1366.08.07: تفاوت میان نسخه‌ها
(صفحه‌ای تازه حاوی «{{جعبه زندگینامه |عنوان =روزشمار جنگ سال 1366 |نام = 1366.08.07 |نام دیگر=هفت آبان |روز=7 آبان 1366 |تاریخ شمسی= 1366.08.07 |تاریخ میلادی=29 اکتبر 1987 |تاریخ قمری=5 ربيع‌الاول 1408 |اسامی عملیات= |اسامی شهدا= |اسامی اسرا= }} <div class="bootstrap-btn">1359.08.07</div> <div class="bootstrap-btn">...» ایجاد کرد) |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| سطر ۲۵: | سطر ۲۵: | ||
==گزارش - 1== | == گزارش- 654 == | ||
طراحي مانور عمليات گسترده در منطقه شمال غرب امروز در جلسه‌اي با حضور فرمانده كل سپاه، فرمانده نيروي زميني سپاه و جانشين وي و فرماندهان قرارگاه‌هاي قدس، نجف و رمضان در پايگاه منتظران شهادت (گلف، اهواز)، مورد بحث قرار گرفت. | |||
در اين جلسه راه‌كارها و محورهاي مختلف براي عمليات در جبهه شمالي جنگ، اهداف آن و نيروهاي مورد نياز و همچنين مشكلات هر راه‌كار به خصوص با توجه به در پيش بودن فصل زمستان و سرد و برفگير بودن منطقه و نيز چگونگي هماهنگي قواي منظم و نامنظم براي اجراي عمليات بررسي شد. ديگر مشكلات، كمبودها و نبودن عقبه مناسب براي استقرار نيروي يگان‌ها نيز در اين جلسه به بحث گذاشته شد. | |||
از مسائل مهمي كه در جلسه امروز مطرح گرديد وجود ترديد در بين يگان‌هاي عمل‌كننده و فرماندهان آنها بود كه آيا واقعاً عمليات اصلي و گسترده در منطقه شمال‌غرب خواهد بود يا نه. | |||
از جمله دلايل ترديد، واگذار نشدن امكانات، به خصوص استحكامات به يگان‌ها براي ايجاد عقبه ذكر شد كه محسن رضايي دليل آن را گستردگي منطقه و لزوم جابه‌جايي‌هاي مكرر ذكر كرد و نظرش اين بود كه از ساختمان‌ها و امكانات موجود در شهرهاي منطقه استفاده شود. وي همچنين بر ايجاد تشكيلات پشتيباني كلي و مناسب در هر يك از شهرهاي غرب كشور تأكيد كرد. | |||
در ادامه بحث، فرمانده سپاه درباره اهداف عمليات در شمال غرب گفت: «تا چند روز ديگر قرارگاه قدس روي تپه منافقين و قرارگاه نجف روي شاخ آمدين عمليات كنند. سپس با آمدن نيرو، قرارگاه قدس در قلعه‌ديزه و قرارگاه نجف در سورقلات عمليات كنند.» | |||
نام يگان‌هاي مأمور به منطقه شمال غرب در اين جلسه چنين اعلام شد: لشكر يا تيپ‌هاي : 7وليعصر(عج)، 11اميرالمؤمنين(ع)، 12قائم(عج)، 21امام رضا(ع)، 32انصارالحسين(ع)، 35امام حسن(ع)، 48فتح، 57ابوالفضل(ع) و 155ويژه شهدا. | |||
در ادامه ميزان توان لازم براي رفتن به سورقلات و قلعه‌ديزه بررسي گرديد كه گفته شد سورقلات حداقل 50 گردان نيرو مي‌خواهد آن هم با كمك قرارگاه رمضان. همچنين براي رفتن به قلعه‌ديزه نيز ضرورت در اختيار داشتن حدود 100 گردان نيرو مطرح گرديد. | |||
دليل مطرح شدن دو هدف نيز احتمال لو رفتنِ يكي از اهداف ذكر شد كه در اين صورت، آمادگي براي هدف ديگر وجود داشته باشد. | |||
پس از طرح اين مباحث و اينكه چگونه مي‌توان به قلعه‌ديزه دست يافت و هدف از آن چيست، مصطفي ايزدي گفت: «ما بايد هدف داشته باشيم. هدف اين عمليات چيست؟ چرا اين همه نيرو مي‌خواهيم ببريم؟ هدف اين باشد كه اقلاً سليمانيه را بگيريم و به سمت كركوك برويم. هر چه توان داريم در اين راه به كار بگيريم و توانمان را پراكنده نكنيم.»<ref>سند شماره 18889/پ.ن مركز مطالعات و تحقيقات جنگ: جلسه فرماندهان سپاه درباره طراحي عمليات گسترده در منطقه شمال غرب (6/8/1366، قرارگاه مركزي سپاه - پادگان گلف اهواز، نوار 26754) ص1 تا 55.</ref> | |||
== گزارش- 655 == | |||
تلاش براي آمادگي جهت اجراي عمليات نامنظم در منطقه دوكان عراق امروز نيز ادامه يافت. صبح امروز در جلسه قرارگاه فتح (قرارگاه مقدم قرارگاه رمضان) در ياغسمر با حضور برادران جعفري، شمس، فتاح، دهقان، رسول، مقدادي، تقي‌زاده، ابوحسن، ابومصطفي، ابوعمار و ابوفدك، تيم شناسايي گزارش شناسايي خود را از منطقه عمليات ارائه كرد. برادر مقدادي گفت: «ما مأموريت شناسايي سد دوكان و تأسيسات آن را داشتيم، ولي با سد 7 كيلومتر فاصله داشتيم كه در حدّ مقدور انجام داديم. عرض سد حدود 20 متر و در 15 متري بالاي سد تأسيساتي است كه حدود 2 كيلومترمربع زمين را پوشانده، در آن ساختمانِ سفيدِ 200 مترمربعي است كه شب‌ها خاموش است. در جنوب شرقي سد محدوده‌اي بود كه مي‌گفتند مقر گردان است. در ارتفاع قره‌سرت ارتش عراق 5 پايگاه دارد كه نورافكن آن روشن است و ما در شب تا 700 متري آن رفتيم. در آنجا سه تانك، دوشكا و ضدهوايي هست. از روستاي "دولمازلد" يك جاده به پايگاه دارد و به "جوبلاق" مي‌رود. از "قلم پاشا" يك جاده به جوبلاق و از آنجا به دوكان كشيده شده است. در پايگاه 300 نيروي جاش هست كه ما چادرهاي آنها را ديديم. در روستاي جوبلاق فقط جاش‌ها ساكنند. در ساراد 4 پايگاه بود كه تا بالاي شهر ادامه دارد كه دكل بي‌سيم آنها معلوم بود. در پايگاه‌هاي جاش‌ها روي قره‌سرت دو رديف سيم‌خاردار بود كه حتماً مين دارد. پايگاه ارتش عراق علاوه بر اين، مين‌هاي حلقوي هم دارد.» | |||
در ساعت 11:28 امروز جلسه ديگري در مقر جلال طالباني در ياغسمر با حضور برادران مذكور و سه تن از مسئولان اتحاديه ميهني كردستان عراق (نوشيروان، ملازم‌عمر و شيردل) تشكيل گرديد و در آن طرح عمليات در منطقه دوكان بررسي شد. نوشيروان وضعيت منطقه و طرح عمليات را چنين تشريح كرد: «به دوكان سه راه هست: از مسيرهاي سليمانيه، بن‌گرد و اربيل. دوكان را از سه طرف كوهستان‌هاي قره‌سرت، سارا و كسرت احاطه كرده است. گردان حفاظت دوكان در پايين سارا و مسلط بر سد است. از سارا تا پادگان 6 پايگاه كوچك است. در كسرت هم 6 پايگاه است و شبكه برق زير آن است. طرح ما اين است كه يك ]گروه[ نيرو به بالاي سارا براي 3 پايگاه و يك ]گروه[ نيرو براي 3 پايگاه ديگر برود. يك ]گروه[ نيرو هم از قمچوچه به پادگان حمله كند و در جادة كتل - قمچوچه يك كمين بزرگ مي‌گذاريم كه راه دوكان - سليمانيه را قطع كند. يك نيرو به 6 پايگاه كسرت و يك كمين راه كاني‌خان - كتل را قطع كند و راه اربيل و كوي سنجق را ببندد. در پايين كسرت توپ ضدهوايي است كه اگر نيرو داشته باشيم مي‌توانيم بر عليه دشمن استفاده كنيم و نيروهاي دشمن در پايين سد را هدف قرار دهيم. در جوبلاق 2 گردان جاش است كه به آنها حمله مي‌شود. در قره‌سرت هم درگير مي‌شوند و يك كمين هم در جاده بن‌گرد - دوكان مي‌گذاريم. به نظر ما درگيري قره‌سرت و جوبلاق بايد زودتر شروع شود تا نيروي كمكي از دوكان براي آنها بيايد و بعد از ضعيف شدن پادگان به آنجا حمله كنيم. پادگان مقر فرماندهي منطقه است. وقتي كسرت و سارا را تصرف كرديم و در جاهاي ديگر درگيري شروع شد، نوبت برادران است كه وارد تأسيسات شوند و آن را منهدم كنند و به جاهايي كه مي‌توانند عقب بيايند و اگر توانستيم در روز مي‌مانيم و گرنه عقب مي‌آييم.» | |||
نوشيروان براي طرح تقسيم نيرو چنين پيشنهادي كرد: «در مجموع 500 نفر به پادگان، 200 نفر كمين سليمانيه، 50 نفر در بن‌گرد، 200 نفر قره‌سرت، 300 نفر جوبلاق و اگر شهر سقوط كند نيروهاي ديگري مي‌فرستيم كه شهر را پاك‌سازي كنند و اگر توانستند خارجي‌ها را بياورند.» | |||
برادر جعفري فرمانده قرارگاه فتح بعد از بيان اطلاعات به دست آمده از شناسايي، گفت: «پيشنهاد برادرها اين بود كه اگر پايگاه‌هاي سمت چپ تصرف شود مي‌توان منطقه را زير آتش گرفت و بعد از تصرف پايگاه‌هاي سمت راست، پايين آمده، مركز گردان را تصرف كنند و از سمت راست همه سراغ پايگاه آخر بروند كه مهم‌ترين پايگاه‌هاست و به بقيه تسلط دارد.» | |||
وي پيشنهاد كرد: «در سمت راست چون قره‌سرت شيب ملايمي دارد، نفوذ به پايگاه‌ها آسان‌تر است. دشمن هم پايگاه‌هاي سارا را به طرف بالا كشيده، پيشنهاد ما اين است كه "سارا" را ما عمل كنيم و سينه قره‌سرت را شما و در وسط با هم الحاق كنيم و به طرف جاده برويم.» نوشيروان اين پيشنهاد را پذيرفت. | |||
شب هنگام، ساعت 20، نيز جلسه ديگري براي هماهنگي با اتحاديه در "برگلو" برگزار شد. قبل از اين جلسه فرمانده قرارگاه فتح گفت كه ما و اتحاديه آماده اجراي عمليات هستيم و فقط منتظر رسيدن نفرات تخريب و اطلاعات فني از ايران هستيم تا عمليات را شروع كنيم. | |||
