1361.07.27

روزشمار جنگ سال 1361 1361.07.27
نام‌های دیگر	بیست و هفت مهر
تاریخ شمسی	1361.07.27
تاریخ میلادی	19 اکتبر 1982
تاریخ قمری	1 محرم 1403

1359.07.27

1360.07.27

1362.07.27

1363.07.27

1364.07.27

1365.07.27

1366.07.27

گزارش- 925

در جلسة مشترک فرماندهان سپاه و ارتش، جزئیات بیشتری از اجرای عملیات آینده (محرم) بررسی و تصمیمات لازم اتخاذ شد. این جلسه با حضور تعدادی از فرماندهان یگان‏های عمل‌کننده و مسئولان واحدهای پشتیبانی‌‌کنندة عملیات از جمله مهندسی ارتش، جهاد سازندگی، توپخانه، هوانیروز در ساعت 16:30 در پادگان "عین‏خوش" با هدف بررسی وضعیت آماده‏سازی عملیات محرم، تشکیل شد. همچنین در این جلسه اخباری مبنی‏بر بمباران هر روز منطقه، به‏ویژه محدودة پادگان عین‏خوش، حضور نیروهای عراقی در شرق دویرج، سرعت روزافزون دشمن در مین‏گذاری و ایجاد موانع و اعلام آماده‏باش دشمن ارائه شد که همه حاکی از افزایش حساسیت و هشیاری دشمن بود. فعالیت‏های شناسایی در محورهای عملیاتی یگان‏‏ها، نحوة گسترش نیروها و نقاط استقرار نیروهای کمین دشمن را تا حدودی روشن‏تر کرده بود. در این جلسه اولویت آتش توپخانه از نظر حجم آتش پشتیبانی به تیپ‌های امام‏ حسین و نجف اشرف با دو گردان توپخانه شامل 22 توپ 105 م.م و 2 کاتیوشا اختصاص داده شد. برای امور مهندسی نیز بر آماده بودن 80 لودر و بولدزر که 20 دستگاه را ارتش و 60 دستگاه را یگان‏های عملیاتی سپاه و جهاد تهیه کرده بودند، با مأموریت ایجاد خاک‏ریز و پشتیبانی از نیروها تأکید شد. همچنین مهندسی ارتش متعهد شد پل‏های هجومی را برای گذر از رودخانه، شامل 3 پل 23 متری برای عبور تانک و تعدادی پل برای عبور نفر به طول 10 تا 40 متر (در مجموع به وزن 10 تن) وارد منطقه کند. در پایان این جلسه نیز مقرر شد: 1ـ نیروهای سپاه و ارتش سریع‏تر ادغام شوند. 2ـ تیپ‏های عمل‌کننده طرح مانور عملیات را بررسی کنند. 3ـ طرح پدافندی منطقه برای استفاده از آن پس از اجرای موفقیت‏آمیز عملیات تهیه شود. 4ـ قرارگاه‏های ارتش و سپاه برای عملیات تیپ‏ها تشکیل شود. همچنین با ابلاغ شفاهی سرهنگ صیاد شیرازی فرمانده نیروی زمینی ارتش و حسن باقری مسئول عملیات قرارگاه خاتم مقرر شد، قرارگاه قائم (قرارگاه مشترک سپاه و ارتش) بر اساس اطلاعات ارائه‏شده از شناسایی‏ها، طرح نهایی مانور را تا 48 ساعت آینده تهیه و مأموریت یگان‏ها را ابلاغ کند.

گزارش- 926

هواپیماهای نیروی هوایی ارتش عراق، امروز به بندر امام خمینی، دهلران و ایلام حمله کردند و توپخانه‌های نیروی زمینی این کشور نیز شهر آبادان را زیر آتش گرفتند. صبح امروز شش تا هفت هواپیمای میگ عراقی مناطقی از بندر امام‏ خمینی را بمباران کردند. در این بمباران یک کشتی حامل گندم، یک نقطة مهم از مجتمع پتروشیمی ایران و ژاپن، بخش‏هایی از ساختمان پتروشیمی رازی، سازمان بنادر، ساختمان کمیته و سپاه بندر امام هدف اصابت قرار گرفت و آسیب‏هایی به آنها وارد شد. در این حملات، چهار نفر شهید و پنج نفر نیز زخمی شدند. همچنین هواپیماهای عراقی دو بار در ساعت‏های 10 و 12 شهر دهلران را با بمب‏های آتش‏زا هدف گرفتند که به تخریب و آتش‏سوزی در چند نقطه از شهر انجامید. در نوبت دوم این بمباران خساراتی به عشایر چادرنشین حومة شهر وارد و چند رأس دام نیز تلف شد. یک هواپیمای دشمن نیز در ساعت 9:30 به حریم هوایی شهر ایلام تجاوز کرد که با عکس‏العمل به‏موقع پدافند هوایی منطقه، بدون اقدامی از آنجا دور شد. شهر آبادان امروز هم هدف آتش توپخانة ارتش عراق قرار گرفت که بر اثر آن، هشت منزل مسکونی تخریب و دچار حریق شد و به چند اتومبیل نیز خسارت‌هایی وارد آمد. در این اقدام چهار نفر از اهالی شهر که در حال عزاداری برای امام حسین(ع) بودند، مجروح شدند.

گزارش- 927

عملیات ایذایی نیروهای ایران در منطقة میمک، اجرای آتش توپخانه و ادوات در مناطق عملیاتی مسلم‌بن عقیل و رمضان و نیز مناطق کوشک و شملچه، بخشی از اقدامات نیروهای مسلح ایران در جبهه‌های جنگ با عراق بود. ساعت 6 بامداد، اولین روز ماه محرّم، عملیات نفوذی نیروهای سپاه و ارتش با هدف انهدام نیروهای عراقی در منطقة میمک اجرا شد. در این عملیات، نیروهای خودی با تعرض به مواضع دشمن، خساراتی به آنها وارد کردند که عبارت‌اند از: الف) حدود 120 تن از نیروهای دشمن کشته و150 تن از آنان زخمی شدند. ب) دو انبار مهمات واحدهای ارتش عراق آتش گرفت که دود آن ساعت‏ها در منطقه مشخص بود. ج) بیش از 35 سنگر اجتماعی و انفرادی و دو سنگر کالیبر 75 با خدمة آن منهدم شدند. در منطقة عملیاتی مسلم‏‏بن‏ عقیل نیز به سه نقطة تدارکاتی نیروهای عراقی با اجرای آتش هماهنگ توپخانه و آتش نزدیک نیروهای خط، حمله شد که علاوه بر وارد آمدن خسارات و آتش گرفتن یک انبار مهمات، مانع جابه‏جایی و نقل و انتقالات نیروهای دشمن نیز شد. در مناطق عملیاتی جنوب از جمله کوشک، شلمچه و منطقة عملیاتی رمضان نیز تبادل آتش ادامه داشت که خساراتی را به دشمن وارد آورد.

گزارش- 928

یک درجه‏دار عراقی جمعی گروهان دوم گردان دوم از تیپ44 پیادة ارتش عراق، با عبور از رودخانة اروند و تسلیم خود به نیروهای لشکر92 زرهی، اطلاعاتی را دربارة کاربرد مواد و سلاح‏های شیمیایی در ارتش عراق ارائه کرد. وی گفت: اغلب فرماندهان عراقی می‏گویند، اگر ایرانیان به خاک ما وارد شوند، با به کار بردن سلاح‏های شیمیایی آنها را از بین خواهیم برد. فرماندهان دائم به پرسنل خود تأکید می‏کنند که همیشه ماسک ضدگاز را به همراه داشته باشند. در مجموع دیروز و امروز هفت تن از مردم عراق از مرزهای غربی گذشته و با معرفی خود به سپاه پاسداران، تقاضای پناهندگی کردند.

گزارش- 929

پس از عملیات چند روز گذشتة رزمندگان اسلام در اطراف سردشت و شهرک "ربط"، نیروهای تجزیه‌طلب مسلح با تلاش دوباره به نیروهای خودی مستقر در پاسگاه لیلانه واقع در شمال شرقی سردشت حمله کردند. در این اقدام بسیاری از نیروهای ضدانقلاب به هلاکت رسیدند. همچنین 12 نفر از نیروهای خودی شهید و 23 نفر دیگر مجروح شدند. در پیرانشهر نیز 60 نفر از عناصر مسلح گروه‏های غیرقانونی کارخانة قند پیرانشهر را محاصره کردند و عده‏ای از آنان ضمن تفتیش منازل برخی از کارکنان، اعضای خانوادة سرپرست حفاظت کارخانه را تهدید کردند که در صورت ادامة همکاری وی با عوامل دولتی، مجازات خواهد شد. در پایگاه "کچل منگان" در جنوب سقز نیز، یک عامل نفوذی، فرمانده این پایگاه را شهید و یک نفر دیگر را مجروح کرد. وی پس از این جنایت با سرقت یک آر.پی.جی 7 متواری شد. در درگیری دیگری که میان نیروهای خودی و عناصر ضدانقلاب در محور ترجان از توابع بوکان روی داد، 11 نفر از نیروهای خودی شهید و 12 نفر زخمی شدند. 13 نفر از نیروهای ژاندارمری نیز به اسارت عناصر ضد‌انقلاب درآمدند.

گزارش- 930

نیروهای ایران امروز در چند عملیات موفق در مناطق کردنشین شمال‏غرب کشور، ضربات مؤثری به گروه‌های ضدانقلاب وارد کردند. در محور سنندج ـ مریوان عملیاتی در دو مرحله با حضور سپاه، ارتش، هوانیروز و پیشمرگان مسلمان کرد و با هدایت قرارگاه حمزة سیدالشهدا(ع) در منطقة "ژاورود" اجرا شد. در مرحلة دوم عملیات که به نام "شهید ناصر کاظمی" انجام شد، نیروهای خودی موفق شدند چند روستای دیگر شامل "پشایر"، "سرسویه اولیا"، "سرسویه سفلی"، "اندراب"، "درویشان"، "پرزاب"، "خانقاه"، "تخته‏گلین سو" و روستای "توریور" که مرکزیت ضدانقلاب در منطقه بود و ارتفاعات "سلام صفا"، "مری خزیله"، "گردنه گلین"، "کوه کوچک گسنک" و بلندی‏های "بین حشمی ـ تولیور ـ شیان" را تصرف و پاک‏سازی کنند. در این عملیات بیش از 70 نفر از گروه‏های مسلح به کشته شدند. همچنین یک کالیبر 50 منهدم شد و 70 سلاح انفرادی، 6 خودرو، یک بولدزر و مهمّات بسیاری به غنیمت نیروهای خودی درآمد. سه نفر از نیروهای خودی نیز شهید و دو نفر مجروح شدند. در مرحلة اول این عملیات که به نام "شهید مهدی حسینی" انجام شده بود، روستاهای "کرسی"، "کانی مشکان"، "خشکه‌ د‏ول"، "عنبر بزان"، "دادنه"، "گیلانه"، "گندمان"، "زندان"، "ملک‏شان اولیا"، "ملک‏شان سفلی"، "کرجو"، "دربند" و ارتفاعات مهم "کوه سنگ کرسی" پاک‏سازی شدند. همچنین 83 تن از عناصر ضدانقلاب کشته و زخمی شدند و 13 نفر به اسارت درآمدند. در این مرحله از عملیات یک نفر از نیروهای سپاه نیز شهید و 3 نفر مجروح شدند. در گزارش قرارگاه حمزه دربارة حساسیت نظامی این منطقه آمده است: این منطقه پس از اردیبهشت 1359 مقر گروه کثیری از عناصر ضدانقلاب مسلح شد که هرازچندگاهی عملیات‏هایی را در سنندج و روستاهای اطراف انجام می‏دادند. همچنین در عملیات موفقیت‏آمیز دیگری، روستای "سرسول" در غرب بانه پاک‏سازی شد. در این عملیات سه نفر از عناصر ضدانقلاب کشته شدند و یکی از افراد مسلمان و متعهد روستا که از چندی قبل اسیر افراد ضدانقلاب بود، آزاد شد. در عملیات دیگری نیز در محور مهاباد ـ میاندوآب، ارتفاعات غلات و روستاهای "بحری" و "شکم‌دریده" که از مقرهای مهم گروه‏های مسلح بود، پاک‏سازی و تعدادی از افراد گروه‏های ضدانقلاب کشته و زخمی شدند. در این عملیات چند سلاح و دوربین نظامی و تعدادی اسناد درون‏گروهی به دست نیروهای خودی افتاد. همچنین سه نفر از نیروهای خودی شهید و هشت نفر مجروح شدند.

