1366.06.11
| روزشمار جنگ سال 1366 1366.06.11 | |
|---|---|
| نام‌های دیگر | یازده شهریور |
| تاریخ شمسی | 1366.06.11 |
| تاریخ میلادی | 2 سپتامبر 1987 |
| تاریخ قمری | 8 محرم 1408 |
گزارش- 608
امروز نيز پنج فروند هواپيماي دشمن پست انتقال نيروي "انجيرك" در 20 كيلومتري شرق اراك و "كارخانه هپكو" را بمباران كردند.[۱] در اين حمله به بخش‌هايي از پست انتقال نيرو و انبار كارخانه و كارگاه‌هاي توليدي هپكو خسارت‌هايي وارد شد و دست كم يك تن به شهادت رسيد و حدود پانزده تن زخمي شدند.[۲] يك فروند از هواپيماهاي دشمن را نيز پدافند منطقه سرنگون كرد. در منطقه " آغاجاري" نيز هواپيماهاي دشمن با پرتاب چند راكت به تأسيسات واحد ان.جي.ال. ـ 200، زيان‌هايي به آن وارد كردند. در اين حمله يك فروند از هواپيماها با آتش پدافند هوايي سرنگون شد.[۳] همچنين چند فروند هواپيماي عراقي در دو حمله جداگانه نيروگاه برق قديم "آران" نهاوند[۴] و بخش "گروس" در جنوب شهر "كنگاور" در استان باختران را بمباران كردند كه بر اثر آن تجاوز سه تن از كشاورزان روستاي "گروس" شهيد شدند.[۵] و به نيروگاه برق آران نيز خسارت‌‌هاي جزئي وارد‌آمد.[۶] خبرگزاري جمهوري اسلامي نيز گزاش داد كه هواپيماهاي دشمن در ساعت 16:30 سكوي "بهرگان3" واقع در شمالي‌ترين نقطه خليجفارس و شمال "جزيره بهرگان" را مورد حمله قرار دادند كه بر اثر آن، چند تن زخمي شدند.[۷] افزون‌بر اين، هواپيماهاي دشمن ديوار صوتي را برفراز شهرهاي همدان و خرم‌آباد شكستند.[۸] هواپيماهاي عراقي همچنين دو بار منطقه فاو را بمباران كردند.[۹] در اين حملات كه ساعت 13 روي داد، اطراف پد4 و اطراف پايگاه موشكي1 با راكت هدف قرار گرفت و خسارت‌هايي به آنها وارد شد.[۱۰]
گزارش- 609
در پاسخ به حملات هوايي دشمن، خلبانان نيروي هوايي ارتش جمهوري اسلامي ايران، تأسيسات اقتصادي شهر"سليمانيه" عراق را به شدت بمباران كردند. ستاد مشترك ارتش جمهوري اسلامي ايران در اطلاعيه نظامي خود با اعلام اين خبر افزود: «در جريان اين حمله، خسارات و ضايعات سنگيني به كارخانه سيمان سليمانيه واقع در غرب اين شهر وارد آمد.[۱۱] همچنين مراكز صنعتي و نظامي عراق در اطراف شهرهاي بصره، بدره، خانقين، و زرباطيه زير آتش توپخانه دوربرد خودي قرار داشت.[۱۲]
گزارش- 610
در ادامه حمله به كشتي‌ها در خليجفارس، امروز نيز سه فروند نفت‌كش مورد حمله قايق‌هاي توپ‌دار قرار گرفتند و آسيب ديدند. اين سه نفت‌كش "نيسين مارو"، "داياموند مارين" و "دافني" نام دارند و به ترتيب با پرچم ژاپن، ليبريا و يونان حركت مي‌كردند. نفت‌كش 180 هزار و 200 تني نيسين مارو كه حامل نفت ايران به مقصد ژاپن بود، در جنوب خليجفارس مورد حمله قايق‌هاي تندرو قرار گرفت و سه راكت به آن برخورد كرد. دومين كشتي نيز كه داياموند مارين نام دارد مورد حمله همين نوع قايق‌ها قرار گرفت و آسيب.