در آغاز جلسه مسئولان محورهاي عمليات معرفي شدند، سپس درباره تقسيم كار و مشكلاتي كه نيروهاي ايران به دليل نا‌آشنايي با منطقه داشتند و لزوم همكاري بيش‌تر اتحاديه و بردن نيروهاي ايران به شناسايي و همچنين لزوم همكاري اتحاديه براي گماردن افراد راهنما در شب عمليات، و نيز توان زيادي كه گرفتن مقر گردان نياز دارد، بحث شد. فرمانده لشكر بدر پذيرفت در صورتي كه اتحاديه نيروهاي لشكر بدر را به شناسايي ببرد، سمت چپ و مقر گردان را عمل كند. برادر جعفري نيز تأكيد كرد كه اگر تمام نيروي ما درگير شود امكان رسيدن به تأسيسات وجود ندارد و كل عمليات فَشَل و بي‌خود است و ما بايد حتماً به شهر برسيم و در آنجا اغتشاش ايجاد كنيم. وي افزود: ما در سمت چپ آن قدر پايگاه مي‌گيريم تا به مقر گردان برسيم و نيروهاي اتحاديه هم تمام پايگاه‌هاي سمت كسرت را مي‌گيرند و سپس نيروهاي ما وارد تأسيسات برق مي‌شوند و آن را منهدم مي‌كنند و بعد به كمك شما عقب مي‌آيند. مسئولان اتحاديه اين پيشنهاد را پذيرفتند. | |||
در اين جلسه توافق شد كه حداكثر 5 روز ديگر، يعني سه‌شنبه شب (12/8/1366) عمليات اجرا شود. | |||
در جلسه ديگري كه در ساعت 23 با حضور برادران جعفري و شمس و يكي از مجاهدان عراقي لشكر بدر و همچنين شيخ دارا و قادر از اتحاديه ميهني تشكيل شد، برادر جعفري به معرفي مجاهدان عراقي و بيان اهداف آنها پرداخت و خواستار همكاري اتحاديه با آنها شد: «برادرانِ مجاهدِ عراقيِ تابعِ مجلسِ اعلا مدتي است در منطقه (شمال غرب) در مالبند1 هستند و ان‌شاءالله در مالبند2 هم پايگاه مي‌زنند و بنا دارند مبارزه را به سمت داخل عراق بكشند و دوشادوش شما كمك كنند و مأموريت سقوط صدام را دارند. تنها سلاحي كه كمر صدام را مي‌شكند اين است كه نيروهاي كُرد و مجلس اعلا متحداً بر عليه صدام نبرد كنند. اينها [نيروهاي لشكر بدر] از لحاظ نظامي كم و كسري ندارند. در عمليات‌هاي كربلاي2 و كربلاي5 و هور جنگ سختي كردند. امكانات زرهي خوبي هم دارند. اگر راه باز شود، توپ و تانك هم مي‌آورند تا استفاده كنند. اين برادرها خلوص نيت دارند و اگر اهداف سياسي داشتند در ايران مي‌ماندند. هدف‌شان سقوط صدام است و هيچ منظور ديگري ندارند. برادران نيروي متخصص توپ و تانك، ماليوتكا، سهند، لودر و بلدوزر دارند و مي‌توانند در آموزش به شما كمك كنند. هر مهماتي كه به اينها بدهيد در دزلي سه برابر به شما مي‌دهيم. مهمات براي اينها بخريد، پولش را ما مي‌دهيم.» | |||
در پي اين درخواست، شيخ دارا گفت: «ما قول مي‌دهيم هر چه خواستند به آنها بدهيم و هر كمكي كه بخواهند در حدي كه از ما برآيد كمك مي‌كنيم و اگر برنيايد شما از ما نبايد گله كنيد.»<ref>سند شماره 1547 مركز مطالعات و تحقيقات جنگ: دفترچه ثبت جنگ راوي قرارگاه رمضان (مسعود سرمدي)، 2/8 تا 17/8/1366، ص108 تا 116.</ref> | |||
== گزارش- 656 == | |||
در پاسخ به حملات هوايي عراق عليه مراكز غيرنظامي ايران و در پي هشدار ستاد تبليغات جنگ، اهداف نظامي، اقتصادي و صنعتي استان‌هاي بصره، العماره و اسكله‌هاي البكر و العميه هدف حمله بمب‌افكن‌هاي نيروي هوايي و آتش توپخانه قرار گرفت. ستاد مشترك ارتش جمهوري اسلامي ايران با صدور اطلاعيه‌اي اعلام كرد: «در ساعت 8:23 صبح امروز جنگنده بمب‌افكن‌هاي نيروي هوايي ارتش محل تجمع نيروها و تأسيسات نظامي عراق در منطقه "طيب" واقع در 200 كيلومتري جنوب شرقي العماره را بمباران كرده و سالم به پايگاه‌هاي خود بازگشتند.»<ref>سند شماره 127343 مركز مطالعات و تحقيقات جنگ: گزارش نوبه‌اي شماره 46، تيپ63 خاتم‌الانبياء(ص)، 7/8/1366؛ و - روزنامه جمهوري اسلامي، 9/8/1366، ص2.</ref> | |||
قرارگاه رمضان نيز اعلام كرد: روي پادگان "زمقي"، پادگان حلبچه، تأسيسات برق و ساختمان‌هاي پادگان"كاني پانكه" واقع در استان سليمانيه و مقر لشكر 27 ارتش عراق در "سرا" و "سملمان آقا" اجراي آتش شد كه بر اثر آن چندين انبار مهمات و خودرو منهدم شد و تلفات و خسارات زيادي به آنها وارد آمد.<ref>سند شماره 046368 مركز مطالعات و تحقيقات جنگ: روابط عمومي فرماندهي قرارگاه رمضان، 7/8/1366.</ref> | |||
بر اثر اجراي آتش سنگين توپخانه روي تأسيسات برق فشار قوي "القرنه" عراق يك دكل ديده‌باني و يك دستگاه تانك منهدم شد و چندين سنگر جمعي و ديده‌باني، به آتش كشيده شد.<ref>سند شماره 126661 مركز مطالعات و تحقيقات جنگ: گزارش نوبه‌اي شماره 122، معاونت عمليات سپاه ششم امام صادق(ع)، 9/8/1366، ص1.</ref> خبرگزاري يونايتدپرس با اعلام خبر شروع اقدامات تلافي‌جويانه ايران نوشت: «اين حمله هنگامي انجام گرفت كه يك نماينده شوروي براي دومين روز در بغداد با مقامات عراقي درباره پايان جنگ هفت ساله دو كشور به گفت‌وگو مشغول بود.»<ref>خبرگزاري جمهوري اسلامي، نشريه "گزارش‌هاي ويژه"، شماره 224، 8/8/1366، ص5 و 6، منامه - خبرگزاري يونايتدپرس، 7/8/1366.</ref> | |||
== گزارش- 657 == | |||
نيروهاي تيپ75 ظفر سپاه‌پاسداران و مبارزين كُرد عراقي شاخه سليمانيه در يك عمليات مشترك بر سر راه نيروهاي ارتش عراق در روستاي كاني‌ميدان و جاده دوكان - سليمانيه كمين گذاشتند كه حدود 20 نفر از آنها را كشته، 4 نفر را مجروح و سه نفر را اسير كردند. در اين عمليات همچنين دو دستگاه ايفاي ارتش عراق به آتش كشيده شده و دو دستگاه ديگر به همراه تعدادي اسلحه به غنيمت گرفته شد.<ref>سند شماره 144647 مركز مطالعات و تحقيقات جنگ: آمار عمليات‌هاي داخل عراق، 30/8/1366، ص32؛ و - سند شماره 138143 مركز مطالعات و تحقيقات جنگ: تلكس فرماندهي سپاه پانزدهم رمضان، به فرماندهي نيروي زميني سپاه - معاونت اطلاعات، 16/8/1366.</ref> | |||
سپاه پانزدهم رمضان نيز گزارش داد: «رزمندگان لشكر ويژه پاسداران با همكاري پيشمرگان شاخه اربيل شب گذشته در يك عمليات انهدامي موفق شدند دكل‌هاي فشار قوي محور دوكان - اربيل را منهدم كنند و خسارت سنگيني بر دشمن وارد نمايند.»<ref>سند شماره 46373 مركز مطالعات و تحقيقات جنگ: سپاه پانزدهم رمضان، تلفنگرام 7/8/1366. </ref> | |||
از سوي ديگر، خبرگزاري رويتر به نقل از اتحاديه ميهني كردستان عراق اعلام كرد كه كردهاي شمال عراق چهار تبعه چيني را در اسارت دارند و خواستار قطع هرگونه همكاري چين با دولت بغداد هستند. اين چهار تبعه چيني در يك پروژه نيروگاه برق در شمال عراق كار مي‌كردند و به هنگام تردد در مناطق آزاد شده كردستان به اسارت گرفته شده‌اند.<ref>روزنامه رسالت، 9/8/1366، ص12، بحرين - خبرگزاري رويتر.</ref> | |||
== گزارش- 658 == | |||
در پي سرنگون شدن يك هواپيماي عراقي در اطراف جزيره لاوان ]ر.ك. 5/8/1366[، امروز يك هلي‌كوپتر امريكايي براي پيدا كردن خلبان آن به گشت‌زني مشغول بود، قسمتي از قطعات هواپيما در منطقه پيدا شد ولي از خلبان عراقي خبري به دست نيامد.<ref>سند شماره 148345 مركز مطالعات و تحقيقات جنگ: فرماندهي منطقه يكم دريايي سپاه - اطلاعات، 7/8/1366.</ref> | |||
== گزارش- 659 == | |||
"يولي ورنتسف" معاون اول وزير خارجه شوروي در دومين روز سفر به عراق امروز با صدام‌حسين درباره اوضاع منطقه و چگونگي اجراي قطعنامه598 و همكاري‌هاي دوجانبه گفت‌وگو كرد. خبرگزاري عراق با اشاره به پيام شفاهي ميخائيل گورباچف به رئيس‌جمهور عراق اعلام كرد: «در اين ديدار صدام‌حسين ضمن تأكيد بر استقبال عراق از قطعنامه مذكور و آمادگيش براي اجراي آن، مخالفت عراق را با هرگونه تلاشي به منظور سوء تعبير از قطعنامه يا بازي در روند اساسي آن در جهت تحقق صلح پايدار و جامع و لزوم هشياري جامعه بين‌المللي و در رأس آن كشورهاي عضو دائمي شوراي امنيت در قبال مانورهاي ايران در جهت از هم پاشيدن هدف صلح و ادامه جنگ و تجاوز عليه عراق و كشورهاي منطقه را مورد تأكيد قرارداد.»<ref>مأخذ 6، ص8 و 9، بغداد - خبرگزاري عراق، 7/8/1366.</ref> | |||
يولي ورنتسف نيز در مصاحبه با روزنامه الثوره ارگان حزب حاكم بعث عراق با بيان اينكه جنگ ايران و عراق يكي از عمده‌ترين موضوع‌هاي مورد بحث در اجلاس آتي سران امريكا و شوروي خواهد بود، گفت: «صدام‌حسين رئيس‌جمهوري عراق را از محتواي مذاكرات هفته گذشته با جرج شولتز وزير امور خارجه امريكا در مسكو آگاه كرده است.» رئيس‌جمهوري عراق هم كمي پس از ملاقات با ورنتسف اعلام كردكه عراق از هرگونه تغيير در قطعنامه598 شوراي امنيت را رد مي‌كند. ناظران در بغداد اظهار عقيده كردند كه اين گفته نشان دهنده استمرار نارضايتي عراق از موضع شوروي است. | |||