گزارش- 931

عناصر سازمان مجاهدین خلق امروز در شهرهای رشت و تهران سه عملیات تروریستی انجام دادند و بدون کسب موفقیت از محل حوادث گریختند. در خیابان "لاکانی" شهرستان رشت یک تیم ترور سازمان مجاهدین خلق به‏سوی دو تن از مردم عادی تیراندازی کرده و با اتومبیل از محل حادثه گریختند. آنها در مسیر فرار ساختمان انجمن اسلامی شهید چمران در نزدیکی محل حادثه را به رگبار بستند که به شکستن شیشه‏های این محل انجامید. افراد ترورشده که از ناحیة پا به‏شدت مجروح شدند، به بیمارستان انتقال یافته و تحت مراقبت‌های پزشکی قرار گرفتند. ساعت 11 صبح نیز سرنشینان یک اتومبیل ب.ام.و زیر پل سیدخندان تهران قصد ترور یکی از نیروهای سپاه پاسداران را داشتند که با هشیاری وی مهاجمان ناکام ماندند و از صحنة حادثه گریختند. همچنین در خیابان سرسبز نارمک یکی از عناصر سازمان مجاهدین خلق سوار بر موتور سیکلت هوندای قرمز رنگ، قصد ترور یک فرد متعهد و انقلابی را داشت که با واکنش به‏موقع وی، فرد مهاجم موفق نشد و از محل حادثه متواری شد.

گزارش- 932

نیروهای امنیتی ایران امروز تعداد زیادی از اعضای سازمان مجاهدین خاق و سایر گروهای تروریستی را در تهران و دیگر شهرستان‌ها دستگیر کردند. منابع مختلف این دستگیری‌ها را چنین بیان کردند: 1ـ در جریان تعقیب و مراقبت از یک خانة تیمی در خیابان نصرت، حد فاصل خیابان‏های کارگر و جمشیدآباد، در ساعت 20، نیروهای امنیتی به‏دلیل نداشتن حکم دادستانی، به خانة مذکور وارد نشدند؛ اما در ارتباط با این خانة تیمی شش نفر را در بیرون از آن بازداشت کردند. 2ـ نیروهای گشت سپاه با شناسایی، محاصره و تصرف یک خانة تیمی واقع در بلوار کشاورز، جنب پارک لاله دو نفر را دستگیر کرده و تحویل مقامات قضایی دادند. 3ـ نیروهای گشت یکی از اعضای سازمان مجاهدین خلق را در محل و ساعت قرار خود در خیابان آزادی، تقاطع خیابان‏های بهبودی و آذربایجان دستگیر کردند. 4ـ روابط عمومی کمیتة انقلاب اسلامی استان خراسان، از دستگیری 35 نفر از اعضای فعال گروه اشرف دهقان خبر داد. طبق گزارش روابط عمومی کمیتة انقلاب اسلامی، با همکاری صمیمانة اطلاعات 36 میلیونی و به‏دنبال کشف یک خانة تیمی در 24 مرداد 1361 و در یک درگیری مسلحانة چند ساعته در خیابان امام‏رضای(ع) مشهد، برادران کمیتة مرکزی انقلاب اسلامی مشهد تعدادی از عناصر وابسته به گروه اشرف دهقان را که قصد ترور نمایندة امام در استان خراسان (حجت‏الاسلام طبسی)، استاندار، چند تن از شخصیت‏ها و افراد حزب‏اللهی استان و مقامات کشوری ـ که برای زیارت امام‏رضا(ع) در مشهد به‏سرمی‌بردند ـ داشتند، قبل از نیل به اهدافشان، دستگیر کردند. این دستگیری گسترده در پی هماهنگی و همکاری با برادران کمیتة انقلاب اسلامی رجایی شهر کرج در عملیاتی به نام "شهید هاشمی‏نژاد" انجام شد. در اسناد به‏دست‏آمده از خانه‌های تیمی این گروه مشخص شد که آنها چندین عملیات انجام داده‌اند، که عبارت‏اند از: سرقت مسلحانه از منازل، مغازه‏ها و بانک‏ها، خلع سلاح مأموران شهربانی و چند مقر تاکتیکی واحد بسیج مستضعفان، توقیف و سرقت وسایل نقلیة شخصی مردم با عنوان پاسداران کمیته‏ و سپاه، ترور تعدادی از پاسداران انقلاب به فجیع‏ترین وضع در کردستان. در این عملیات بیش از 35 نفر از اعضا و هواداران فعال گروه اشرف دهقان دستگیر شدند و مدارک درون‏گروهی فراوانی از آنها کشف و ضبط شد. در میان دستگیرشدگان، افراد مهمی از کادرهای اصلی این گروه مشاهده می‌شوند. 5ـ در پی دستگیری یکی اعضای سازمان چریک‏های فدایی خلق (اقلیت) در خوزستان و اعترافات وی، مسئول این سازمان در اصفهان و 25 نفر دیگر از اعضای آن در این شهر و همچنین رابط سازمان در شهرهای اصفهان و شیراز دستگیر شدند. 6ـ با اعتراف برخی از عناصر عضو سازمان چریک‏های فدایی خلق (اقلیت) که چندی پیش دستگیر شده بودند، چارت تشکیلاتی این سازمان در کوهدشت لرستان لو رفت و در یک عملیات چهار نفر از کادرهای اصلی و پنج عضو سازمان در این شهر دستگیر شدند. 7ـ در عملیاتی در گنبد چهار نفر از اعضای سازمان چریک‏های فدایی خلق (اقلیت) به دام افتادند. 8ـ دو نفر از افراد فعال سازمان مجاهدین خلق در ارومیه که برای اقدامات نظامی به خوی رفته بودند، به دام افتادند. از محل استقرار آنان تعدادی اسلحه، فشنگ و مقداری قرص سیانور و مواد منفجره به دست آمد.

گزارش- 933

نماینده دائم ایران در سازمان ملل امروز در نامه ای به دبیرکل سازمان ملل دیدگاه‌های دولت جمهوری اسلامی ایران درباره بند 134 دستور جلسه سی و هفتم مجمع عمومی (پیامدهای طولانی شدن مناقشه نظامی ایران و عراق) اعلام کرد. سعید رجایی خراسانی سفیر و نمایندگی دائم جمهوری اسلامی ایران در سازمان ملل در این نامه، ضمن اشاره به تجاوز گسترده زمینی، دریایی و هوایی عراق به خاک ایران در سال 1359 و بی تفاوتی و سکوت سازمان ملل در قبال این تجاوز، از این نهاد بین‌المللی درخواست کرده است که در قبال جنگ ایران و عراق موضعی مناسب و عادلانه بگیرد. رجایی خراسانی در این نامه یادآور شده است که درخواست ایران صدور قطعنامه‌ای مناسب و عادلانه است که منعکس کنندۀ واقعیت‌های موجود در صحنۀ جنگ میان ایران و عراق باشد. وی در پایان این نامه الگوی قطعنامه مورد نظر ایران را به شرح زیر پیشنهاد کرده است: مجمع عمومی با ملاحظه قرار دادن موضوع "پیامدهای طولانی شدن مناقشه نظامی میان ایران و عراق". با تأکید مجدد بر نارواداشتن استفاده یا تهدید با زور در روابط بین‌المللی. با درخواست مجدد از دولت‌ها در ملزم بودن دولت‌های کنوانسیون ژنو در مورد محافظت از جان غیر نظامیان در زمان جنگ، مورخ 12 آگوست 1949. با تأکید مجدد نسبت به تعهد دولت‌ها در ملزم بودن به مفاد منشور و به ویژه مواد 33 و 37 جهت حل و فصل مناقشاتشان. با یادآوری حق کلیه دولت‌ها جهت دفاع از خویش به صورتی که در ماده 51 منشور شناخته شده است: 1ـ محکوم نمودن عراق به دلیل شروع تجاوزات نظامی در مناقشه خود با ایران قبل از اینکه به استفاده از کلیه ابزارهای صلح‌جویانه موجود در چارچوب منشور مبادرت نماید. 2ـ با تأسف از اشغال سرزمین ایران از سوی عراق و تلاش این کشور با اشغال غیر قانونی جهت به دست آوردن امتیازات سیاسی. 3ـ همچنین محکوم کردن عراق به خاطر متمرکز ساختن توان جنگی عمده‌اش به مدت تقریباً دوسال علیه غیرنظامیان ایران که منجر به جنایات دردناکی علیه بشریت گردیده که نقض کنوانسیون ژنو در مورد محافظت از غیر نظامیان در زمان جنگ (مورخ 12 آگوست 1949) به شمار می‌رود. 4ـ با تصریح بر حق مردم ایران در جبران خسارت جانی و مالی که بر اثر تجاوزات عراق متحمل شده‌اند و موظف بودن عراق در کمک به بازسازی کلیه تأسیسات غیر نظامی که به طور عمد در مناطق تحت اشغال غیرقانونی‌اش تخریب کرده است. 5ـ درخواست از ایران و عراق در پایان بخشیدن کلیه عملیات‌های نظامی جهت حل و فصل مناقشاتشان به روش‌های صلح‌جویانه بر اساس مفاد منشور. 6ـ استقبال از تلاش‌های دبیرکل جهت میانجی‌گری میان دو کشور و دعوت از وی جهت ادامه تلاش‌های میانجی‌گرانه‌اش.

