1364.02.27
| روزشمار جنگ سال 1364 1364.03.27 | |
|---|---|
| نام‌های دیگر | بیست و هفت خرداد |
| تاریخ شمسی | 1364.03.27 |
| تاریخ میلادی | 27 رمضان 1405 |
| تاریخ قمری | 17 ژوئن 1985 |
گزارش- 35
امروز در قرارگاه خاتم‌الانبيا(ص) سپاه با حضور عده‌اي از فرماندهان گردان‌هاي سپاه پاسداران جلسه‌اي در مورد نحوه واگذاري تعدادي از گردان‌هاي سپاه به ارتش، تشكيل شد. چون اين موضوع از آغاز سبب نارضايتي كادرهاي عملياتي سپاه و نيروهاي تكور بسيجي شدهاست و به خصوص با توجه به انس و سنخيت نيروهاي بسيجي با فضاي يگان‌هاي سپاه، به نظر مي‌رسيد اين طرح با شكست مواجه شود. جلسه امروز در واقع براي توجيه و توضيح لزوم اجراي اين طرح بود كه در هر حال فرماندهان سپاه ملزم به اجراي آن هستند. در اين جلسه آقاي "رحيم صفوي" معاون طرح و عمليات قرارگاه خاتم‌الانبيا(ص) از سپاه، ضمن اشاره به فرمان امام مبني بر واگذاري تعدادي از گردان‌هاي سپاه به ارتش، گفت: «با هرگونه مخالفتي در زمينه اين طرح، برخورد خواهد شد ولي در شيوه واگذاري، برادران مي‌توانند نقطه نظرات خود را ارائه نمايند.» وي در ادامه افزود: «فرماندهان گردان‌هايي كه با ارتش ادغام خواهند شد در حكم مشاور فرمانده تيپ ارتش خواهند بود به طوري كه هر گروهان از سپاه با يك گردان از ارتش ادغام شده و فرماندهي آن با ارتش خواهد بود، يعني در اصل مي‌توان اين طور عنوان كرد كه هر گردان شامل چهار گروهان (سه گروهان از ارتش و يك گروهان از سپاه) خواهد بود. بدين ترتيب نيروهاي ادغامي با ارتش ارتباطشان با يگان اوليه كاملاً قطع خواهد شد و در صورتي كه مشكلي دارند، بايد از طريق رابطين - كه در تمامي رده‌هاي ارتش اعم از يگان‌ها و قرارگاه‌ها مستقر هستند - حل نمايند. همچنين اين نيروها بايد به وسايل انفرادي اعم از اسلحه، چادر و ... مجهز باشند، ولي پشتيباني آتش توپخانه، ادوات، پدافند هوايي و غيره به عهده ارتش خواهد بود. ضمناً برادران بايد علاوه بر اين كه با ديد مثبت به ارتش نگاه مي‌كنند، طوري عمل كنند كه هم از جهت رشد معنوي و هم از جهت رشد نظامي روي آنها تأثير بگذارند.»[۱] در جلسه ديگري در همين باره آقاي "شمخاني" قائم‌مقام فرماندهي قرارگاه خاتم‌الانبيا(ص) از سپاه، گفت: «مسئله واگذاري گردان‌هاي سپاه به ارتش يك آزمايش است و حضرت امام قبلاً دستوري در ارتباط با همكاري (با ارتش) صادر نكرده بودند و اين اولين دستور است كه ايشان صادر كرده‌اند و اين مسئله در تاريخ نوشته خواهد شد و خدا هم آن را ثبت مي‌كند. برادران بايد توجه داشته باشند كه علاوه بر اينكه امام چنين تكليفي را بر عهده سپاه گذاشته‌اند، آبروي سپاه نيز مطرح مي‌باشد، زيرا نيروي زميني ارتش مي‌گويد سپاه به ما نيرو نمي‌دهد. و از طرفي هم دارند به سپاه فشار مي‌آورند كه شما نمي‌خواهيد بجنگيد. و تمام تواني را هم كه در طول اين پنج، شش سال جنگ، سپاه به دست آورده است، دارد از دست مي‌دهد. روي همين حساب است كه ما اين مسئله را پيگيري مي‌كنيم.» شمخاني در ادامه افزود: «امام كتباً دستور داده‌اند كه سپاه پاسداران انقلاب اسلامي موظف است نيازمندي‌هاي ارتش را تأمين نمايد و نيروهايي كه به ارتش واگذار مي‌شوند بايد تابع مقررات انضباطي ارتش باشند. ارتش عدم انجام عمليات خود را در نبود نيرو دانسته است و مي‌گويد سپاه نيرو بدهد تا ما بتوانيم عمليات كنيم. ما بايد نيرو در اختيار ارتش بگذاريم خواه آنها عمليات بكنند يا نكنند. اگر عمليات نمي‌كنند، اين مسئولين مملكت هستند كه بايد تصميم خود را بگيرند و اگر عمليات مي‌كنند، خوب ما بايد نيروي خود را بدهيم.»[۲]