روزنامه الخليج چاپ بحرين نيز به نقل از طه‌ياسين رمضان معاون نخست‌وزير و عضو شوراي فرماندهي انقلاب عراق نوشت كه بغداد از بي‌علاقگي شوروي به اعمال تحريم تسليحاتي و بازرگاني عليه ايران ناخشنود است. راديو امريكا با اعلام اين مطلب افزود: «اتحاد جماهير شوروي كه از قطعنامه598 شوراي امنيت سازمان ملل متحد پشتيباني كرده، سعي دارد هرگونه اقدام ديگري از جانب اين سازمان را براي مجبور ساختن ايران به پذيرش مقررات آتش‌بس به تعويق اندازد. شوروي گفت و شنودي را آغاز كرد تا هر دو كشور متخاصم را متقاعد سازد كه قطعنامه شوراي امنيت سازمان ملل متحد را محترم شمارند. عراق با اين پيشنهاد شوروي كه برقراري آتش‌بس در جنگ خليج فارس را به تشكيل يك كميته بين‌المللي براي تعيين آغازگر جنگ مرتبط مي‌سازد، مخالف است. عراقي‌ها احساس مي‌كنند كه چنين پيشنهادي را ايرانيان ديكته كرده‌اند. ايران كراراً اصرار داشته است كه سازمان ملل متحد متجاوز را معرفي كند تا امكان پرداخت غرامت‌هاي جنگي فراهم شود.»<ref>خبرگزاري جمهوري اسلامي، نشريه "گزارش‌هاي ويژه"، شماره 225، 9/8/1366، ص14 و 15، بغداد - خبرگزاري فرانسه، 8/8/1366.</ref> | |||
راديو امريكا با ابراز بدبيني درباره موفقيت سفر منطقه‌اي ورنتسف گفت: «به نظر مي‌رسد كه سفر آقاي ورنتسف از همان آغاز با مشكلاتي مواجه شده است و در نخستين مرحله اين ديدار كه با انجام مذاكره با مقامات عراقي در بغداد همراه بود عراق ناخشنودي خويش را نسبت به سياست‌هاي شوروي در منطقه ابراز كرد. كويتي‌ها در انتظار ورود آقاي ورنتسف هستند تا نگراني خويش را در مورد گسترش مناسبات بازرگاني ميان ايران و شوروي كه مي‌تواند در مناسبات اعراب با شوروي تأثيري منفي داشته باشد، با وي در ميان بگذارد. كويت خواستار قاطعيت بيش‌تري از سوي شوروي براي وادار ساختن ايران به قبول قطعنامه سازمان ملل متحد خواهد شد تا راه براي صلح و ثبات منطقه خليج فارس هموار شود.»<ref>مأخذ 6، ص33 و 34، راديو امريكا، 7/8/1366.</ref> | |||
با وجود تداوم نارضايتي از مواضع شوروي در قبال جنگ ايران و عراق، كشورهاي حاشيه خليج فارس از سفر ورنتسف به منطقه خوشحالند و مطبوعات بحرين با انتشار خبر مسافرت ورنتسف به عراق، كويت و ايران، خشنودي خود را از اين سفر ابراز كردند و آن را ناشي از حملات موشكي ايران به كويت و تشديد بحران خليج فارس اعلام داشته‌اند. آنها با توضيح اين كه مسافرت معاون وزير خارجه شوروي به منطقه اتهامات وارد به مسكو مبني بر تشويق ايران بر اصرار در ادامه جنگ را بر طرف ساخته است، افزودند: وي بايد رهبران ايران را به قبول آتش‌بس قانع نمايد و چنانچه ايران اين اقدام را هم رد كند و حاضر به برقراري صلح در منطقه نشود، شوروي بايد موضع خود را تغيير داده، به طرح تحميل مجازات‌هايي عليه ايران كه قرار است در شوراي امنيت مطرح شود، پاسخ مساعد بدهد.<ref>سند شماره 212725 مركز مطالعات و تحقيقات جنگ: گزارش‌هاي سياسي - خارجي 7/8/1366.</ref> | |||
== گزارش- 660 == | |||
طرح امريكا براي تحريم اقتصادي ايران بازتاب گسترده‌اي در رسانه‌هاي جهان داشته است و تحليل‌گران سياسي و منطقه‌اي از ديدگاه‌هاي مختلف آن را بررسي كرده‌اند. راديو امريكا به نقل از روزنامه كريستين ساينس مانيتور درباره نقاط ضعف و قوت ايران در رويارويي با تحريم اقتصادي امريكا گفت: «ايرانياني كه از حكومت اسلامي جانبداري مي‌كنند، مي‌گويند اطمينان كامل دارند كه كشورشان در رويارويي با ايالات متحده امريكا سرانجام دست بالا را خواهد داشت. اين ايمان به پيروزي نهايي از دو باور اصلي نشأت گرفته است، نخست اينكه زمان به سود ايران است و دولت ايالات متحده نمي‌تواند هزينه نگهداري يك ناوگان دريايي عظيم را در منطقه خليج فارس تا زماني نامحدود تحمل كند. نكته دوم اينكه عمق استراتژيكي ايران چنان است كه تنها معدودي از هدف‌هاي اقتصاديش در تيررس نيروي استقرار سريع خاورميانه‌اي امريكا قرار دارد و اين مسئله متلاشي كردن اقتصاد ايران را براي ايالات متحده مشكل مي‌سازد.» | |||
اين روزنامه به نقل از يك مقام امريكايي ناتو در بروكسل با رد اين ادعا نوشته است: «بمب‌افكن‌هاي ايالات متحده مي‌توانند تمام مسير ايالات متحده را تا تهران بدون توقف طي كنند. ديپلمات‌هاي اروپايي ناتو در اين مورد با احتياط بيش‌تري اظهار نظر مي‌كنند. به گفته يك تحليل‌گر اروپايي اين نكته به خوبي نشانة آن است كه فشردن گلوي اقتصادي ايران آسان نخواهد بود. براي مثال پالايشگاه‌هاي نفتي ايران در سراسر خاك اين كشور پراكنده است.» كريستين ساينس مانيتور در ادامة مقاله نوشته است: «ترمينال اصلي نفت ايران در جزيره خارك به فناناپذيري شهره است. بمباران تأسيسات نظامي ايران نيز به همين نسبت دشوار است. هواپيماهاي ايراني در آشيانه‌هاي مستحكمي قرار دارند و موشك‌هاي سيلك‌ورم نيز متحرك هستند. اما تحليل‌گران غربي در اين نكته متفق‌القولند كه در حالي‌كه عمق استراتژيكي ايران امتيازي در دست آن كشور است هم‌زمان يك نقطه ضعف به شمار مي‌رود. مناطق مرزي كوهستاني كشور رديابي حمله‌هاي هوايي را براي ايران دشوار كرده است.»<ref>مأخذ 6، ص29 و 30، راديو امريكا، 7/8/1366.</ref> | |||
== گزارش- 661 == | |||
اجلاس سران عرب 9 روز ديگر در امان پايتخت اردن تشكيل مي‌شود. تلاش‌هاي ديپلماتيك كشورهاي عربي براي هماهنگ كردن مواضع آغاز شده است و چگونگي آن موضوع بحث رسانه‌ها و تحليل‌گران سياسي مي‌باشد. راديو بي.بي.سي در گفتاري به بررسي مشكلات عراق در جلب موافقت اعضاي جامعه عرب براي قطع رابطه با ايران پرداخت و گفت: «عراق هنوز نتوانسته است كشورهاي عرب را وادار به اتخاذ سياست غيرقابل انعطافي در برابر ايران كرده و به آنان بقبولاند كه قطع روابط سياسي و بازرگاني با ايران سياست صحيحي است. معاون اول نخست‌وزير عراق در ابتدا از عربستان سعودي و كويت ديدار كرد و نظر موافق اين دو كشور را نسبت به نظرهاي عراق به دست آورد. پس از آن بحرين رفت و در آنجا نه تنها خواستار تحريم ايران شد، بلكه پا را از اين فراتر گذاشته و درخواست اجراي "پيمان دفاعي مشترك اعراب" را به نحوي عملي و مؤثر نمود. ولي حتي در خود منطقه خليج فارس نيز اعضاي شوراي همكاري خليج فارس داراي اختلاف نظر هستند. كويت كه تأسيساتش هدف حملات ايران واقع شده است،همراه عربستان سعودي از نظرهاي عراق جانبداري مي‌كنند در حالي‌كه عمان و امارات متحده عربي مايل به قطع روابط سياسي خود با ايران نيستند. | |||
ملك حسين پادشاه اردن، مهماندار كنفرانس سران و دوست ثابت عراق، مايل است كه سوريه حداقل نوعي اقدام دسته جمعي جهان عرب عليه ايران را بپذيرد. ولي سوري‌ها به‌رغم اينكه گفته‌اند در كنفرانس شركت خواهند كرد مايل نيستند به هيچ نوع قطعنامه‌اي كه عليه ايران باشد محلق شوند. اگر چه ممكن است تلاش عربستان سعودي بيش‌تر از اردن براي متقاعد كردن سوري‌ها مؤثر واقع شود؛ زيرا اقتصاد سوريه در وضع نامناسبي است و از كمك مالي قابل توجه عربستان سعودي بهره‌مند است. دليل اينكه مدت‌هاست يك كنفرانس كامل سران عرب تشكيل نشده اين است كه جهان عرب در مورد بسياري از مسائل دچار اختلاف نظر است. در ابتدا اميد بر اين بود كه با متمركز كردن دستور كار كنفرانس در مسئله جنگ ايران و عراق، حصول نوعي وحدت نظر امكان‌پذير شود. ولي اكنون چنين به نظر مي‌رسد كه حتي عملي شدن اين خواسته نيز كار چندان آساني نيست.»<ref>مأخذ 6، ص13 تا 15، راديو بي‌بي‌سي، 7/8/1366.</ref> | |||
راديو امريكا نيز در گزارشي موضع كشورهاي عربي در قبال جمهوري اسلامي ايران را بررسي كرده و با بيان اينكه بي‌ترديد دولت عراق در زمينه اتخاذ تصميمي قاطع عليه ايران با پشتيباني اكثر رهبران عرب روبه‌رو خواهد بود، گفت: «البته عدم تمايل برخي از متحدان عربستان سعودي به انجام اقدام‌هايي عليه ايران، به دليل نگراني از واكنش جمهوري اسلامي ايران است. به گفته يكي از ديپلمات‌هاي غربي در منطقه، كشورهاي جنوب خليج فارس يعني عمان، قطر و امارات متحده عربي كماكان مي‌خواهند از خشمگين ساختن رژيم تهران بپرهيزند. با اين وصف اين كشورها اكنون مايلند مخالفت خود را با ادامه جنگ از سوي ايران اعلام دارند و به ديگر كشورهاي عرب مي‌گويند روي اين موضع مخالف حساب كنند.يك تحليل‌گر برجسته عرب در ابوظبي پايتخت امارات متحده عربي مي‌گويد: درست است كه ما مي‌خواهيم روابط سياسي‌مان را با ايران حفظ كنيم ولي به رهبران جمهوري اسلامي گفته‌ايم از موضعي كه آنان در برابر تلاش‌هاي سازمان ملل متحد براي پايان دادن به جنگ اتخاذ كرده‌اند ناخشنود هستيم.به گفته تحليل‌گران، مخالف اصلي هرگونه اقدام جمعي جامعه عرب عليه رژيم تهران، سوريه است كه از ديرباز مهم‌ترين متحد اين رژيم در جهان عرب به شمار مي‌آيد. ليبي نيز از رژيم تهران پشتيباني‌هايي كرده است اما سرهنگ قذافي اعلام داشته است كه گردهمايي امان را تحريم مي‌كند و درآن شركت نخواهد كرد. وي مدعي است كه گردهمايي امان فقط به منظور مخالفت و نبرد با جمهوري اسلامي ايران بر پا شده است و در خدمت منافع دولت امريكا است. آنها در اين مورد هم‌عقيده‌اند كه در گردهمايي امان موافقتي با قطع روابط سياسي با تهران حاصل نخواهد آمد. به گفته يك تحليل‌گر عرب اين گردهمايي نخواهد توانست به مشكل موجود پايان دهد. يك ديپلمات آسيايي پيش‌بيني مي‌كند كه حاصل اين گردهمايي چيزي جز دعوتي از طرفين كه به جنگ پايان دهند نخواهد بود. | |||