گزارش- 934

حجت‏الاسلام هاشمی رفسنجانی رئیس مجلس شورای اسلامی در دیدار با یکی از مسئولان کمیتۀ بین‏المللی صلیب سرخ جهانی که برای بررسی وضعیت اسرای عراقی در ایران به‌سرمی‏برد، از عملکرد جانبدارانۀ مأموران این کمیته انتقاد کرد و خواستار برخورد عادلانۀ سازمان و فعالیت در چارچوب وظایفشان شد. رئیس مجلس شورای اسلامی و نمایندۀ امام در شورای عالی دفاع در دیدار با آقای اوکه مدیر اجرایی کمیتۀ بین‏المللی صلیب سرخ گفت: «مأموران شما در بازدیدهایشان به جای کار انسانی، کار سیاسی کرده‏اند و امیدوارم دیگر تکرار نشود. من از شما می‏خواهم از بیش از چهل‏ هزار اسیر عراقی ثبت‏نام کنید و اسامی آنان را برای رفع نگرانی خانواده‏هایشان اعلام کنید.» رئیس مجلس افزود: «رزمندگان ما به پیروی از دستورات اسلام، زخمی‏های عراق را به دوش می‏کشند و خون خود را به آنها هدیه می‏کنند و بعد از هر عملیات نیز بخشی از بیمارستان‏های ما به اسرای مجروح عراقی اختصاص می‏یابد. این نحو برخورد انسانی ما به‏خاطر خوشایند مجامع بین‏المللی نیست، بلکه وظیفۀ اسلامی ماست.» آقای هاشمی رفسنجانی همچنین با اشاره به نحوة نگهداری اسیران عراقی گفت: «ما علی‏رغم مشکلاتی که برای ادارة دو میلیون جنگ‏زده و یک و نیم میلیون آوارۀ افغانی و صد هزار آوارۀ عراقی داریم، درعین‌حال با اسرای عراقی از لحاظ تأمین غذا، لباس و محل نگه‌داری همچون سربازان خودمان رفتار می‏ کنیم و برخوردمان با اسرا به‌گونه ‏ای بوده که آنها با میل خودشان در خیابان‌ها به نفع جمهوری اسلامی و علیه رژیم عراق تظاهرات می‏کنند.» وی همچنین از مدیر اجرایی کمیتۀ بین‏ المللی صلیب سرخ خواست تا برای مشخص شدن وضعیت آقای تندگویان و همراهان وی و دیگر رزمندگان ایرانی که در عراق اسیر هستند و نامشان در فهرست اسیران نیست، اقدامات لازم را انجام دهد. حجت‏ الاسلام هاشمی رفسنجانی در پایان این دیدار با با ذکر جزئیات شکنجه شدن دانشجویان مسلمان ایرانی در زندان‌های آلمان غربی، از کمیتۀ بین‏ المللی صلیب سرخ خواست "تا زندان‌های این قبیل کشورهای به‌اصطلاح متمدن" را هم بازدید کند.

گزارش- 935

جمعی از دانشجویان مسلمان ایرانی که به جرم دفاع از انقلاب و درگیری با نیروهای مخالف جمهوری اسلامی چند ماه در زندان آلمان بودند و چندی پیش با تلاش مسئولان ایرانی آزاد شدند، امروز با آقای هاشمی رفسنجانی رئیس مجلس دیدار کردند. آقای هاشمی رفسنجانی با اشاره به مبارزات حق‌طلبانة دانشجویان مسلمان در خارج از کشور گفت: «فرزندان امت مسلمان ما هر جا که باشند امام و انقلابشان را از یاد نمی‌برند و برای دفاع از انقلاب هر شرایطی را تحمل می‌کنند. آنچه امروز به‌عنوان یک پدیدۀ بسیار مهم دنیا را متوجه خود کرده است و استکبار جهانی می‌خواهد این پدیده را از مستضعفین بگیرد، این است که برای اولین بار در سراسر دنیا دانشجویان مسلمان برای دفاع از حکومت کشورشان جان خود را به خطر می‌اندازند. اکنون در هر جا که نیروهای مسلمان واقعی هستند، این پدیدۀ جالب به¬صورت یک موج وجود دارد که این از افتخارات جمهوری اسلامی است.» رئیس مجلس شورای اسلامی سپس موضع بی‌رحمانة دولت‌های استکباری در مقابله با دانشجویان را سند حقانیت مبارزات انقلاب اسلامی دانست و روند به‌اصطلاح مبارزات گروهک‌های منافق و ضدانقلاب در خارج کشور را که تحت حمایت پلیس امریکا انجام می شود، مبتذل‌ترین جریان معرفی کرد و خطاب به دانشجویان افزود: «شما پنجه در پنجة کشوری مثل آلمان انداختید که اکنون در اشغال نظامی امریکاست. در خاک این کشور مستقیماً با نظام موجود آنجا که در مورد آزادی دروغ می‌گوید و تروریست‌ها را حمایت می‌کند، مبارزه کردید. این، از یک سو از افتخارات شما است و از سوی دیگر، از نقاط ضعف و غیرقابل توجیه دنیای استکباری است.» آقای هاشمی رفسنجانی در پایان سخنانش فتح و پیروزی نهایی را از آن ملت رشید ایران دانست و افزود: «آنچه که شما در کشورتان خواهید آموخت، به مراتب مؤثرتر از آموخته‌های آلمان و یا فرانسه و یا هر کشور دیگری است. البته شما با حرکتتان یک جریان اصیل را در دنیا نشان دادید و ملت از شما قدردانی می‌کند.»

گزارش- 936

دانشجویان ایرانی که به‌تازگی از آلمان غربی وارد کشور شده‌اند، کمک‌های دولت آلمان به گروه‌های ضدانقلاب را افشا کردند. پس از تلاش‌های فراوان مجلس و وزارت خارجۀ ایران که به آزادی تعدادی از دانشجویان مسلمان ایران از زندان‌های آلمان انجامید، عده‌ای از این افراد پس از مراجعت به ایران، در مصاحبه با روزنامۀ جمهوری اسلامی، دربارة دلیل سخت‌گیری پلیس آلمان علیه دانشجویان مسلمان ایرانی، استفادۀ دولت و پلیس آلمان از گروهای ضدانقلاب ایرانی مستقر در آلمان، نحوة حمایت پلیس از آنها، رفتار پلیس آلمان با دانشجویان مسلمان ایرانی، انواع کمک‌های دولت آلمان به ضدانقلاب، نحوة درگیری اصلی که به زندانی شدن تعداد فراوانی از دانشجویان مسلمان ایرانی انجامید، چگونگی بازجویی پلیس آلمان از افراد دستگیرشده و تلاش هایی که موجب آزادی این دانشجویان شد، توضیحاتی دادند. بخش‌های مهم این مصاحبه در ضمیمۀ این گزارش درج شده است.

گزارش- 937

ایلتر ترکمن وزیر خارجۀ ترکیه صبح امروز در رأس هیئتی از مقام‏های این کشور وارد ایران شد. وی در مورد هدف از این سفر گفت: من به دعوت دوستانۀ آقای ولایتی به تهران آمدم و هدف از این سفر گسترش روابط میان ایران و ترکیه است. وزیر خارجۀ ترکیه در گفت‌و‌گوی کوتاهی با خبرگزاری جمهوری اسلامی، ضمن ابراز خرسندی از سفر به ایران، گفت: در دو سال گذشته روابط ما در زمینه‏های مختلف به‏گونۀ رضایت‏بخشی در حال توسعه بوده، به‏ طوری‌که این مناسبات در حال حاضر بر مبنای مستحکمی استوار است. دکتر ولایتی نیز در پایان اولین جلسۀ مشترک هیئت دو کشور گفت: وزیر امور خارجۀ ترکیه به‏دنبال سفر قبلی هیئت ترکیه که به ریاست معاون نخست‏وزیر این کشور انجام شده بود، به ایران سفر کرده است. پس از سفر معاون نخست‌وزیر ترکیه، حجم مبادلات دو کشور به حدود دو میلیارد دلار رسید. در ضمن در این سفر، موافقت‏نامۀ حمل‌ونقل هوایی با اصلاح و تغییراتی، میان مسئولان هواپیمایی ایران و مقامات ترکیه امضا خواهد شد. این هیئت با آقای میرحسین موسوی نخست‏وزیر ایران نیز ملاقات کرد. در این دیدار، آقای موسوی با تأکید بر سیاست نه ‏شرقی و نه ‏غربی و لزوم مداخله نکردن قدرت‏های بزرگ در منطقه، بر گسترش روابط اقتصادی دو ملت ایران و ترکیه و استفادۀ کشورهای منطقه از امکانات تجاری یکدیگر برای خنثی کردن توطئه‌های ابرقدرت‏ها و پیوستگی بیشتر مسلمانان تأکید کرد.

گزارش- 938

دکتر منوچهر محمدی در دیدار با رئیس دیوان داوری ایران و امریکا در لاهه، ضمن معرفی آقای کاشانی به¬عنوان نمایندۀ رابط دولت ایران در این دیوان، دربارۀ عملکرد دیوان در گذشته و انتظارات ایران توضیحاتی داد. دکتر منوچهر محمدی معاون نخست‏وزیر و سرپرست دفتر خدمات حقوق بین‏الملل که اخیراً به لاهۀ هلند و کشور فرانسه سفر کرده بود، در مصاحبه‏ای با روزنامة کیهان ضمن اعلام این خبر افزود: در ملاقات با دبیرکل دیوان لاهه انتظارات دولت جمهوری اسلامی مطرح شد و لایحۀ تخلفات امریکا از بیانیۀ الجزایر، از طرف ما تقدیم دادگاه شد و از دادگاه خواسته شد که با فوریت به این لایحه رسیدگی کند. وی ادامه داد: به اطلاع رئیس دیوان رساندیم که طبق ضوابط و معیارهای جمهوری اسلامی معتقدیم، هرکس حقی دارد، باید حقش ادا شود و ما آماده هستیم اگر حقی بر عهدة ما می‌باشد برآورده کنیم، ولی متقابلاً‌ انتظار داریم، حقوق حقۀ ما پرداخت شده و به آن رسیدگی شود. دکتر محمدی افزود: در این ملاقات به مسئلۀ وجود جّو تبلیغاتی شدیدی که سازمان‏های صهیونیستی ـ امپریالیستی علیه جمهوری اسلامی به وجود آورد‌اند ـ که این امر احتمالاً ممکن است در برداشت داوران تأثیر سوء بگذارد ـ صحبت شد و از آنها دعوت به ‏عمل آمد که از ایران دیدن کنند که این موضوع به‏طور اصولی مورد موافقت قرار گرفت. وی همچنین دربارۀ سفر خود به پاریس گفت: در فرانسه نیز ضمن ملاقات با مشاورین حقوقی شعبۀ دفتر در پاریس، با وکلای فرانسوی دعاوی ایران نیز مذاکراتی انجام گرفت و در این ملاقات، خط‏ مشی و توقعات دولت جمهوری اسلامی ایران به وکلای فرانسوی تفهیم شد.