ديد. اين كشتي كه 277 هزار تن ظرفيت دارد، متعلق به شركت ژاپني "نيپون‌يوسن‌كي" است. همچنين كشتي يوناني دافني نيز كه 484 هزار و 73 تن ظرفيت دارد، امروز مورد حمله قايق‌هاي توپ‌دار قرار گرفته و آسيب ديد.[۱۳] خبرگزاري ژاپني كيودو در گزارشي از حملات عراق به كشتي‌ها نوشت: «از هفت شهريورماه كه عراق بار ديگر حمله به كشتي‌ها را آغاز كرد تا امروز، شانزده كشتي در آب‌هاي خليجفارس هدف قرار گرفته‌اند كه عراق مسئوليت حمله به 10 فروند از آنها را به عهده گرفته است.»[۱۴]
گزارش- 611
سه نفت‌كش كويتي با پرچم امريكا به همراه ناوهاي حفاظت‌كننده امريكايي ديشب بندر الاحمدي كويت را ترك كردند. خبرگزاري رويتر گزارش داد: «كشتي‌هاي گازبر "گس‌پرنس" و "گس‌كوئين" و يك تانكر از محصولات پالايش‌شده به نام "تانسند" به همراه اين كاروان هستند.»[۱۵] راديو اسرائيل در گزارشي از جنگ نفت‌كش‌ها در خليجفارس بدون اشاره به آغاز اين جنگ و شمار حملات عراق به كشتي‌ها و مراكز نفتي، در مورد كاروان كشتي‌هاي كويتي تحت حفاظت امريكا گفت: «در حالي‌كه آنها در مسير نسبتاً تعيين شده‌اي مي‌گذرند، قايق‌هاي ايراني بدون آنكه كسي مزاحمشان باشد در آب‌هاي خليجفارس به گشت‌زني مشغول هستند و هر كشتي بازرگاني را كه اراده كنند به گلوله مي‌بندند.» راديو اسرائيل با نسبت دادن اين حملات به ايران، نتيجه گرفته است كه وضعيت تازه‌اي در خليجفارس ايجاد شده و ممكن است در نهايت به درگيري نظامي بين ايالات متحده و ايران بينجامد.[۱۶] نشريه فرانسوي "فيگارو" برخلاف گفتار تحريك‌آميز راديو اسرائيل، نه تنها حملات عراق را عامل تشنج مي‌داند، بلكه سياست امريكا را نيز تحريك‌كننده خواند: «امريكا با استفاده از آرامش چند هفته گذشته خليجفارس، خود را آماده كرده است، هر چند راه افتادن ماشين جنگي امريكا همواره با كندي صورت‌مي‌گيرد، معذالك از اواسط ماه ژوئيه (خرداد ماه) به اين طرف روزي نبوده كه در آن علائم جديدي مبني بر قاطعيت امريكا در استقرار نيروهاي خود براي مدتي طولاني در منطقه، در آن نمايان نشود. از هم اكنون گويا پنتاگون براي ساختمان پايگاه‌هاي شناور، با شر‌كت‌هاي غيرنظامي انگليسي تماس‌هايي برقرار نموده است.»[۱۷]
گزارش- 612
مهندس ميرحسين موسوي در ديدار با سفيران و كارداران ايران در كشورهاي عربي و افريقايي بار ديگر بر اصلي‌بودن مسئله جنگ تحميلي تأكيد كرد و با اشاره به حملات اخير عراق به مراكز اقتصادي و حضور نيروهاي امريكا در خليجفارس، گفت: «تجمع ناوهاي امريكايي و هم پيمانانش در خليجفارس مكمل حركت‌هاي ديگري است كه اين كشورها در سطح منطقه‌اي و بين‌المللي براي حمايت و ابقاي رژيم صدام و به سازش كشاندن ما انجام مي‌دهند و ما با هر قيمت، حسرت اين سازش را بر دل امريكا خواهيم گذاشت و با ايستادگي خود، اين جنگ را به عاقبتي خداپسندانه خواهيم رساند.» وي با اشاره به نوآوري و خلاقيت‌هاي