گزارش- 36
در جلسه امروز سپاه در قرارگاه خاتم‌الانبيا(ص)، ضمن بررسي مسائل كلي عمليات آتي (فاو)، مسئله تلقي دشمن از وضعيت خودي نيز مورد بحث قرار گرفت. آقاي شمخاني گفت: «دشمن در منطقه اروند حساسيت پيدا كرده است. اسيري كه اخيراً در شهر آبادان گرفتيم، مأموريت داشته كه بفهمد چه يگاني وارد منطقه شده و در حال حاضر كدام يگان در خسروآباد و نيز از خسروآباد به پايين مستقر شده است.» وي افزود: «اطلاعات عراق منطقه آبادان را منطقه عمليات ما تصور مي‌كند و شايد هم منطقه عملياتي شلمچه را كه ارتش در آن حضور دارد، مي‌خواهد پيگيري كند.» در ادامه بحث، گزارشهايي مبني بر احداث پل روي بهمن‌شير و نقل و انتقالات سنگين ارتش در جاده خرمشهر و جادة خسروآباد ارائه شد كه نشان مي‌داد ظاهراً حساسيت دشمن بايستي از تحركات نيروي زميني ارتش - كه همزمان با عمليات سپاه در فاو، در شلمچه مأموريت دارد - ناشي شده باشد.[۳]
گزارش- 37
يك فروند هلي‌كوپتر عراق كه براي شناسايي وارد منطقه عملياتي قدس1 شدهبود، با آتش پدافند هوايي ايران در اطراف روستاي "البيضه" سقوط كرد. اين آخرين پرواز مؤثر دشمن در اين منطقه بود.[۴]
گزارش- 38
جنگ شهرها هر چند فروكش كرده، همچنان خبرساز است. امروز فرماندهي ارتش عراق در اطلاعيه نظامي شماره 1868 خود اعلام كرد كه ايران شهر مندلي و اطراف آن و شهرك‌هاي "طويله" و "خرمال" را با توپخانة سنگين گلوله‌باران كرده است.[۵]
گزارش- 39
چند فرد مسلح در حمله به پايگاه بسيج شهرستان "تاكستان" قزوين، همة افراد اين پايگاه را - كه شش بسيجي بودند - به شهادت رساندند و پس از جمع‌آوري سلاحها و مهمات موجود، با يك دستگاه خودرو پايگاه گريختند و سپس در همان نزديكي خودرو را با مقداري از سلاحها و مهمات رها ساختند.[۶] در گزارش‌هاي بعدي مشخص شد كه شهادت شش بسيجي اين پايگاه هنگام صرف سحري ماه رمضان و به كمك يكي ديگر از اعضاي پايگاه - كه عنصر نفوذي گروه‌هاي محارب بوده - انجام شده است.[۷] در يك جنايت ديگر، دو تن از عناصر سازمان مجاهدين خلق، "فريد كريمي" دبير مركز تربيت معلم شهيد باقري را با پنج گلوله در مقابل منزلش به شهادت رساندند. قاتلان ساعتي قبل از قتل، در تماسي با فريد (برادر "فواد كريمي" نماينده اهواز در مجلس شوراي اسلامي) خود را حامل كتابي از طرف يكي از دوستان وي در خارج از كشور، معرفي كرده بودند.[۸]
گزارش- 40
آقاي "ميرحسين موسوي "نخست‌وزير، در سخناني در جمع مردم جنوب شهر تهران در مسجدالشهدا واقع در نازي‌آباد، حملات هوايي عراق به مناطق مسكوني كشور را يك جنگ رواني خواند كه با توافق بين‌المللي قدرت‌هاي سلطه‌گر صورت گرفته است. وي افزود: «در آغاز اين توطئه بزرگ، هجومي همهجانبه از سوي محافل خبري دنياي استكبار عليه مردم ما شروع شد كه بر عكس حركت‌هاي قبلي عمدتاً خصلت رواني و روحي داشت و هدف آنها شكستن روحيه مقاومت مردم بود كه بر پايه تحليل ايادي داخلي آنها در داخل كشور صورت مي‌گرفت. در اين راستا كليه خبرهاي منتشره در رسانه‌هاي استكبار جهاني درباره روحيات مردم، وضعيت سياسي ]و[ اقتصادي كشور حتي بحث‌هاي بودجه كشور در مجلس شوراي اسلامي را به سمتي سوق دادند كه گويا يك نارضايتي حقيقي در مردم در حال رشد كردن است و براساس آن حتي قبل از آنكه شوراي به اصطلاح فرماندهي رژيم بغداد اعلام آغاز جنگ شهرها به بهانه واهي شركت ايران در سوءقصد به جان اميركويت را بنمايد، حملاتي از سوي صداميان بر عليه شهرهايمان در اهواز، گيلان‌غرب و اروميه شروع شده بود و درست در اين موقع