به گفته يك مفسر برجسته عرب حاصل گردهمايي امان بايد تصميم و اقدامي قاطع و مؤثر باشد و گرنه اين اخرين باري خواهد بود كه سران عرب گردهم مي‌آيند. وي افزود: بهترين نتايج ممكن از اين گردهمايي آن است كه شركت‌كنندگان قطعنامه آتش‌بس شوراي امنيت را براي پايان دادن به جنگ ايران و عراق قوياً تأييد كنند و همچنين به اتفاق از سازمان ملل متحد بخواهند اگر رژيم تهران اين قطعنامه را نپذيرد به اقدام‌هاي قاطع تنبيهي عليه تهران دست زند. اين مفسر عرب در همان حال معتقد است كه بدون تغييري اساسي در سياست سوريه، نمايش وحدت اعراب عليه جمهوري اسلامي ممكن نخواهد بود و به گفته بيش‌تر مفسران، احتمال انجام چنين تغييري اندك است.»<ref>خبرگزاري جمهوري اسلامي، نشريه "گزارش‌هاي ويژه"، شماره 234، 18/8/1366، ص15 و 16.</ref> | |||
== گزارش- 662 == | |||
رژيم عراق براي شكنجه مخالفين خود به هر وسيله‌اي متوسل مي‌شود. سازمان بين‌المللي دفاع از حقوق بشر در عراق، كه مقر آن در لندن است، در گزارشي ضمن اعلام اسامي بيش از يكصد زندان و بازداشتگاه امنيتي در نقاط مختلف عراق، ابراز و نحوه شكنجه در يكي از مخوف‌‌ترين زندان‌هاي اين كشور به نام "قصر النهايه" (كاخ پايان) را فاش ساخته است. در اين گزارش كه نقشه‌اي از محل زندان‌هاي عراق نيز به آن ضميمه است، سازمان بين‌المللي دفاع از حقوق بشر نوشته است: در يكصد و سه زندان شناخته شده و ناشناختة عراق بيش از 400 هزار زنداني سياسي در شرايط غيرانساني نگهداري مي‌شوند. اين گزارش درباره قصر النهايه چنين آورده است: «اين زندان در شهر بغداد مشرف بر پل "الخر" در منتهي‌اليه منطقه‌اي كه سابقاً قصر الرحاب نام داشت، قرار دارد. پس از سال 1968، براي مخفي نگه‌داشتن ماهيت اين محل در مدخل آن يك مجسمه آزادي نصب كردند و تابلوي بزرگي در بالاي ساختمان قرار دادند كه روي آن نوشته است: "كاخ گروهان پاسداري بغداد". زندان قصر النهايه از سال 1968 تاكنون زير نظر مستقيم صدام‌حسين و به وسيله سازمان امنيت ملي اداره مي‌شود. در مورد حجم و شكل سلول‌ها در زندان قصر النهايه در گزارش آمده است كه برخي از آنها به اندازه 150 سانتي متر در 150 سانتي متر با ارتفاع 3 متر هستند كه تنها داراي يك سوراخ در سقف سلول است و از اين سوراخ زنداني‌ها و غذاي آنها به داخل پرتاب مي‌شود. در هر يك از اين سلول‌ها كه منفذ ديگري براي ورود نور و هوا در آنها وجود ندارد، چهار زنداني قرار مي‌گيرند. علاوه بر سلول‌هاي مذكور سلول‌هاي ديگر به طول 5/1 متر و عرض نيم‌متر و ارتفاع 2 متر وجود دارند. در اين سلول‌ها آب لجن تا سطح زانوي زنداني مي‌رسد. ديوارهاي اين سلول‌ها داراي برآمدگي‌هاي تيز سيماني است و زنداني در همين حال مدتي به ديوار بسته مي‌شود تا اعتراف كند. زنداني در اين نوع سلول‌ها شماره معيني دارد كه لازم است آن شماره را به جاي نامش حفظ كند. زنداني همچنين از گفت‌وگو با ساير زندانيان منع مي‌شود. | |||
رژيم عراق از وسايل و ابزار مختلف زير براي شكنجه زندانيان استفاده مي‌كند: وسايل برقي مانند: اطوي برقي، چكش و انبردست، هويه لحيم، كابل برق، اره و درل برقي، پنكه سقفي، دستگاه توليد باد (كمپرسور)، آبگرمكن برقي، دستگاه‌هاي ضبط‌صوت، چرخ گوشت‌هاي بزرگ، دستگاه‌هاي برقي براي كندن موي سر و ساير اعضاي بدن زنداني، صندلي‌هاي آهني كه در پشت آن ستون‌هاي آهني به ارتفاع 2 متر مجهز به حلقه‌هاي متحرك تعبيه شده است و براي شكنجه سر زنداني را در يكي از حلقه‌ها جاي داده و سپس قطرات آب را به طور آهسته روي سر اصلاح شده زنداني فرو مي‌ريزند. از اين نوع صندلي‌ها معمولاً در زمستان استفاده مي‌كنند. ديگر ابزارهاي شكنجه عبارتند از: جرثقيل بزرگي كه در وسط اتاق نصب شده و زير آن حفره عميق پر از آب لجن قرار دارد. در اين نوع شكنجه زنداني را توسط جرثقيل بالا برده و ناگهان به درون گودال لجن رها مي‌كنند. زنجيرهاي آهني و طناب در اندازه‌هاي مختلف از سقف آويزان است و حلقه‌هاي آهني براي به صليب كشيدن زندانيان به ديوارها نصب شده است. بطري‌هاي سرشكسته، طناب و كابل در اندازه‌هاي مختلف، شيلنگ‌هاي پلاستيكي، باطري‌هاي نوك تيز، حوض‌هاي روغن و قير داغ و گودال‌هاي اسيد نيتريك، صندوق‌هاي آهني شكل كه زنداني را پس از قرار دان در آنها ظرف چند دقيقه به پودر تبديل مي‌كند. اين دستگاه در سازمان امنيت شهر كركوك، بصره و بغداد موجود مي‌باشد. همچنين كپسول‌هاي گاز سمي و سرمازا مانند گاز فريون كه در زمستان جهت ايجاد سرماي شديد استفاده مي‌شود؛ رنگ‌هاي مختلف جهت رنگ‌آميزي صورت زندانيان و بالاخره دستگاه و ابزارآلات آهني و چوبي گوناگون براي شكنجه زندانيان در آن موجود است.<ref>روزنامه كيهان، 7/8/1366، ص3.</ref> | |||
== گزارش- 663 == | |||
بيش از ده هزار نفر از اسيران عراقي مستقر در اردوگاه‌هاي ايران از مسئولان جمهوري اسلامي ايران تقاضاي پناهندگي سياسي كرده‌اند. آقاي نظران، دبير شوراي عالي دفاع و سرپرست كميسيون اداره اسراي عراقي، با اعلام اين مطلب درباره آزادسازي اسيران معلول گفت: «روند آزادسازي اسراي معلول و صعب‌العلاج از سوي جمهوري اسلامي به طور يك‌جانبه همچنان ادامه پيدا خواهد كرد. به طوري‌كه تاكنون 700 نفر از اسراي معلول و صعب‌العلاج به طور يك‌جانبه آزاد شده‌اند.» | |||
"نظران" وضعيت نگهداري اسيران ايراني در عراق را بسيار نامطلوب و خارج از اصول بين‌المللي اعلام كرد و افزود: «بر طبق گزارش‌هاي رسيده از عراق با اسراي ما به شدت بدرفتاري مي‌شود.» | |||
همين گزارش حاكي است صبح ديروز اسيران عراقي در يك راه‌پيمايي در شهرستان سمنان ضمن اعلام آمادگي براي حضور در خليج فارس براي مبارزه با امريكا بيش از 200 هزار ريال وجه نقد به جبهه‌ها اهدا كردند.<ref>سند شماره 113415 مركز مطالعات و تحقيقات جنگ: از ستاد قرارگاه حمزه سيدالشهداء، به ستاد مركزي - دفتر نمايندگي حضرت امام در مركز، 25/8/1366.</ref> | |||
== گزارش- 664 == | |||
پس از حملات اخير به مقرهاي سازمان مجاهدين خلق (منافقين) در كراچي پاكستان و از هم پاشيدن فعاليت اين مقرها، سازمان از اعضا و هواداران خود خواست به خط جديد سازمان توجه كنند. بر اساس خط‌مشي جديد، منافقين قصد دارند مجدداً از طريق مرزهاي استان سيستان و بلوچستان وارد خاك جمهوري اسلامي ايران شده و با رسيدن به شهرهاي مركزي، به اقدامات ضد امنيتي دست بزنند. به نظر مي‌رسد منافقين با چند هدف مشخص مرزهاي شرقي بلوچستان را جهت رسيدن به اهداف خود رها نخواهند ساخت كه يكي از اهداف شرايط آسان جهت تردد و وارد شدن از مرز مي‌باشد.<ref>سند شماره 046380 مركز مطالعات و تحقيقات جنگ: ستاد ناحيه مستقل دهم نبي‌اكرم(ص) - اطلاعات، 7/8/1366.</ref> | |||
در افغانستان نيز دولت اين كشور به دليل حمايت جمهوري اسلامي ايران از مجاهدين افغان، روي تعدادي از نيروهاي ميليشيا سرمايه‌گذاري كرده و براي آموزش به كابل اعزام كرده است. در اين زمينه "حاج‌صفر براهوئي" نيز تعدادي از افراد خود و افراد شرور و فراري را انتخاب كرده و جهت گذراندن دوره‌هاي آموزشي برده است. افراد فوق در حال حاضر در منطقه "حمومي نيمروز" در كارهاي تخريبي و انفجارات مورد بهره‌برداري قرار مي‌گيرند.<ref>سند شماره 46378 مركز مطالعات و تحقيقات جنگ: تلكس ستاد ناحيه مستقل دهم نبي‌اكرم(ص)، به ستاد مركزي سپاه، - اطلاعات، 7/8/1366.</ref> | |||
== گزارش- 665 == | |||