گزارش- 939

به‌دنبال برخی شایعات دربارۀ احتمال اقدام ایران به بستن تنگة هرمز در صورت قطع امکان صدور نفت ایران از خلیج‌ فارس، مسعود صالح سفیر سلطان‌نشین عمان در کویت دراین‌باره به موضع‌گیری پرداخت. وی گفت: تنگة هرمز شریان حیاتی همة کشورهای جهان است و بر همین اساس عمان خواستار پیوستگی اقلیمی خود با این جزیره بوده و همیشه می‌خواسته است، تنگة هرمز را جزو خاک ملی خود درآورد تا اینکه همیشه در خدمت انسانیت باشد. وی ادامه داد: با تمام تهدیدهایی که برای بسته شدن این تنگه می‌شود، عمان کوشش خواهد کرد تا از بسته شدن این تنگه جلوگیری شود. مسعود صالح افزود: عمان خواستار بیرون نمودن منطقه از حالت شبه جنگ شده و با توجه به اینکه عمان از اعضای شورای همکاری، کنفرانس اسلامی، جنبش غیرمتعهدها و سازمان ملل می‌باشد، توقع دارد که تنها در صحنه نباشد و بر همه است که از عمان دفاع کنند. وی در بخش دیگری از صحبت‌های خود گفت: ما شوروی را تنها خطر منطقه نمی‌دانیم، بلکه هر قدرتی که بر علیه ملل عرب در منطقه عمل کند، خطر می‌دانیم؛ چه اسرائیل باشد و چه غیراسرائیل. سفیر عمان در کویت دربارۀ امنیت عمان افزود: کشور من مرکزیت امنیت منطقه است و عمان در دفاع از هر کشور خلیجی (خلیج فارس) آمادگی خود را اعلام می‌کند. بر کشورهای منطقه است که احتیاجات دفاعی ما را در نظر گرفته و آنها را رفع کنند.

گزارش- 940

در پی بروز برخی اخبار غیر رسمی دربارة درخواست مشترک ایران و لیبی از مجمع عمومی سازمان ملل مبنی‌بر اخراج اسرائیل از این سازمان، امروز خبرگزاری فرانسه گزارش داد که کشورهای عربی با این خواسته موافقت نکرده‌اند و ایران و لیبی نیز به درخواست الجزایر، از این تصمیم منصرف شده‌اند. خبرگزاری فرانسه گزارش داد: به گفتة منابع نزدیک به هیئت‌های نمایندگی کشورهای عربی در سازمان ملل متحد، دولت‌های ایران و لیبی از تصمیم خود مبنی¬بر تقاضای اخراج اسرائیل از مجمع عمومی سازمان ملل منصرف شده و بدین ترتیب خطر ایجاد یک بحران وخیم در سازمان ملل منتفی شده است. بر اساس گزارش خبرگزاری فرانسه به نظر می‌رسد دولت الجزایر در این جریان نقش اساسی داشته و با مذاکرات مستقیم با رهبران ایران و لیبی، آنها را از تصمیم خود منصرف کرده است. به گزارش این منابع، گروه کشورهای عربی نیز به‌دلیل مخالفت قاطع امریکا و عواقب وخیم آن برای سازمان ملل متحد، به طرح مشترک ایران و لیبی رغبت چندانی نشان نداده‌اند. بر اساس این گزارش گفته می‌شود هیئت‌های نمایندگی ایران و لیبی روز دوشنبة آینده از ارائۀ پیشنهاد قاطع خود دربارة اخراج اسرائیل به مجمع عمومی خودداری و تنها به تسلیم متنی با امضای بسیاری از کشورهای عربی مبنی‌بر شرایط صریح عضویت رژیم اشغالگر قدس در مجمع عمومی به رئیس این اجلاس، اکتفا خواهند کرد.

گزارش- 941

خبرگزاری فرانسه از "ریودوژانیرو" از افتتاح "بانک عراق و برزیل" با سرمایۀ مشترک بانک عراقی "رافدین" و بانک برزیلی "بانکو دوبرازیل" با سرمایه‏ای حدود 8/12 میلیارد دلار خبر داد. رئیس برزیلی بانک مذکور هدف از تأسیس این مؤسسۀ جدید را گسترش روابط بازرگانی دو کشور و اعطای اعتبارات متقابل اعلام کرد.

گزارش- 942

یوگسلاوی و اتریش میزان سرمایه‌گذاری و همکاری‌های اقتصادی خود را با عراق افزایش می‌دهند. به گزارش خبرگزاری جمهوری اسلامی ایران، یوگسلاوی و اتریش به‌صورت مشترک، یک کارخانۀ نورد فلزات در عراق راه‌اندازی خواهند کرد. یوگسلاوی برای خدمات خود در تأسیس این کارخانه بالغ بر 22 میلیون شیلینگ دریافت خواهد کرد. همچنین کشور یوگسلاوی در یکی از کارخانه‌های عراق یک سیستم تولید کامپیوترهای کوچک راه‌اندازی خواهد کرد. ارزش این قراداد نیز یک میلیون دلار است. شرکت "انرکوپروچکی" که راه‌اندازی این سیستم را به عهده دارد، در حال حاضر مشغول اجرای پروژه‌های دیگری از قبیل پروژه‌های ساختمانی، سیستم آبیاری کشاورزی، احداث سد موصل و... عراق است. بر اساس این گزارش، یوگسلاوی اخیراً قرارداد ساخت 83 واگن و موتور لوکوموتیو را با عراق منعقد کرده است. این قرارداد برای توسعۀ شبکۀ ریلی این کشور بسته شده است. اولین محموله از واگن‌های باری در چند روز آینده به کویت ارسال خواهد شد تا از طریق این کشور وارد و تحویل عراق داده شود. گفته می‌شود این واگن‌ها برای پشتیبانی ارتش عراق در جبهه‌های جنوب به کار گرفته خواهند شد.

گزارش- 943

باوجود کمک‏های فراوان کشورهای خارجی، به خصوص کشورهای عربی به عراق، تأثیر هزینه ‏های جنگ بر اقتصاد داخلی عراق از دیدگاه طرف ‏های تجاری عراق پوشیده نیست. روزنامۀ کیهان در شمارۀ امروز خود به نقل از روزنامۀ انگلیسی گاردین دراین‌باره نوشت: مقامات عراق می‏ کوشند آثار جنگ را بر اقتصاد عراق به حداقل ممکن برسانند، ولی هزینۀ تهیۀ وسایل جدید به جای وسایل آسیب‏ دیده و نیز مخارج نگه‌داری یک نیروی در حال جنگ در ظاهر به حدود ماهی یک میلیارد دلار می‏رسد. با اینکه پادشاهی عربستان و سایر کشورهای عربی منطقۀ خلیج‏ فارس کوشیده‏اند با پرداخت کمک‏ هایی در حدود 30 میلیارد دلار به کمک عراق بشتابند، اما چنین استنباط می ‏شود که ذخایر ارزی عراق از آغاز جنگ تا کنون از 30‏ میلیارد به حدود 4 میلیارد دلار کاهش یافته است.

گزارش- 944

مجلۀ امریکایی "اخبار امریکا و گزارش جهان" در آخرین شمارۀ خود دربارۀ اتحاد و اتفاق‌نظر کشورهای عربی برای حمایت از عراق علیه ایران نوشت: کشورهای عربی که در خلال عملیات نظامی اسرائیل در لبنان برای کمک به سوریه و یا سازمان آزادی‏بخش فلسطین قدم پیش نگذاشتند، اکنون در جهت حمایت از عراق ‏علیه ایران ناگهان اظهار همبستگی می‏کنند. علاوه‌براین، در حال حاضر حدود 20 هزار نیرو از کشورهای مغرب، تونس، مصر و اردن در عراق مستقر هستند و سودان نیز برای اعزام نیروهای نظامی خود طرح‏ریزی می‏کند. این مجله افزود: عراق پس از دو سال جنگ نیاز به یک تزریق در بازو دارد، زیرا تلفات ارتش عراق زیاد و خسارت وارده به تانک‏ها و توپخانه‌های سنگینش فراوان بوده است. البته امکان دارد عربستان سعودی پول لازم را برای خرید توپ‏های جدید در اختیار عراق قرار دهد، ولی بسیج سربازان آموزش‌دیده برای نبرد چیز دیگری است. این مجله در پایان آورد: دعوت‏های عراق برای صلح، با گوش‌های ناشنوای تهران برخورد می‌کند. در اوایل ماه جاری آیت‌الله خمینی پیام شورای امنیت سازمان ملل را برای برقراری آتش‌بس رد کرده و هنوز عقب‌نشینی عراق از ایران، پرداخت خسارت و از بین رفتن رژیم صدام را خواستار می‌شود. در مذاکرات دشواری که میان وزیر خارجۀ امریکا جورج شولتز و وزیر خارجۀ شوروی آندره گرومیکو صورت گرفت، در مورد یک مشکل بزرگ که همانا ضرورت خاتمه دادن به جنگ عراق و ایران است توافق حاصل شده است، ولی هیچ‌یک از دو ابرقدرت امکان سخن گفتن با مرکز نفوذ در تهران را ندارند.