راديوهاي بيگانه با تلاش زياد بحث ضرورت صلح و سازش را مطرح مي‌كنند و با شدت زياد به آن ادامه مي‌دهند. گروهك‌هاي چپ و راست نيز به كمك آنها شتافته و در داخل به اين مسائل دامن مي‌زنند و حتي قبل از راهپيمايي روز قدس اعلاميه دادند كه دولت جمهوري‌اسلامي با زور سرنيزه عده‌اي را از دهات اطراف به تهران آورده كه شعار بدهند ... آنها هنوز پيوستگي مردم به حكومت را احساس نمي‌كنند ... قدرت دولت متأثر از قدرت مردم است و اگر حضور مردم نباشد، يقيناً دولت نمي‌تواند در مقابل توطئه‌هاي بزرگ دشمنان مقاومت كند و درست به همين دليل كه قدرت مردم مسلمان را درك نمي‌كنند، اين سيلي محكم را در روز قدس مي‌خورند. وقتي منافقين و ليبرال‌ها در كنار كشورهاي ارتجاعي منطقه و ابرقدرت‌ها شعار صلح مي‌دهند، بلافاصله با توجه به اين طيف هماهنگ بايد به ذهن ما بيايد كه كشانده شدن به اين صلح تحميلي چه نفعي را براي ما خواهد داشت و دشمنان چه منافعي را در آن دنبال مي‌كنند؟ البته مردم هوشيار ما با آن راهپيمايي عظيم و گسترده، تمام حساب‌هاي آنها را در هم ريختند و بسيار آگاه‌تر و پرشورتر از آن بودند كه تحليل‌گران شرق و غرب فكر مي‌كنند. بنابراين آنها چطور مي‌توانند تابيدن نور ايمان را در دل انسان‌ها حدس بزنند. مسئله، اعتقاد مردم به اسلام است كه باعث مي‌شود از جان خود براي تثبيت اين نظام مايه بگذارند و از طرف ديگر، آنها جدايي بين خود و رهبري احساس نمي‌كنند زيرا رهبري بيشترين اعتقاد را به مردم دارد و اين را در مواقع گوناگون آشكار كرده است.»[۹]
گزارش- 41
آقاي "محسن رضايي" فرمانده سپاه پاسداران، در يك سخنراني در سمنان با تشريح ضرورت آماده بودن مردم براي يك جنگ درازمدت، گفت: «دنيا دارد با ما بازي مي‌كند؛ يك بار كار سياسي مي‌كند، يك بار فشار مي‌آورد. در حال حاضر و در شرايطي كه آقاي هاشمي‌رفسنجاني مي‌خواست به ليبي برود، وزير خارجه ليبي [امروز] به عراق رفت و طبعاً الآن معلوم نيست كه آقاي هاشمي به ليبي خواهد رفت يا نه. حاجمحسن رفيق‌دوست (وزير سپاه پاسداران) در سفر به ليبي موفق نشده بود با قذافي ملاقات كند. مسئولين ليبيايي به وي گفته بودند تا آقاي هاشمي به ليبي نيايد، ما تصميمي نمي‌گيريم. الآن هم آقاي هاشمي تصميم گرفت به ليبي برود كه وزير خارجه ليبي به عراق رفت.»[۱۰]
گزارش- 42
نشريه "لارپو بليكا" چاپ ايتاليا، در مقاله‌اي با اشاره به موضوعاتي چون رابطة دستخوش تناقض ايران با سوريه و ليبي، وضع تسليحاتي ايران در ارتباط با اين دو كشور را بررسي كرده و سفر آتي هاشمي‌رفسنجاني به چين را نيز با تهيه سلاح مرتبط دانسته است. در اين مقاله آمده است: «ايران سلاح‌هايي را كه دقيقاً سوريه و ليبي به ايران فروخته‌اند قديمي و گاهي هم فاقد كارآيي مي‌داند. به علاوه ليبي از قرار معلوم از تحويل بيش از 20 فروند از موشك‌هاي "اسكود" كه تاكنون به ايران ارسال شده، امتناع ورزيده است. همچنين هر دو كشور سوريه و ليبي با توسعه‌طلبي انقلاب اسلامي در عراق و حوزه خليج‌فارس مخالف هستند. از طرف ديگر، در لبنان استراتژي سه كشور مذكور با هم در تناقض مي‌باشد، همان طور كه نبرد اردوگاه‌ها - كه در بيروت جريان دارد - اين مسئله را به اثبات رسانيده است. كشور سوريه از شيعيان سازمان "امل" حمايت مي‌كند و هدفش ايجاد همزيستي مسالمت‌آميز بين همة گروه‌هاي لبناني تحت حمايت و نظارت خود مي‌باشد، در حالي كه ليبي از فلسطيني‌ها و سني مذهب‌ها حمايت و جانبداري مي‌كند و مايل است لبنان بار ديگر به صورت يك دژ چريك‌هاي مخالف اسرائيل درآيد، و سرانجام ايران از حزب‌الله حمايت مي‌كند ضمن اين كه فاصله خود را از آنها به طور يكسان حفظ كرده و هدفش استقرار يك جمهوري‌اسلامي در لبنان است. ايران به دليل عدم همكاري سوريه و ليبي جهت تأمين تسليحاتي اين كشور، ناچار شده است كه به چين روي بياورد. فقدان همكاري كامل ليبي و سوريه در تأمين مايحتاج جنگي ايران، كاسة صبر ايران را لبريز كرده و موجب گرديده كه اين كشور براي تأمين سلاح‌هاي مورد نياز خود در وهله اول به چين و سپس به ساير كشورهاي غيرمتعهد متوسل شود.»