"جعفر شفيعي"، عضو كميته مركزي حزب كومه‌له، در داخل عراق كشته شد. راديو كومه‌له در اطلاعيه‌اي اعلام كرد: دكتر شفيعي يكي از سياست‌گذاران سياسي و تشكيلاتي حزب كه براي اجراي مأموريت عازم خارج بود، بر اثر تصادف اتومبيل وي در كشور عراق كشته شد. راديو كومه‌له با اشاره به زندگينامه وي گفت: بي‌شك غم از دست دادن رفيق جعفر بار گراني است بر قلب همه ما.<ref>مأخذ 19.</ref> | |||
نسخهٔ کنونی تا ۱۸ دسامبر ۲۰۲۲، ساعت ۰۶:۴۳
| روزشمار جنگ سال 1366 1366.08.07 | |
|---|---|
| نام‌های دیگر | هفت آبان |
| تاریخ شمسی | 1366.08.07 |
| تاریخ میلادی | 29 اکتبر 1987 |
| تاریخ قمری | 5 ربيع‌الاول 1408 |
گزارش- 654
طراحي مانور عمليات گسترده در منطقه شمال غرب امروز در جلسه‌اي با حضور فرمانده كل سپاه، فرمانده نيروي زميني سپاه و جانشين وي و فرماندهان قرارگاه‌هاي قدس، نجف و رمضان در پايگاه منتظران شهادت (گلف، اهواز)، مورد بحث قرار گرفت. در اين جلسه راه‌كارها و محورهاي مختلف براي عمليات در جبهه شمالي جنگ، اهداف آن و نيروهاي مورد نياز و همچنين مشكلات هر راه‌كار به خصوص با توجه به در پيش بودن فصل زمستان و سرد و برفگير بودن منطقه و نيز چگونگي هماهنگي قواي منظم و نامنظم براي اجراي عمليات بررسي شد. ديگر مشكلات، كمبودها و نبودن عقبه مناسب براي استقرار نيروي يگان‌ها نيز در اين جلسه به بحث گذاشته شد. از مسائل مهمي كه در جلسه امروز مطرح گرديد وجود ترديد در بين يگان‌هاي عمل‌كننده و فرماندهان آنها بود كه آيا واقعاً عمليات اصلي و گسترده در منطقه شمال‌غرب خواهد بود يا نه. از جمله دلايل ترديد، واگذار نشدن امكانات، به خصوص استحكامات به يگان‌ها براي ايجاد عقبه ذكر شد كه محسن رضايي دليل آن را گستردگي منطقه و لزوم جابه‌جايي‌هاي مكرر ذكر كرد و نظرش اين بود كه از ساختمان‌ها و امكانات موجود در شهرهاي منطقه استفاده شود. وي همچنين بر ايجاد تشكيلات پشتيباني كلي و مناسب در هر يك از شهرهاي غرب كشور تأكيد كرد. در ادامه بحث، فرمانده سپاه درباره اهداف عمليات در شمال غرب گفت: «تا چند روز ديگر قرارگاه قدس روي تپه منافقين و قرارگاه نجف روي شاخ آمدين عمليات كنند. سپس با آمدن نيرو، قرارگاه قدس در قلعه‌ديزه و قرارگاه نجف در سورقلات عمليات كنند.» نام يگان‌هاي مأمور به منطقه شمال غرب در اين جلسه چنين اعلام شد: لشكر يا تيپ‌هاي : 7وليعصر(عج)، 11اميرالمؤمنين(ع)، 12قائم(عج)، 21امام رضا(ع)، 32انصارالحسين(ع)، 35امام حسن(ع)، 48فتح، 57ابوالفضل(ع) و 155ويژه شهدا. در ادامه ميزان توان لازم براي رفتن به سورقلات و قلعه‌ديزه بررسي گرديد كه گفته شد سورقلات حداقل 50 گردان نيرو مي‌خواهد آن هم با كمك قرارگاه رمضان. همچنين براي رفتن به قلعه‌ديزه نيز ضرورت در اختيار داشتن حدود 100 گردان نيرو مطرح گرديد. دليل مطرح شدن دو هدف نيز احتمال لو رفتنِ يكي از اهداف ذكر شد كه در اين صورت، آمادگي براي هدف ديگر وجود داشته باشد. پس از طرح اين مباحث و اينكه چگونه مي‌توان به قلعه‌ديزه دست يافت و هدف از آن چيست، مصطفي ايزدي گفت: «ما بايد هدف داشته باشيم. هدف اين عمليات چيست؟ چرا اين همه نيرو مي‌خواهيم ببريم؟ هدف اين باشد كه اقلاً سليمانيه را بگيريم و به سمت كركوك برويم. هر چه توان داريم در اين راه به كار بگيريم و توانمان را پراكنده نكنيم.»[۱]
گزارش- 655
تلاش براي آمادگي جهت اجراي عمليات نامنظم در منطقه دوكان عراق امروز نيز ادامه يافت. صبح امروز در جلسه قرارگاه فتح (قرارگاه مقدم قرارگاه رمضان) در ياغسمر با حضور برادران جعفري، شمس، فتاح، دهقان، رسول، مقدادي، تقي‌زاده، ابوحسن، ابومصطفي، ابوعمار و ابوفدك، تيم شناسايي گزارش شناسايي خود را از منطقه عمليات ارائه كرد. برادر مقدادي گفت: «ما مأموريت شناسايي سد دوكان و تأسيسات آن را داشتيم، ولي با سد 7 كيلومتر فاصله داشتيم كه در حدّ مقدور انجام داديم. عرض سد حدود 20 متر و در 15 متري بالاي سد تأسيساتي است كه حدود 2 كيلومترمربع زمين را پوشانده، در آن ساختمانِ سفيدِ 200 مترمربعي است كه شب‌ها خاموش است. در جنوب شرقي سد محدوده‌اي بود كه مي‌گفتند مقر گردان است. در ارتفاع قره‌سرت ارتش عراق 5 پايگاه دارد كه نورافكن آن روشن است و ما در شب تا 700 متري آن رفتيم. در آنجا سه تانك، دوشكا و ضدهوايي هست. از روستاي "دولمازلد" يك جاده به پايگاه دارد و به "جوبلاق" مي‌رود. از "قلم پاشا" يك جاده به جوبلاق و از آنجا به دوكان كشيده شده است. در پايگاه 300 نيروي جاش هست كه ما چادرهاي آنها را ديديم. در روستاي جوبلاق فقط جاش‌ها ساكنند. در ساراد 4 پايگاه بود كه تا بالاي شهر ادامه دارد كه دكل بي‌سيم آنها معلوم بود. در پايگاه‌هاي جاش‌ها روي قره‌سرت دو رديف سيم‌خاردار بود كه حتماً مين دارد. پايگاه ارتش عراق علاوه بر اين، مين‌هاي حلقوي هم دارد.» در ساعت 11:28 امروز جلسه ديگري در مقر جلال طالباني در ياغسمر با حضور برادران مذكور و سه تن از مسئولان اتحاديه ميهني كردستان عراق (نوشيروان، ملازم‌عمر و شيردل) تشكيل گرديد و در آن طرح عمليات در منطقه دوكان بررسي شد. نوشيروان وضعيت منطقه و طرح عمليات را چنين تشريح كرد: «به دوكان سه راه هست: از مسيرهاي سليمانيه، بن‌گرد و اربيل. دوكان را از سه طرف كوهستان‌هاي قره‌سرت، سارا و كسرت احاطه كرده است. گردان حفاظت دوكان در پايين سارا و مسلط بر سد است. از سارا تا پادگان 6 پايگاه كوچك است. در كسرت هم 6 پايگاه است و شبكه برق زير آن است. طرح ما اين است كه يك ]گروه[ نيرو به بالاي سارا براي 3 پايگاه و يك ]گروه[ نيرو براي 3 پايگاه ديگر برود. يك ]گروه[ نيرو هم از قمچوچه به پادگان حمله كند و در جادة كتل - قمچوچه يك كمين بزرگ مي‌گذاريم كه راه دوكان - سليمانيه را قطع كند. يك نيرو به 6 پايگاه كسرت و يك كمين راه كاني‌خان - كتل را قطع كند و راه اربيل و كوي سنجق را ببندد. در پايين كسرت توپ ضدهوايي است كه اگر نيرو داشته باشيم مي‌توانيم بر عليه دشمن استفاده كنيم و نيروهاي دشمن در پايين سد را هدف قرار دهيم. در جوبلاق 2 گردان جاش است كه به آنها حمله مي‌شود. در قره‌سرت هم درگير مي‌شوند و يك كمين هم در جاده بن‌گرد - دوكان مي‌گذاريم. به نظر ما درگيري قره‌سرت و جوبلاق بايد زودتر شروع شود تا نيروي كمكي از دوكان براي آنها بيايد و بعد از ضعيف شدن پادگان به آنجا حمله كنيم. پادگان مقر فرماندهي منطقه است. وقتي كسرت و سارا را تصرف كرديم و در جاهاي ديگر درگيري شروع شد، نوبت برادران است كه وارد تأسيسات شوند و آن را منهدم كنند و به جاهايي كه مي‌توانند عقب بيايند و اگر توانستيم در روز مي‌مانيم و گرنه عقب مي‌آييم.» نوشيروان براي طرح تقسيم نيرو چنين پيشنهادي كرد: «در مجموع 500 نفر به پادگان، 200 نفر كمين سليمانيه، 50 نفر در بن‌گرد، 200 نفر قره‌سرت، 300 نفر جوبلاق و اگر شهر سقوط كند نيروهاي ديگري مي‌فرستيم كه شهر را پاك‌سازي كنند و اگر توانستند خارجي‌ها را بياورند.» برادر جعفري فرمانده قرارگاه فتح بعد از بيان اطلاعات به دست آمده از شناسايي، گفت: «پيشنهاد برادرها اين بود كه اگر پايگاه‌هاي سمت چپ تصرف شود مي‌توان منطقه را زير آتش گرفت و بعد از تصرف پايگاه‌هاي سمت راست، پايين آمده، مركز گردان را تصرف كنند و از سمت راست همه سراغ پايگاه آخر بروند كه مهم‌ترين پايگاه‌هاست و به بقيه تسلط دارد.» وي پيشنهاد كرد: «در سمت راست چون قره‌سرت شيب ملايمي دارد، نفوذ به پايگاه‌ها آسان‌تر است. دشمن هم پايگاه‌هاي سارا را به طرف بالا كشيده، پيشنهاد ما اين است كه "سارا" را ما عمل كنيم و سينه قره‌سرت را شما و در وسط با هم الحاق كنيم و به طرف جاده برويم.» نوشيروان اين پيشنهاد را پذيرفت. شب هنگام، ساعت 20، نيز جلسه ديگري براي هماهنگي با اتحاديه در "برگلو" برگزار شد. قبل از اين جلسه فرمانده قرارگاه فتح گفت كه ما و اتحاديه آماده اجراي عمليات هستيم و فقط منتظر رسيدن نفرات تخريب و اطلاعات فني از ايران هستيم تا عمليات را شروع كنيم. در آغاز جلسه مسئولان محورهاي عمليات معرفي شدند، سپس درباره تقسيم كار و مشكلاتي كه نيروهاي ايران به دليل نا‌آشنايي با منطقه داشتند و لزوم همكاري بيش‌تر اتحاديه و بردن نيروهاي ايران به شناسايي و همچنين لزوم همكاري اتحاديه براي گماردن افراد راهنما در شب عمليات، و نيز توان زيادي كه گرفتن مقر گردان نياز دارد، بحث شد. فرمانده لشكر بدر پذيرفت در صورتي كه اتحاديه نيروهاي