گزارش- 945

با گذشت حدود دو سال از حملۀ عراق به ایران و سرمایه‌گذاری‌های کشور‌های غربی و اروپایی در عراق و ارائۀ خدمات اطلاعاتی و نظامی به این کشور، روزنامۀ واشنگتن پست در مقالۀ امروز خود با عنوان "امریکا جنگ ایران و عراق را نادیده گرفته است"، به سیاست‌ها و عملکرد خاورمیانه‌ای مقامات امریکا انتقاد و به آنان توصیه ‌کرد سیاست‌های منطقه‌ای خود را متناسب با اهمیت موضوع طراحی کنند و در ترتیب مسائل خارجی خود برای ایران اهمیت بیشتری قائل شوند. این روزنامه، با نادیده گرفتن سیاست نه شرقی نه غربی ایران، می‌نویسد: ایالات متحده بیش از حد ضرورت خود را در لبنان سرگرم کرده است و این باعث غفلت این کشور از ایران و جدی شدن حضور روس‌ها در این کشور شده است. واشنگتن پست با آگاهی از محدودیت‌هایی که برای گروه‌های طرفدار شوروی در داخل کشور به وجود آمده، دربارۀ نقش روس‌ها در ایران، برخوردی تبلیغی کرده و به بزرگ‌نمایی حضور و نقش روسیه در ایران ‌پرداخته است. این روزنامه در قسمت دیگری از مقالۀ خود نوشت: «درحالی‌که دولت ریگان سرگرم لبنان می باشد یک مشکل بسیار مهم‌تر را در چند صد مایلی شرق لبنان یعنی جنگ ایران ـ عراق را کاملاً نادیده گرفته است. لبنان از اهمیت سوق‌الجیشی کمی برای امریکا برخوردار است، [اما] ایران برای منافع ما بسیار حیاتی است. ایران همیشه مانعی بر سر راه گسترش شوروی به‌سوی زمین‌های نفت‌خیز خلیج [فارس] ـ که دنیای غرب به آن وابسته است ـ بوده است. در عین حال حالت اضطراری جنگ، موقعیت ایران را به‌عنوان یک مانع بر سر راه شوروی به خطر انداخته است و در مواقع نیاز ایران برای تأمین نیازهای جنگی خود به سمت بلوک شرق رفته است. علاوه‌براین حیله‌گران در کرملین به سهم خود، کاملاً مایل هستند که به دو طرف کمک کرده و اسلحه در اختیار ایران و عراق قرار دهند. ادامۀ هرج‌و‌مرج در خاورمیانه همان‌قدر به اهداف شوروی کمک خواهد کرد که پیروزی یکی از طرفین می‌تواند بکند، هرقدر که جنگ ادامه یابد، احتمال اینکه هرج و مرج تمام منطقه را شعله‌ور سازد، بیشتر خواهد بود.» این روزنامه همچنین خاطر نشان کرد: «دو سال پیش وقتی که جنگ آغاز شد، 70 درصد لوازم عراق ساخت شوروی بود و سال پیش شوروی 900 تانک تی ـ 55 و 250 تانک تی ـ 72 از لهستان به عراق فرستاد. منابع اطلاعاتی می‌گویند که در حال حاضر هشت هزار مشاور روسی در عراق هستند. درعین‌حال گزارشات حاکی از پیوستن 50 تا 200 نفر مستشار نظامی از کرۀ شمالی به قوای ایران در جبهه‌هایش با عراق می‌باشد. روس‌ها از موکلین خود در سوریه و کرۀ شمالی خواسته‌اند که نفربر زرهی، لوازم دفاع هوایی، توپ‌های 130 میلی‌متری و سلاح‌های کوچک در اختیار ایران قرار دهند. همچنین شوروی نفوذ خود در تهران را افزایش داده و مشاورین نظامی و اطلاعاتی در اختیار ایران گذاشته و حزب کمونیست ایران [توده] را تقویت کرده است. زمانی که [امام] خمینی بالاخره از صحنه خارج شود، روس‌ها در نظر دارند که مقام‌های قدرت را در اختیار گیرند.» واشنگتن پست با ذکر دلیل، به کم‌توجهی مسئولان امریکایی به ایران و عواقب آن اشاره کرده و می‌افزاید: «[این در حالی است که] امریکا رسماً در این جنگ بی‌طرف است و دولت ریگان به‌دلیل باقی‌ماندۀ ناراحتی از موضوع گروگان‌های امریکایی عصبانی است و همانند دوستان اعراب میانه‌رو خود، مانند اردن و عربستان، نمی‌تواند عملاً به سمت ایران گرایش پیدا کند. دکتر "جورف چوربا" از "مرکز امنیت بین‌المللی" می‌گوید: گرچه اهمیت سوق‌الجیشی ایران ـ که بسیار بیشتر از عراق و لبنان است ـ نادیده گرفته نشده، ولی دولت ریگان با تمرکز در بیروت و حل مشکل فلسطینی‌ها، سیاست خاورمیانه‌ای خود را در جوّ غلطی تمرکز داده است. نتیجه، لبنان در مقایسه با خلیج ‌[فارس] که مرکز آتشفشان سیاست جهان است، ناچیز است. اگر ما سیاست دقیقی را اتخاذ نکنیم که حاکمیت شوروی را در خلیج ‌[فارس] خنثی کند، اروپا هرچه بیشتر بی‌طرف شده و امریکا نیز تا حد بالایی منزوی خواهد شد. کرملین نمی‌تواند سیاستی بدتر از این را برای امریکا تدارک ببیند.»

گزارش- 946

رادیو بی.بی.سی در تفسیر امروز خود با ناپایدار خواندن اوضاع کنونی بازار نفت، بهبود نیافتن اقتصاد کشورهای مصرف‌کنندة نفت، تولید بیش از سهمیة تعیین‌شدة برخی از اعضای اوپک و احتمال اقدام عربستان در کاهش قیمت نفت صادراتی را از عواملی می‌داند که موجب نابسامانی و به قول مفسر این رادیو فروریختن قیمت در جهان نفت خواهد شد. بخش‌هایی از این تفسیر چنین است: «شیخ خلیفه الصباح وزیر نفت کویت هشدار داده است که براثر عدم تبعیت برخی از اعضای سازمان اوپک از محدودة میزان تولید، بهای نفت احتمالاً تنزل فراوان خواهد کرد. بازار جهانی نفت کماکان و به‌نحوی غیرعادی دچار بحران است و هیچ نشانه‌ای نیز که حاکی از تغییری واقعی تا پایان سال باشد، به چشم نمی‌خورد. خوش‌بینی اولیة سیزده عضو سازمان اوپک دایر بر اینکه در آخرین ماه‌های سال جاری اوضاع بهبود خواهد یافت، نقش بر آب شد و علت اصلی آن را نیز می‌باید در فقدان هر نوع بهبود اوضاع اقتصادی واردکنندگان عمدۀ نفت یعنی کشورهای صنعتی دانست. امسال ذخیرة مرسوم نفت برای زمستان در کشورهای نیمکرة شمالی که طبعاً در ماه‌های اوت [مرداد ـ شهریور] و سپتامبر [شهریور ـ مهر] آغاز می‌شود، به وجه قابل توجهی کند است. بازار نفت نیز دچار رکود است. بدین دلیل که بعضی از اعضای اوپک به‌ویژه ایران، لیبی و نیجریه بر سر قرار خود دایر بر محدود نگه‌داشتن میزان حداکثر تولید، نمانده‌اند. سیاست سازمان اوپک این بود که میزان ورود نفت خام به بازار جهانی را محدود نگاه دارد تا از کاهش قیمت آن جلوگیری کند. مثلاً لیبی اگر بخواهد به مقررات اوپک پایبند باشد، باید روزانه بیش از 750 هزار بشکه نفت خام تولید نکند، در حالی‌که قرائن و شواهد حاکی از آن است که لیبی تقریباً دو برابر میزان فوق‌الذکر، نفت عرضه می‌کند. ایران نیز حداقل دو برابر میزان حداکثر تولید نفت موافقت‌شده، عرضه می‌کند. ... به نظر می‌رسد که عربستان سعودی مصمم به حفظ قیمت نفت خام سبک خود به میزان 34 دلار در هر بشکه است. عربستان این کار را به بهای کاهش قابل ملاحظۀ نفت خود حتی کمتر از مصوبۀ اوپک یعنی کمی بیش از هفت میلیون بشکه در روز انجام خواهد داد. به نظر می‌رسد که عربستان سعودی به‌عنوان آخرین اقدام، دو دلار از هر بشکه نفت صادراتی خود را کاهش خواهد داد. لازم به ذکر است که اگر این امر صورت پذیرد، قیمت‌های جهانی نفت فروخواهند ریخت و کشورهای تولیدکنندۀ نفت برای احتراز از کاهش درآمدهایشان مجبور به رقابت با یکدیگر خواهند شد. بعضی از کارشناسان نفت در لندن منتظر بهبود در اوضاع بازار نفت طی سال آینده‌اند. ازدیاد تقاضای نفت به میزان سه درصد، احتمالاً ناشی از بهبود اقتصادی در کشورهای عمدۀ صنعتی است. دلیل دیگر آن، جایگزینی نفت ارزان در قبال سوخت‌های نسبتاً گران در برخی از کشورهای صنعتی است. وجه دیگر این دلیل، بالا رفتن مصرف مواد نفتی در کشورهای جهان سوم و استفاده وسیع‌تر از نفت در خود کشورهای عضو اوپک نیز هست. با اعتماد به عرضۀ نفت از سوی کشورهای اوپک، احتمال می‌رود بازار نفت تا سال 1985 [1363ـ1364] رونق یابد.»

گزارش- 947

دولت ریگان بار دیگر سیاست ضدفلسطینی خود را آشکار کرد. به‌دنبال اعلام مقامات واشنگتن مبنی‌بر ملاقات نکردن ریگان با هیئت هفت ‌نفرۀ منتخب کنفرانس فاس در صورت حضور نمایندۀ سازمان آزادی‌بخش فلسطین در این هیئت، حامد بوستا وزیر امور خارجۀ مراکش، در رباط اعلام کرد که سازمان آزادی‌بخش فلسطین اصراری بر حضور در کمیتة هفت‌ نفره و سفر به واشنگتن ندارد. جمعة گذشته پس از پایان نشست کمیتة هفت نفره که به ریاست حسن دوم شاه مراکش تشکیل شد، وزیر امور خارجۀ مراکش اعلام کرد که کمیتة هفت‌ نفره با حضور همۀ اعضای خود، 22 اکتبر (30مهر) برای ملاقات و گفت‌وگو با ریگان به امریکا خواهد رفت.