[۱۱] لارپوبليكا سپس هدف سفر آقاي "هاشمي‌رفسنجاني" رئيس مجلس شوراي اسلامي، به چين را نيز "معامله تسليحاتي" تفسير كرده و افزوده كه ايران اخيراً با سوريه و ليبي وارد يك قرارداد تسليحاتي سنگين شدهاست: «سفر "رفسنجاني" رئيس مجلس شوراي اسلامي - كه مقام نمايندگي امام خميني و سخن‌گوي شوراي عالي دفاع نيز به عهده او است ـ در ماه آينده به چين در اين چارچوب قرار خواهد گرفت. اخيراً دو كشور مذكور (سوريه و ليبي) قرارداد بسيار عظيم تجاري به ارزش 6/1 ميليارد دلار براي توليد و تحويل هواپيماهاي شكاري، تانك و توپخانه سنگين، موشك‌هاي زمين به هوا و موشك‌انداز، با ايران به امضاء رسانيده‌اند.»[۱۲]
گزارش- 43
در ادامه فعاليت‌هاي اقتصادي عراق، به گزارش راديو صوت‌الجماهير، شب گذشته "صبحي ياسين" وزير صنايع اين كشور، همچنين معاون و رئيس هيئت عراقي در كميته مشترك همكاري عراق و شوروي ويژة همكاري اقتصادي، علمي و فني، در كرملين با آقايان "ايوانارخيپوف" معاون اول نخست‌وزير شوروي، و "ياكوف رياپو" معاون نخست‌وزير اين كشور، جداگانه گفت‌وگو كردند. به گزارش اين راديو، ياسين از نتايج مذاكرات ابراز رضايت كرد. آقايان ارخيپوف و ياكوف نيز تصميم شوروي جهت تقويت همكاري با عراق و پاسخ مثبت عراق به پيام‌هاي بين‌المللي جهت پايان دادن به جنگ و حل مناقشات از راه مسالمت‌آميز را ستودند.[۱۳] همچنين "قاسم احمدنقي" وزير نفت عراق، به منظور مذاكره در مورد طرح احداث يك خط لوله جديد بين تركيه و عراق، وارد آنكارا شد. به گزارش بي.بي.سي. قرار است احداث اين خط لوله در سال آينده پايان يابد. چند شركت از بريتانيا، امريكا، آلمان غربي، كره جنوبي و تركيه براي ساختن اين خط لوله با يكديگر به رقابت خواهند پرداخت. اين دومين خط لوله است كه چاه‌هاي نفت شمال عراق را به بندر "يومورتاليك" در تركيه متصل مي‌كند.[۱۴] اين در حالي است كه "ادريس بارزاني" رهبر حزب دمكرات كردستان عراق - كه به گزارش خبرگزاري فرانسه مورد حمايت ايران است - هشدار داده كه نيروهاي وي به طرح‌هاي اقتصادي و نظامي خارجي در شمال عراق حمله خواهند كرد و كاركنان خارجي مستقر در مكان اجراي اين طرح‌ها را ربوده يا به قتل خواهند رساند.[۱۵]
گزارش- 44
به گزارش خبرگزاري فرانسه، منابع موثق اعلام كرده‌اند كه ارتش تركيه - كه از تابستان گذشته مبارزه با جدايي‌طلبان كرد در جنوب شرقي اين كشور را تشديد كرده است - در روزهاي اخير تعداد نيروهاي خود را در استان‌هاي مرزي‌اش با ايران و عراق افزوده است. طبق اين گزارش، عده‌اي از ناظران سياسي و ديپلماتيك در آنكارا معتقدند كه استقرار اين نيروهاي جديد مي‌تواند پيشدرآمدي براي مداخله ارتش تركيه عليه شورشيان كرد عراق باشد. خبرگزاري فرانسه افزوده است كه كردهاي مخالف حكومت بغداد از چند هفته پيش امكان انجام شدن يك عمليات مشترك ارتش تركيه و عراق عليه اردوگاه‌هاي حزب دمكراتيك كردستان عراق به رهبري برادران بارزاني را مطرح كرده‌اند.[۱۶] راديو امريكا نيز گفت: «تركيه جمع‌آوري نيروهايش جهت يك اقدام مشترك با عراق به منظور قلع و قمع كردهاي مخالف را آغاز كرده است. نيروهاي تركيه احتمالاً با موافقت دولت عراق وارد مناطقي از خاك عراق مي‌شوند كه كردهاي مخالف تركيه در آن نواحي مستقر هستند.»[۱۷]