درخشان در ساخت جنگ‌افزار و طرح‌هاي عملياتي و اداره كشور، خطاب به سفيران و كارداران افزود: «شما نيز بايد روحيه خلّاق خود در سياست خارجي را براي كمك به مقاومت مردم قرار دهيد تا با ابتكاراتي كه در اين زمينه صورت مي‌گيرد، حضور و ايستادگي مردم در برابر قدر ت‌هاي استكباري از هر نظر فراهم آيد.» نخست‌وزير بار ديگر در پايان سخنان خود گفت: «ما مطابق خطي كه امام امت داده‌اند، تا آخرين منزل، آخرين نفر و آخرين قطره خون در مقابل توطئه‌هاي امريكا و اقمار آن خواهيم ايستاد.»[۱۸]
گزارش- 613
نماينده دائمي ايران در سازمان ملل متحد (دكتر سعيد رجائي خراساني) امروز در يك مصاحبه مطبوعاتي مواضع جمهوري اسلامي ايران را در مورد اجلاس آينده سران كشورهاي عضو سازمان ملل متحد، سفر دبيركل اين سازمان به تهران و قطعنامه 598 تشريح كرد. وي سفر آينده رييس جمهوري به سازمان ملل را در تشريح صحيح مواضع ايران و معرفي انقلاب اسلامي مؤثر دانست و افزود: «اين سفر مي‌تواند جو سياسي و تبليغاتي ارزنده‌اي را به نفع ما فراهم آورد ولي اين سفر براي مذاكرات در مورد جنگ نيست؛ مذاكرات در مورد جنگ توسط كارشناسان انجام مي‌گيرد و طبق معمول سران دولتي وارد مذاكراتي از اين دست نمي‌شوند اما بعيد نيست كه رييس جمهوري در مورد جنگ با دبيركل مذاكراتي داشته باشد.» آقاي خراساني افزود: «ما از دكوئيار استقبال مي‌كنيم و مي‌پذيريم كه در تهران با دبيركل سازمان ملل در اين خصوص گفت‌وگو كنيم.» وي در مورد اين ادعا كه "ايران به دنبال وقت‌كشي است" گفت: «من گمان نمي‌كنم دادن نظر قاطع در مورد قطعنامه شوراي امنيت نفعي براي ما داشته باشد.» وي افزود: «شوراي امنيت به دبير كل مجوز داده است كه در مورد قطعنامه دستش باز باشد و اگر دبير كل بتواند از امكانات خود استفاده كند و متجاوز را معرفي كند، خيلي كارها در ست مي‌شود و با اين كار، سازمان ملل نقش اصلي خود را ايفا مي‌نمايد. شوراي امنيت سعي دارد مكانيز‌مي براي خود درست‌كند كه خواست اصولي ما را تأمين‌كند.» نماينده دائمي ايران در سازمان ملل، بحران خليجفارس را به دو مرحله گسترش جنگ به بيرون از مرزها با حمله‌هاي عراق و پيدايش تشنج در پي حضور ابرقدرت‌ها در منطقه، تقسيم كرد و در مورد موضعي كه اين سازمان بايد در برابر جنگ داشته باشد، گفت: «سازمان ملل بايد، هم مخالف جنگ و هم مخالف توسعه جنگ باشد. اين سازمان بايد از اين كه ما اعلام كنيم مخالف توسعه جنگ هستيم، پشتيباني كند.» وي در مورد امنيت منطقه گفت: «اگر امنيت خليجفارس به هم‌بخورد، در آن صورت حق داريم اين تشنج را به ساير كشورهاي منطقه نيز توسعه دهيم. الان تنها چيزي كه در خليج فارس به خطر افتاده است همان امنيتي است كه بعضي از دول مرتجع منطقه براي به دست آوردن آن دست به دامن امريكا شده‌اند و با اين كار امنيت خليجفارس را از بين برده و منطقه را متشنج كرده‌اند. اگر قرار