لشكر بدر را به شناسايي ببرد، سمت چپ و مقر گردان را عمل كند. برادر جعفري نيز تأكيد كرد كه اگر تمام نيروي ما درگير شود امكان رسيدن به تأسيسات وجود ندارد و كل عمليات فَشَل و بي‌خود است و ما بايد حتماً به شهر برسيم و در آنجا اغتشاش ايجاد كنيم. وي افزود: ما در سمت چپ آن قدر پايگاه مي‌گيريم تا به مقر گردان برسيم و نيروهاي اتحاديه هم تمام پايگاه‌هاي سمت كسرت را مي‌گيرند و سپس نيروهاي ما وارد تأسيسات برق مي‌شوند و آن را منهدم مي‌كنند و بعد به كمك شما عقب مي‌آيند. مسئولان اتحاديه اين پيشنهاد را پذيرفتند. در اين جلسه توافق شد كه حداكثر 5 روز ديگر، يعني سه‌شنبه شب (12/8/1366) عمليات اجرا شود. در جلسه ديگري كه در ساعت 23 با حضور برادران جعفري و شمس و يكي از مجاهدان عراقي لشكر بدر و همچنين شيخ دارا و قادر از اتحاديه ميهني تشكيل شد، برادر جعفري به معرفي مجاهدان عراقي و بيان اهداف آنها پرداخت و خواستار همكاري اتحاديه با آنها شد: «برادرانِ مجاهدِ عراقيِ تابعِ مجلسِ اعلا مدتي است در منطقه (شمال غرب) در مالبند1 هستند و ان‌شاءالله در مالبند2 هم پايگاه مي‌زنند و بنا دارند مبارزه را به سمت داخل عراق بكشند و دوشادوش شما كمك كنند و مأموريت سقوط صدام را دارند. تنها سلاحي كه كمر صدام را مي‌شكند اين است كه نيروهاي كُرد و مجلس اعلا متحداً بر عليه صدام نبرد كنند. اينها [نيروهاي لشكر بدر] از لحاظ نظامي كم و كسري ندارند. در عمليات‌هاي كربلاي2 و كربلاي5 و هور جنگ سختي كردند. امكانات زرهي خوبي هم دارند. اگر راه باز شود، توپ و تانك هم مي‌آورند تا استفاده كنند. اين برادرها خلوص نيت دارند و اگر اهداف سياسي داشتند در ايران مي‌ماندند. هدف‌شان سقوط صدام است و هيچ منظور ديگري ندارند. برادران نيروي متخصص توپ و تانك، ماليوتكا، سهند، لودر و بلدوزر دارند و مي‌توانند در آموزش به شما كمك كنند. هر مهماتي كه به اينها بدهيد در دزلي سه برابر به شما مي‌دهيم. مهمات براي اينها بخريد، پولش را ما مي‌دهيم.» در پي اين درخواست، شيخ دارا گفت: «ما قول مي‌دهيم هر چه خواستند به آنها بدهيم و هر كمكي كه بخواهند در حدي كه از ما برآيد كمك مي‌كنيم و اگر برنيايد شما از ما نبايد گله كنيد.»[۲]
گزارش- 656
در پاسخ به حملات هوايي عراق عليه مراكز غيرنظامي ايران و در پي هشدار ستاد تبليغات جنگ، اهداف نظامي، اقتصادي و صنعتي استان‌هاي بصره، العماره و اسكله‌هاي البكر و العميه هدف حمله بمب‌افكن‌هاي نيروي هوايي و آتش توپخانه قرار گرفت. ستاد مشترك ارتش جمهوري اسلامي ايران با صدور اطلاعيه‌اي اعلام كرد: «در ساعت 8:23 صبح امروز جنگنده بمب‌افكن‌هاي نيروي هوايي ارتش محل تجمع نيروها و تأسيسات نظامي عراق در منطقه "طيب" واقع در 200 كيلومتري جنوب شرقي العماره را بمباران كرده و سالم به پايگاه‌هاي خود بازگشتند.»[۳] قرارگاه رمضان نيز اعلام كرد: روي پادگان "زمقي"، پادگان حلبچه، تأسيسات برق و ساختمان‌هاي پادگان"كاني پانكه" واقع در استان سليمانيه و مقر لشكر 27 ارتش عراق در "سرا" و "سملمان آقا" اجراي آتش شد كه بر اثر آن چندين انبار مهمات و خودرو منهدم شد و تلفات و خسارات زيادي به آنها وارد آمد.[۴] بر اثر اجراي آتش سنگين توپخانه روي تأسيسات برق فشار قوي "القرنه" عراق يك دكل ديده‌باني و يك دستگاه تانك منهدم شد و چندين سنگر جمعي و ديده‌باني، به آتش كشيده شد.[۵] خبرگزاري يونايتدپرس با اعلام خبر شروع اقدامات تلافي‌جويانه ايران نوشت: «اين حمله هنگامي انجام گرفت كه يك نماينده شوروي براي دومين روز در بغداد با مقامات عراقي درباره پايان جنگ هفت ساله دو كشور به گفت‌وگو مشغول بود.»[۶]
گزارش- 657
نيروهاي تيپ75 ظفر سپاه‌پاسداران و مبارزين كُرد عراقي شاخه سليمانيه در يك عمليات مشترك بر سر راه نيروهاي ارتش عراق در روستاي كاني‌ميدان و جاده دوكان - سليمانيه كمين گذاشتند كه حدود 20 نفر از آنها را كشته، 4 نفر را مجروح و سه نفر را اسير كردند. در اين عمليات همچنين دو دستگاه ايفاي ارتش عراق به آتش كشيده شده و دو دستگاه ديگر به همراه تعدادي اسلحه به غنيمت گرفته شد.[۷] سپاه پانزدهم رمضان نيز گزارش داد: «رزمندگان لشكر ويژه پاسداران با همكاري پيشمرگان شاخه اربيل شب گذشته در يك عمليات انهدامي موفق شدند دكل‌هاي فشار قوي محور دوكان - اربيل را منهدم كنند و خسارت سنگيني بر دشمن وارد نمايند.»[۸] از سوي ديگر، خبرگزاري رويتر به نقل از اتحاديه ميهني كردستان عراق اعلام كرد كه كردهاي شمال عراق چهار تبعه چيني را در اسارت دارند و خواستار قطع هرگونه همكاري چين با دولت بغداد هستند. اين چهار تبعه چيني در يك پروژه نيروگاه برق در شمال عراق كار مي‌كردند و به هنگام تردد در مناطق آزاد شده كردستان به اسارت گرفته شده‌اند.[۹]
گزارش- 658
در پي سرنگون شدن يك هواپيماي عراقي در اطراف جزيره لاوان ]ر.ك. 5/8/1366[، امروز يك هلي‌كوپتر امريكايي براي پيدا كردن خلبان آن به گشت‌زني مشغول بود، قسمتي از قطعات هواپيما در منطقه پيدا شد ولي از خلبان عراقي خبري به دست نيامد.[۱۰]
گزارش- 659
"يولي ورنتسف" معاون اول وزير خارجه شوروي در دومين روز سفر به عراق امروز با صدام‌حسين درباره اوضاع منطقه و چگونگي اجراي قطعنامه598 و همكاري‌هاي دوجانبه گفت‌وگو كرد. خبرگزاري عراق با اشاره به پيام شفاهي ميخائيل گورباچف به رئيس‌جمهور عراق اعلام كرد: «در اين ديدار صدام‌حسين ضمن تأكيد بر استقبال عراق از قطعنامه مذكور و آمادگيش براي اجراي آن، مخالفت عراق را با هرگونه تلاشي به منظور سوء تعبير از قطعنامه يا بازي در روند اساسي آن در جهت تحقق صلح پايدار و جامع و لزوم هشياري جامعه بين‌المللي و در رأس آن كشورهاي عضو دائمي شوراي امنيت در قبال مانورهاي ايران در جهت از هم پاشيدن هدف صلح و ادامه جنگ و تجاوز عليه عراق و كشورهاي منطقه را مورد تأكيد قرارداد.»[۱۱] يولي ورنتسف نيز در مصاحبه با روزنامه الثوره ارگان حزب حاكم بعث عراق با بيان اينكه جنگ ايران و عراق يكي از عمده‌ترين موضوع‌هاي مورد بحث در اجلاس آتي سران امريكا و شوروي خواهد بود، گفت: «صدام‌حسين رئيس‌جمهوري عراق را از محتواي مذاكرات هفته گذشته با جرج شولتز وزير امور خارجه امريكا در مسكو آگاه كرده است.» رئيس‌جمهوري عراق هم كمي پس از ملاقات با ورنتسف اعلام كردكه عراق از هرگونه تغيير در قطعنامه598 شوراي امنيت را رد مي‌كند. ناظران در بغداد اظهار عقيده كردند كه اين گفته نشان دهنده استمرار نارضايتي عراق از موضع شوروي است. روزنامه الخليج چاپ بحرين نيز به نقل از طه‌ياسين رمضان معاون نخست‌وزير و عضو شوراي فرماندهي انقلاب عراق نوشت كه بغداد از بي‌علاقگي شوروي به اعمال تحريم تسليحاتي و بازرگاني عليه ايران ناخشنود است. راديو امريكا با اعلام اين مطلب افزود: «اتحاد جماهير شوروي كه از قطعنامه598 شوراي امنيت سازمان ملل متحد پشتيباني كرده، سعي دارد هرگونه اقدام ديگري از جانب اين سازمان را براي مجبور ساختن ايران به پذيرش مقررات آتش‌بس به تعويق اندازد. شوروي گفت و شنودي را آغاز كرد تا هر دو كشور متخاصم را متقاعد سازد كه قطعنامه شوراي امنيت سازمان ملل متحد را محترم شمارند. عراق با اين پيشنهاد شوروي كه برقراري آتش‌بس در جنگ خليج فارس را به تشكيل يك كميته بين‌المللي براي تعيين آغازگر جنگ مرتبط مي‌سازد، مخالف است. عراقي‌ها احساس مي‌كنند كه چنين پيشنهادي را ايرانيان ديكته كرده‌اند. ايران كراراً اصرار داشته است كه سازمان ملل متحد متجاوز را معرفي كند تا امكان پرداخت غرامت‌هاي جنگي فراهم شود.»[۱۲] راديو امريكا با ابراز بدبيني درباره موفقيت سفر منطقه‌اي ورنتسف گفت: «به نظر مي‌رسد كه سفر آقاي ورنتسف از همان آغاز با مشكلاتي مواجه شده است و در نخستين مرحله اين ديدار كه با انجام مذاكره با مقامات عراقي در بغداد همراه بود عراق ناخشنودي خويش را نسبت به سياست‌هاي شوروي در منطقه ابراز كرد. كويتي‌ها در انتظار ورود آقاي ورنتسف هستند تا نگراني خويش را در مورد گسترش مناسبات بازرگاني ميان ايران و شوروي كه مي‌تواند در مناسبات اعراب با شوروي تأثيري منفي داشته باشد، با وي در ميان بگذارد. كويت خواستار قاطعيت بيش‌تري از سوي شوروي براي وادار ساختن ايران به قبول قطعنامه سازمان ملل متحد خواهد شد تا راه براي صلح و ثبات منطقه خليج فارس هموار شود.»[۱۳] با وجود تداوم نارضايتي از مواضع شوروي در قبال جنگ ايران و عراق، كشورهاي حاشيه خليج فارس از سفر ورنتسف به منطقه خوشحالند و مطبوعات بحرين با انتشار خبر مسافرت ورنتسف به عراق، كويت و ايران، خشنودي خود را از اين سفر ابراز كردند و آن را ناشي از حملات موشكي ايران به كويت و تشديد بحران خليج فارس اعلام داشته‌اند. آنها با توضيح اين كه مسافرت معاون وزير خارجه شوروي به منطقه اتهامات وارد به مسكو مبني بر تشويق ايران بر اصرار در ادامه جنگ را بر طرف ساخته است، افزودند: وي بايد رهبران ايران را به قبول آتش‌بس قانع نمايد و چنانچه ايران اين اقدام را هم رد كند و حاضر به برقراري صلح در منطقه نشود، شوروي بايد موضع خود را تغيير داده، به طرح تحميل مجازات‌هايي عليه ايران كه قرار است در شوراي امنيت مطرح شود، پاسخ مساعد بدهد.[۱۴]