گزارش- 45
در مقابله با تهديدات امريكا عليه ربايندگان هواپيما و حاميان آنها، تحركاتي از گروه‌هاي دخيل در اين ماجرا گزارش شدهاست. آسوشيتدپرس از بيروت خبر داد كه "نبيه‌بري" رهبر شبهنظاميان امل، گفته است كه حداقل 30 گروگان امريكايي از هواپيماي ربوده شده "ترانس ورلد اير لاينز (T.W.A)" به نقطه‌اي ديگر منتقل شده‌اند تا امكان هرگونه اقدامي در مورد رهايي آنها منتفي شود.[۱۸] راديوي صداي مسيحيان لبنان در اين خصوص گفت: «گروگان‌ها به گروه‌هاي سه تا چهار نفره تقسيم شده‌اند و در مواضع متعلق به گروه شبهنظاميان امل بهسر مي‌برند.»[۱۹] به گفته راديو اسرائيل نيز گروه‌هايي از حزب‌الله (شيعه) جهت كمك كردن به جنبش امل در مقابله با هر رويدادي از قبيل دخالت نظامي امريكا و اسرائيل براي آزادي مسافران هواپيماي ربوده شده، خودشان را به فرودگاه بيروت رسانده‌اند.[۲۰] در اين ميان مطرح شدن شخص نبيه‌بري به‌وسيلة محافل مختلف به عنوان فردي ذي‌نفوذ و مؤثر در اين حادثه، قابل توجه است و در اين كه وي بتواند كمكي به امريكا در حل اين بحران بكند، اميدواري‌هايي ابراز مي‌شود. سخن‌گوي كاخ سفيد (لاري اسپيكس) دربارة تماس تلفني امروز مك‌فارلين با نبيه‌بري جهت ختم اين ماجرا، گفت: «رابرت مك‌فارلين مشاور "ريگان" (رئيس‌جمهور امريكا) در امور مربوط به امنيت ملي، طي تماسي تلفني با "نبيه‌بري" رهبر جنبش امل، گفته است كه وي امكانات لازم براي پايان دادن به هواپيماربايي را دارد.»[۲۱]
گزارش- 46
در اظهارات بعضي از كارشناسان امريكايي، بر سازش‌ناپذيري و برخورد محكم با هواپيماربايان و پرهيز از هر گونه مذاكره با آنها تأكيد مي‌شود؛ از جمله "هنري كيسينجر" وزير خارجه اسبق امريكا - كه به گزارش خبرگزاري جمهوري‌اسلامي، مشاور غيررسمي ريگان در امور امنيت ملي مي‌باشد - در مصاحبه‌اي با شبكه تلويزيوني اي.بي.سي. تأكيد كرد كه هيچگونه مذاكره‌اي نبايد با هواپيماربايان انجام گيرد ولو حوادث ناگواري هم رخ بدهد. وي همچنين بر اجراي عمليات تلافي‌جويانه تأكيد كرد: «سياست فعلي دولت ريگان سياست درستي است و بايد پيگيري شود. ولي آنچه رسانه‌هاي گروهي به نقل از منابع ناشناسي مطرح مي‌كنند مبني بر اينكه "در صورت آزاد كردن زندانيان شيعه از جانب اسرائيل، امريكا از آنها انتقاد نخواهد كرد" يا اينكه "امريكا از اسرائيل خواهد خواست كه زندانيان شيعه را پس از آزادي گروگان‌ها، آزاد نمايد تا بدين ترتيب تسليم خواسته‌هاي هواپيماربايان نشده باشد"، موضع بسيار غلطي است و ما نبايد خودمان را فريب دهيم زيرا در هر دو صورت هواپيماربايان پيروز خواهند بود و اينگونه اعمال تروريستي بر عليه ديگر امريكايي‌ها در سرتاسر جهان دوباره انجام خواهد شد ... تنها يك موضع را بايد در مقابل هواپيماربايان اتخاذ كرد و آن عدم مذاكره به شكل مستقيم يا غيرمستقيم است ... هيچگونه مذاكره‌اي نبايد با هواپيماربايان انجام گيرد هر چند هم كه مسئله تا اين حد دردناك باشد و ثانياً پس از خاتمه اين بحران، حتماً بر عليه عاملين هواپيماربايي عملياتي تلافي‌جويانه انجام گيرد و حتي اگر هيچ گونه آسيبي به گروگان‌ها وارد نيايد.»[۲۲]
گزارش- 47