ضمیمۀ گزارش 933 متن کامل نامه سعید رجایی خراسانی نماینده دائم ایران در سازمان ملل که به عنوان سند شماره A/37/555 مجمع عمومی منتشر شد، به این شرح است: «پیامدهای طولانی شدن مناقشه نظامی ایران و عراق نامه مورخ 19 اکتبر 1982 نمایندگی دائم ایران در سازمان ملل خطاب به دبیرکل احتراماً به پیوست یادداشت حاوی دیدگاه‌های دولت جمهوری اسلامی ایران درباره بند 134 دستور جلسه سی‌وهفتم مجمع عمومی به پیوست ارسال می‌گردد. سعید رجایی خراسانی ـ سفیر و نمایندگی دائمی جهموری اسلامی ایران در سازمان ملل پیوست یادداشت در 22 سپتامبر 1980، مردم ایران سری حملات هوایی عراق به اهدافی در عمق خاک ایران را شاهد بودند. این حملات تجاوزگرانه با هجوم نظامی وسیع همراه بوده و نیروهای عراقی از مرزهای بین‌المللی ایران عبور کردند و در خاک ایران در استان‌های باختران، ایلام و خوزستان وارد شدند. با توجه به اختلافات و مناقشات موجود میان دو کشور، تشدید یک‌جانبه و مؤثر آن از سوی عراق صورت گرفت که مردم ایران و انقلاب اسلامی را کاملاً متعجب ساخت. مردم ایران ناگهان خود را درگیر جنگ تحمیلی تمام عیار دیدند و آن در حالی بود که در پی پیروزی شکوهمند انقلاب، ایران قصد داشت بر نقش نظامی که در منطقه خلیج فارس داشت، تجدید نظر کند و امیدوار بود که به ماجراجویی‌های نظامی در منطقه خاتمه دهد. همچنین پیشرفت‌هایی جهت کاهش نیروهای نظامی و قراردادهای بزرگ جهت خرید مقادیر زیادی تسلیحات صورت گرفت و خرید برخی از تسلیحات بسیار پیچیده را لغو کرد. اگرچه گزارش‌ها از ماه‌ها قبل از اینکه هجوم عراق به طور واقعی تحقق پذیرد، حاکی از آن بود که عراق نیروهایش را در امتداد مرزهای ایران تجمع داده، اما هنوز مردم ایران نمی‌توانستند باور کنند که رژیم عراق که با تبلیغاتش وانمود می‌کرد پایگاه ضد امپریالیستی در خاورمیانه است به مردمی در منطقه حمله کند که سرسختانه جهت آزادی خویش از سیطرۀ امپریالیسم نبرد کرده بودند. علاوه بر هجوم نظامی به خاک ایران، در 17 سپتامبر 1980، عراق یک طرفه قرارداد 1975 الجزایر دربارۀ مرزهای کشور و حُسن هم‌جواری با ایران را لغو کرد و بر منطقه اروندرود (شط‌العرب) و نقاط دیگر ادعای ارضی نمود. این اقدام یک‌جانبه مغایر با روح و مفاد قراردادی بود که وزیر خارجه فعلی عراق امضا کرده بود. ماده 5 قرارداد تصریح دارد: «چارچوب مصونیت مرزها و احترام کامل به تمامیت ارضی کشورها، طرفین عالی‌رتبه قرارداد تصریح می‌نمایند که خطوط مرزی آنها هم در زمین و هم رودها غیرقابل نقض، دائمی و نهایی است.» (ترجمه غیررسمی) عراق تلاش داشت هجوم خود به خاک ایران را با ادعای اینکه حقوقی که در قرارداد 1975 به عراق داده شده و ایران در رعایت آن طفره می‌رود، به دست آورد. این نقض قرارداد فوق است، زیرا در ماده 6 آن به روشنی ذکر شده که در مورد عدم توافق دربارۀ تفسیر یا کاربرد قرار داد، آن موارد عدم توافق، می‌بایست نخست در مذاکرات مستقیم دوجانبه میان طرفین حل و فصل شود و اگر با عدم موفقیت مواجه شد از طریق مساعی جمیله کشور دولت ثالث و نهایتاً با حکمیت، حل و فصل گردد. متوسل شدن یک‌جانبه و از پیش طراحی شدۀ عراق در استفاده از زور جهت حل و فصل مناقشه‌اش با ایران نیز نقض منشور سازمان ملل به ویژه پاراگراف 1 ماده 33 و پاراگراف 1 ماده 37 می‌باشد. در پاراگراف 1 ماده 33 ذکر شده: «طرفین هر مناقشه‌ای ـ که تداوم آن احتمالاً حفظ صلح و امنیت بین‌المللی را مخاطره می‌اندازد ـ باید قبل از هر چیز در جست‌وجوی حل و فصل از طریق مذاکره، تحقیق، میانجی‌گری، دلجویی، داوری، حل و فصل قضایی، متوسل شدن به مؤسسات یا ترتیبات منطقه‌ای و سایر ابزارهای صلح‌جویانه به انتخاب خودشان باشند.» در پارگراف 1 ماده 37 آمده است: «طرفین هر مناقشه و بر اساس ماهیت آن طبق ماده 33، اگر در حل و فصل آن با ابزارهای مشخص شده آن ماده ناتوانند، باید موضوع را به شورای امنیت ارجاع دهند.» برای مردم ایران روشن است که عراق ابزارهای صلح‌جویانه موجود را جهت حل و فصل اختلافاتش با ایران دارا بود، اما به استفاده از زور متوسل شد که نه تنها به حقوق مورد ادعایش برسد بلکه از مزیتی که در دورۀ انتقالی پس از انقلاب ایران به وجود آمده، حداکثر بهره‌برداری را بنماید. در چنین شرایطی به فتوحات ارضی دست یافته و نیروهای انقلاب جوان ایران را وارد جنگ می‌سازد و نهایتاً با تضعیف انقلاب آن را به نقطه پایان می‌رساند. همان‌طور‌که اقدامات عراق تهدید جدی برای استقلال و تمامیت ارضی ایران به شمار می‌رود، برای صلح و امنیت کل منطقه خلیج فارس نیز خطرناک است. مردم ایران از جامعه بین‌المللی انتظار دارند که جهت بازگشت عدالت مشارکت نموده و به تهدیدات علیه صلح و امنیت منطقه پایان دهند. شورای امنیت در 28 سپتامبر قطعنامه 479 (1980) را تصویب کرد و کاملاً مردم ایران را مأیوس ساخت. مردم از شورای امنیت انتظار داشتند که به تعهدات و مسئولیت‌های بزرگ خویش تحت منشور وافادار باشد و این چنین عمل نکند. یک کشور عضو سازمان ملل قبل از اینکه به طور یک جانبه به تجاوزات نظامی و اشغال سرزمین جهت حل و فصل مناقشه متوسل شود، باید به تعهداتش تحت منشور طبق ماده 33 و 37 ملزم باشد. اما کشور (عراق) واقعاً تصمیم یک‌جانبه‌ای اتخاذ کرد و وظیفه شورا است که آن دولت را به خاطر عدم التزام به منشور محکوم نماید و خواستار آن گردد که به شرایط قبل از شروع تجاوز بازگشته و مناقشه را بر اساس ماده 33 و 37 منشور حل و فصل نماید. قطعنامه 479 (1980) نه تنها توقعات مردم فداکار ایران را برآورده نساخت، بلکه به آنها نشان داد که شورای امنیت نسبت به حقوق قانونی‌شان طفره رفته و از سوی شورا تلاش شده که وضعیت در جبهه‌های جنگ نادیده گرفته شده و به پیامدهای تجاوزات نظامی عراق اعتبار بخشد و ایران را وادار به آتش‌بس نموده که یک جانبه و به نفع عراق می‌باشد. در چنین شرایطی مردم ایران راهی ندارند جز اینکه قطعنامه 479 (1980) شورای امنیت را رد نمایند، زیرا این قطعنامه متجاوز را کاملاً خرسند می‌سازد و حقوق قربانیان را تأمین نمی‌نماید. مردم ایران هرگونه اقدامی که به ایران تحمیل شده و امتیازی داده شود را رد می‌نمایند، زیرا تنها به این معناست که به حکومت متجاوز عراق به خاطر تجاوزاتش علیه ایران پاداش داده شده است و بنابراین طولانی شدن تجاوزات و تکرار آن در آینده را باعث می‌گردد. در حدود 22 ماه است که عراق مناطق وسیعی از ایران را اشغال کرده و رهبری عراق احساس می‌کند که هرگونه عکس‌العملی در برابر تجاوزاتش را خنثی کرده است. از طرف دیگر مردم ایران شاهد سکوت مرگباری از سوی جامعه بین‌المللی می باشند و این در حالی است که عراق به جنگ ویرانگر خود علیه مردم غیرنظامی ایران در باختران، ایلام و خوزستان و تأسیسات غیرنظامی در این استان‌ها ادامه می‌دهد. در طی این 22 ماه مردم ایران توانسته‌اند با لطف خداوند نیروهای متجاوز عراق را به عقب رانده و اغلب سرزمین‌های اشغالی ایران را با فداکاری وصف‌ناپذیری آزاد سازند. با آزادسازی خرمشهر، عراق که به خیال خود فکر می‌کرد موقعیت مستحکمی را در اختیار دارد، آن را از دست داد و در حقیقت به مفهوم آن بود که نهایتاً از بقیه سرزمین‌هایی که هنوز در اختیار دارد نیز بیرون رانده خواهد شد. مردم ایران در این مقطع زمانی از جامعه بین‌المللی انتظار دارند که باور کنند ایران نهایتاً موفق شده است که یکی از بزرگ‌ترین موانع برای صلح را از پیش‌رو برداشته و آنها باید توجه خود را به این مهم معطوف سازند. تجدید فعالیت شورای امنیت با توجه به جنگ تجاوزگرانه عراق تنها به ابراز نگرانی برای عراق بسنده شده است. قطعنامه 514 (1982) شورای امنیت، تجاوزات و اشغال نظامی از سوی عراق را که بیش از 22 ماه طول کشیده، نادیده گرفته است. همچنین در محکوم کردن متجاوز به خاطر عدم رعایت مفاد 33 و 37 منشور کوتاهی کرده و در این قطعنامه هرگونه اشاره‌ای به عراق در مورد تخریب و انهدام آمرانه شهرها، روستاها، جاده‌ها، مزارع و از بین بردن کلیۀ نشانه‌های حیات در مناطق تحت اشغال خود و در بُرد توپخانه‌اش، خودداری شده است. همچنین رفتار ددمنشانه عراق در سرزمین‌های اشغال شده و جنایات وحشیانه‌اش علیه بشریت را نادیده گرفته است، از همین‌رو حق انکارناپذیر مردم ایران است که به دنبال عدالت و جبران خسارت باشند. اما در قطعنامه 514 (1982) از هرگونه تلاش جهت ایجاد سپر امن که در ورای آن دولت جنایتکار عراق بتواند پنهان شود، خودداری نشده است. بنابراین روشن است که مردم ایران قطعنامه 514 (1982) را نیز رد می‌کنند. قطعنامه 522 (1982) شورای امنیت نیز به همان دلایل رد شده است. دولت جمهوری اسلامی ایران مکرراً تمایل خود را به استقرار صلح عالانه و پایدار در منطقه خلیج فارس ابراز داشته است. این بدین معنا نیست که هر چیزی تحت عنوان صلح مطرح شود را خواهد پذیرفت. صلح پایدار با صلحی که تنها دولت ماجراجوی عراق جهت تجدید سازمان و آرایش جدید خود برای مراحل آتی مطرح می‌کند، متفاوت است. قرارداد 1975 که ایرانی ها فکر می‌کردند بر اساس آن مناقشاتشان با عراق پایان یافته است، از سوی همان رهبری که آن را امضا کرده و هنوز در عراق حاکم است، ملغی گردید و این کشور نیروهایش را سازمان‌دهی کرده و منتظر فرصت مناسب جهت شروع جنگ تجاوزگرانه علیه ایران شد. مردم انقلابی ایران به طور شایسته‌ای فداکاری کردند تا نیروهای عراقی متجاوز را از اغلب سرزمین‌هایی که آنها تحت اشغال داشتند، بیرون راندند. آنها حق دارند و انتظار دارند که ضمانت‌های غیرقابل انکاری دریافت کنند تا با تجاوزات دیگری از سوی عراق در آینده مواجه نشوند. جامعه بین‌المللی با نادیده گرفتن حقوق و خواسته‌های مردم ایران تنها بیگانگی خود را از واقعیت‌های موجود در منطقه خلیج فارس نشان داده است. در وهلۀ نخست، ضرورت دارد جامعه بین‌المللی جهت کمک به اعادۀ صلح در منطقه تلاش نماید و اعتباری که در میان مردم ایران از دست داده، به دست آورد و این مهم وقتی قابل دست‌یابی است که جامعه بین‌المللی مباحثات درباره واقعیت‌های مناقشه عراق و ایران را آغاز کند. عراق تا کنون عملاً نشان داده که علاقه‌مند به صلح پایدار نیست. این کشور به طور سیستماتیک به دنبال چنین سیاستی است و با منحرف کردن جامعه بین‌المللی تلاش دارد این سیاست را با تبلیغات انحرافی حفظ کند. چنین سیاستی تنها در متقاعد کردن مردم ایران مبنی بر نبودن صداقت در رهبری عراق جهت دست‌یابی به صلح عادلانه و پایدار، سودمند بوده است. قطعنامه‌ای مناسب و عادلانه است که منعکس‌کننده واقعیت‌های موجود در صحنه میان ایران و عراق باشد. الگوی قطعنامه که جمهوری اسلامی ایران پیشنهاد کرده به شرح ذیل است: مجمع عمومی با ملاحظه قرار دادن موضوع "پیامدهای طولانی شدن مناقشه نظامی میان ایران و عراق" با تأکید مجدد بر ناروا داشتن استفاده یا تهدید با زور در روابط بین‌المللی. با درخواست مجدد از دولت‌ها در ملزم بودن دولت¬های کنوانسیون ژنو در مورد محافظت از جان غیرنظامیان در زمان جنگ، مورخ 12 آگوست 1949. با تأکید مجدد نسبت به تعهد دولت‌ها در ملزم بودن به مفاد منشور و به ویژه مواد 33 و 37 جهت حل و فصل مناقشاتشان. با یادآوری حق کلیه دولت‌ها جهت دفاع از خویش به صورتی که در ماده 51 منشور شناخته شده است: 1ـ محکوم نمودن عراق به دلیل شروع تجاوزات نظامی در مناقشه خود با ایران قبل از اینکه به استفاده از کلیه ابزارهای صلح‌جویانۀ موجود در چارچوب منشور مبادرت نماید. 2ـ با تأسف از اشغال سرزمین ایران از سوی عراق و تلاش این کشور با اشغال غیرقانونی جهت به دست آوردن امتیازات سیاسی. 3ـ همچنین محکوم کردن عراق به خاطر متمرکز ساختن توان جنگی عمده‌اش به مدت تقریباً دوسال علیه ایران که منجر به جنایات دردناکی علیه بشریت گردیده که نقض کنوانسیون ژنو در مورد محافظت از غیرنظامیان در زمان (مورخ 12 آگوست 1949) به شمار می‌رود. 4ـ با تصریح بر حق مردم ایران در جبران خسارت جانی و مالی که بر اثر تجاوزات عراق متحمل شده‌اند و موظف بودن عراق در کمک به بازسازی کلیۀ تاسیسات غیرنظامی که به طور عمد در مناطق تحت اشغال غیرقانونی‌اش تخریب کرده است. 5ـ درخواست از ایران و عراق در پایان بخشیدن کلیه عملیات‌های نظامی جهت حل و فصل مناقشاتشان به روش‌های صلح جویانه بر اساس مفاد منشور. 6ـ استقبال از تلاش‌های دبیرکل جهت میانجی‌گری میان دو کشور و دعوت از وی جهت ادامه تلاش‌های میانجی‌گرانه‌اش.»

