت دفاع رژيم مصر درخواست اعزام تعداد زيادي از كارشناسان نظامي ارتش اين كشور در زمينه‌هاي مختلف نظامي به عراق را كرده‌است. "حسني مبارك" با اين درخواست - كه به‌طور بسيار سّري در محافل مطرح شده‌است - بدون اخذ تأييد پارلمان اين كشور موافقت كرده‌است.»[۵] هفته‌نامه "ميدل ايست" نيز درباره تلاش عراق براي دسترسي به سلاح‌هاي پيشرفته‌تر و جبران آنچه در حملات ماه‌هاي اخير نيروهاي ايراني از دست داده، نوشته‌است: «رژيم بغداد اخيراً تعدادي ميراژ 2000 به فرانسه سفارش داده‌است و شوروي نيز به عراق قول داده‌است كه هواپيماهاي ميگ 29 با امكانات ديد پايين و شليك پايين و هواپيماهاي ميگ-27 در اختيارش بگذارد.»[۶] در همين خصوص نشريه نظامي "جينز ديفنس" نيز گزارش داده‌است: «مقام‌هاي عراقي قبول كرده‌اند كه بين 40 تا 50% از هواپيماهاي خود را در سال گذشته ميلادي از دست داده‌اند. عراق همين تعداد هواپيما را هم در سپتامبر 1980 از دست داده بود. تلفات امسال عراق كه يك دهم توان نيروي هوايي عراق را تشكيل مي‌دهد، نشان‌دهنده مهلك بودن دفاع هوايي ايران در ماه‌هاي اخير است[۷] كه تجهيزات الكترونيكي جديد هواپيماهاي ساخت شوروي سعي خواهد كرد با آن مقابله كند. شوروي همچنين موافقت كرده‌است مهلت بازپرداخت 15 ميليارد دلار بدهي عراق به شوروي را كه 10 ميليارد آن مربوط به تسليحات است، تمديد كند.»[۸]
گزارش- 312
به دنبال شكست‌هاي سنگين ارتش عراق در جبهه‌هاي جنگ، تلاش‌هاي سياسي حكومت اين كشور براي كسب حمايت بين‌المللي افزايش يافته‌است. به گزارش خبرگزاري جمهوري اسلامي، يك هيئت از وزارت خارجه عراق امروز پس از ديدار با مقام‌هاي انگلستان، لندن را ترك كرد. اين هيئت به سرپرستي "وزام الزهاوي" معاون وزير خارجه عراق و "رياض الكيسي" رئيس اداره سازمان ملل در وزارت خارجه عراق - كه سرگرم انجام يك سفر اروپايي مي‌باشد - روز سه‌شنبه براي ملاقات با "تيموتي رنتون" وزير خارجه انگليس، وارد لندن شد. وزارت خارجه انگليس درباره اين سفر سكوت كرده‌است و مطبوعات اين كشور نيز گزارش آن را منعكس نكرده‌اند. وزارت خارجه انگليس ديدار اين هيئت با وزير خارجه را تأييد كرده و گفته‌است: «مذاكرات درباره جنگ خليج [فارس] بوده‌است.» خبرگزاري جمهوري اسلامي اعلام كرد كه اين هيئت در جريان يك اقدام بين‌المللي در رابطه با جنگ ايران و عراق از بن به لندن آمده و قرار است به اسپانيا و ديگر كشورهاي اروپايي نيز سفر كند. چنين استنباط شده كه تمايل عمده عراق به كسب اطمينان مجدد از غرب، به دنبال گزارش‌هاي فزاينده در مورد ناتواني بغداد در حفظ فعاليت‌هاي نظامي خود عليه جمهوري اسلامي ايران، مي‌باشد. وزارت خارجه انگليس گفته‌است كه آمادگي ارائه جزئيات مربوط به هدف از سفر هيئت عراقي به انگليس را ندارد و يادآور شده كه تماس‌ها ميان مقام‌ها به‌شكل محرمانه بوده‌است.[۹] در همين حال، انگلستان نيز درصدد گسترش نفوذ خود در منطقه و تلاش در جهت پايان دادن به جنگ ايران و عراق است. در اين باره "لرد تريفگاران" وزير مشاور در امور تداركات دفاعي اين كشور، اخيراً وارد منطقه شده است. وي ابتدا از امارات متحده ديدن كرد و در مورد ادامه حمله به نفت‌كش‌ها در تنگه هرمز و در نزديكي بندرهاي برخي كشورهاي منطقه - كه موجب نگراني شديد كشورهاي عضو شوراي هم‌كاري شده‌است - مذاكره كرده‌است.[۱۰] وي سپس وارد كويت شده و مذاكراتي نيز در همين خصوص با برخي از مسئولان اين كشور انجام داده‌است. وزير مشاور در امور تداركات دفاعي انگليس قبل از ترك كويت گفته‌است كه كشورش در قبال جنگ ايران و عراق بي‌طرف است. وي با اظهار تأسف از ادامه جنگ ايران و عراق افزود كه اين جنگ امكانات انساني و مادي دو كشور را به‌هدر مي‌دهد.[۱۱]
گزارش- 313