تهديدات مقام‌هاي امريكايي عليه ايران در مورد هواپيماربايي اخير در بيروت، با ابراز ترديدهايي توأم شده است؛ سخنان "كاسپار واينبرگر" وزير جنگ امريكا، در مصاحبه با شبكه تلويزيون اي.بي.سي. حاكي از چنين وضعي است. خبرنگار اين شبكه به وي گفت: «"جرج‌شولتز" وزير خارجه و "رابرتمكفارلين" مشاور امنيت ملي، اخيراً اخطار كرده‌اند كه چنانچه گروه مسئول هواپيماربايي به ايران ربط پيدا كند، امريكا بر عليه ايران دست به اقدام تلافي‌جويانه خواهد زد."» واينبرگر: «من در اين مورد نمي‌توانم چيزي را پيش‌بيني كنم ولي پس از اين كه ما اطلاعات بيشتري در مورد حاميان و همدستان هواپيماربايان كسب كرديم، دقيقاً بر طبق سياست پرزيدنت ريگان مبني بر حمله به كشورهاي حامي تروريست‌ها، تصميم‌گيري خواهد شد.»[۲۳] در اين حال، بي.بي.سي. مواضع صريح ايران در برابر اينگونه تهديدات را چنين بيان كرده: «رئيس مجلس شوراي اسلامي ايران - آقاي "هاشمي‌رفسنجاني" - هشدار داد كه اگر امريكا چنانكه گزارش شده است تهديد خود را عملي و يكي از بنادر ايران را بمباران كند، ايران كليه بنادر خليج‌فارس را خواهد بست.»[۲۴] از سوي ديگر، در برخي موارد مطبوعات غربي نكاتي را در جهت تبرئه ايران يادآوري مي‌كنند؛ از جمله روزنامه انگليسي "ديلي‌تلگراف" درباره اعلام تصميم ايران در بستن فرودگاه‌هاي خود به روي هواپيماي ربوده شده امريكايي، نوشته است: «اين ادعاي ايران با عكس‌العمل اين كشور در دسامبر گذشته (آذر 1363) در مورد يك فروند هواپيماي كويتي كه افراطيون شيعه آن را وادار به فرود اجباري در تهران كرده و دو مسافر امريكايي آن را به قتل رساندند، كاملاً در تضاد است. در آن زمان گزارش شد هواپيماي كويتي سرانجام به تصرف نيروهاي امنيتي ايران درآمده است. اما موضعگيري ايران در قبال هواپيماربايان مورد انتقاد شديد قرار گرفت. موضعگيري كنوني ايران نسبت به هواپيماربايي اخير نمايانگر تلاش‌هاي مصرانه اين كشور در تصفيه شهرت خود مي‌باشد. وجود حالت سكون در جنگ 57 ماهه خليج ]فارس[ يكي از دلايل اقدام ايران در يافتن دوست و همراه مي‌باشد اما در عين حال اين كشور به خريد سلاح و مهمات براي سربازان و تأمين وسايل يدكي براي تجهيزات خود نياز دارد.»[۲۵] يك مفسر راديو بي.بي.سي. نيز در اين باره گفت: «اين تصميم ايران و موضع دوستانه‌تر ايران نسبت به كشورهاي خليج‌فارس، نشاندهنده آن است كه احتمالاً مقامات واقعبين كادر رهبري ايران اكنون مي‌توانند در تعيين سياست خارجي ايران نقش مؤثرتري داشته باشند.»[۲۶]
گزارش- 48
نشريه امريكايي "هرالدتريبيون" در مقاله‌اي دربارة وضع كنوني جنگ ايران و عراق، نوشته است: «ايران داراي انباري تقريباً بي‌پايان از مردان جوان است اما رهبران آن درك كرده‌اند كه بدن‌هاي جوانان متعصب نمي‌تواند رقيبي براي تانك‌ها، هواپيما، هلي‌كوپترهاي توپدار و برخي اوقات گازهاي سمي عراق باشد. درك اين مطلب - كه به قيمت جان در حدود 200 هزار نفر در طول سه سال گذشته تمام شدهاست - باعث گرديد كه استراتژي نظامي ايران به طور كلي تغيير كند ... زمينه براي ميانجي‌گري فراهم است. در طول سال گذشته هر دو كشور ايران و عراق حسن نظر "خاوير پرزدكوئيار" دبيركل سازمان‌ملل را به خود جلب كرده‌اند. رئيس مجلس ايران مي‌گويد كه ايران اكنون مصمم است با حداقل تلفات ممكن، به پيروزي دست يابد ... ايران همچنان ممكن است گاه‌به‌گاه به تاكتيك‌هاي موج انساني متوسل شود اما ديگر روياي دست‌يابي به يك پيروزي قاطع را در سر نمي‌پروراند و در عوض بهطرز غيرمعمولي به انجام ] دادن[ گفت‌وگو علاقه نشان مي‌دهد؛ براي مثال از وزير خارجه عربستان سعودي پذيرايي كرد كه اولين ديدار يك مقام عاليرتبه سعودي از ايران از زمان پيروزي انقلاب در سال 1979 است. ايران كه مايل نيست با دشمن منفور خود صلح كند، همچنان با بعد نظامي جنگ مشغول است و در حالي كه فرياد از ادامه جنگ مي‌دهد، در خفا درصدد اتخاذ شيوه‌هايي براي محدود كردن جنگ و تلفات خود است. اما موضع عراق تقريباً متضاد موضع ايران است. عراق در حالي كه با فرياد بلند خواستار برقراري صلح مي‌شود، به موازات آن جنگ را از لحاظ نظامي تشديد كرده و اميدوار است از اين طريق ايران را به پاي ميز محاكمه بكشاند.»[۲۷]