باشد امنيت خليجفارس توسط كشورهاي منطقه رعايت نشود، ما نيز حق داريم كه اين ناامني را در حق اين كشورها ارائه نماييم.» رجايي خراساني قطعنامه 598 را تحولي مثبت در جهت‌گيري‌هاي شوراي امنيت در مورد جنگ ارزيابي كرد و گفت: «شوراي امنيت قبلاً از صدام حمايت مي‌كرد ولي اخيراً مي‌خواهد نشان دهد كه راهي اصولي براي برخورد با مسئله جنگ در پيش گرفته است و ظاهراً نمي‌خواهد از صدام حمايت كند. اين يك قدم بسيار بزرگي است و ما با اين كار مي‌توانيم با شوراي امنيت بيش‌تر همكاري داشته باشيم. ما مي‌خواهيم صلح به منطقه باز گردد، نه اين كه صدام در منطقه حضور داشته باشد چرا كه صلح با بودن صدام تحقق پيدا نمي‌كند. همان‌گونه كه در جنگ جهاني دوم همه يك صدا بودند كه عامل تجاوز يعني هيتلر بايد از بين برود، بنابراين در مورد صدام نيز اين مسئله بايد صورت بگيرد.» وي با بيان اين كه امريكا و غرب اميدوار بودند كه ما قطعنامه را ردكنيم تا آنها دشمني خود را به ما بيش از پيش نشان دهند، در مورد موضع امريكا در برابر مساعي كوشش‌هاي دبيركل، گفت: «امريكا و هم دستانش به همين دليل از آمدن "دكوئيار" به ايران خشنود نيستند و به هيچ‌وجه مايل نيستند كه دبيركل سازمان ملل به ايران بيايد، ولي دكوئيار تاريخ سفرش را به ايران اعلام كرده است.»[۱۹]
گزارش- 614
كاردار سفارت جمهوري اسلامي ايران در "مادريد" به وزارت امورخارجه اسپانيا فراخوانده شد. خبرگزاري فرانسه به نقل از يك منبع رسمي در اسپانيا گزارش داد: «در پي حمله روز گذشته قايق‌هاي تندر و به نفت‌كش اسپانيايي "مونگا"، [ر.ك.به: 10/6/1366 ـ 595] وزارت خارجه اسپانيا كاردار ايران را براي توضيح دادن، به وزارت خارجه فراخواند. محتواي گفت‌وگو ميان "خور‌خدد دزكالار" مدير كل افريقايي وزارت امورخارجه اسپانيا و "هادي سليمان‌پور" ديپلمات ايران تاكنون منتشر نشده است.»[۲۰]
گزارش- 615
كشورها و محافل مختلف در مورد چگونگي اجراي قطعنامه 598 ديدگاه‌هاي گوناگوني دارند. "ريچارد مورفي" مدير كل وزارت خارجه امريكا در يك گفت‌وگوي تلويزيوني با جانب‌داري از تحريم ايران، تنها تحريم تسليحاتي را مؤثر دانست و گفت: «به‌طور قطع خودداري امريكا از خريد نفت ايران بدون آن كه ديگر خريداران هم از اين رويه پيروي كنند، نمي‌تواند نتايج مورد نظر را به بار آورد. اگر امريكا از خريد نفت ايران خودداري كند، اين نفت به طور قطع در بازارهاي بين‌المللي به فروش خواهد رسيد. بنابراين محدوديت اقتصاد ايران به صورت خودداري از خريد نفت ايران و عملي كردن آن بسيار مشكل خواهد بود اما به اعتقاد ما عملي‌ترين تحريم، محدوديت و جلوگيري از فروش اسلحه به ايران است.»