ضمیمه گزارش 936 متن مصاحبۀ دانشجویان اخراجی از آلمان با روزنامۀ جمهوری اسلامی چنین است: «ابتدا یکی از برادران درصدد ریشه‌یابی این‌گونه عملکردها برآمد و اظهار داشت: استکبار جهانی و به‌خصوص طیف نیروهای در خط امریکا به‌خاطر ضربات پی‌درپی و مهلکی که با پیروزی انقلاب اسلامی و تثبیت آن دریافت کرده بودند، در عمل و به‌تدریج متوجه شدند که شکست دادن این انقلاب غیرممکن است و درنتیجه، درصدد برآمدند که در وهلة اول مانع آن شوند و سپس از گسترش آن جلوگیری کنند. آنها از هر روش، حیله و سلاحی برای دست یافتن به این اهداف بهره‌گیری می‌کنند تا از گسترش پیام این انقلاب پیروز جلوگیری شود. ... در آلمان حدود سه میلیون ترک وجود دارد که تقریباً تمامی آنان مسلمان‌اند و اکثراً از طبقات مستضعف برخاسته‌اند. در یک لحظه تصور کنید که اگر این سه میلیون نفر متوجه موقعیت سیاسی ـ اجتماعی خود در آلمان بشوند، چه پیش خواهد آمد؟ خوشبختانه انقلاب اسلامی باعث شد که مسلمانان جهان و به‌خصوص مسلمانان ترک زبان مقیم آلمان، بسیاری از حقایق را به‌صورت عینی درک کنند، یعنی کافیست که این سه میلیون نفر که عمدتاً کارگران صنایع و کارخانجات آلمان هستند یک هفته دست از کار بکشند. در این صورت صنایع و اقتصاد آلمان با ضربة عظیمی مواجه و فلج خواهد شد. وجود مسلمانان ترک باعث شده که هریک از برادران ایرانی برای خود رسالتی را قائل باشند. به علاوه پس از شکست‌های پی‌درپی ضدانقلاب داخلی، ناامید شدن و فرار آنها از ایران موجب شده که آنها در خارج از کشور درصدد تشکیل نیروهای ازهم‌پاشیدة خود باشند و طبعاً این مسئله فعالیت هرچه بیشتر نیروهای مؤمن به انقلاب را ایجاب می‌کرد. ایجاد میزهای کتاب در شهرهای دانشگاهی و نشر اخبار مربوط به انقلاب اسلامی از طریق گزارش، پوستر، عکس و همچنین ارتباط با مساجد موجود در آلمان، از جمله تلاش‌هایی است که برادران ما برای نشر حقایق انقلاب اسلامی به کار می‌بردند. کارهای تبلیغاتی مؤثر دیگر از جمله راهپیمایی به مناسبت‌های مختلف و برپایی نماز جمعه و جماعت نیز تأثیر به‌سزایی در ترسیم چهرة واقعی انقلاب اسلامی نزد مسلمانان ترک و افکار عمومی آلمان داشت. اما افراد فراری و ضدانقلاب با رهنمودهای دولت آلمان، با ایجاد مزاحمت‌هایی که از جملۀ آنها درگیری در دانشگاه‌ها بود، با بسیج هواداران تمامی گروه‌های ضدانقلاب و با انگیزۀ برهم‌زدن میز کتاب و تشکل تبلیغاتی دانشجویان مؤمن به انقلاب صورت می‌گرفت، در تلاش برآمدند تا نیروهای طرفدار انقلاب اسلامی را تضعیف کنند. ولی آنها هرچه قدر تلاش می‌کردند، کمتر نتیجه می‌گرفتند و قادر نبودند که مانع فعالیت‌های جناح خط امام شوند. اینها در حملات حساب شدة خودشان هم ناموفق بودند، به طوری‌که در یکی از درگیری‌ها که حدود 300 نفر از طرفداران و وابستگان تمامی گروهک‌ها را از همه جا بسیج کرده بودند و برادران ما 20 نفر بودند، این 300 نفر قادر نبودند مقابل این 20 نفر بایستند. به طوری که 3 روز بعد یکی از استادان دانشگاه می‌گفت، من ناظر برخورد شما بودم و تعجب می‌کردم که چطور شما 20 نفر در برابر 300 نفر ایستاده‌اید. در حالی که باران سنگ و چوب بر سر شما می‌بارید. چوب‌هایی که بر سرشان چاقو نصب کرده بودند. او می‌گفت من هنوز هم نتوانسته‌ام بفهمم که شما چطور قادر به این کار بودید. اما واقعاً برادران ما با شعار الله اکبر، و مرگ بر امریکا در دل آنها رعب ایجاد کرده بودند. یعنی خدا در دل آنها رعب ایجاد کرده بود و در آخر هم طرفداران گروهک‌ها به پلیس آلمان متوسل شدند و مانع فعالیت تبلیغی برادران شدند و ایجاد میز کتاب هم از طرف مقامات دانشگاهی ممنوع شد. به‌دنبال این مسئله، جناح ضدانقلاب درصدد برآمد تا مانع به کلاس رفتن برادران شوند و در راه امتحان دادن آنها ایجاد مشکل کردند. در کلاس‌ها با جوسازی تلاش می‌کردند که استاد و دانشجویان دیگر را علیه ما تحریک کنند. آنها برای اخراج برادران از خوابگاه‌ها جوسازی می‌کردند. یک شب 60 نفر از طرفداران گروهک‌ها، به‌خصوص منافقین و پیکاری‌ها، دو تن از برادران خوابگاه‌ها را به جنگل بردند تا به‌اصطلاح خودشان محاکمة خلقی بکنند. منافقین پس از یکسری سؤالات از این دو برادر خواستند که به انقلاب و امام توهین کنند! ولی اینها گفته بودند که اگر خونمان را هم بریزید، توهین نخواهیم کرد. آنها گفته بودند که اینها را به درخت آویزان کنیم یا اینکه با بدن برهنه، آنها را روی برف‌ها بکشیم و یا... بعد هم که برادران ما به پلیس شکایت کرده بودند، پلیس با وقاحت گفته بود به ما مربوط نمی‌شود، چون شما عامل اخلال هستید و طرفدار آیت‌الله خمینی و ما نمی‌توانیم کاری بکنیم. ... یک مقداری از جوسازی‌ها حتی با همکاری پلیس آلمان و مقامات این کشور بود. مثلاً هر روز افراد این گروهک‌ها به پلیس مراجعه می‌کردند و یکی از برادران را با دروغ متهم جلوه می‌دادند که فلانی مرا کتک زده است. همین امر باعث می‌شد که مقامات آلمان در صدور تمدید اقامت اشکال‌تراشی کنند و بهانة خوبی در دست داشته باشند. ... یکی از برادران اظهار داشت: پس از فتح خرمشهر وضع کاملاً بدتر شد. به این ترتیب که سوسیالیست‌ها و هم‌پیمانان آنها به حمایت از ضدانقلاب پرداختند و این مسئله را نمی‌توان تفسیر کرد، جز اینکه بگوییم اینها مطمئن شده‌اند که به خواست خدا با پیروزی ایران در جنگ، منافع غرب و طبعاً آلمان در منطقه بیشتر به خطر خواهد افتاد. به این ترتیب برای افراد ضدانقلاب مقرری تعیین کردند و از اجاره‌خانه معاف شدند و الآن هم این مقرری‌ها ادامه دارد. حتی کلیساها به اینها مرتباً ماهی 600 تا 700 مارک می‌دهند تا اینکه اینها را سرپا نگه دارند و ناامید نشوند و به¬خاطر پول هم که شده از ضدانقلاب باز هم طرفداری کنند و کلیساها یکی از شرایط کمک دادن به دانشجویان را تأیید یکی از گروهک‌های ضدانقلاب قرار داده‌اند. ... بعضی از دانشجویان مسلمان به‌خاطر اینکه فعالیت‌های اسلامی داشتند و فعالیت زیاد آنها فرصت زیادی برای درس خواندن برای آنها باقی نمی‌گذاشت، نتوانستند پروندة ارزی خود را تکمیل کنند تا ارز دانشجویی دریافت کنند. سفارت جمهوری اسلامی ایران هیچ قدمی در راه قطع ارز از عناصر ضدانقلاب برنداشت و اعتراضاتی هم به سفارت شد، ولی بی‌نتیجه بود. حتی بعضی از عناصری که در حمله به سفارت جمهوری اسلامی و مسجد هامبورگ دست داشتند، هنوز پروندة ارزی دارند و از ایران ارز دریافت می‌کنند. سفارت هیچ‌گاه از موقعیت خود استفاده نکرد و از موضع ضعیفی برخورد کرد. این باعث می‌شد که ضدانقلاب جری شود و هر کاری که می‌تواند انجام دهد و ارز دانشجویی هم دریافت کند. یکی از برادران اظهار داشت: پلیس با همکاری ضدانقلاب به‌طور مشخص دست به یک کار سازماندهی‌شده و هماهنگ‌شده می‌زد. درحقیقت، عملکرد منافقین و سایر گروهک‌های ضدانقلاب ناشی از چراغ سبز پلیس آلمان بود. چون مطمئن بودند حتی در صورت دستگیری هم بلافاصله آزاد خواهند شد. حتی اینها در حمله به مسجد هامبورگ هم کوکتل ‌مولوتف انداختند، شیشه‌ها را شکستند و حتی قرآن را داخل دستشویی و... ریختند و شش نفر از آنان دستگیر شدند که یک نفر اسلحۀ گرم هم داشت و حتی با تعقیب قانونی و گرفتن وکیل هم به جایی نرسید. چون از نظر دولت آلمان قرار نبود که به جایی برسد و وکیل صریحاً گفته بود که این کار به جایی نمی‌رسد چون از این قبیل شکایت‌ها زیاد است! و پلیس آلمان