گزارش- 49
دبير ويژة امور امنيت ملي صدام، خانم "خالده عبدالقهار عبدالرحمن" كه اخيراً به اتفاق شوهر و چهار فرزندش به ايران پناهنده شدهاست، در يك گفت‌وگوي مطبوعاتي شركت كرد. وي با اشاره به اينكه يكي از استادان دانشگاه "قصر" و دبير ويژة امور امنيت ملي صدام و از دوستان بسيار نزديك "نوال" خواهر صدام است و شوهرش نيز مسئول امور امنيت "بارزان" برادر صدام و شريك بازرگاني و تجارتي خانواده صدام بوده است، از جمله دلايل مهم پناهندگي خود و خانواده‌اش را نگراني عميق صدام از او به عنوان دختر يك روحاني و نيز آگاهي‌اش از مسائل امنيتي پشت پرده در قصر، برشمرد كه به نظر وي به اعدام او و خانواده‌اش مي‌انجاميد. وي سپس با توجه به فساد و فسق و فجور حاكم در قصر صدام، گفت: «برادران صدام به نام‌هاي "بارزان"، "شمبادي" و "وطبان" در حال حاضر با تمام وحشتي كه صدام از آنها دارد و آنها از صدام، بسياري از امور خارجي و داخلي از جمله ورود مشروبات الكلي و ساير وسايل فساد در جامعه را بر عهده دارند و بارها مرا به عنوان شريك وادار ساختند كه چك و سفتة سفيد امضا كنم.» خالده دربارة چگونگي ارتباط بين امريكا و عراق توسط شاه‌حسين اردني، گفت: «شاه‌حسين يكي از حلقه‌هايي بود كه زنجير نوكري صدام به امريكا را وصل كرد. تقريباً از شش ماه قبل از حمله به جمهوري‌اسلامي ايران، كليه برنامه‌هاي تسليحاتي، هزينه‌ها، تبليغات و ساير امكانات جنگ آماده شده بود و ملك‌حسين - كسي كه در تلويزيون عراق گفت: "من اولين سرباز اين جنگ خواهم بود." - امروز بعد از صدام منفورترين فرد در ميان مردم عراق بهشمار مي‌رود. در حالي كه رابطه ميان اردن و عراق قبل از شروع جنگ تيره بود تا جايي كه صدام سه بار تصميم گرفت كه با ريختن سم در دوغ و ماست، شاه‌حسين را مسموم كند و از اين موضوع غير از من، بارزان و ارشد - برادران صدام - نيز اطلاع داشتند.»[۲۸] دبير ويژه امور امنيت ملي صدام دربارة شهادت "بنت‌الهدي" خواهر آيت‌الله سيدمحمدباقر صدر، گفت: «در خانه "نوال" خواهر صدام، بودم كه ارشد برادر صدام آمد و گفت كه فردا آن خانم شيعه را مي‌آورند. يكي از كساني كه بنت‌الهدي را به قصر آورد، "عزيز" نام دارد. اين شخص شهيد بنت‌الهدي را شديداً مضروب كرده بود به طوري كه خون از سر و صورتش جاري بود. در قصر، شهيد بنت‌الهدي را به اتاق "صباح ميرزا" منشي اول صدام، بردند. شخصي به نام "حسين" از شهيد بنت‌الهدي سؤال مي‌كرد و او را مضروب مي‌ساخت و زماني كه حسين كتك مي‌زد، بنت‌الهدي يك آيه شريفه خواند كه اين بود: "ما يفتح الله للناس من رحمه فلا ممسك لها" بعد صدام آمد و گفت: "شما از اين كارتان چه فايده‌اي مي‌بريد؟" شهيد بنت‌الهدي آيه ديگري از قرآن مجيد را تلاوت كرد كه صدام سخت عصباني شد و شهيد را زد و گفت اين را ببريد. و بعد به زندان بردند و شهيد كردند.»[۲۹]
منابع و مآخذ روزشمار 1364/03/27
- ↑ سند شماره 16924 / پ.ن. و 16925 / پ.ن. مركز مطالعات و تحقيقات جنگ، جلسه واگذاري تعدادي از گردان‌هاي سپاه به ارتش در عمليات والفجر8 ، (27/3/1364، قرارگاه خاتم، نوار 16604 و 16605).