[۲۱] روزنامه "تايمز مالي" چاپ لندن نيز در مورد موضع دولت‌مردان امريكا نوشت: «تازه‌ترين اظهارات سخن‌گويان دولت امريكا انعكاسي از بي‌صبري فزاينده امريكا در مقابل ايران و شكست تلاش‌هاي سازمان ملل براي ترتيب دادن آتش‌بس است. اختلاف نظر در درون دولت پرزيدنت ريگان به خوبي نمايان است و در حالي‌كه عده‌اي در درون دولت استدلال مي‌كنند كه حملات هوايي عراق بهترين راه واداركردن ايران به مذاكره است، ديگران معتقدند كه فشار ديپلماتيك بين‌المللي مؤثرترين روش است.»[۲۲] نخست‌وزير ايتاليا "جواني گوريا"، با يك تغيير محسوس در موضع پيشين ايتاليا كه وزير خارجه آن كشور (آندره‌ئوتي) در ديدار با لاريجاني اعلام كرده بود، با تأكيد بر فشار بيش‌تر به دو طرف جنگ، گفت: «نظر به عدم امكان بهبود فوري وضعيت در خليجفارس، شوراي امنيت مي‌بايست به تهيه يك قطعنامه جهت اعمال فشار عليه طرف بي‌توجه نسبت به قطعنامه 598 شوراي امنيت اقدام كند. مرجع اصلي برقراري آتش‌بس ميان تهران ـ بغداد، سازمان ملل بوده و در اين راه اعمال فشارهاي لازم بر روي طرفين متصور است.»[۲۳] نخست وزير ايتاليا افزود: «راه‌حل دومي كه براي واداركردن ايران به پذيرش قطعنامه پيشنهاد شده، تلاش‌هاي سياسي است. بر اساس اين پيشنهاد، دو طرف درگير و قدرت‌هاي بزرگ بايد از خود خويشتن‌داري نشان دهند و ازگسترش جنگ خودداري كنند. كشورهاي چين، شوروي و دبيركل سازمان ملل متحد از اين ديدگاه پشتيباني كرده‌اند و معتقدند كه راه‌حل‌هاي مسالمت‌آميز و گفت‌وگو با ايران براي پذيرفتن قطعنامه، مؤثر است.» راديو بي.بي.سي. به نقل از خبرنگار نشريه " نيويورك تايمز" گفت: «اختلاف نظر ميان سازمان ملل و دولت امريكا بر سر مسئله خليجفارس هنوز به قوت خود باقي است. سازمان ملل اظهار مي‌دارد ايران هنوز پاسخ نهايي را به قطعنامه شوراي امنيت نداده و بنابراين هنوز جاي تحريم نيست.»[۲۴] "رابرت هانتر" مشاور امنيتي امريكا در دولت "كارتر" با اين فرض كه ايران به هيچ‌وجه به امريكا حمله نخواهد كرد و اين عراق است كه با تهديد كشتي‌راني در خليجفارس، مي‌كوشد جنگ بين ايران و امريكا را شعله‌ور سازد، گفت: «براي امريكا و اروپاي غربي بسيار مهم است كه درك كنند تا زماني كه دامنه جنگ خليج[فارس] گسترش نيافته، پايان اين جنگ از نظر جلوگيري از تلفات انساني مطلوب است ولي از نظر استراتژيك، ضروري نيست. براي امريكا مطلوب نيست براي آنكه يكي از طرفين در گير در جنگ را به پاي ميز مذاكره بكشاند، پاي خودش به جنگ كشيده‌شود. دبيركل سازمان ملل بهتر از هركس ديگري صلاحيت آن را دارد كه براي برقراري تفاهم ميان طرفين درگير، بكوشد. حتي اگر شوراي امنيت تحريم‌هاي اجباري برقرار سازد ـ كه احتمال آن كم است ـ شوروي آنها را رعايت نخواهد كرد. هرگونه حمله‌اي از جانب امريكا به ايران، آن كشور را به سوي شوروي كه با تمام قوا منتظر استفاده از فرصتها و بهرهگيري از اشتباهات امريكا است، سوق خواهدداد.»[۲۵]
گزارش- 616