"روزنامه فيگارو" در تحليلي، وضع فعلي خليج‌فارس و آينده جنگ ايران و عراق تشريح كرده‌است: «تحويل سلاح‌هاي امريكايي به ايران، به اين كشور امكان مي‌دهد تا كشتي‌هايي را كه به سوي كويت حركت مي‌كنند بيش از پيش هدف حملات خود قرار دهند. از اين‌رو تشنج در خليج‌فارس پيوسته افزايش مي‌يابد و قدرت‌هاي بزرگ را نگران ساخته‌است، زيرا ايران از راه اعمال فشار و اختناق اقتصادي بر كويت، مي‌كوشد نگذارد عراق جنگ‌افزارهاي ساخت شوروي را دريافت دارد. . . . توجه تمام نيروهاي دريايي شوروي يا كشورهاي غربي حاضر در اقيانوس هند دقيقاً به خليج‌فارس معطوف شده است.» به نوشته اين روزنامه، دريادار "لانكسار" فرمانده كل ناوگان فرانسه در اقيانوس هند، گفته‌است: «ما در حوزه خليج‌فارس فقط حضور بازدارنده داريم. فرانسه هرچند از عراق حمايت مي‌كند ولي قصد دارد روابط خود با ايران را عادي كند، بنابراين ما رويه پرخاش‌گري با ايران نداريم.» . . . فيگارو سپس افزوده‌است: «قدرت‌هاي بزرگ جهان در منطقه خليج‌فارس نقش ژاندارم را بازي مي‌كنند، زيرا نمي‌توانند از نفت كشورهاي خليج [فارس] چشم بپوشند و همچنين براي جلوگيري از سرايت انقلاب شيعي آيت‌الله‌ها به ساير نقاط، به حصاري چون عراق نياز دارند. با اين حال همه آن‌ها با تهران مهرباني مي‌كنند؛ مثلاً روس‌ها كه 80% اسلحه مورد نياز عراق را تأمين مي‌كنند، از ايران گاز خريداري مي‌كنند و امريكايي‌ها با وجود واقعه مصيبت‌بار "ايران‌گيت"، معتقدند بايستي روابط خود را در آينده‌أي نه چندان دور با جانشين [امام] خميني عادي كنند.» اين روزنامه همچنين نوشته‌است: «دوره پس از ايران‌گيت را كارشناسان نظامي غرب در صورت فشارهاي فزاينده ايران بر كويت، براي منطقه خليج [فارس] فاجعه‌انگيز تصور مي‌كنند. براي پاسخ‌گويي در برابر چنين احتمالي سه راه‌حل ممكن به نظر مي‌رسد: اول آن كه امريكا در پرتو مساعدت و هم‌كاري اردن و مصر، يك كمك قدرت‌مند لجستيك به عراق خواهد رسانيد. دوم آن‌كه اتحاد شوروي فشارهايي به تهران وارد خواهد كرد. و آخرين راه‌حل ممكن نيز به‌عنوان راه‌حل اضطراري آن است كه قدرت‌هاي بزرگ با محاصره اقتصادي نفت ايران در تنگه هرمز، آن كشور را از درآمدهاي نفتي محروم خواهند ساخت.» فيگارو سپس نتيجه گرفته‌است: «تعادل ضعيف و ناپايدار قوا در خليج‌فارس با تحويل سلاح‌هاي امريكايي، قطعات يدكي هواپيماها، هزاران موشك تاو به ايران، از هم‌اكنون به زيان عراق به هم خورده است. شش ماه پيش بغداد براي مقاومت در برابر اين جنگ فرسايشي، نيرومندتر از تهران به نظر مي‌رسيد، امروز نيروهاي صدام حسين از حركت بازمانده و در حال عقب‌نشيني هستند و روحيه‌شان ضعيف شده است. هر بار كه نيروهاي عراقي‌ها نبردي را مي‌بازند، يك ژنرال عراقي تيرباران مي‌شود.»[۱۲]
منابع و مآخذ روزشمار 1365/12/28
- ↑ روزنامه جمهوري اسلامي، 28/12/1365، ويژه‌نامه "جهان در سالي كه گذشت"، ص8.
- ↑ خبرگزاري جمهوري اسلامي، "گزارش‌هاي ويژه"، نشريه شماره 365 (29/12/1365)، ص5، به نقل از روزنامه "الاتحاد".
- ↑ سند S/18757، شوراي امنيت سازمان ملل متحد، 19 مارس 1987.
- ↑ روزنامه كيهان، 28/12/1365، صص1و 3.
- ↑ روزنامه رسالت، 28/12/1365، ص آخر، خبرگزاري جمهوري اسلامي، به نقل از روزنامه "الوطن".
- ↑ سند شماره 226524 مركز مطالعات و تحقيقات جنگ: معاونت سياسي، بولتن "بررسي"، شماره 6 (1/1/1366)، ص24، به گزارش هفته‌نامه "ميدل ايست"، چاپ لندن.
- ↑ مأخذ 5، ص2، خبرگزاري جمهوري اسلامي، به نقل از مجله "جينز ديفنس".
- ↑ مأخذ 2، ص9، به‌نقل از نشريه نظامي "جينز ديفنس"، 28/12/1365.
- ↑ خبرگزاري جمهوري اسلامي، "گزارش‌هاي ويژه"، نشريه شماره 1 (1/1/1366)، صص18 و 19، لندن - خبرگزاري جمهوري اسلامي، 29/12/1365.
- ↑ مأخذ 4، ص آخر.
- ↑ مأخذ 2، صص3 و 4، كويت - خبرگزاري جمهوري اسلامي، 28/12/1365.
- ↑ مأخذ 9، ص6، پاريس - خبرگزاري جمهوري اسلامي، به نقل از روزنامه "فيگارو".