این وکیل را تهدید کرده بود که اگر دنبال کار را بگیری، به ضرر تو تمام می‌شود. ... یکی دیگر از برادران اظهار داشت: ابتدا [تعدادی از افراد] ضدانقلاب دو تن از برادران را مضروب می‌کنند و پس از آنکه دو تن به آنها افزوده می‌شوند، به‌شدت به مقابله با ضدانقلاب می‌پردازند. عده‌ای از آلمانی‌ها و ترک‌های همان حوالی درصدد جدا کردن آنها برمی‌آیند. این مسئله ساعت 10 شب اتفاق افتاد و حدود ساعت 11 که از شهر دیگری برای دیدن بچه‌ها آمده بودند، مورد ضرب و شتم ضدانقلاب قرار می‌گیرند. در این بین بچه‌های ما که شش نفر شده بودند با ضدانقلاب مقابله می‌کنند. ولی منافقین با استفاده از کپسول‌های آتش‌نشانی که در داخل سالن بود، کاری می‌کنند که بچه‌ها به حالت خفگی می‌افتند. اما 4 ساعت پس از شروع ماجرا پلیس سر می‌رسد! با آنکه همه اطلاع داشتند که اینجا درگیری هست. حتی پلیس وقتی می‌رسد به جای آنکه مهاجمین را دستگیر کند، بچه‌های ما را دستگیر می‌کند و به ایستگاه پلیس می‌برد. وقتی برادران اعتراض می‌کنند در پاسخ گفته می‌شود آنها اکثریت هستند، دمکراسی یعنی همین! اگر شما نمی‌خواهید می‌توانید خوابگاه را ترک کنید. در اینجا بچه‌های ما می‌فهمند که این بار هم پلیس آلمان همدست ضدانقلاب است. بعد عده‌ای دیگر از برادران ما برای خارج کردن اسباب و اثاثیۀ بچه‌های خوابگاه آمدند و ضدانقلاب ایجاد درگیری کرد که این بار پلیس فوراً خود را رساند و ابتدا 17 تن از برادران را دستگیر کرد که بعداً به 25 نفر افزایش یافت. بقیۀ برادران به‌عنوان اعتراض به ‌سمت ایستگاه پلیس یک تظاهرات آرام برپا کردند. پلیس ظاهراً بسیج شده بود که ما را محاصره کند و با کمک سگ‌های پلیس و باتوم‌های برقی یک‌یک ما را دستگیر کرد. پلیس به طرز وحشیانه‌ای برادران را مورد ضرب‌وشتم قرار داد و حتی در یک مورد با اتومبیل به برادران حمله کرد و یکی از آنها را زیر گرفت. در اینجا ابتدا ما را درون یک سالن ورزشی جمع کردند و سپس به محل دیگری منتقل کردند. برادران تصمیم گرفتند که خود را "محمد مسلمان" معرفی کنند. پلیس این عده را به گروه‌های 10 نفری تقسیم کرد و به بازداشتگاه‌ها برد و آنها را در اتاقک‌های کوچکی که حتی به زور جای ایستادن داشت، قرار داد و یکی‌یکی آنها را برای بازجویی می‌برد. آن گروه 17 نفری اول به‌شدت شکنجه شدند، از جمله برادران را لخت می‌کردند ... مرحلۀ بعدی کتک زدن و فروکردن سوزن به کف دست و پای بچه‌ها بود. حالا موقع آن شده بود که با باتوم آنها را بزنند تا آنکه اعصابشان خرد شود و در زیر بازجویی حاضر شوند اسم خودشان را بگویند. جزئیاتش زیاد است و شاید ناراحت‌کننده، ولی فراموش نمی‌کنم که وقتی می‌خواستند اثر انگشت بچه‌ها را بردارند، طوری انگشت آنها را می‌پیچاندند که نمی‌دانم چرا انگشت یکی از بچه‌ها سیاه شده بود. بازجویان پلیس همگی در حال مستی دست به بازجویی می‌زدند و حتی در حین بازجویی هم مرتباً مشروب می‌خوردند. ... بعضی از برادران را در حالی ‌که فرق آنها شکافته بود و یا سر و صورتشان شکافته بود و پای چشم آنها دچار کبودی و سیاهی شده بود، بازجویی می‌کردند، برای آنکه مشخص شود اسم آنها چیست! یک نفر در این حال بی‌هوش شد، ولی شکنجه باز هم ادامه داشت و یکی از بچه‌ها بعداً به من گفت که در حین بازجویی سه بار بیهوش شده بود. یکی دیگر از بچه‌ها به‌خاطر سیلی محکمی که تعمداً بر روی گوش او زده بودند این برادر پردۀ گوشش پاره شده بود و قادر به شنیدن نبود. یکی دیگر به‌علت شدت جراحات وارده به‌خاطر اصابت باتوم به چشمش، دچار خون‌ریزی شدید شد. پای او را هم قلم کرده بودند و نمی‌توانست راه برود. یکی دیگر از برادران به‌علت بازجویی‌های دمکراتیک سوی چشمش را از دست داده بود و دیگر جایی را نمی‌دید ... بعد از سه ماه که او را پیش پزشک بردند، دکتر گفت به‌علت ضربات وارده حدقۀ چشمش پر از خون شده و بایستی به مرور زمان این خون‌ها جذب شود تا معلوم شود چه کاری می‌توان انجام داد. ... یکی دیگر از برادران اظهار داشت: حالا زدن و شکنجه کردن چندان مهم نیست آنچه مهم است، شکنجۀ روحی ناشی از صدای ضجه و ناله‌های سایر برادران بود و حال آنکه در داخل آن زندان‌های مخوف هیچ کاری از دست ما برنمی‌آمد مگر آنکه تکبیر بگوییم و مرگ بر آمریکا بگوییم. این تنها سلاح ما بود ولی باید بگویم که همین شعار هم آنها را به وحشت می‌انداخت. در اینجا یکی از برادران درحالی‌‌که لبخند می‌زد گفت که حتی داخل دادگاه‌ها هم ضرب‌وشتم وجود داشت، از جمله یکبار یکی از بچه‌ها سادگی کرد و به قاضی دربارۀ این شکنجه‌ها اعتراض کرد. ولی قاضی گفت همه‌چیز را کتبی بنویس و بعد از اعلام تنفس او را به زیرزمین دادگاه بردند و 4 نفر او را مثل توپ فوتبال پاس می‌دادند و می‌پرسیدند چه کسی تو را کتک زده است! ... از این مرحله به بعد ما وارد زندان‌های دمکراتیک شدیم که ظاهراً از شکنجه خبری نبود. آنها ما را در زندان‌هایی انداختند که دزدان و قاچاقچیان و زندانیان ابد و از این قبیل افراد بی‌‌فرهنگ در آنجا فراوان بودند و اینها را تحریک می‌کردند که به ما فحش بدهند. درحقیقت، فحش یک چیز عادی در این دوره بود. ما تقاضای قرآن و مفاتیح کردیم ولی پس از دو ماه با اعتصاب و درگیری، قرآن را به ما دادند که دیگر ماه رمضان شروع شده بود. در ساعت‌های هواخوری قاچاقچی‌ها و دزدان سابقه‌دار را تحریک می‌کردند که بچه‌ها را بزنند، ولی وقتی بچه‌ها صدای تکبیرشان بلند می‌شد، آنها همگی فرار می‌کردند! یک روز که بچه‌ها به نماز جماعت ایستاده بودند، زندان‌بان‌ها آمدند و تک‌تک بچه‌ها را از سر نماز جماعت کشان‌کشان بردند و این حتی مخالف قوانین خودشان است. این همان روز دادگاه بود که بچه‌ها پس از ورود به دادگاه به وجود قاضی زن اعتراض کردند و گفتند ما قاضی زن را قبول نداریم. اگرچه دادگاه فرمایشی و رأی از پیش آماده بود، ولی بچه‌ها گفتتند ما قاضی مرد می‌خواهیم. در اینجا 50 مأمور برای بردن 16 نفر آمدند و آنها را با خود بردند. خبرنگار ما پرسید: موضع‌گیری جمهوری اسلامی در قبال این مسئله درمجموع چه تأثیراتی از خود به‌جا گذاشت؟ یکی از برادران گفت پس از دیدار حجت‌الاسلام فاضل هرندی و رفت و آمدهایی که به وزارت خارجه شد، سفارت و کنسولگری‌های جمهوری اسلامی در آلمان تعطیل شد. این کار خیلی بجا و خوب بود، اگر که مدت بیش‌تری ادامه می‌یافت. دولت آلمان خیلی از قطع رابطه با جمهوری اسلامی ایران هراس دارد و حتی از طرف صاحبان صنایع آلمان نیز زیر فشار قرار گرفته است. به‌علاوه یک عمل انقلابی توسط حجت‌الاسلام محمد خامنه‌ای صورت گرفت و ایشان با فوگل نخست‌وزیر [ایالت] "راین‌لند فالز" جلساتی داشتند و اینها می‌خواستند حداقل 45 نفر را اخراج کنند، ولی با موضع بجا و قاطعی که آقای خامنه‌ای گرفت، مسئله را اساساً تغییر ماهیت دادند، به‌طوری‌که این بار آنها مطرح می‌کردند که ما در رسانه‌های گروهی خودمان بر روی اخراج اینها کار کرده‌ایم و آبروی ما می‌رود! بد نیست بدانید اوایل دستگیری ما در مطبوعات اینها تبلیغ می‌کردند "یک گردان کوماندویی به رهبری آقای هادی غفاری آمده‌اند به آلمان و پس از عملیات! آقای غفاری با مقداری از پاسدارها صحنه را ترک کرده و به ایران رفته‌‌اند! ولی ما توانستیم 86 نفر را بگیریم! نتیجۀ مذاکرات این شد که جمعاً 31 نفر اخراج موقت بشوند و شش ماه بعد به آلمان برگردند.»

منابع و مآخذ روزشمار 1361/07/27