امريكا اطلاعات نظامي در اختيار عراق قرار مي‌دهد. خبرگزاري يونايتدپرس به نقل از آگاهان دولتي امريكا گزارش داد: «امريكا اطلاعات به‌دست‌آمده از هواپيماهاي "آواكس" عربستان سعودي، عكس‌هاي شناسايي از هواپيماي جاسوسي "اس.ار.71" نيروي هوايي مستقر در انگلستان و هواپيماهاي شناسايي "يو ـ 2" مستقر در قبرس را به اطلاع عراق مي‌رساند.» اين منابع افزودند: «عراقي‌ها احتمالاً اطلاعاتي نيز از عكس‌هاي گرفته شده توسط ماهواره‌هاي جاسوسي امريكا دريافت كرده‌اند.»[۲۶] روزنامه "ايزوستيا" چاپ شوروي نيز امريكا را متهم كرد كه اطلاعات جاسوسي درباره تأسيسات نظامي و اقتصادي ايران به عراق مي‌دهد. اين روزنامه نوشت: «واشنگتن با در اختيار گذاردن اين اطلاعات به عراق، اين رژيم را به گسترش حملات هوايي عليه تأسيسات مهم ايران تشويق مي‌كند.»[۲۷]
گزارش- 617
روزنامه "وال استريت ژورنال" چاپ هلند در مقاله‌اي با اشاره به شكست صدام در رسيدن به جاه‌طلبي اوليه خود، استراتژي عراق را با توجه به تعريف جديد صدام از پيروزي يعني "حفظ حالت دفاعي" مورد ارزيابي قرار داده و با مقايسه موقعيت و مواضع دو كشور نوشته است: «…صدام حسين از مدت‌ها قبل دريافته است كه قادر نيست در جنگ خليج[فارس] پيروز شود. ايران نيز ثابت نموده كه حريفي به مراتب سرسخت‌تر از آن است كه عراق در زمان شروع جنگ تصور مي‌كرد. بنابراين صدام استراتژي پيچيده‌اي را در پيش گرفته است تا بيش‌تر از ايران و رهبر كهنسال آن، آيت‌الله روح‌الله خميني، دوام آورد. اين در حالي است كه وي حق شعله‌ور ساختن جنگ را تا زماني كه با هدفش مطابقت نمايد، براي خود محفوظ نگاه داشته است.» اين روزنامه در تشريح شيوه‌ها و ويژگي‌هاي حفظ و نگه‌داري توان عراق در برابر ايران، نوشت: «در حالي كه ايران روح مذهبي به رزمندگان خود مي‌دهد، عراق توان رزمي خود را با تأمين مالي سربازان و پرداخت غرامت سنگين به خانواده‌هاي داغ ديده تقويت مي‌نمايد طرح بقاي پرزيدنت حسين ابعاد گوناگوني دارد؛ از نظر نظامي او مي‌خواهد ضمن اجتناب از تشديد جنگ، نيروي كافي براي مقابله با هرگونه حمله شديد از سوي ايران را حفظ نمايد. او به منظور كاهش تلفات جنگ و هزينه‌هاي اقتصادي و اجتماعي، علي‌رغم امتيازات بزرگ اين كشور، (پانصد فروند جنگنده در قبال 68 فروند جنگنده ايران و چهارهزار دستگاه تانك در قبال هزار دستگاه تانك ايران) از به كار گيري نيروهايش خودداري مي‌ورزد. از نظر سياسي، او حمايت بين‌المللي را جهت پايان بخشيدن به جنگي كه خود قادر به متوقف ساختن آن نيست، جلب مي‌كند. در داخل، او به نظاميان و افراد داغ ديده قول جبران و پاداش مي‌دهد و مخالفين را تهديد به مجازات مي‌نمايد. از نظر اقتصادي، در خارج از پرداخت صورت حساب‌هاي معوقه به وام دهندگاني كه تا افزايش نفت صادر اتي‌اش پول بيش‌تري در اختيار وي نمي‌گذارند، طفره مي‌رود. در داخل كشور استراتژي پرزيدنت صدام حسين با هدف رهايي خود از قيد مخاطرات و مشكلات، به طرز قابل توجهي موفق بوده است. … صدام تاكنون مردم