گزارش- 660
طرح امريكا براي تحريم اقتصادي ايران بازتاب گسترده‌اي در رسانه‌هاي جهان داشته است و تحليل‌گران سياسي و منطقه‌اي از ديدگاه‌هاي مختلف آن را بررسي كرده‌اند. راديو امريكا به نقل از روزنامه كريستين ساينس مانيتور درباره نقاط ضعف و قوت ايران در رويارويي با تحريم اقتصادي امريكا گفت: «ايرانياني كه از حكومت اسلامي جانبداري مي‌كنند، مي‌گويند اطمينان كامل دارند كه كشورشان در رويارويي با ايالات متحده امريكا سرانجام دست بالا را خواهد داشت. اين ايمان به پيروزي نهايي از دو باور اصلي نشأت گرفته است، نخست اينكه زمان به سود ايران است و دولت ايالات متحده نمي‌تواند هزينه نگهداري يك ناوگان دريايي عظيم را در منطقه خليج فارس تا زماني نامحدود تحمل كند. نكته دوم اينكه عمق استراتژيكي ايران چنان است كه تنها معدودي از هدف‌هاي اقتصاديش در تيررس نيروي استقرار سريع خاورميانه‌اي امريكا قرار دارد و اين مسئله متلاشي كردن اقتصاد ايران را براي ايالات متحده مشكل مي‌سازد.» اين روزنامه به نقل از يك مقام امريكايي ناتو در بروكسل با رد اين ادعا نوشته است: «بمب‌افكن‌هاي ايالات متحده مي‌توانند تمام مسير ايالات متحده را تا تهران بدون توقف طي كنند. ديپلمات‌هاي اروپايي ناتو در اين مورد با احتياط بيش‌تري اظهار نظر مي‌كنند. به گفته يك تحليل‌گر اروپايي اين نكته به خوبي نشانة آن است كه فشردن گلوي اقتصادي ايران آسان نخواهد بود. براي مثال پالايشگاه‌هاي نفتي ايران در سراسر خاك اين كشور پراكنده است.» كريستين ساينس مانيتور در ادامة مقاله نوشته است: «ترمينال اصلي نفت ايران در جزيره خارك به فناناپذيري شهره است. بمباران تأسيسات نظامي ايران نيز به همين نسبت دشوار است. هواپيماهاي ايراني در آشيانه‌هاي مستحكمي قرار دارند و موشك‌هاي سيلك‌ورم نيز متحرك هستند. اما تحليل‌گران غربي در اين نكته متفق‌القولند كه در حالي‌كه عمق استراتژيكي ايران امتيازي در دست آن كشور است هم‌زمان يك نقطه ضعف به شمار مي‌رود. مناطق مرزي كوهستاني كشور رديابي حمله‌هاي هوايي را براي ايران دشوار كرده است.»[۱۵]
گزارش- 661
اجلاس سران عرب 9 روز ديگر در امان پايتخت اردن تشكيل مي‌شود. تلاش‌هاي ديپلماتيك كشورهاي عربي براي هماهنگ كردن مواضع آغاز شده است و چگونگي آن موضوع بحث رسانه‌ها و تحليل‌گران سياسي مي‌باشد. راديو بي.بي.سي در گفتاري به بررسي مشكلات عراق در جلب موافقت اعضاي جامعه عرب براي قطع رابطه با ايران پرداخت و گفت: «عراق هنوز نتوانسته است كشورهاي عرب را وادار به اتخاذ سياست غيرقابل انعطافي در برابر ايران كرده و به آنان بقبولاند كه قطع روابط سياسي و بازرگاني با ايران سياست صحيحي است. معاون اول نخست‌وزير عراق در ابتدا از عربستان سعودي و كويت ديدار كرد و نظر موافق اين دو كشور را نسبت به نظرهاي عراق به دست آورد. پس از آن بحرين رفت و در آنجا نه تنها خواستار تحريم ايران شد، بلكه پا را از اين فراتر گذاشته و درخواست اجراي "پيمان دفاعي مشترك اعراب" را به نحوي عملي و مؤثر نمود. ولي حتي در خود منطقه خليج فارس نيز اعضاي شوراي همكاري خليج فارس داراي اختلاف نظر هستند. كويت كه تأسيساتش هدف حملات ايران واقع شده است،همراه عربستان سعودي از نظرهاي عراق جانبداري مي‌كنند در حالي‌كه عمان و امارات متحده عربي مايل به قطع روابط سياسي خود با ايران نيستند. ملك حسين پادشاه اردن، مهماندار كنفرانس سران و دوست ثابت عراق، مايل است كه سوريه حداقل نوعي اقدام دسته جمعي جهان عرب عليه ايران را بپذيرد. ولي سوري‌ها به‌رغم اينكه گفته‌اند در كنفرانس شركت خواهند كرد مايل نيستند به هيچ نوع قطعنامه‌اي كه عليه ايران باشد محلق شوند. اگر چه ممكن است تلاش عربستان سعودي بيش‌تر از اردن براي متقاعد كردن سوري‌ها مؤثر واقع شود؛ زيرا اقتصاد سوريه در وضع نامناسبي است و از كمك مالي قابل توجه عربستان سعودي بهره‌مند است. دليل اينكه مدت‌هاست يك كنفرانس كامل سران عرب تشكيل نشده اين است كه جهان عرب در مورد بسياري از مسائل دچار اختلاف نظر است. در ابتدا اميد بر اين بود كه با متمركز كردن دستور كار كنفرانس در مسئله جنگ ايران و عراق، حصول نوعي وحدت نظر امكان‌پذير شود. ولي اكنون چنين به نظر مي‌رسد كه حتي عملي شدن اين خواسته نيز كار چندان آساني نيست.»[۱۶] راديو امريكا نيز در گزارشي موضع كشورهاي عربي در قبال جمهوري اسلامي ايران را بررسي كرده و با بيان اينكه بي‌ترديد دولت عراق در زمينه اتخاذ تصميمي قاطع عليه ايران با پشتيباني اكثر رهبران عرب روبه‌رو خواهد بود، گفت: «البته عدم تمايل برخي از متحدان عربستان سعودي به انجام اقدام‌هايي عليه ايران، به دليل نگراني از واكنش جمهوري اسلامي ايران است. به گفته يكي از ديپلمات‌هاي غربي در منطقه، كشورهاي جنوب خليج فارس يعني عمان، قطر و امارات متحده عربي كماكان مي‌خواهند از خشمگين ساختن رژيم تهران بپرهيزند. با اين وصف اين كشورها اكنون مايلند مخالفت خود را با ادامه جنگ از سوي ايران اعلام دارند و به ديگر كشورهاي عرب مي‌گويند روي اين موضع مخالف حساب كنند.يك تحليل‌گر برجسته عرب در ابوظبي پايتخت امارات متحده عربي مي‌گويد: درست است كه ما مي‌خواهيم روابط سياسي‌مان را با ايران حفظ كنيم ولي به رهبران جمهوري اسلامي گفته‌ايم از موضعي كه آنان در برابر تلاش‌هاي سازمان ملل متحد براي پايان دادن به جنگ اتخاذ كرده‌اند ناخشنود هستيم.به گفته تحليل‌گران، مخالف اصلي هرگونه اقدام جمعي جامعه عرب عليه رژيم تهران، سوريه است كه از ديرباز مهم‌ترين متحد اين رژيم در جهان عرب به شمار مي‌آيد. ليبي نيز از رژيم تهران پشتيباني‌هايي كرده است اما سرهنگ قذافي اعلام داشته است كه گردهمايي امان را تحريم مي‌كند و درآن شركت نخواهد كرد. وي مدعي است كه گردهمايي امان فقط به منظور مخالفت و نبرد با جمهوري اسلامي ايران بر پا شده است و در خدمت منافع دولت امريكا است. آنها در اين مورد هم‌عقيده‌اند كه در گردهمايي امان موافقتي با قطع روابط سياسي با تهران حاصل نخواهد آمد. به گفته يك تحليل‌گر عرب اين گردهمايي نخواهد توانست به مشكل موجود پايان دهد. يك ديپلمات آسيايي پيش‌بيني مي‌كند كه حاصل اين گردهمايي چيزي جز دعوتي از طرفين كه به جنگ پايان دهند نخواهد بود. به گفته يك مفسر برجسته عرب حاصل گردهمايي امان بايد تصميم و اقدامي قاطع و مؤثر باشد و گرنه اين اخرين باري خواهد بود كه سران عرب گردهم مي‌آيند. وي افزود: بهترين نتايج ممكن از اين گردهمايي آن است كه شركت‌كنندگان قطعنامه آتش‌بس شوراي امنيت را براي پايان دادن به جنگ ايران و عراق قوياً تأييد كنند و همچنين به اتفاق از سازمان ملل متحد بخواهند اگر رژيم تهران اين قطعنامه را نپذيرد به اقدام‌هاي قاطع تنبيهي عليه تهران دست زند. اين مفسر عرب در همان حال معتقد است كه بدون تغييري اساسي در سياست سوريه، نمايش وحدت اعراب عليه جمهوري اسلامي ممكن نخواهد بود و به گفته بيش‌تر مفسران، احتمال انجام چنين تغييري اندك است.»[۱۷]
گزارش- 662