- ↑ سند شماره 16878 / پ.ن. مركز مطالعات و تحقيقات جنگ: جلسه واگذاري تعدادي از گردان‌هاي سپاه به ارتش در عمليات والفجر8 (27/3/1364، قرارگاه خاتم، نوار 16606).
- ↑ همان.
- ↑ سند شماره 0628 / گ. مركز مطالعات و تحقيقات جنگ: گزارش عمليات قدس1 و 2، تيرماه 1364، (راوي: محسن رخصتطلب)، ص37.
- ↑ خبرگزاري جمهوري‌اسلامي، نشريه"گزارش‌هاي ويژه"، شماره 90 (28/3/1364)، ص 1.
- ↑ سند شماره 074500 مركز مطالعات و تحقيقات جنگ: روابط عمومي فرماندهي كل سپاه، 27/3/1364.
- ↑ سند شمارة 141889 مركز مطالعات و تحقيقات جنگ: اسناد سياسي، 4/4/1364، ص11.
- ↑ سند شمارة 238834 مركز مطالعات و تحقيقات جنگ: واحد سياسي دفتر تبليغات اسلامي حوزه علميه قم، نشريه "گزارش" شماره 4 (15/4/1364)، ص61.
- ↑ روزنامه اطلاعات، 28/3/1364، ص4.
- ↑ سند شماره 1094 مركز مطالعات و تحقيقات جنگ: دفتر ثبت جنگ، راوي قرارگاه خاتم (داود رنجبر)، 15/3/64 تا 29/3/64.
- ↑ اداره كل مطبوعات رسانه‌هاي خارجي وزارت ارشاد اسلامي، نشريه بررسي مطبوعات جهان"، شماره 866 (24/4/1364)، "لارپوبليكا" چاپ ايتاليا، 16 و 17 ژوئن (26 و 27 خرداد 1364)، به قلم "مجدي علم".
- ↑ همان.
- ↑ مأخذ 5، ص45، راديو صوت‌الجماهير.
- ↑ واحد مركزي خبر صدا و سيماي جمهوري اسلامي ايران، بولتن "راديوهاي بيگانه،" 28/3/1364، بي.بي.سي.، ص5.
- ↑ خبرگزاري جمهوري‌اسلامي، نشريه "گزارش‌هاي ويژه"، شماره 91 (29/3/1364) ، ص16، خبرگزاري فرانسه، ص28.
- ↑ همان.
- ↑ روزنامه اطلاعات، 27/3/1364، ص20.
- ↑ مأخذ 9، ص آخر، بيروت ـ آسوشيتدپرس.
- ↑ همان.
- ↑ مأخذ 5، راديو اسرائيل، 27/3/1364، ص29.
- ↑ مأخذ 9، ص آخر، بيروت ـ آسوشيتدپرس.
- ↑ مأخذ5، واشنگتن - خبرگزاري جمهوري‌اسلامي، 27/3/1364 ص14.
- ↑ مأخذ5، ص4.
- ↑ مأخذ 5، ص20، راديو بي.بي.سي.، 27/3/1364.
- ↑ مأخذ5، ص5.
- ↑ مأخذ 5، ص21.
- ↑ دفتر تبليغات اسلامي حوزه علميه قم، نشريه"گزارش شماره" 3 (31/3/1364)، صص 47 تا 49.
- ↑ مأخذ 9، ص2.
- ↑ مأخذ 9، ص 1.