و رهبران پيرو خود را متقاعد ساخته است كه سرنوشت او و ملت او يك‌سان است. …» يك ديپلمات غربي مقيم بصره نيز گفت: «اين‌كه صدام به مردم بقبولاند وجودش براي عراق ضروري است، براي بقاي وي حياتي است. او بايد به عراقي‌ها دلگرمي دهد كه يا باهم شنا مي‌كنند يا اين‌كه باهم غرق خواهندشد. به موجب قانوني كه در سال1986 وضع گرديد، انتقاد از رييس جمهور، شوراي فرماندهي انقلاب، دستگاه قضايي يا جنگ، جرمي جنايي محسوب مي‌شود. مطبوعات به شدت تحت كنترل قرار دارند و براي ماشين‌هاي تحرير و فتوكپي جواز دولتي صادرمي‌شود. از نظر اقتصادي، بغداد از اكثر بستانكاران خواسته‌است كه تا زماني كه عراق با گشايش يك خط لوله جديد، صادرات نفت خود را افزايش‌دهد، پرداخت بدهي‌ها را به تعويق بيندازد. در اين ميان شر‌كت‌هاي ژاپني بيش از همه خسارت‌ديده‌اند.»[۲۸]
گزارش- 618
"مسعود رجوي" رييس سازمان مجاهدين خلق، خواستار تحريم خريد نفت از ايران و صدور اسلحه به آن شد. وي با صدور اطلاعيه‌اي در مقر اين سازمان در بغداد، اعلام كرد: «جامعه بين‌المللي بايد قاطعانه ايران را در خصوص سلاح و نفت تحريم كند، زيرا اين رژيم مسئول اعدام 70 هزار تن و ماجراجويي‌هاي جنايت‌كارانه هم‌چون ماجراي مكه است.» رجوي تحولات جنگ ايران و عراق، رويدادهاي خليجفارس، امكان آغاز جنگ جديد شهرها را انگيزه در خواست خود اعلام كرده است.[۲۹]
گزارش- 619
نزديك به 300 تن از افراد سازمان مجاهدين خلق از حدود ساعت 22 با پشتيباني آتش توپخانه عراق، پايگاه گردان 205 ژاندارمري را در منطقه "ميمه" در شرق مهران مورد حمله قرار دادند و تصرف كردند. در اين حمله كه با بهرهگيري از اطلاعات دقيق و جامع از پايگاه ـ كه پيش از حمله دريافت شده بود ـ و با كمك برخي افراد نفوذي انجام شد، شماري از نيروهاي پايگاه به شهادت رسيدند و 16 تن اسير شدند.[۳۰] همچنين پايگاه روستاي "سمان" در سنندج مورد حمله چته‌هاي "حزب دمكرات" قرار گرفت. افراد ضدانقلاب در حمله به اين پايگاه، يك تن از نيروهاي خودي را شهيد و دو تن ديگر را اسير كردند.[۳۱]
گزارش- 620
پايگاه جاش‌هاي عراقي در استان سليمانيه زير آتش نيروهاي خودي قرار گرفت. تيپ75 ظفر با اجراي آتش خمپاره روي اردوگاه جاش‌هاي عراقي در اطراف "احمدآوا"، 60 تن از هيزهاي دشمن را هلاك يا زخمي كرد. يك پايگاه ديگر نيز در جاده شهر "خرمال" عراق به "احمدآوا" مورد حمله قرار گرفت كه به طور كامل منهدم شد و همه نيروهاي مستقر در آن كشته يا زخمي شدند.[۳۲]
منابع و مآخذ روزشمار 1366/06/11
- ↑ خبرگزاري جمهوري اسلامي، "گزارشهاي ويژه"، نشريه شماره 167، 12/6/1366، ص6 ضميمه، بغدادـ خبرگزاري فرانسه، 11/6/1366.
- ↑ پيشين، صص10ـ9، اراك ـ خبرگزاري جمهوري اسلامي، 11/6/1366.
- ↑ سند شماره 046163 مركز مطالعات و تحقيقات جنگ: از نيروي هوايي سپاه، به فرمانده كل سپاه، 11/6/1366؛ و ـ مأخذ 1، ص8.