رژيم عراق براي شكنجه مخالفين خود به هر وسيله‌اي متوسل مي‌شود. سازمان بين‌المللي دفاع از حقوق بشر در عراق، كه مقر آن در لندن است، در گزارشي ضمن اعلام اسامي بيش از يكصد زندان و بازداشتگاه امنيتي در نقاط مختلف عراق، ابراز و نحوه شكنجه در يكي از مخوف‌‌ترين زندان‌هاي اين كشور به نام "قصر النهايه" (كاخ پايان) را فاش ساخته است. در اين گزارش كه نقشه‌اي از محل زندان‌هاي عراق نيز به آن ضميمه است، سازمان بين‌المللي دفاع از حقوق بشر نوشته است: در يكصد و سه زندان شناخته شده و ناشناختة عراق بيش از 400 هزار زنداني سياسي در شرايط غيرانساني نگهداري مي‌شوند. اين گزارش درباره قصر النهايه چنين آورده است: «اين زندان در شهر بغداد مشرف بر پل "الخر" در منتهي‌اليه منطقه‌اي كه سابقاً قصر الرحاب نام داشت، قرار دارد. پس از سال 1968، براي مخفي نگه‌داشتن ماهيت اين محل در مدخل آن يك مجسمه آزادي نصب كردند و تابلوي بزرگي در بالاي ساختمان قرار دادند كه روي آن نوشته است: "كاخ گروهان پاسداري بغداد". زندان قصر النهايه از سال 1968 تاكنون زير نظر مستقيم صدام‌حسين و به وسيله سازمان امنيت ملي اداره مي‌شود. در مورد حجم و شكل سلول‌ها در زندان قصر النهايه در گزارش آمده است كه برخي از آنها به اندازه 150 سانتي متر در 150 سانتي متر با ارتفاع 3 متر هستند كه تنها داراي يك سوراخ در سقف سلول است و از اين سوراخ زنداني‌ها و غذاي آنها به داخل پرتاب مي‌شود. در هر يك از اين سلول‌ها كه منفذ ديگري براي ورود نور و هوا در آنها وجود ندارد، چهار زنداني قرار مي‌گيرند. علاوه بر سلول‌هاي مذكور سلول‌هاي ديگر به طول 5/1 متر و عرض نيم‌متر و ارتفاع 2 متر وجود دارند. در اين سلول‌ها آب لجن تا سطح زانوي زنداني مي‌رسد. ديوارهاي اين سلول‌ها داراي برآمدگي‌هاي تيز سيماني است و زنداني در همين حال مدتي به ديوار بسته مي‌شود تا اعتراف كند. زنداني در اين نوع سلول‌ها شماره معيني دارد كه لازم است آن شماره را به جاي نامش حفظ كند. زنداني همچنين از گفت‌وگو با ساير زندانيان منع مي‌شود. رژيم عراق از وسايل و ابزار مختلف زير براي شكنجه زندانيان استفاده مي‌كند: وسايل برقي مانند: اطوي برقي، چكش و انبردست، هويه لحيم، كابل برق، اره و درل برقي، پنكه سقفي، دستگاه توليد باد (كمپرسور)، آبگرمكن برقي، دستگاه‌هاي ضبط‌صوت، چرخ گوشت‌هاي بزرگ، دستگاه‌هاي برقي براي كندن موي سر و ساير اعضاي بدن زنداني، صندلي‌هاي آهني كه در پشت آن ستون‌هاي آهني به ارتفاع 2 متر مجهز به حلقه‌هاي متحرك تعبيه شده است و براي شكنجه سر زنداني را در يكي از حلقه‌ها جاي داده و سپس قطرات آب را به طور آهسته روي سر اصلاح شده زنداني فرو مي‌ريزند. از اين نوع صندلي‌ها معمولاً در زمستان استفاده مي‌كنند. ديگر ابزارهاي شكنجه عبارتند از: جرثقيل بزرگي كه در وسط اتاق نصب شده و زير آن حفره عميق پر از آب لجن قرار دارد. در اين نوع شكنجه زنداني را توسط جرثقيل بالا برده و ناگهان به درون گودال لجن رها مي‌كنند. زنجيرهاي آهني و طناب در اندازه‌هاي مختلف از سقف آويزان است و حلقه‌هاي آهني براي به صليب كشيدن زندانيان به ديوارها نصب شده است. بطري‌هاي سرشكسته، طناب و كابل در اندازه‌هاي مختلف، شيلنگ‌هاي پلاستيكي، باطري‌هاي نوك تيز، حوض‌هاي روغن و قير داغ و گودال‌هاي اسيد نيتريك، صندوق‌هاي آهني شكل كه زنداني را پس از قرار دان در آنها ظرف چند دقيقه به پودر تبديل مي‌كند. اين دستگاه در سازمان امنيت شهر كركوك، بصره و بغداد موجود مي‌باشد. همچنين كپسول‌هاي گاز سمي و سرمازا مانند گاز فريون كه در زمستان جهت ايجاد سرماي شديد استفاده مي‌شود؛ رنگ‌هاي مختلف جهت رنگ‌آميزي صورت زندانيان و بالاخره دستگاه و ابزارآلات آهني و چوبي گوناگون براي شكنجه زندانيان در آن موجود است.[۱۸]
گزارش- 663
بيش از ده هزار نفر از اسيران عراقي مستقر در اردوگاه‌هاي ايران از مسئولان جمهوري اسلامي ايران تقاضاي پناهندگي سياسي كرده‌اند. آقاي نظران، دبير شوراي عالي دفاع و سرپرست كميسيون اداره اسراي عراقي، با اعلام اين مطلب درباره آزادسازي اسيران معلول گفت: «روند آزادسازي اسراي معلول و صعب‌العلاج از سوي جمهوري اسلامي به طور يك‌جانبه همچنان ادامه پيدا خواهد كرد. به طوري‌كه تاكنون 700 نفر از اسراي معلول و صعب‌العلاج به طور يك‌جانبه آزاد شده‌اند.» "نظران" وضعيت نگهداري اسيران ايراني در عراق را بسيار نامطلوب و خارج از اصول بين‌المللي اعلام كرد و افزود: «بر طبق گزارش‌هاي رسيده از عراق با اسراي ما به شدت بدرفتاري مي‌شود.» همين گزارش حاكي است صبح ديروز اسيران عراقي در يك راه‌پيمايي در شهرستان سمنان ضمن اعلام آمادگي براي حضور در خليج فارس براي مبارزه با امريكا بيش از 200 هزار ريال وجه نقد به جبهه‌ها اهدا كردند.[۱۹]
گزارش- 664
پس از حملات اخير به مقرهاي سازمان مجاهدين خلق (منافقين) در كراچي پاكستان و از هم پاشيدن فعاليت اين مقرها، سازمان از اعضا و هواداران خود خواست به خط جديد سازمان توجه كنند. بر اساس خط‌مشي جديد، منافقين قصد دارند مجدداً از طريق مرزهاي استان سيستان و بلوچستان وارد خاك جمهوري اسلامي ايران شده و با رسيدن به شهرهاي مركزي، به اقدامات ضد امنيتي دست بزنند. به نظر مي‌رسد منافقين با چند هدف مشخص مرزهاي شرقي بلوچستان را جهت رسيدن به اهداف خود رها نخواهند ساخت كه يكي از اهداف شرايط آسان جهت تردد و وارد شدن از مرز مي‌باشد.[۲۰] در افغانستان نيز دولت اين كشور به دليل حمايت جمهوري اسلامي ايران از مجاهدين افغان، روي تعدادي از نيروهاي ميليشيا سرمايه‌گذاري كرده و براي آموزش به كابل اعزام كرده است. در اين زمينه "حاج‌صفر براهوئي" نيز تعدادي از افراد خود و افراد شرور و فراري را انتخاب كرده و جهت گذراندن دوره‌هاي آموزشي برده است. افراد فوق در حال حاضر در منطقه "حمومي نيمروز" در كارهاي تخريبي و انفجارات مورد بهره‌برداري قرار مي‌گيرند.[۲۱]
گزارش- 665
"جعفر شفيعي"، عضو كميته مركزي حزب كومه‌له، در داخل عراق كشته شد. راديو كومه‌له در اطلاعيه‌اي اعلام كرد: دكتر شفيعي يكي از سياست‌گذاران سياسي و تشكيلاتي حزب كه براي اجراي مأموريت عازم خارج بود، بر اثر تصادف اتومبيل وي در كشور عراق كشته شد. راديو كومه‌له با اشاره به زندگينامه وي گفت: بي‌شك غم از دست دادن رفيق جعفر بار گراني است بر قلب همه ما.[۲۲]
منابع و مآخذ روزشمار 1366/08/07
- ↑ سند شماره 18889/پ.ن مركز مطالعات و تحقيقات جنگ: جلسه فرماندهان سپاه درباره طراحي عمليات گسترده در منطقه شمال غرب (6/8/1366، قرارگاه مركزي سپاه - پادگان گلف اهواز، نوار 26754) ص1 تا 55.
- ↑ سند شماره 1547 مركز مطالعات و تحقيقات جنگ: دفترچه ثبت جنگ راوي قرارگاه رمضان (مسعود سرمدي)، 2/8 تا 17/8/1366، ص108 تا 116.
- ↑ سند شماره 127343 مركز مطالعات و تحقيقات جنگ: گزارش نوبه‌اي شماره 46، تيپ63 خاتم‌الانبياء(ص)، 7/8/1366؛ و - روزنامه جمهوري اسلامي، 9/8/1366، ص2.
- ↑ سند شماره 046368 مركز مطالعات و تحقيقات جنگ: روابط عمومي فرماندهي قرارگاه رمضان، 7/8/1366.
- ↑ سند شماره 126661 مركز مطالعات و تحقيقات جنگ: گزارش نوبه‌اي شماره 122، معاونت عمليات سپاه ششم امام صادق(ع)، 9/8/1366، ص1.
- ↑ خبرگزاري جمهوري اسلامي، نشريه "گزارش‌هاي ويژه"، شماره 224، 8/8/1366، ص5 و 6، منامه - خبرگزاري يونايتدپرس، 7/8/1366.
- ↑ سند شماره 144647 مركز مطالعات و تحقيقات جنگ: آمار عمليات‌هاي داخل عراق، 30/8/1366، ص32؛ و - سند شماره 138143 مركز مطالعات و تحقيقات جنگ: تلكس فرماندهي سپاه پانزدهم رمضان، به فرماندهي نيروي زميني سپاه - معاونت اطلاعات، 16/8/1366.
- ↑ سند شماره 46373 مركز مطالعات و تحقيقات جنگ: سپاه پانزدهم رمضان، تلفنگرام 7/8/1366.
- ↑ روزنامه رسالت، 9/8/1366، ص12، بحرين - خبرگزاري رويتر.
- ↑ سند شماره 148345 مركز مطالعات و تحقيقات جنگ: فرماندهي منطقه يكم دريايي سپاه - اطلاعات، 7/8/1366.
- ↑ مأخذ 6، ص8 و 9، بغداد - خبرگزاري عراق، 7/8/1366.
- ↑ خبرگزاري جمهوري اسلامي، نشريه "گزارش‌هاي ويژه"، شماره 225، 9/8/1366، ص14 و 15، بغداد - خبرگزاري فرانسه، 8/8/1366.
- ↑ مأخذ 6، ص33 و 34، راديو امريكا، 7/8/1366.
- ↑ سند شماره 212725 مركز مطالعات و تحقيقات جنگ: گزارش‌هاي سياسي - خارجي 7/8/1366.
- ↑ مأخذ 6، ص29 و 30، راديو امريكا، 7/8/1366.
- ↑ مأخذ 6، ص13 تا 15، راديو بي‌بي‌سي، 7/8/1366.
- ↑ خبرگزاري جمهوري اسلامي، نشريه "گزارش‌هاي ويژه"، شماره 234، 18/8/1366، ص15 و 16.
- ↑ روزنامه كيهان، 7/8/1366، ص3.
- ↑ سند شماره 113415 مركز مطالعات و تحقيقات جنگ: از ستاد قرارگاه حمزه سيدالشهداء، به ستاد مركزي - دفتر نمايندگي حضرت امام در مركز، 25/8/1366.
- ↑ سند شماره 046380 مركز مطالعات و تحقيقات جنگ: ستاد ناحيه مستقل دهم نبي‌اكرم(ص) - اطلاعات، 7/8/1366.
- ↑ سند شماره 46378 مركز مطالعات و تحقيقات جنگ: تلكس ستاد ناحيه مستقل دهم نبي‌اكرم(ص)، به ستاد مركزي سپاه، - اطلاعات، 7/8/1366.
- ↑ مأخذ 19.