- ↑ مأخذ 1، ص8، همدان ـ خبرگزاري جمهوري اسلامي، 11/6/1366.
- ↑ ـ خبرگزاري جمهوري اسلامي، "گزارشهاي ويژه "، نشريه شماره 168، 13/6/1366، صص25ـ24، خبرگزاري رويتر.
- ↑ ـ مأخذ 1، صص29ـ28، راديو اسرائيل، 11/6/1366.
- ↑ ـ مأخذ 1، ص37، پاريس ـ خبرگزاري جمهوري
- ↑ 8ـ مأخذ 13، ص3.
- ↑ سند شماره 029083 مركز مطالعات و تحقيقات جنگ: گزارش نوبهاي، گردان اطلاعات 72 ثارالله، 14/6/1366.
- ↑ پيشين، صص10ـ9، اراك ـ خبرگزاري جمهوري اسلامي، 11/6/1366.
- ↑ روزنامه رسالت، 14/6/1366، ص2.
- ↑ روزنامه جمهوري اسلامي، 14/6/1366، ص2.
- ↑ روزنامه اطلاعات، 14/6/1366، ص18، بحرين ـ خبرگزاري جمهوري اسلامي.
- ↑ پيشين، ص18، به نقل از خبرگزاري كيودو.
- ↑ خبرگزاري جمهوري اسلامي، "گزارشهاي ويژه "، نشريه شماره 168، 13/6/1366، صص25ـ24، خبرگزاري رويتر.
- ↑ مأخذ 1، صص29ـ28، راديو اسرائيل، 11/6/1366.
- ↑ مأخذ 1، ص37، پاريس ـ خبرگزاري جمهوري
- ↑ ـ مأخذ 13، ص3.
- ↑ روزنامه اطلاعات، 11/6/1366،ص4.
- ↑ مأخذ 1، ص45 مادريدـ خبرگزاري فرانسه، 11/6/1366.
- ↑ مأخذ 1، صص19ـ18، راديو امريكا، 11/6/1366.
- ↑ مأخذ 1، ص38، بي.بي.سي، تايمز مالي، 11/6/1366.
- ↑ مأخذ1، ص17، رم ـ خبرگزاري جمهوري اسلامي، 11/6/1366.
- ↑ خبرگزاري جمهوري اسلامي، "گزارشهاي ويژه "، نشريه شماره 166، 11/6/1366، ص20، تهران ـ خبرگزاري جمهوري اسلامي، بي.بي.سي، 10/6/1366.
- ↑ خبرگزاري جمهوري اسلامي، "گزارشهاي ويژه "، نشريه شماره 168، 13/6/1366، صص25ـ24، خبرگزاري رويتر.
- ↑ روزنامه رسالت، 14/6/1366، ص1، به نقل از خبرگزاري يونايتدپرس.
- ↑ روزنامه اطلاعات، 18/6/1366، ص20، به نقل از خبرگزاري سانا.
- ↑ اداره كل مطبوعات و رسانه‌هاي خارجي وزارت ارشاد اسلامي، بررسي مطبوعات جهان، نشريه شماره 1267، 7/7/1366، مجله وال استريت ژورنال، 11/6/1366.
- ↑ مأخذ 1، صص29ـ28، راديو اسرائيل، 11/6/1366.
- ↑ سند شماره 029174 مركز مطالعات و تحقيقات جنگ: گزارش نوبهاي شماره 25، از نيروي زميني ارتش، به نيروي زميني سپاه (اهواز: گلف)، 23/6/1366، صص6ـ5.
- ↑ سند شماره97500 مركز مطالعات و تحقيقات جنگ: از دفتر نمايندگي امام.در سپاه 11 امام حسن عسگري(ع) ـ دفتر سياسي، به دفتر نمايندگي امام در ستاد مركزي، 19/6/1366.
- ↑ سند شماره 046167 مركز مطالعات و تحقيقات جنگ: روابط عمومي فرماندهي قرارگاه رمضان، 11/6/1366.